Најпосакуван подарок од детството кој никогаш не го добивте

Куче

 

Папагалче што зборува.

 

Розев ТВ баш ваков

 

Сакав розев коњ што лета Имаше еден барби цртан па затоа.

 

Чоколадо во форма на срце.

 

BMX-црвен

 

Куче.
Затоа сега како голема имам две.

 

Куќа за барбики

 

Барбики со куќа (со Кен и триста тракатанци) - ова беше прескапо.
Ламбада сукња - мајка ми сметаше дека се без врска.

 

Sestra

 

Коњ сакав да ми купат

 

Разни споменари, детска пошта, ролерки, куќарка со барби, и многу др работи

 

Санка.

 

Бебе-кукла што моча.
Четврт век подоцна го добив.
Не е кукла.

 

Клавир.
Скромна сум од мала

 

Тротинет.

 

Ко мала сакав да имам свое масиче со шминка и лакчиња за нокти

 

Бев огромен љубител на коњи, сакав коњ или барем да ме однесат некаде да јавам и скејтборд, се обидов дури и да го направам.

 

Чипичан(ако се викаше така) сите имаа и го чуваа само јас и брат ми пустите немавме, немаше пари, секој ден еден период плачевме за него, можам да замислам како им било на мојте да ми објаснат дека немаат пари за него, а не дека не сакаат да ми купат. Многу бевме сиромашни, душа ме боли кога ќе помислам како страдале моите кога сме сакале нешто, а не можеле да ни дадат.
Едно време се сеќавам многу сакав мастики , ја молев мајка ми за 5 денари, немаше жената, плачев јас плачеше и таа.

Се надевам моето дете нема да осети како е да немаш.

 

едно девојче соученичка во осмо одделение...нема да именувам која е...еден ден додека бев во флиперница што беше веднаш до школото влегува еден другар од класот и ми вика те чека надвор да се фатите, а тоа ми го повтори и нејзина најдобра другарка, а јас коњ од што ми беше срам од нив не излегов...а толку ми се допаѓаше..лепотица беше со еден таков ѕвонлив глас да ти го стопи срцето кога ќе прозбори...тоа за мене беше најубав подарок ама судбина јарцу је да носи рогове