Негативни искуства со доењето

Двете деца ми се само доени па не знам ни што се силиконски, влошки ми требале првите денови и пумпа по потреба.
Болка имав само со првото дете дур се научивме во почетокот но издржливи, со второто ич никаква уште од првиот ден. И јас бев таа што скокав ќе давам ад као полесно, а уствари мачно ми е едно чајче да и сварам а не да станувам навечер да и правам млеко и стерилизирам.. Вади цице и цела вечер ја преспиваме и двете

Кога се гладни,немирни, болни, вадат заби секогаш ми смируваа со цице.
За син ми за доктор не знаеме а доеше 2 ипол год..
Како тазе мама со долг стаж за успешно доење само упорност и сок од јаболко

 

Де брее. Не е умирачка доењето, леле леле како го опиша ова како некој да ќе ве коле, а е нешто најприродно

 

Не е умирачка доењето, ама претерано исфорсирано. Јас и брат ми сме доени по 1 година, брат ми и некој месец плус. Па ете имуниот систем кај мене е бомба, с брат ми постојано болен, како дете имаше и астма и бронхит, секој вирус го фаќаше. Од бебе беше се по болници. Не е мерило доењето. Не велам дека е бескорисно, си има антитела во мајчино млеко, супер е мајчино млеко.

Велите мајчинството и доењето се жртва за децата. ДА. Но да се разграничи мислам. Доењето вреди злато во одредени ситуации, но во одредени ситуации не вреди ни пет пари.

Исфорсирано е претерано. Исто како што е форсиран природен пораѓај. На некои луѓе памет не им доаѓа додека не напатат. Другарка ми имаше можност за епидурал, одби, и велеа 4.5кг бебе не излегува од тебе, едвај го роди првото од 3кг, сакаа царски да и закажат, потпиша дека не сака, природно ќе раѓала, цела распука, бебето се замота 4 пати околу папочна врвца и не можеа да го извадат, заврши на итен царски со бебе кое едвај дишеше. А таа од маката и од желбата прирордно да роди на цело лице и испукаа капилари и беше модра цела.
Дојде ред за доење иста приказна, не сакала силиконски брадавици, не давала АД и бебето цицаше од празни гради 3 дена. Ја вразумија некако да даде АД додека и надојде млеко. Супер е природен пораѓај и супер е доење ама не по секоја цена и на штета на бебето нели. Јас сакав природно да родам ама размислив рационално, како што советуваа доктори, ако рекле царски нека биде. Ме исплашија кога рекоа дека може да се здобие бебе со повреда на природен пораѓај бидејќи беше 4кг. Ми рекоа ризикот е голем, решив да не го преземам. За доењето да знаев дека ќе биде толкав стрес немаше ни да го започнам. Но нели најдобро е за бебето, па ајде да жртвувам некои работи, ама кога видов дека не вреди се откажав. Немав потреба од додатни стресови во мојата ситуација, а очајно имав потреба да се грижам за себе. Ама ок себична е пократок термин за тоа.

Се форсира премногу, а непотребно. Не се фаќајте одма за ова, мајчино млеко е потребно, но не е единствено што постои. Во болница капка млеко немав, бебето гладно стоеше, и само плачев. Психолог ми викаа. Една докторка дури и ми се развика како јас да сум крива што немам млеко, детето ќе добиело жолтица ќе ме задржеле уште 5 дена. Другиве доктори и педијатри на секои 5 минути доаѓаа да проверат да не ми дошло млеко, ако сум плачела ќе немало ниту да надојде. Освен што ми се дереа никаква помош не добив, никако не ми помогнаа да го наместам за цицање. Што научив од тука научив и колку успеав толку доев.

Лично за мене кажувам САКАВ да дојам се додека не ми дојде преку глава. Болните гради, неспиењето, сите глупости ги издржав за да не излезе не сум била упорна. Ама кога видов дека не уживам 2 месеци се канев да престанам, и никако не можев. Кога веќе сфатив дека со моите малку милилитри млеко бебето не е најадено, ниту пак јас сум нешто задоволна решив да престанам да се измачувам и стресирам. Веќе кажав имав премногу работи на глава не ми требаше и стресот кој доаѓа со доење.

Себична или не јас така одлучив. За мое добро. Медал никој за ништо не дава, медалите си отидоа со Друже Тито.

 

Каде се породи? Како може да се дерат бе, што сме, животни? Па нормално е да не надојде млеко одма, јас природно се породив и млеко ми надојде 4 ден. Ех бре каде живееме

 

Зошто?
@Fallen.Angel

 

Жени темава како и многу други отиде кај што не треба. Океј е да имате различни мислења ама кога веќе мешате приватни работи и навредувате, претерано е. Аман, кој како одлучил за свое дете така! Ниедна мајка не е лоша мајка без разлика дали дои или не, само доењето ли е показател за мајчинство??? Јаа дојам и ми е преубаво и немав никакви поголеми проблеми, ама некои мајки имаат, болки, нарушена лактација, фрустрации, депресии и што не. Не заборавајте станувањето мајка не е лесно, нов живот и секој не го прифаќа лесно. Доста со предрасуди!

 

Да не те чуди ништо. Кога се породив јас, во Струшка гинекологија и идеше сестра да ми стави инфузија, јас на смеење, на цимерката и викам леле од овие инфузии аман, баш сега ќе се разбуди и ќе викне, нема да можам да го кренам, сестрата си сиот памет ми вика "ееее гледаш колку и е лесно на ххх, она си се породи природно, ти мислеше полесно е царски? Сте се научиле све царски, сега трпете игли, права мајка не се станува така.
Уште во болница доживуваш искуства помајки и понемајки. А тоа што 15 саати трпев болки и не се отварав ни со провокација и тоа што цимерката дојде 2 саати пред пораѓај со уште 2 саати болки пред тоа и ми рече буквално за неполни 5 саати се породив, тоа не се рачуна. Медицински персонал ти иде те понижува, не ги интересира кога им бараш да ти помогнат за да фати да цица. И се така.

 

Јас проблем немам. Расчистив сама со себе за секоја своја постапка/ Не сум овде да барам разбирање или оправдување туку да си го кажам моето искуство и гледиште. За утре задутре друга мајка да не се осеќа како ѓубре и себична ако не може или не сака да минува низ некои работи.

 

Само едно не сфатив, милион пати сум сретнала совет од стручни лица, не го мерете измолзеното млеко, не можеме да измолзиме онолку колку може да си цица бебето. И уште читам молзев едвај волку едвај толку,немав млеко?

 

Исто во болница ме нервираа неколку сестри што превртуваа очи кога ќе побарав силиконски за доење. Едната дури се осуди тонот да го повиши и ми вика: Ти имаш намера да доиш или не?! Како така со силиконски и ми ги фрли во скут. И кажав ме боли многу со нив ми е подобро. Среќа докторката Марина малце беше поразумна дојде и рече битно мене да ми е угодно, да се трудам без нив откако ќе фати да ги тргам така и беше.
Ама понашањево на некои сестри во ремедика кога стануваше збор за доење е стварно беспотребно правење притисок. Како да побарав дрога да шмркам, а не силиконски брадавици.
Ме направија најнемајка демек како може ќе си ја трпиш болката?знаеш ли колку кошта ад? Сакаш детето на ад да ти расте??

Среќа имаше добар дел златни сестри

 

Тебе @Fallen.Angel не да те утепува ситуацијата дека не си успеала во доење, и не си се породила природно, туку максимално те фрустрира. Треба да поработиш на самодовербата наместо да зборуваш во негативна конотација за се' што е природно и нормално. Незнам дали е ради притисокот од твоето опкружение или ради тоа што неспремна си станала мајка, а веројатно комбинација од двете. Многу жени тука ти кажаа дека не е работата за ставање при срце, но дефинитивно не е иста самодовербата на 20 и 30 или 40 години.

Но твојава темава излегува во контекст- ајде да си се тапшаме по рамо сите ние што не сме успеале дека доењето е грозно, болно и непотребно.

 

Се ежев од некои сестри кога ќе ни ги донесоа бебињата со цимерката едвај чекавме да излезат.Ама двете сестри Вале и една со шишки не ја запамтив како се вика зборови немам за нив

 

Исто и јас со неколку акушерки таму имав недоразбирања. Мене ептен ми надојде млеко. Наредниот ден полни гради, бебе не ми го носеа да го дојам, се до наредната смена кога дојде и се погоди ептен акушерката, ми донесе силиконски брадавици, ми го донесе бебе да цица, ми донесе пумпа да се измолзам, со еден збор ме спаси, зошто ноќта веќе кренав температура, а градите ке ми прснеа. Не и памтам име, ама ептен коректна беше. Претходната смена ме тераше само масажи да правам :/ На жалењето дека имам болка ми викаше ништо не ти е масирај, па кога ме фати за града демек да проверела млеко дали имам, мислам дека ќе се онесвестев од болка и пак како за инат не ми носеше бебе да цица. Тогаш и јас ептен се разочарав, мислев дека такво е доењето, болно.. Треба малку осет да имаат, освен акушерки треба и психолози да се.

 

Кога читам тука поединци добивам впечаток дека само зошто вие не сте успеале да доите, несакате да дојат ни другите мајки. Да,има жени што фатиле мастит, рагади ама има и жени што доењето им тргнало ко по книга.
Незнам зошто ко да сакате да ги исплашите идните мајки, уште не породени, да створат аверзија кон доењето.

Пред да се породам, велев ако цица супер, ако не ќе си порасне и на ад. Кога прв пат ја ставив на града, сфатив колку ми значи да ја дојам.
Еве мојата приказна е доење баш ко по книга. Четвртиот ден ми ја донесоа, ја ставив на града, одма почна да цица. Дојдов дома со прцлее од 2 килца, и еден куп коментари од блиски за дохрана, не ги послушав, си го следев инстиктот, гледав полни пелени и си го следев детето. За 2 недели качи 700 грама. Нит ме болеа гради, нит се правев лом од млеко, едино качував температура првите денови, додека надоаѓаше млекото.
Уживам да ја дојам, да и пружам и храна и утеха.

 

Од збор до збор истото што го поминав и јас.
Само ќе пишам дека јас сето ова го правев 5 месеци. Систем за релактација правев со цевчиња од инфузија, веќе не се ни сеќавам што се правев. Која ретарда човече
На мазохизам ме асоцира нашево не знам друг термин посоодветен.

 

Ова е исто како во породилни приказни да пишеш дека ги плашат мајките природно да се пораѓаат.

 

Па ги плашат...
Од таа причина и не пишав во породилни приказни. Имав многу тежок пораѓај, 6 саати на бокс со болки, итен царски, и уште една операција утредента, како последица од царскиот,три дена во шок соба.
Исто ти е, ко јас сега да се распишувам, колку тешка операција е царскиот и какви се последици може да има. Ама само зошто јас сум поминала тешко, немора да извадам од памет некоја идна мајка, која и онака е преплашена од тоа што следи. А многу пати ми идело да реплицирам на тие шо се ептен поборнички за царски, што го претставуваат како рутинска операција, ама се воздржувам.

 

Ама па нели затоа е форум...кој не сака да чита нека не отвара тема. Тука сме за маките да си ги кажеме.

 

Извини ама од А до Ш само глупости изнапиша. Без навреда, ама многу си неинформирана а богами и резистентна кон информираност. Штета, а имаш денес милион можности да се информираш и лесно достапни информации. Прва и битна работа за да можеш да доиш е да си стабилна психички зошто бебето осеќа сé. Тоа не е соло процес туку се вклучени двајца. Ако тебе не ти е ок, не му е ни нему, па нема да сака да се храни од тебе. Simple as that. А тебе очигледно не ти било и уште не ти е.