Немаш право на мислење за мајчинство ако не си мајка...

Не разбирам. А кој да ми биде центар на светот или пак што? Нормално дека тоа ќе бидете детето, сопругот и мојата фамилија, со акцент на детето.

 

Едно е дискусија околу деца и секој да си каже мислење, ама сосем друго: ако веќе се жалиш ќе прифатиш коментар или совет. О не. Во здрави меѓучовечки односи, подвлекувам здрави, нема ако и тогаш. Зошто некогаш сака некој само да се олесни, без притоа да се наметнуваат непобарани совети, без разлика дали доаѓаат од мајки, немајки, баби или стрини. Треба да научите кога некој сака само да биде ислушан, а кога му треба помош. И тоа не се однесува само за деца, туку за било што во животот. Е сега, ако имате пријателки што зборат само за детето, или мачето, дечкото, работата и сл., а вас ви е досадно и мачно за слушање, тогаш нешто не чини во пријателството. Или некој е егоцентрик, или некој е лош слушател.

 

Во здрави, не замараш луѓе само со твои проблеми константно а притоа да очекуваш да те слушат без збор а у меѓувреме да заборавиш да прашаш како се тие и кои битки ги водат денес.
Ама ќе се согласам дека нешто не чини. Не е до мене дефинитивно. Слушав со месеци додека не ми прекурчи и сега се дистанцирам максимално.

 

Па пишав. Не ви чинат пријателствата. Преиспитајте си ги.

 

Направив едит погоре, се согласувам дека не чини. И затоа ќе се дружам со немајки, распуштеници, работохолици како мене

 

Ама не е криво детето за тоа, таа ако е себична и дрдори само за нејзе, таква била и претходно. Што се дружите со такви?

Еве другарка ми само збори колку и била тешка колоквиумската и како дечко и ја откачил за друштвото. И сега јас да дојдам тука и да ја поплукам дека врска нема што се проблеми? Тоа се нејзините проблеми, моите се различни. Ќе се ислушаме и ќе се потапкаме по рамо, нема зошто да си ги мериме чив е поголем.

 

Темата е за право на мислење. Така дојде до ова погоре пишано.

 

Намерно или ненамерно се губиш. Моментално не можам да одвојам време за себе. А и верувај од самиот момент кога забременив, ме обли чувство на поклонување на мојот живот на човечуљот што расте во мене.

 

Ова е взаемно, ако само едниот дрдори, тогаш е психотерапија.

 

Епа мила дај боже да станеш ако не си како што читам па да осетиш , не е дека ние сме најзафанати најмудри ама секоја мајка си е за своето дете најдобра и најдобро знае , нема што да ти пишувам друго кога ке осетиш ке знаеш дека не си била во право со овие коментари ...

 

Затоа што сите мајки не чинат? Значи не е проблем ако некоја цело време збори за работата, ама проблем е ако се збори за детето. Каква генерализација, вау

 

Има жени што стануваат опсесивни кога се мајки.
Има и жени што стануваат опсесивни кога се баби.

Сум среќавала такви... напорни се.
Вака какаше, вака јадеше, вака спиеше, вака мочаше, 3000 слики од детето на ФБ.
Оти не ми ги лајкна?

Има, има...

 

Проблем е да збориш само ти, и само едно исто. Па уште и да нема право на мислење другата страна. Убаво пиша вајлд тоа е психотерапија и никој не е должен да ја обавува бесплатно, па дали се збори за дете, работа, дечко итн.

 

Има и некои со сопствен бизнис па само се фалат. Не можеш до збор да дојдеш. И сега тоа е ок, а ние ако се пожалиме или пофалиме за детето не чини?

 

Има жени опсесивни кога ќе најдат дечко, или кога ќе се омажат, или кога ќе чуваат маче, куче... Сѐ има. Ама изгледа проблем е темата на муабет, а не однесувањето на личноста.

 

апсолутно.

Ама темава е за мајките.

 

Така и реков претходно, секако дека никој не може да ти го скрати правото на мислење ама не секогаш треба да го кажеш.

 

Ама тоа е само до човекот. Ете јас имав такви кои што не затвараа уста и збореа само за себе, без разлика дали беше за дечко, работа или нешто друго, значи зависи во кој период од животот се наоѓаа за тоа збореа. Среќа уште не родија деца пред да прекинам контакт.