Не можам да ги поднесам моите родители!

На 23 години не се вика бегање од дома, туку правилно растење.

И не ги обвинувај за сè твоите родители, дури и навистина да ја носат таа вина од едноставна причина што ситуацијата ќе се подобри, гневот ќе исчезне, а зборовите ќе останат. Твоите родители сигурно не ти ги кратат крилата намерно, туку мислат дека тоа е најдоброто што го прават за тебе и твојата иднина. Најверојатно не се во право, но, како се вели, патот до пеколот е поплочен со добри намери.

И навистина, отсели се, види како изгледа животот без „кратењето на крилата“ и види што си имала, а што си изгубила. Ако заработуваш, за евтини пари можеш да најдеш стан под кирија со цимери. Знам за примери за девојки кои живеат со некои 50 евра месечно за кирија, само треба да се потрудиш да најдеш.

Направи го чекорот на осамостојување, ако и после тоа ги мразиш твоите родители, тогаш биди подобар родител од нив.

 

Секој родител му мисли добро на своето дете, не секој родител е свесен колку штета му нанесува на своето дете.
Различни генерации, различни сваќања.
Не обвинувај никого туку прифати си ја ситуацијата каква што е и направи онака како мислиш ти дека е најправилно.Превземање на сопствената одговорност се вика растење.
Постави си го прашањето, дали доколку се отселиш и им е потребана твојата помош ти би се вратила да им помогнеш?

 

Dobro utro, ne stavaj se na grb - vina na roditelite, ne te pustaat da imas decko I sex? Ti se cuvas sebe si ili ti e niska samodoverbata? Niska samodoverba najcesto doveduva do promena na mn partneri, do baranje ljubov na pogresen nacin, a ti toa ne go pravis kolku sto procitav. A toa deka tugjinci te bodrele, OK samo kako rastes kje uvidis kolku od toa e tapsanje po ramo, ja znaes taa koj visoko leta nisko pagja? Mlada si, da vidam da ne veruvam deka niska ti e samodoverbata, ne si sretnala decko sto kje te osvoi, saka I da go sakas, imanje seksualni partneri ne znaci visoka samodoverba.

 

НЕ

 

Абе другарче..
Чекај паталец да ти каже нешто..

2011 година, со уште ненаполнети 21 година, средив виза и отидов за Америка..
Сакав да избегам од моите и нивните "правила" ..
Ми сметаше се, ми сметаа нивните поинакви размислувања, ми сметаше нивното солење памет, ми сметаше што сакаа да знаат се, што не можев да разговарам со нив на ниедна тема..
Јас сум дете на постари родители, а со самото тоа оди и фактот дека не е исто да разговараш со 40 годишен родител и со 50+год.. Генерацискиот јаз е тука..те води се подалеку од родителите и нивните размислувања..
И така Дасти замина за Њујорк, се среди некако...и остана многу подолго од што моите очекуваа..

Тоа што го научив таму сама, во МК немаше да го научам ни за 100год..
Ми стана јасно дека јас не сум ги мразела моите, ниту ми сметале.
Јас сум се мразела себе и мојата неспособност да се изборам за било што во животот.
Мојата неспособност да живеам независно, мојата неспособност да најдам сама работа и да се издржувам.. мојата неспособност да си ја набилдам самодовербата..мојата неспособност да му се пуштам на било кој дечко.. мојата неспособност да се спротивставам на се..
Кога научив се од ова погорњ набројано, мислам дека се преродив.
Кога после неколку месеци се јавија моите да ме прашат кога се враќам, а јас отсечно им реков - ќе седам уште 6 месеци!!! како да бев друга Дасти! Постоев ЈАС и живеев ЗА СЕБЕ..

Ти ми делуваш како да си депресивен..
Не ти се криви родителите што ти не излегуваш, немаш секс, не се журкаш.. Тебе ти треба психолог за да ти помогне да продолжиш понатаму..

Се сложувам комплетно со мислењето на @Aleksandar1212 .. запрашај се тоа што ти рече..
Јас се вратив во МК, крајно независна и слободна..
Се вратив затоа што моите во тоа време имаа потреба од мене.. Се вратив и ништо не беше како порано. Овој пат секој си го знаеше своето место..

 

иам слична ситуација индепендент. можда не двата родители, ама еднио го мразам. татко ми. незнам ни дали така да го наречам, се срамам. чоек со толкав негативизам, со толкава омраза неам видено. разочаран од се, се нервира за се, буквално се и сешто ќе го изнервира и најмала ситница. има голема омраза кон луѓето. во ситуација на кавги е уште полошо. шо се вели, све ќе искрши...можам да речам, поќе го сака брачет ми од мене. ко синче го сака. то је то шо ќе прајш..
и патем, мојов е феномен бе! глуми најголем верник во Бога, а шири омраза негативизам и пцости секој ден. и нема срам да се крсти еј!
начин на кој успешно (фала Богу) се справувам со него е игнорирањето. едноставно не ни го погледнувам и така терам. ве разбирам и тебе и кечко и други со ваква ситуација. ако си во добра финансиска состојба, само ти замини негде, то му е мајката.

 

кој се пронаоѓа тука нека лајка, само то ќе кажам...танчуш браос за напишаново

 

Проблемот со многу луѓе тука е што живеат во некоја своја креирана холивудска фантазија за идеално семејство. Свесен сум тоа дека не секој родител е добар за вашите стандарди и не го исполнуваат тоа што го очекувате од нив, но се дур својот полн џеб не го трошат на алкохол и коца, туку за вашиот фрижидер сметајте дека сепак се добри родители. Колку и да звучи апсурдно и клише радувајте им се се дур ги гледате пред вашите очи, затоа што утре кога ќе стоите со свеќа во рацете и крст пред вашите очи во Бутел тогаш ќе ви станат јасни некои работи во животот. Толку многу работи ќе сакате да им кажете или да ги гушнете, но само тапата болка во градите ве враќа во реалност. Верувам дека некои девојки од форумот ја чувствуваат таа празнина и бол секојдневно. Бол на празна соба и секојдневна тишина во вашата куќа.

 

Секoј рoдител НЕ му мисли дoбрo нa свoетo дете. Мислaм декa oвa дo сегa требaше дa биде јaснo. И не сите семејствa се идеaлни. Зa жaл мнoгу мaлку се oние кoи имaaт и двaјцa дoбри рoдители. Oбичнo сaмo едниoт не чини, кaкo штo е и вo мoјoт случaј. И мене судбинaтa не ме прескoкнaлa пo oвa прaшaње.
Тoчнo знaм кaкo ти е @Independent92 и се сoглaсувaм сo сè штo нaпишa. Тие штo не пoчувствувaле нa свoјa кoжa не знaaт кaкo е.

 

Аиии темава млади бунтовници.

 

Мнoгу смешнo, немa штo.

 

Ептен да ти кажам.
Само да гледавте подалеку од носот и да не се препознавате во се ќе беше супер.
Родител ваков или таков те израснал,ти дал кров над глава колку толку треба да си благодарен.
Леќа ноќ.

 

Јaс длaбoкo се извинувaм, aмa друг пaт aкo немaш нештo пaметнo дa кaжеш или дa дaдеш сoвет или утехa, oсoбенo нa вaкви теми немoј ни дa пишувaш. И дa, јaс се препoзнaв вo oвa и зaтoa реaгирaм.

 

Не е битен само кровот над глава.
А родителска љубов и грижа? Материјална поддршка? Морална поддршка?

Ти дал кров и ќе си тера мајтап со тебе.
Не знае секој да биде родител, и поарно не се смејте кога не знаете како им е во кожа на луѓево...ако немаш внимание и љубов од сопствените родители, од кого би имал?

Треба да биде благодарна дека ја унаказиле за цел живот? Дека нема самодоверба и дека психички ја измачуваат?
Битно кров и дале...Да му се плукнам на кровот со такви родители.

 

@buba4e89 па и не верувам баш дека вака ќе коментираше да имаше родители кои што постојано те тераат на нешто што не сакаш само да ги исполнат своите неостварени амбиции. Не верувам и дека така би коментирала да те малтретираат психички, да те уништуваат со секој изустен збор и да те прават да се чувствуваш како паразит. Верувај дека не секој има среќно хармонично семејство каде на децата им е дозволено се, каде што може да си одлучуваат самите тие што со својот живот. Имај на ум дека има огроооомна разлика од родител до родител. Ако ме створиле не мора да ми го уништат животот со забрани и закани. Што ако ми дале покрив на глава и храна?? Тоа не ми е воопшто никаква пречка да си заминам од нив, во прва прилика чим можам.
Јас не се пронајдов, фала му на Бога моите родители не ми правеле никакви проблеми. Ама имам многу другарки кои што имаат ваков сличен проблем, па точно знам како се чувствуваат сите овие што пишаа погоре дека се пронашле во некои од текстовите.
И да дефинитивно не секој родител му мисли добро на сопственото дете!

 

Воглавном зошто ви е детството и животот срање обвинете си ги вашите мајки, а не вашите татковци генерално. Во животот има правила, некогаш има отстапки, но 2+2 се 4 и тоа е.

Значи не е генерализација, но во 80-90% е така. Вашите мајки сакале “алфа“ дечковци, кафански боеми, помалку нервозни, помалку тепачи и нивните тинејџерски лудории и авантури резултирале вашите животи денес да се хорор. Јебига. Тоа го имало отсекогаш, а го има и денес. Полно девојчиња гледам се палат на клошарчиња што сакаат да шмркнат малку, да попушат џоинтче, да глумат маалски навијач, журчиња ова-она, дудлање и играње Цеца и Аркан, битанга и принцеза за да после неколку години стане битанга и гуска генерално, но јебига. Природна селекција. И таквите парови утре произведуваат депресивни ретардоси коишто се на грбот на држата и на работ на нервен слом. И така во недоглед се унакажува тоа што треба да биде наша иднина - младината.

 

Јас лично не се слагам со тебе бидејќи ако можевте да ја сватите девојката @Independent92 -не сака идеално семејствоо таа само сака родители кои се грижат за неа,родители кои гајат почит и љубов кон неа,родители за совети и подршка во најтешките мигови.Не си родител ако си горд на тоа дека не си го оставил детето во дом затоа шо детето е твоја рожба твоја крв немаш право да му го правиш тоа,После не си родител и ако му го наполниш фрижидерот со јадења а тоа има потреба од љубов и подршка.Бидејќи и јас имам проблеми со едниот родител потполно ја разбирам @Independent92

Спојлер

Можеби бев оф топик малце али мораше да се искажам

 

Абе вие сите сте паметни. Мајка,татко крив за се. А можеби само ве учат да не живеете во стаклено звоно туку сами да се издигнете низ животот. Мајка ако не ве сакала во дом ќе ве дала кратко и јасно. Има разлика од родител до родител,ама не гледајте слепо. И не ми кажувајте дали јас би коментирала да имам такви родители. Ама познавам луѓе што израснале во случај како членкава во јаки успешни луѓе и ден денес е исто. Самите сте си криви што немате самодоверба,што ви фали немате храброст да застанете пред огледало да си речете "јас сум убава силна не давам никој да ме гази" секој ден така ќе се издигнете низ животот а и вашиот родител ќе биде горд на вас,може нема да го покаже тоа но ќе биде.
Ама не секој размислува исто и веднаш со паметување се почнува.

 

Читајќи ги твоите мислења во темава, се прашувам каков родител си, или во иднина каков ќе бидеш...

 

Те разбирам како ти е, поминав низ истото. Промените нема да почнат ако ги напуштиш родителите и домот, туку ако ти самата се смениш и почнеш поинаку да гледаш кон нив. Размисли за доброто што го направиле за тебе. Еднаш, при едно негодување од моја страна, да не кажам расправија, мајка ми рече: Еден ден ќе ме нема, ќе се сеќаваш дека сум седела овде на креветов, тогаш ќе биде празен. Колку ме погодија овие зборови. Се обидов да ја замислам таа празнина и беше ужасно. Голема празнина е родител да изгубиш, а ти доброволно сакаш да ги напуштиш. Немој... смени го само твојот поглед на нештата, друго не можеш.