Не можам да ги поднесам моите родители!

Ја сакам да заминам од дома поради тешки работи за кои не сакам да зборам и да одам кај роднини со кои мајка ми нема контакт но уште 6 месеци треба да поминат дур наполнам 18 па ме интересира што би се случило ако со одам сега? Дали со закон морам да се вратам дома?

 

Ќе те вратат со полиција е тоа.

 

Би сакал и јас да си ја отворам душата.Имам татко кој преживеа пред брзо мозочен удар,предтоа воопшто немавме јас и тој некое разбирање,но сега повеќе ги разбирам работите и дури сам сум иницијатор на некои разговори,активности.Тој и мајка ми исто така немаат добри односи и едноставно се како муви без глави.јас иако сум се обидувал да сменам некои работи,тој тоа не го разбира,не сака да направи промена.Јас мислам тоа што му е кажано не го разбира и не може да донесе одлука.најтрагично е што студирам тежок факс и понекогаш имам улога на родител и тоа ми смета.Многу пати се имам жртвувано,некогаш сум имал и панични напади,несоници и би сакал да го решам овој проблем.Имате ли слични проблеми и некои предлози?

Понекогаш срам ми е да кажам дека тој ми е татко,но ми помогнал финансиски и го ценам тоа.но подршка за факс,да ми помогне за задача не ми дал.Ем ми е жал,но и криво понекогаш.Се сум постигнувал сам,предмети најтешки да положам.И некако тешко ми паѓа.А цело време се обидувам да сум позитивен и добар впечаток да оставам за се , а имам толку голем терет.

 

И родителите може да бидат токсични. Се можеш да одбереш во животот, само фамилијата не. Фокусирај се на факултетот , возрасни се нека прават што и како мислат. Гледај побрзо да направиш услови за да се тргнеш и да си живееш раат и колку можеш од страна да им помагаш без да си во директен судир.

 

Се фокусирам да завршам,но ете јас како машко помагам во некои базични обврски,дури и многу од такви обврски знам,повеќе од женски некои.Но,ете ти доаѓа преку глава и на форуми се "празнам".
Си го трошам времето и поставените граници што некогаш психо-физички ме истоштува.А имам емпатија,сакам да помогнам и на крај јас сум тој што страда.

 

Не помагај ако се работи за основни обврски кои се нивна должност. Може е себично ама гледај си за себе, да си угодиш на себе. Секој нека си ја врши својата улога во домот.

 

За горниот дел од рефератот не знам што поконкретно да те советувам бидејќи нема конкретен проблем што го гледам јас лично. Дали односот меѓу твоите родители ти влијае или односот помеѓу твоите родители и тебе? Ако е нешто меѓу нив само, не се ни труди. Не е твоја должност тоа ако меѓу нив има недоразбирања. Ако е нешто меѓу тебе и родител, пробај со друг пристап да средиш.
Викаш си пробувал да средиш ситуација, да смениш некои работи, си разговарал и со мајка ти за тоа?

Ова со факултетот искрено не знам зошто така размислуваш, едино ако татко ти не е/бил исто на тој факултет па да има знаење за да ти го пренесе. Искрено ретко, дури и да не познавам колеги кои со родителите решаваат задачи било лесни или тешки (исклучок е секако, доколку родителот е веќе запознаен со тој правец на образование).

 

Зошто се срамиш од татко ти? Алкохоличар ли е? Коцкар? Силеџија? Мафијаш? Лихвар????

ти студираш лично за тебе и за твоја подобра иднина, си пишал дека се си постигнал сам дури и најтешките предмети си ги поминал- како тоа може тешко да ти падне или требаше твоите да потплатат? Така ќе ти беше полесно? Тоа е твоја лична заслуга за која треба да си горд

моите никогаш, за време на моето 16годишно учење не седнале нешто да ми покажат, а и зошто би?

 

За првиот дел мислам за комуникација и разбирање син-мајка-татко.Со мајка ми се разбирам,но со татко ми не баш.Тие меѓу себе исто така не баш и не си ги извршуваат некои нивни обврски .Едино јас уште да си се заозбилам и дисциплинирам и да се тргнам.

Во ррд,ќе правам и така ,но умерено.

 

Јас да завршам средно ќе најдам начин и си одам од дома нема на никого да кажам каде одам и што правам имам 18 кога ќе завршам ќе имам и 19 не можат да ме вратат, имам собрано некој денар, додека да најдам работа ќе живеам од тие пари после ќе најдам работа и ќе си се запишам на тој факултет што јас сакам.

 

Ни ти не си свесна за нејзината ситуација и какви можни проблеми има дома. Не давајте вакви крајно неодоговорни коментари без да знаете низ што поминуваат личностиве што пишуваат тука, само ја влошувате ситуацијата.

 

А што е подобро да си одам или на 18 години да живеам како затвореник дома?
Секој ден со карање, што несмеам да кажам свое мислење?
Имам кажано дека сакам да работам некаде ми се смеат сум требало дома да седам што ќе сум правела, сум имала работа дома да чистам, перам, миам садови, да правам јадења. Цело лето лани од дома немам искочено, единствено во село што одевме сите заедно, садевме копавме све...
А кога ќе побарам нешто да ми се купи немаат само има коментар "опа", а на брат ми се што ќе посака му купуваат дека машко..
Еднаш годишно купувам алишта кога ќе појдам во училиште на почетокот и цела година ги носам истите едни фармерки блуза и тренерки, патики последен пат купив во 1 година и ранец и јакна исто и едно палтеце во 2ра.

 

Moras problemite da gi resavas vo semejstvoto.Begstvoto ne e reshenie.Mozebi da razgovaras so nekoj od poshirokoto semejstvo Ili privremeno da prestojuvas Kaj nego, baba, tetka, vujko chichko.Beganje od doma ne opravduvam.

 

И на нив да им направам проблеми?

 

Zosto da napravis problemi , ti ne si problematicna

 

Со моите..

 

Ti rastes vo patrijahalno I balkansko semejstvo. Taka znaat , taka te vospituvaat.Mozebi moznostite na tvoite se ograniceni. Ako imaat moznost da se obrazuvas I da imas nekoja struka Ili zanaet ke mozes polesno da najdes rabota.

 

Ti navistina podrzuvas begstvo od doma na 18 god devojka zasto ne I kupuvale obleka I ne I davale da kaze svoe mislenje Ili dr.
Se sochuvstvuvam so situacijata no beganjeto od doma moze da stane plen na sekakvi manipulatori bidejki nema iskustvo I pari.
Dobro togash odgovornosta e tvoja stom ja podrzuvas.

 

Имаат не дека немаат татко ми за секакви глупости дава пари, да купи на брат ми има, да позајми на пријател да купи стан во Скопје има, да ја школува швалерката има..
За мајка ми искрено ми е жал од минимална плата живееме плаќа сметки, се купува за дома за јадење, за хигиена, за мене и за брат ми секој ден по 100 ден за школо..
Ама тато ни малку не ја почитува со 25-30 илјади плати никогаш нема пари за мене за брат ми има побара мотор му купи кола му купи а нема 18 јас побарав уште 100 евра за кола за мене нема ми рече заврши си школо вработи се купи си...
Немам ни своја соба со брат ми ја делам.
Како помала не го ни гледав дома ретко кога доаѓаше имаше една многу помала од него пари за факултет и даваше ја школување дом доаќаше само да се кара, еднаш ме тепаш зошто немав јадено, мајка ми сакаше да ја исфрли од дома еднаш баба го спречи. Сега се тргна од таа ама на секоја жена префрла.
Недај боже дечко да доведам дома двајцата ќе не убие.
Мајка ми несмее да му се спротистави.
И како да се договориш со ваков?

 

Ме потсетуваш на мене.... Мојо најголем сон уште од 12 13 год беше да наполнам 18 и уште истиот дена да си фатам џаде. И се одеше по планот. На самиот 18ти роденден отидов лична карта да вадам службеничката ми се изнасмеа и ми рече да сум одела да славам шо толку ми требало таа лична карта. Имав се испланирано. Со другарка, друг град, работа најдов сместување бла бла, ноо.... Секогаш постои тоа но. Нема овде да ја искуцам целата приказна ама ќе ти кажам дека не испаѓа секогаш така како шо си мислела и планирала. Ако си за дискусии повели во порака. Ама едно знај, немој да мсилиш дека моменталното мислење ти е најправилно особено не тоа дека имаш 18 и секое твое мислење е разумно. Поз од мене срцка и знам како ти е. Буквално истото го размислував и планирав јас