Нешта што ви предизвикуваат солзи во очи...

Мојата мајка имаше само едно око.Ја мразев...беше срамота за мене.Во нашето училиште приготвуваше храна за учителите и за нас.Еден ден додека уште бев во тоа основно школо,мајка ми влезе во класот и ме поздрави.Ми беше толку многу срам.Како можеше тоа да ми го направи?Ја игнорирав,и упатив поглед полн со омраза и побегнав.Подоцна сите мои пријатели ми се подсмеваа и ми велеа:Ужас, твојата мајка има само едно око!Пропаднав в земја и посакав мојата мајка да ја нема...Кога повторно ја видов станав и и реков:-Ако повторно мислиш да ме правиш предмет на исмејување подобро ти е да умреш.Мајка ми ништо не ми одговори..Не застанав ни за момент да размислам што реков,бев полн со омраза и бес во себе.Бев незаинтересиран за нејзините чувства..Едноставно што сакав е да побегнам што подалеку и да немам никаков контакт со неа.Во касниот живот учев многу и тешко.Така да добив шанса да одам во Сингапур и да студирам...Бев пресреќен!Се оженив,купив куќа и добив свои деца.Бев среќен со својот живот,со своите деца иако живеев во друга земја.Но еден ден дојде мојата мајка да ме посети...Ме немаше многу години видено,а и внуците исто.Се појави на вратата.Моите деца почнаа да ја исмејуват.Јас почнав да и се дерам како може само така да се појавува непоканета.Се дерев:-Како можеш да доаѓаш туку така и да ми ги плашиш децата?Оди си од тука !Мојата мајка само тивко одговори:„Извинете мора да сум ја погрешила куќата„ и замина...После неколку години дојде писмо кај мене.Повикан сум на матурска.Ја излажав жена ми дека треба да одам на службен пат.После прославата,одљубопитност наминав до стариот дом.Кога ме видоа соседите ми рекоа дека е веќе мртва.Ниту една солза не пуштив.Ми дадоа едно писмо и ми рекоа дека е од неа...„Мил мој сине.Мислав на тебе цело време.Извини што така упаднав во твојата куќа и ти ги исплашив децата.Ми беше драго дека си успеал во работата и дека ќе дојдеш на прослава овде.Јас можеби нема ни да станам од креветот да те видам.Жал ми е што секогаш те срамував и ти бев терет.Гледаш, кога беше мал се случи една несреќа и го изгуби едното око.Како мајка неможев да поднесам да растеш со едно око.Докторите те прегледоа и ми рекоа дека е можно.Тогаш јас ти го дадов моето...Бев пресреќна кога знаев дека мојот син,го гледа светот за мене со тоа око..
Со љубов,Секогаш за тебе..
Твојата мајка!

 

Гладни деца во Африка. Не само децата, но тие најмногу ме погодуваат.


Романтични филмови (иако ретко ги гледам). Вистината за животот кога е кажана на убав начин.

 

Спомените, детството (нешто кое толку многу сакам да го вратам макар и на еден ден, ама за жал тоа не е можно), бездомникот кој се шета покрај војската, човекот кој продава јаболка дури и на најладното во зимата

 

Плачам, често. Знаат да ме расплачат мали нешта. Како мала секогаш плачев кога ќе најдев некое бездомно куче, такво повредено, гладно, само, и ке го однесев дома, но за жал, не секогаш ми беше дозволено да го чувам и да го задржам, па така како мала, многу кучиња и мачиња имаат поминато низ мојот дом. Најразлични од слаби и изнемоштени, со скршени нозе, напуштени сеуште бебенца...и константно го тормозев татко ми на секое да му даде нешто, вакцина или апче или шо и да е само да биде среќно. Сега кога ке се вратам назад се прашувам и дали стварно му давал. Ама знам дека многу плачев кога ги гледав како страдаат и се обидував да им помогнам. А потоа плачев кога веќе требаше да се разделам ос истото бидејќи веќе се опоравило, ама мн ми беше тешко, се обидував да им најдам дом ама не секогаш ми успеваше. И денес знам да се расплачам за некои само и напуштено животинче кое иде по мене како да ме моле да му помогнам. Пред некој ден ме расплака едно мало детенце. Идеше по зградата од стан на стан и продаваше влажни марамчиња и крем бананки. Како да не му купиш на такво детенце? Па и ми се извини што ме вознемирило, ама ако сум можела да купам нешто бидејќи неговите немале пари да му дадат за у школо и за тетратки и да си ја купе работната тетратка по математика. ми се идеше да му купам се што носеше со себе. Незнаев друго што да му дадам...го прашав дали ќе му помогнат неколку пенкала или тетратка. Ми рече дека мн добро ке му дојдат оти така ќе имал пари и за работна и за да си купи нешто у школо како другите...не верувам дека детенцето лажеше. Знаеше мн работи. Па така му дадов неколку пенкалца, 2 тетратки (добро е шо имав ) една чаша сокче и купив крем бананки и едни влажни. шта кеш...исто така и спомените од драгите луѓе ми предизвикуваат солзи во очите. Кога ќе се сетам колку убави моменти сме поминале заедно, што сме правеле, како сме се смееле...е тогаш почнувам да плачам. Ама не секогаш имаш можност повторно да ги гушниш тие драги луѓе и да им кажиш ти благодарам што беше дел од мојот живот. Ме направи среќен....такви моменти ме расплакуваат

 

jos uvjek sanjam da smo zajedno, ko nekad davno ti i ja..
al' jutro svaki put mi pokvari tu slatku prevaru iz sna.
jos uvijek sanjam da smo zajedno, i da je sve ko prvi put..
al' jutro nosi golu istinu, da je sve je bilo uzalud. <3!

 

Незнам дали може да се биде толку емотивна личност значи .. 
Во некој моменти е добро ама понекогаш 
неможат да ти кажат 2 романтични збора а ти веќе плачеш

 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... 597&type=3

 

Сум се убила од плачење
Zdravo mamo!
Jas sum tvoeto bebe. Seuste ne me poznavas, zatoa sto sum stara samo nekolku nedeli. Nabrzo ke me zapoznaes ti vetuvam. Zensko sum! Mamo deneska bese mnogu srekna, na site im raskazuvase za mene, imas prekrasna nasmevka. Deneska koga mu kaza na tato deka si bremena ne mi izgledase sreken, mislam deka bese lut, zosto mama? Ne me saka, ne mu e milo kako tebe? Togas on napravi nesto strasno, te udri, te osetiv koga padna, i kako so racete me zastituvase mene, jas sum vo red, ama se plasam za tebe, ti rece prosti mi i kaza deka te saka, no zosto go napravi toa. Ne mi se dopaga toa mama! Uste malku ke mozes da me vidis, stomakot ti e pogolem, gorda si na mene. Deneska bese vo prodavnica i kupuvase za mene mnogu raboti, bese tolku srekna. Isto taka mi peese, imas najubav glas na svetot. Mama mozam da mrdam so racete i nozete! Koga ke gi stavis racete na stomakot me skokotkas, i togas jas mrdam. Se smees. te sakam mamo! Deneska pak dojde tato i pak te udri, rece deka moras da abortiras, i deka ne me saka, me rastazi. No mama sto znaci toa abortiranje? Objasni mi, zosto ne me saka? Ne zboruvas so mene mama, dali e se vo red? Mamo veke ne go dopiras svojot stomak, ne mi pees, ne mi zboruvas nisto, zarem ne me sakas? Jas uste te sakam so seto svoe srce. Mislam deka si tazna! Stara sum 21 nedela, mama zarem ne se gordees so mene? Odime nekade, nekade kade sto nikogas ne sme bile, vozbudena sum, izgleda kako bolnica! Mamo se plasam. Srceto ti cuka prebzo, doktorite zboruvaat so tebe, imam loso pretcuvstvo deka ke se sluci nesto loso. Mnogu, mnogu, mnogu sum uplasena mamo, kazi mi dali me sakas, te molam, te molam! Jas tebe te sakam! Mamooo sto mi pravat? Me boli kazi im da prestanat, te molam mamo pomogni mi, te molam.
Ne se sekiraj mamo, sega sum na sigurno, so angelite vo rajot. Mi kazaa sto si napravila, i deka toa se vika abortus! Zosto, zosto? Zosto toa go napravi? Veke ne me sakase? Mama mene mi e mnogu zal, dali nesto loso napraviv? Te sakam, te sakam so seto svoe srce, no zosto me ubi? Sto napraviv, zosto go napravi toa? Navistina te sakam mamo!

SRCE KOE NIKOGAS NEMA DA CUKA!
OCI KOI NIKOGAS NEMA DA GLEDAAT!
RACE KOI NIKOGAS NEMA DA TE DOPRAT!
NOZE KOI NIKOGAS NEMA DA TRCAAT!
USTA KOJA NIKOGAS NEMA DA PROGOVORI((

 

Спојлер

Аууу голема плачка сум,а и мн емотивна,па не бива бе толку

Нешта што ми предизвикуваат солзи во очи:
тажни песни (кои ме потсетуваат на лоши работи,на бившиот дечко....)
тажни филмови
и само еден збор може да ме расплаче
на улица кога ке видам мали деца,кои се гладни,боси.......и мн др работи!!

 

Филмов е еден од многуте нешта кои прават да плачам... Погледнете го.

 

Повлекувањето на Боки од македонската естрада, просто не можам да се соземам денеска од плачење од кога му го прочитав постот.

 

Ретко плачам се трудам и да не е пред други ама одма солзи ми доаѓаат кога ќе видам друг да плаче Пред некоја недела кога се собравме цел клас со класната бидејќи ќе не делат...сите кога почнаа од женски до машки... па така и мене мми дојде ...

 

Саат и пол неможев да се сопрам.

И ова:
http://www.youtube.com/watch?v=y7JvL2ap3Cg

 

Кога ќе слушнам, видам несреќно дете, а најголема болка ми предизвикува кога ќе прочитам дека некој му го одзел животот на своето детенце
Господ да ги казни таквите ѓаволи!!!
Да исчезнат , да ги земе побрзо сите од земјава, и да не дозволи деца да страдаат

 

Од сабајле црна хроника се изначитав, не дека барав ама ете една на фејбук една во дневен весник и желудникот ме заболе. Млада мајка од Кина ја присилиле да абортира во 7ми месец па и ушет фотографија има со мртвиот фетус, па некоја дрогирана мајка кога било мало синчето, го кастрирала...аааа ај да не ви го расипувам и вас денот. Ама што се случува во светот?!?!не апокалипса, не знам што заслужуваме “човештвово„..

 

Кога ќе се сетам на денот кога го родив мојот прекрасен син - кога го видов во инкубаторот срце мамино тоа е најтешкото нешто за една мајка....

 

Не ми треба многу за да се расплачам, доста е да ме мавне некој bad филм и толку...

 

Гладно животинче , бездомници , начинот на кој ме гледаше тој.................

 

Јас имам мн. цврст карактер. Лошите нешта ме болат, допираат до моево срце, но тоа ретко го искажувам.
Исто така и мн. ретко плачам. Ова видео (погребот на Тоше) кога и да го гледам ми идат солзи на очите. Впрочем незнам на кој не би му дошле. Болката на неговите родители страшно ме растажува

http://www.youtube.com/watch?v=ju5jg2ad ... re=related