Апсолутно не! И треба да се продолжи понатака,обично повекето тука прават грешка,или ке бидам со мојата идеална половина,нека е и некаде во најдалечниот свемир па што, или ке умрам сам,но никогаш нема да бидам со некоја туку така или ради реда,затоа што сите имаат некој.Не,не и не. Никако! една или две се повеке од доволно. Воопшто не ми е јасно зашто ова го кажуваш во множина како да сте повеке,помалку ми е чудно тоа,зашто така Можеби изгледа бенигно но можеби да е и во тоа проблемот. За она кое го бараш некогаш ке изгледа како да претеруваш но воопшто нека не те загрижива тоа,тоа најмалку е твој проблем. Претерувај слободно ако е неопходно тоа.Целта ги оправдува средствата.
Не ми е притисок општеството за да бидам со некој, самата ја чувствувам таа потреба. Запознавањето не е така лесно, особено не со пандемијата. Јас стварно се чудам каде сите запознаваат луѓе, еве мене тешко ми оди тој дел, а сакам да ширам познанства.
Знам те разбирам и јас ширам тешко познанства. Верувам дека се чувствуваш осамено, особено во овие невремиња каде е тешко да најдеш стабилна личност, над сето тоа и пандемија. Не знам колку години имаш и дали работиш. Работното место претставува одлична можност да се запознаеш со луѓе. Ако веќе работиш предложи на некој од колегите/колешките да одите на кафе или кино. Ако студираш, имаш многу студентски организации каде се организираат доста настани од секаков карактер (барем се организираа пред пандемијата, сега не знам). Не знам во кој град живееш но во поголемите градови има доста здруженија во кои можеш да членуваш без разлика на годините. Од здруженија за миленици, црвен крст и хуманитарни здруженија до клуб на читатели итн. Никогаш не сум била дел од вакви организации, но сум слушнала дека постојат. Доколку некој има препорака или имал искуство, нека сподели.
Фала ти за советот. Штотуку сменив работа и се држам малку на дистанца, сакам да ги двојам работата и приватниот живот. Освен површни муабети никој меѓу нив не се дружи повеќе. Би размислила за здруженија, доколку некој има конкретен предлог, вака немам идеа.
Istiot problem go imam i jas. Jas navistina ne znam kade se zapoznavaat parovite. Sum imala drugarki sto se nudele da mi mestat i sekoj pat odgovaram deka ne sakam nikako takvo nesto i deka toa ne e poentata. Pandemijava mene skros me unisti a sega ne mozam ni od doma da iskocam. Uopste ne sum pesimist ama rabotive me teraat da mislam deka ke umram sama
Имав обиди за такво запознавање. Тогашната другарка (повеќе не се дружиме) верувам со најдобри намери ми предложи да се запознаам со некој нејзин близок. Му спомнала, он сакал да се запознаеме, ми пиша и тоа беше се. Од пишување увидовме дека сме скроз различни и шанса нема ни другари да сме не пак нешто друго. И со други обиди сум имала и мислам дека ретки се случаите вака некој да се најде. Повеќе не се малтретирам на ваков начин, со сила е тоа, не се запознаваш со некој кој ти привлекол внимание туку оти има кој да ве запознае.
Како може така да мислиш како животот да ти поминал а имаш максимум 20 години? Полека малку, допрва ќе запознаваш. Не е крај на светот.
Знам дека луѓето најчесто викаат ќе се случи кога најмалку очекуваш, ама реалноста не е таква. Ете долг период немав очекувања, не се форсирав, не очекував и пак ништо. Сега кога се трудам истата приказна. А доста луѓе ми го даваат советот да се задоволам со нешто што ќе ми е само океј.
Јас не бев заљубена во маж ми кога се фативме (како велите сега не знам). Ама ми се допаѓаше многу како човек. По три месеци, сигурна бев дека сакам животот да го поминам со него. Давајте шанси на луѓето. На сите. Од пиење кафе, не се умира.
Извини, ама зошто да е крај на светот? Да ти ги имам тие твои 20 години, има цело Скопје да го превртам! Да ве фатам со еден стап сите, да ве рушам од мање! Ќерка ми вакви глупости треска ко тебе. На 15 години!
И кај мене е истата приказна, само зафатени ми се лепат, незнам во што е проблемот, зошто привлекувам само зафатени...
Мене изгледа тоа ми е проблемот сакам веднаш се` да има... Јас давам шанси ама со никој не гледам иднина или не сакам да замислам иднина... Јасно ми е дека нема веднаш да се заљубам и не ни верувам во љубов на прв поглед, реалист сум апсолутно ама ете нешто ме кочи секогаш и заглавувам во невозможни situationships... Се убацив во муабетовв
Давам шанса за муабет, ама воопшто не се создава хемија. Сум била заљубена и го барам тоа чувство, во спротивно мислам дека ќе се чувствувам уште понесреќна ако сум со некој за кого ги немам тие чувства.
Не мора да значи дека одма ке се создаде чуството на љубов. Некаде треба повеќе време дружење, запознавање и контакт. Остави ги работите нека одат спонтано. Не форсирај ништо. И запамети, подобро сама отколку во лоша врска.
Тука ти е големата грешка, што ти го бараш тоа што веќе си го поминала со бившиот, и всушност го бараш него во секоја личност. Пушти го тоа во минатото, љувота не се доживува на еден начин, може ќе запознаеш личност што на сосема друг начин ќе ја сакаш од претходниот пат. Давај шанса на повеќе личности, излегувај на кафе, онака на лабава дружба и ќе се најде личност што ќе ти остави добар впечаток. Не можеш да очекуваш дека на прв дејт ќе се заљубиш, потребно е малце време да се створи блискост, комуникацијата е најбитна за тоа.
