Најпосакуван подарок од детството кој никогаш не го добивте

Многу сакав ролери (и уште сакам ).Се сеќaвам другар ми од детството имаше и цело време си возеше по улица дури кај мене во двор доаѓаше со нив тој вози ролери а јас велосипед.

 

многу сакам фудбал и стално викав за роденден сакам да ме запишете на фудбал ама не ме запишаа до сега

 

Јас сакав виолина...антиталент сум за музика скрос...ама ете кога бев дете,мн сакав да добијам виолина...и се замислував дека сум познато мало дете кое убаво свири...

 

Тетриз.
Леле ви се верува дека моите никогаш не ми купија?
Од принцип - ќе сум се расипела и немало да учам, многу време ќе сум поминувала со тетризот.
А кај пријателите си имаа 3, секој си имаше свој, и родителите и детето.
Колку долго ми беше мака, немате поим.
Пред неколку години си купив скришум од пазарче. Јес да брзо се расипа, ама си го имав, мој си беше!

За нинтендо па ич да не правиме муабет. Јасно ми беше дека штом тетриз не добив, нинтендо па никогаш. а и бајаги беше поскапо. И тоа ми остана рана на срцето.

p.s. Хуго досега беше сведок на моите трауми од детството преку скајп! Има тетриз и ќе ми го донесе вечер!!!
Темава еј!

Кого сега да насамарам за нинтендо?

 

Не бев некое дете кое многу бара, малку желби си имав

Се сеќавам дека препекав додека не добив walkman Ни сама не знам колку долго им досадував на моите за ова. Мислам дека ми го купија само за да ме заќутат, зашто за ова бев досадна ко стеница Како што кажав, немав многу желби, ама за тие малку што ги имав буквално обесував На крај го добив вокменчето, и за неполн месец ми се расипа Немате претстава какво разочарување доживеав од таа до тогаш толку посакувана и совршена направа

Ау, да. Уште од мала имав многу голем мерак за часовник. Ми купуваа некои малечки, пластични, детски играчки де. И кога ќе видев дека мојот се расипува за еден и пол ден, а на татко ми никогаш , се разочарував. И упорно и упорно им кажував дека сакам вистински часовник, кој ќе работи подолго од еден и пол ден И пак после долго време убедување и натегање, ми купија вистински саат, веќе не ни бев мала кога ми купија. Мислам дека со месеци не можев да ја симнам насмевката од уво и само во него зјапав

 

Како и повеќето феминки во темава, и јас како помала многу сакав ролерки.
Кога и да му спомнев на татко ми, тој само отсечно велеше не, а кога ќе го прашав зошто, тогаш почнуваше да ми раскажува колку се небезбедни и колку деца како мене му доаѓаат на работа со скршени нозе и раце. Ролерки не доаѓаа предвид! Во замена ми предложи тротинет, ама јас не го сакав ни за жива глава!
За среќа, една колешка на мајка ми ми ги подари ролерките од ќерка и (која тогаш веќе беше омажена), и која ги возела многу малку. Со нив научив да возам, и летно време го вртев цело маало.
Потоа со парите од еден роденден си купив ганц нови од Саломон, ама за брзо време ми помина меракот, па ги продадов. Сега сум преориентирана кон точакот

 

Јас многу сакав кукла која зборува една другарка ја имаше на поклон од германија со кујна,кукичка,креветче за спиење и сите марифети околу бебушко кој дури и мочкаше.Ама моите немаа толку пари па за утеха ми купуја барбика на која косата и ја ошишав и беше исчкртана со фоломастер

 

Маченце! Малечко бело со плави очиња

 

Многу сакав да имам од оние малите колички за кукли што беа, ви текнува? Ама не од тие пластичните, туку од оние убавите, скапите Само гледав како другарките од маало ги возеа своите кукли во количките што нивните татковци им ги донасаа од странство. Никогаш не добив таква мала, розева количка.

 

точак ,сакав да си имам мој,сопствен точак ама не ми купија никогаш туку морав да го користам на братми а беше бајаги голем за мене што еден ден паднав и скршив нога,ама пак не им дојде умот си зборев и зборев и не ми купија,ок,немаа финансии,разбирам,а сега кога си имам свои пари сум голема за точак и нема кај да го возам друго е кога си дете и сега ама тоа е

 

не плачев по играчки, ама со години плачев да ми купат куче. колку пати им носев дома некое улично кученце со надеж дека ќе ми дозволат да го чувам, ама ништо.

 

Mozebi kompjuter,koj vo toa vreme izgledase nedostizno ne samo za mene,tuku za poveketo moi drugarcinja.Imanjeto kompjuter toa vreme bese tezok luksuz,pa taka se zadovoluvavme so kupuvanjeto tetris i nintendo.

 

Да е едно само лесно

Се сум сакала како и сите деца. Ама за една пуста барбика да добијам срцето ме болело. Имаше тогаш едни гуми за џвакање, со сликички од барбики. Финтата беше да се соберат сите сликички, да се налепат во албум кој ефтино се состоеше од испринтан и превиткан А4 лист и да се прати, со гаранција добиваш кукла. Мастиките со ужасен вкус, некоја промаја на диња. Сите денарчиња сум ги дала, ама изгледа заборавиле да испечатат сликичка број 10, Мадона, оти на никој што собираа не им се падна само таа. Срам да им е што така лажеа децата.
Ради таа барбика денеска диња не можам ни да помиришам без да ми се згади. И не џвакам мастики.

 

Не постои најпосакуван подарок од детството што не сум го добила.

 

Ролери.Многу ги сакав и сеуште ги сакам..Научив да возам уште додека бев малечка..Ги обожавам но никогаш не ги добив

 

Не постои материјално нешто што сум го посакала а не сум го добила, освен нешто на што најмногу му се радува едно дете - куче. И тоа ветено во неколку наврати, дури и расата ми ја кажаа дека ќе е чау чау. Секој ден кога некој од моите ќе се вратеше покасно од работа трчав до прозорот да видам да не ме чека во двор, и така се дури не пораснав. Само да имам свое во иднина, ќе го растам со колку животни посака!

 

Нинтендо! Сите деца од моето маало имаа само јас не :/ Траума од детството ми е тоа хахах

 

Куче. Ама куче дома.
Прво си мислев дека мајка ми е некоја злобна што мрази животинчиња, ама како девојче ја нападнало куче и.. и простувам, не се лутам. Фер си е.

 

Куќа за барбики и ролери

 

Па јас никогаш ништо не им побарав на моите кога бев мала. Не ни сакав, иако немав многу кукли, барбики и сл.