Наша проза (на членовите на фемина)

stop na site macnini. stop na site bolki koi me dovedoa do ludilo. Dosta beseeee... ne sakam... sakam da sum srekna, sakam ova da trae.

 

Но за жал во животот не е се онака како што посакуваме- ми вели некој глас, а јас сакам да останеш, повеќе отколку што претпоставувам дека тоа е можно. Те гледам, и се обидувам да запаметам се што се однесува на нашата ( можеби) последна средба, секој детал.

 

Се исправив и полека го вратив студенилото на моето лице. Бев скршена, но сепак не дозволив да ме види одвнатре. И покрај се јас бев неговата „ледена кралица“. - Кога заминуваш? - му се обратив ладно.

 

Zaminuvam koga ti ke odgovoris na moeto prasanje: Dali zaminuvas so mene?

 

Не знаев што да одговорам. Гласот ми се зеде.

 

Ne znaev dali da odgovoram vednas bidejki vednas mi tekna na mojata bolna najmila mama. Mi tekna na trudot koj go dadov site ovie godini za da bidam uspesna. Mi tekna i na miki - kuceto na komsijata, pa duri i serenadite na komsikata.

 

Оди си, му реков...леб со мене нема да најдеш. Знаеш дека не сум жена за тебе.

 

A само срцето ми знаеше колку го мислев спротивното.

 

Но која сум јас за да ти ја загорчам иднината? Ако си решил да одиш, оди си...Јас и мојата тага ќе останеме овде.

 

Се прегрнавме за последен пат, а јас почуствував како сакав да останам во неговата прегратка засекогаш. „ Ти ја посакувам целата среќа на светот,а јас ќе си ја најдам среќата и без тебе“- му реков, и излажав во истиот момент.

 

Те бакнувам за последен пат. Збогум!

 

Ne, neeee svetov nema dapostoi bez nasata ljubov. Mi odgovori tazno i beznadezno.

 

Но можеш ли ти да се избориш за љубовта? Онаква каква што ја заслужуваме јас и ти?

 

Mozes li da gi zaboravis, site losi spomeni od naseto minato i da otvorime nov list od nasiot nov zivot.

 

„Ти оди во Лондон, остварувај си ги соништата, а нам ако ни е судено да бидеме заедно, ќе покаже време“

 

Лондон? Кој рече Лондон? Не одам во Лондон! Одам на Антарктикот.

 

На Антартикот ? Значи ме излажа кога кажа дека одиш во Лондон, дека некој те препорачал на некој фудбалски клуб, и дека конечно ќе можеш да си го оствариш својот сон. Те молам за последен пат биди искрен.

 

Ме погледна со неговите крупни очи и рече: „Сигурна си дека сакаш да ја чуеш вистината?"

 

Се подзамислив за момент и со треперлив глас реков:-"Сигурна сум. Што и да е ќе го поднесам достоинствено."

 

Сепак подобро да ја знам вистината отколку да се лажам и да се надевам попусто!