Несогласување со родител

...Феминки не можам да се доначудам навистина, сите мислења до сега ги прочитав и навистина ми е чудно...Не се согласувате со вашите мајки, јас не знам што е тоа несогласување со мајками...Откако паметам за мене, па мама ми беше најдобра другарка...Симпатија, дечко едно друго, се прво МАМА дознаваше....За се мама имаше и има совет. Нема шанси мајками да ми рече „не се глупирај“ или слично...И пубертет и се помина и мамичка на врвот е, да не беше таа.... Но за жал не можам тоа да го кажам за таткоми...Е тој е она невозможно, такво нешто не посакувам на никого...Толку старомоден човек па можам да речам комотно дека живее во 18век..Сака да ми бира друштво, (на моиве години) да одлучува место мене, се мисли не знам што...Се понаша како да имам 10 години... Цел живот се обидувам да сватам што е работата со човеков ама никако да ми успее...Ма нејќе ни да ме сослуша, само ми се дере....Затоа јас цел живот страв имам од него, не како татко како очув и бетер се понаша со мене....не знаам што да правам веќе... :/

 

пу пу кај мене нема нешто такво, барем не во „огромни количини“ Се случува понекогаш да се скарам со мајка ми, почесто ради грешки кои јас ги праам и нејќам да признаам дека грешам у моментот, но се случува некогаш и таа да претера. На пример за мајка ми е незамисливо да земам да се напијам барем чашка алкохол, не за една вечер, туку у цела година...е со татко ми немам ама баш никаков проблем, не се сеќавам некогаш да се имам скарано со него, не се сеќавам некогаш да ми има забрането нешто и така...
ајде сеа искулирајте и признајте дека за поголемиот дел од караниците со нашите родители ние самите сме виновни

 

Јас релативно добро се согласувам со двајцата, е сега има периоди кога се караме многу и никако не можеме да најдеме компромис, ама така е кај повеќето. За нијанса повеќе се согласувам со мајка ми, секогаш е тука за совет и помош, можам да и се доверам во било кое време, а истовремено не чепка во мојата приватност. Сепак не и кажувам се. Додека татко ми малку повеќе сака да ми се меша во приватноста, сака се да знае, а и почесто се карам со него, за повеќето работи е построг од мајка ми.

 

имаммм несогласувања мајка ми е премногу строго настроена
сите мои другарки ќе одат негде ја НЕ,зошто ? затоа што јас сум била мала и недорасната и глупост ќе сум направила
А,јас сум најдобра во училиште,не им правам проблеми,не гам,не пијам,не пушам,се им поамгам и пак нема ништо да ми допушти
Пред некое време јас и моите другарки се запознавме со едни момчиња од друг град тие беа кај нас се дружевме и се беше ок
сега тие не викаат ние да одиме таму,но моииииите родители не ме пуштаат сум била мала ,сум немала причина да одамм бла бла до кога веќе така ?
ВЕ МОЛАМ ЗА СОВЕТ,како да ги убедам да одам!Едноставно мора да одам,од таму ми се допаѓа едно момче

 

родителите од што сакаат да ни биде се најдобро некогаш прават грешки.....но нема шанси да сватат дека не се во право бидејки они биле родители знаат што е најдобро за тебе...па што ако се родители и постари....?...најдобро ке биде ти убаво да и објасниш на мајка ти,за да свати ако е можно да свати,разговарај со неа......
и едно прашање кога викаат дека си мала колку години имаш??....

 

имам 15 но јас не барам да одам и да спијам таму туку да одиме на 1 деннннн

 

Никако не можеш да ја убедиш, затоа што смета дека сеуште си малечка и имаш 14год.
Кога другарите беа во твојот град, знаеше ли мајка ти, беа ли кај тебе на гости за да ги запознае?!?! Немора да значи дека што си најдобра ученичка со сите петки дека има 100% доверба во тебе, а и да ја има довербата едноставно се плаши од надворешниот свет нешто да не ти се случи (гледаш што се се случува).
Тие знаат дека си во пубертет и ти лета паметот (не ме сваќај погрешно).

Кога ќе бидеш родител тогаш ќе ја сватиш поентата а до тогаш ќе бидат само постари за тебе

 

14 на профил ти пиши
Али не е битно 14/15 години се навистина години за родителите да се плашат.
Прво можеби местото каде што треба да одите е далеку и поради тоа не те пуштаат. Второ те мислат сеуште зелена и спремна за правење глупости...
Но ако седнеш и убаво разговараш со нив и ако тие имаат доверба и ако осетат дека нивнито 15 годишно девојче е паметно и разумно ќе те пуштат
со среќа!

 

да ги запозна,и вели дека се многу фини деца и добри и кога ја прашав дали можам да одам,прв пат ми кажа да,па после не ,па не и после ми вели ќе бидe како шт саакш ти и сега како да ја разберам

 

феминки да се пожалам и јас спаѓам во групата на оние што не се со согласуваат со родителите поточно во мојот случај подобро се разбирам со татко ми отколку со мајка ми.незнам оти со мене се однесува како со мало дете еве буквално сега ме изнервира со тоа што сум си дошла касно да не ќе сум се мажела( во 15 до 2 )нема врска ова бев испадната со друштво кај другар на дечко ми гледавме фудбал и игравме карти а и плус на распуст сум... и сум скоро 21 година а се однесува спрема мене како кон бебе...втора година сум на факс и ми остана еден предмет годинава и сеа за тој еден предмет низ нос ке ми го извади...повредена сум моите другарки можат на сите можни теми да разговораат со своите мајка а јас не...незнам оти е таква ладна , мрачна ,затворена (пред 1 година почина баба ми т.е мајка и ) но она беше и претходно таква.на моменти се чувствувам како да не припаѓам тука, знам дека е разочарана од мојот избор за факултет она сакаше да одам да студирам во странство ..но јас цврсто си стоев на мојата одлука..кога се запишав им ветив дека ке имам просек и дека ке зимам стипендија...но ништо имам просек но немам стипендија дадов приговор на кој не се надевам многу дека ке го прифатат но ете пуста надеж...да продолжам да кажувам од што е разочарана од мене ..па вака сум немала никаков талент за ништо,за ништо не ме бивало се што ќе сум допрела сум расипувала по дома, не сум отишла во америка мин лето и ова , не го свиѓа дечко ми бидејќи нема факултет ...кога и да сакам нешто да ја прашам или да започнам тема она се тогаш е изнервирана многу често завршува со со познатата фраза "не се занесувај'' ,или пак кога ке ми побара помош де тогаш ќе ме фане паника оти она сака се набрзина да заврши ќе почне да вика тогаш дека за ништо не ме бивало бе... е ајде де.. чувствувам како да имам всаден страв од неа кога да и да сакам да и се спротиставам за нешто тогаш ми се губи гласот и ќе ме навреди па после тешко ми паѓа и си плачам... си го потиснувам проблемот во себе..и секако другиот ден како ништо да не било и пак одново и пак и се така ... знам дека треба да соберам сила и да се спротиставам не ми треба мене некоја санта мраз до мене тука мајка да ме гушне да ме праша што ме мачи ... а не да ме напаѓа пред сите едноставно да ме понижува како она да е најдобра ...ќе ме замолам за совет за првпат си ја отварам душата пред вас....

 

Јас со мајка ми сум во одлични односи. Се ми дава, се ми попушта, ми купува, а не сум лигава или којзнае колкава мамина маза. Знае се за мене, секогаш ме советуваатсо сестра ми, ко другарки ми се. Знае за сите мои дечковци, знае за сегашниот дечко, знае буквално се, дури и ме зеза понекогаш. Сум сакала неколку пати да ја излажам бидејки сум мислела дека нема да ме пушти нешто ама потоа сум се предомислила, бидејки не сум сакала за секудна да ја изгубам нејзината доверба и коа сум ја прашала сепак ме пуштила. Гледам некои другарки како не ги пуштаат родителите да прават некои банални работи и многу ми е глупо, и се мислам дури дали е во нив проблем или па во мајка ми што ми дозволува. Некогаш знаеме да се скараме и тоа претежно кога некоја од нас е нервозна ама сепак си ја сакам највише.

 

Отворено кажи дека сакаш да имаш повеке слобода.

 

Јас за среќа досега и со мама и со тато одлично си се согласувам. Ги немаам тие проблеми како што ги имаат по некои мои врсници.
А познавам многу деца кои воопшто не се согласуваат со родителите,и после ќе се скараат па со денови не зборуваат.Искрено им се чудам на ваквите.

 

јас мислам дека со мајка ми никогаш нема да се раберам неможам од неа да дојдам до збор све таа и само ми ги пресекува зборовите и никако за нешто неможам да ја убедам све си тера по нејзино и во све се меша ужас!! тоа ти е немаме заедничко разбирање

 

Јас со моите родители се разбирам, посебно со мајка ми. Ептен сум блиска со нејзе уште од дете, а исто сум блиска и со татко ми. Знаеме да се скараме, и да се налутиме една на друга, но тоа трае само 5 минути, потоа повторно сме старите .

 

Барав тема и видов ај во оваа да коментирам зошто не знам навистина кај да коментирам со мојов проблем. Јас со моите родители премногу се согласувам и премногу сум блиска и слободно им кажувам се. Е сега оваа година ние бевме на одмор и на местото сме биле 3 години. Бевме и оваа година и сега оваа година мене ми стана посебна зошто во мене ми се врежаа некои убави спомени. Оваа година за жал не ни се погоди убаво сместувањето и услугата и мајка ми и татко ми беа разочарани . Јас па пак сакам да одам таму и не знам како да ги убедам. Еднаш татко ми има шега кажано дека следната година пак таму ќе одеме ама после призна а мајка ми не сака ни збор да слушне за хотелот, што е до мене на џек пот да ми се падне патување за таму не би го одбила ни под разно, но како да ги убедам да идеме таму пак другата година? Верувајте премногу ми се оди

 

Нема што да употребуваш тактики за тоа како да ги убедиш. Едноставно биди искрена и кажи им дека сакаш таму да одите, дека ако лани не чинело не значи и годинава дека ќе е исто.


Мој совет, не знам зошто толку си се врзала за тоа место. Кога веќе си во можност прошетај на друго место, откриј нови светови, кои можеби утре ќе ти донесат уште поубави спомени.

Светот е големо место, јас никогаш не би одела по неколку пати на истото место.

 

Se izvinuvam za poddrskata, ama stavena sum od mobilen. Da bidam kratka, imam 16 godini, vtora godina sum i sakam ovaa godina da odam so drustvo na odmor i duri i kazav na majka mi deka sama kje si platam se, samo da me pustat ama majka mi samo go izbegnuvase odgovorot. Koga mu kazav na tatko mi zasto sobiram pari, ironicno mi se smeese i mi vikase demek sonuvaj si deka ke odis na odmor,sto ti e na tebe i koga mu rekov deka bratucetka mi bese uste vo prva god prekjute. Nekoj sovet kako da gi ubedam moite?

 

Кога ќе одиш на одмор, сега во есен?
Јас би те советувала ако сакаш некаде да одиш, ќе седнеш и ќе направиш убав муабет со твоите. Ќе им објасниш што планираш, со кого, каде, значи во детали.За да, нели, имаат во тебе доверба и те пуштат. Сепак, самостојно јас мислам со 16 години уште е рано да се пуштаат деца, јас ако веруваш или не прват отиднав на одмор самостојно на 20 години, па ти сега види...

 

Првпат ме пуштија на одмор сама после 7мо, ама во одмаралиште со професор. Е сега, на 16 скрос сама со друштво, треба ептен да имаат доверба во тебе.
Труди се до крајот на годината да одржуваш добри оцени, без поголеми скандали со доцнење од излегување и слично, за да немаат контра реплика кога ќе им кажеш дека ќе бидеш доволно одговорна.
Се зависи од тебе, сум добивала и јас вакви одговори, ама одиграј ги во своја полза имаш доволно време.

И плачењето, викањето и караниците нема да ти донесат ништо добро. Само ќе докажеш дека си се уште малата нивна ќерка, која не е доволно созреана за недела дена надвор од дома со врсници.