Здраво сакам да добијам совет во врска со мојот љубовен живот (што не постои) иако сметам дека сум интересен, забавен и релативно убав човек, единствен мој комплекс е висина што немам и мислам дека ме уништува. Едноставно не ми оди на пишувам на девојчиња на социјални мрежи бидејќи кога и да пишам на некоја не испаѓа ништо. Дали до толку не ме бива? Или едноставно е пресудно тоа што сум низок?
Висината не би требало да претставува проблем. Лично јас навистина преферирам повисоки момци, ама ако навистина би се заљубила , висината нема да ми игра баш никаква улога. Тоа што тебе висината ти е комплекс ,ти ја уништува самодовербата. Можеби треба да го смениш пристапот на приоѓање... доза на хумор не е на одмет...
Генерално 90% од сите женски сакаат повисоки момци , што нормално не им се мешам такви се социјалните норми. Не можам ништо да сменам. За да вистински се вљубиш врши клучна улога висината.
За жал луѓето премногу брзо судат врз основа на физичкиот изглед. Јас исто така викав дека преферирам високи машки, се дури не се заљубив вистински, а партнерот беше релативно низок - 168 цм, а јас 164. Дури и ми коментираа зошто со толку низок човек, мене ми беше небитно и поради тоа што го засакав како човек ми стана понатаму привлечен во секој поглед. Од тогаш навака, кога ќе ме прашаат каков тип на машки сакам, секогаш ги опишувам само духовните карактеристики, амбициите, смислата за хумор и слично, а никогаш физичкиот изглед, зашто тогаш сфатив дека физичкиот изглед е тотално неповрзан со хемијата и привлечноста, т.е. мене она што ме привлекува е во умот. Така да, не се обесхрабрувај.
Порано и јас мислев дека среќата игра улога, сега повеќе не. За мене, се' е до упорност, колку си отворен, твојот став и перспективата која ја имаш. Во Македонија, сфаќам зашто толку многу луѓе очајуваат и им е тешко да запознаат некој. Македонија е друга приказна за жал, ама не е невозможно, само е потешко од странство. Тоа што некој го нарекува среќа за мене е едноставно се' од горнонаведените работи. Да, можеби ако збориме за ситуација каде од прва одиш на дејт со некој и се заљубуваш во него, тогаш можеби е среќа или не знам, за многу кратко го наоѓаш човекот на твојот живот, без разлика дали е онлајн или во живот. Ама дека некој останува сам, затоа што немал среќа - не верувам во тоа. Секој има можност и прилика за запознавање луѓе, ама многу зависи и од твојот мајндсет и како ги перцепираш работите. Може да сум останала сама на 40 години, затоа што имам нереалистични критериуми, не давам доволно шанси и пребрзо судам ИЛИ едноставно не сум работела доволно на себе и има многу issues кои не се разрешени и се turn off (ова само нафрлувам примери од многуте), а мојот ум да ги перцепира работите како едноставно немање среќа. А, во реалност, едното со другото нема врска. Или пак да имам неколку неуспеси, едноставно не иде, океј. Оставаш малце време, но остануваш и отворен кон познанства, ама проблемот кај многу луѓе особено во Македонија е тоа што немаат доволно здрава и цврста врска со самите себе и лесно фокусот се губи и се станува очаен, па цела енергија се префрла на тоа да се најде некој и пак не е гаранција (т.е никогаш не е) дека ќе бидеш среќен и исполнет. Дефинитивно има луѓе што пронаоѓаат некој многу рано, некој на 30, некој на 40, ама никогаш ми е под знак прашање. Не верувам во тоа. Се' додека си нормален, имаш реални критериуми, работиш на себе и си отворен, не гледам никаков проблем. Секогаш треба постојана работа на себе за да не западнеш во тој victim mentality, пошто тогаш е екстремно лесно да гледаш се' црно и дека само ти немаш среќа или whatever. I've been there.
Се согласувам. Во Македонија има многу очајни луѓе и тие се такви поради околината, тетки, стрини, баби, дедовци постојано ги напнуваат до каде се со мажење, женење, деца итн. Така почнуваат да се чувствуваат јадно и бедно во своја кожа, оти не се омажиле на 20 години. Има многу луѓе во години кои се сингл, буквално како моите родители и не мислам дека е тоа оти немале среќа. За голем дел тоа е личен избор. Моја професорка која е на возраст на татко ми, цела Европа ја прошета, и ден денес е немажена. Секогаш е ведра, расположена, и нема ни грам фрустрација и ароганција кај неа. И денес жената изгледа убаво. Мајка ми се омажила на 18 години, а таа жена која се дружела со луѓе од секаков калибар, толку многу шетала, сигурно имала многу повеќе прилики да бира од мајка ми која се омажила со вториот или третиот дечко. Жената не да не можела, туку веројатно не сакала брак. Има секакви приказни. Знам пар кои се запознале во воз патувајќи од една во друга држава, и по неколку видувања стапиле во брак. Кога видов една Канаѓанка на вести како тоа дошла да волонтира во Тетово и тука се омажила, се зачудив, оти е пресреќна и неа и се допаѓа овде(пола народ мрчи како овде е хорор). И во мојот град дојде да волонтира Американка и се омажи за Србин, тука остана. Никогаш не се знае во животот.
Се додека не се излезе од зона на комфор или од сигурна и безбедна кукичка или средина во која сме навикнати да бидеме на безбедно и сигурно место,во кое освен тоа речиси и ништо друго да не се случува,во тој случај, не можете премногу да сметате на среката,но секако никогаш неможе да биде исклучена.
Не мора да значи. Да одиш ѓубре да фрлиш или во маркет да појдеш може сродната душа да си ја најдеш. Не мора да акаш по кафичи,клубови или многу луѓе да познаваш за да го пронајдеш.
Toчно. Ако гледаме по тоа кој колку шетал, значи мнозинството кое нема пари за шетање треба да биде без дечко, девојка. Луѓе се запознаваат секаде. Знам луѓе кои намерно се дружеле со мене со цел преку мене и преку мои познаници , да го шират кругот и да одберат нешто поквалитетно, и на крајот не најдоа сродна душа, туку одбраа партнери колку да помине редот. Пред да почне пандемијата, бев во странство, така што еден дечко одејќи на работа неколку пати со автомобил ме видел како се движам по улица, ме забележал во кој правец се движам, во кој апартман влегувам и потоа ме дозна која сум, зошто сум отидена таму, и стапи во контакт со мене, а намерата му беше да се запознаеме и тоа не го криеше, си кажа дека му се допаѓам. Местото беше мало, па сите се знаат на лик, а за мене веднаш знаеше дека сум „увезена“. Ете ти како може да испадне нешто кое не си го планирал. Типот инаку не ми се допадна. До ден денес сме во контакт, ама како пријатели.
Ок да но зона на комфор може да биде и состојба на умот или духот,едноставно страв да се превземе иницијатива,и многу такви прилики пропуштаме.Еве пример: Бев излезен и имаше ок девојки се беше супер и ок.Оние девојки за кои бев заинтересиран ми изгледаа како незаинтересирани,додека една девојка за која едноставно не бев заинтересиран ми се приближуваше на секаков начин.Излегов на цигара едноставно без ништо да размислувам.На вракање е тука е среката или некоја карма, незнам не би можел тоа да го објаснам но вистински сродни личности можат да се сретнат на многу необични начини,што не велам дека овој е еден од тие не,без да приметам, како во нешто да удирам ,силно и махинално се вртам и таа се врти и во исто време кажуваме извини и тоа беше тоа што цела нок го барав но неможев да го најдам или видам но освен тоа во тој момент после тоа извини јас се повлеков во својата зона на комфор и брзо го напуштив местото на инцидентот.Никогаш не би ја приметил таа девојка ако не се судревме интересно
Mislis deka vo kafic ili diskoteka nasol nekoj srodna dusa? mnogu mal del se tie sto se zapoznale na toj nacin
Воопшто не е важно местото каде,важно е да се изреагира исправно во моментот,при што кај повекето нее тоа случај,вклучително и кај мене.А ако познаваш ти места за сродни души те молам кажими
Pa valjda skoro site luge odime na rabota sekojdnevno,obvrski,pazaruvanje,soping i slicni raboti. Koj e toj so celo vreme sedi doma od nebo im pagaat pari? Ako ne odele vo kafic da se zapoznaat nemalo kade ma ne me zezaj. Se znaj gore dolu deka za zabava se naogat osobi na tie mesta. Sto ne sum protiv za izleguvanje odvreme na vreme,ama deka to e uslov daleku od to
Дефинитивно од седење дома не се наоѓа сродна душа (освен онлајн). И треба да им се даде малку шанса на машките, нема ништо страшно да се излезе на дејт. Имам порано пишувано на темава, имаше период кога имав превисоко мислење за себе и им бев одбивна на машките, или привлекував само идиоти. После почнав да се дружам со сите, посебно со машки, без разлика дали ми се братучеди, другари или познаници од курс. И кога раскинав таа една врска што ја имав, им кажав на сите дека барам дечко. Така на шала на смеа. И они ми најдоа. Дечко ми го запознав пред да наполнам 29 и не ми е мака што не сум го запознала порано. Јас секогаш сум била против сериозни врски и ми требаше време да се навикнам на заеднички живот. Сега ми е многу убаво, не би можела да се замислам сингл, посебно не во странска држава. Заедно живееме, патуваме, имаме заедничко хоби и пријатели, но се трудиме и секој да има свој приватен простор.
Горе долу ништо не се знај дека на такви места се наогале само луге за забава освен ако не се работи за предрасуди на оној кој ти го рекол тоа.
Ne znam kolku godini imaš ,iako mi zvučiš mlado i nesigurno, ama ne smeeš vo prv plan da gi doveduvaš tvoite kompleksi.Potrudi se da gi istakneš tvoite atributi. Za žal ne zavisi samo od tebe.Ako i sprotivnata strana e mlada i neiskusna logično e da go imaš toj ishod.Obično na početok devojkite se fokusiraat na izgledot no na onie vistinskite ne im e bitno. Jas iskreno najdobra , najrealna, najprrizemna komunikacija sum imala so tip koj ne bil tolku privlečen , spored voobičaenite standardi.Zatoa ne se obeshrabruvaj i poraboti na komunikacijata.Ušte nešto, potrudi se istata da bide lice v lice.Onlajn komunikacijata samo gi komplicira rabotite namesto da gi olesni.So sreka.
Види момче,не гледај на тоа така Има луѓе со секаков вид висина ,ќе се најде и за тебе.Јас на пример ко ќе видам камбана висок човек си викам ауу ова не е нормално хаха.Ти биди си свој, најважно е да бидеш среќен и успешен човек . Висината не те дефинира.Еве последно од мене,моите бивши се биле со просечна висина ,дури намерно ги сакав такви бидејќи како што кажав не сакам екстремно високи луѓе Јас исто не сум некоја многу висока и да ти кажам дека би имала комплекс да сум многу висока ,на пример јас немам ни 1.70 и сум презадоволна со себе што не сум од највисоките .Не е така ти како што мислиш ,не си ставај комплекси непотребно Ќе видиш дека нема потреба да се жалиш на тоа го кажувам најискрено . Околината можеби ќе суди и мене ми суделе но ако си ставав на ум ќе беше само за мене полошо .Прифати се себеси таков каков што си бидејќи сигурно тоа е така затоа што си така совршен.И те молам сети се дека има луѓе како мене кои се плашат од многу висина ,најбуквално.Па сега да одам на штикли високи за на дечко да го бакнам или гушнам хелоу нема шанса хаха.Имај самодоверба ,мене ми беше префрлено од еден бивш што сум била по дебела ,а на друг точно тоа не му сметаше сакал девојки по полни и со облини.Полесно да ти биде,гледај со одредена личност каков однос комуникација имаш тоа е најважното ако не оди има други риби во морето.
