Луѓе како на 22 години да најдам некој? Откако завршив средно, со машки многу ретко зборувам особено ако се од Македонија, на факултет во групата сите се женски, а кај и да излезам се или помали или ептен повозрасни. Веќе губам надеж дека некогаш ќе најдам некој.
Зошто се ограничуваш само на тие од твој факултет? Земи дружи се, колешките сигурно познаваат некои што се на други факултети. Па полесна ситуација, здравје. Само ако мислиш да фаќаш дечко од што сите имаат, поарно немој.
Jas istiot problem go imam jas imam 23 godini i nemozam da si najdam prijateli ni prijatelki za da si druzam so nekoj tesko e mnogu.
Социјализација и партнер се две различни работи. Можеш да се социјализираш сама или друштво, не е обавеза да имаш партнер за да одиш на кино,театар доколку сакаш покултурна социјализација, или да одиш во дискотека,кафана. Самото општество ве притиска да насила си барате нешто што и сами не го сакате. Така да не ви е лошо, немате проблем, опуштете се и уживајте во животот ќе си дојде и партнерот.
Neli! Ko da razbiram deka so socijalnive mediumi poentata bese da se sprijatelime uste povekje, ama fakt e deka ne e bas taka. Sekoj si e vlezen vo svoj film, i ako nemas drustvo od sredno, verojatnosta da najdes na faks e mnogu pomala, a kamoli koga kje zavrsis, e tek togas si go obral bostanot. :/
се слагам со ова пошто реално, животот не прекинува пошто некој немаш да те "занимава". сама си го правам поинтересен, одам на кино, на кафе, изложби итн. но, сепак тој недостиг од социјализација, самиот притисок од блиските,општеството и социјалните медиуми за партнер, а и времето, прави да се осеќаш ко да потфрлаш во животот.
Не е вистина, и на рандом мрежа можиш да се запознаеш со некого и после да станете пријатели и блиски. Јас ехеее од средно, па и од факултет колку познанства сум имал сум се дружел излегувал, иако пријателите ми се одамна, ама не сме излегувале исти друштва. Зависи што сакаш и каков тип на човек си.. јас сум нешто измеѓу интро и екстроверт и терав некако. Сега на стари години (се смеам не сум многу стар) некако кругот на пријатели и познаници ми е намален пред се за личен мир и да не ми ја црпи енергијата.
Можеби, и јас имам, но генерално се од странство. А, за од странство не можеш па да се гледаш секој ден шо се вика. Дефинитивно е факт дека интровертноста си го прави своето, но во мојот случај и самите социјални мрежи не се кузнај каков помагател за стекнување пријателства, особено во Македонија.
Имаш некакви хоби, дали си зачленета во некои групи по фејсбук. Јас на времето бев достра интровертен тип особено во средно и некако позатворен бев и специфичен, почнав да се занимавам со моето хоби активно многу сакав да читам манги и гледав Аниме тоа време па и одев Скопје на такви настани и запознаваш луѓе.. доста луѓе таму запознав.
Не мора да имаш некој покрај тебе за да не ти биде досадно ама секако дека е поубаво кога имаш некој кого го сакаш и со кого ќе искусиш и споделиш убави и лоши моменти
Ќе најдеш ќе ти се насмевне и тебе среќата. Само не треба да мислиш на тоа, што биде нека биде и кога најмалку очекуваш ќе дојде тој самиот.
Сама сум цел живот од кога знам за себе, немам среќа секогаш засакувам некој ми се допаѓа за на крај тој друга си фаќа а јас плачам и сум разочарана ...не можам да сватам како и зошто вака ми се случува мене имам веќе 26...јас премногу паднав во очај депресија ...толку многу што немам сила немам желба веќе да излезам ..да се насмеам..да си купам нешто ...премногу долго сум сама скоро цел живот. Секогаш се трудев да си имам и јас сериозна врска како сите да имам дечко ....чудно ниту еднаш не ми испадна убава прилика или некој со сериозни намери кон мене не можам да поверувам што станав..од толку многу очај ослабнав ..коса ми отпадна...не знам кој е проблемот и самата си се чудам . Немам веќе сила и не знам што ќе правам. Не знам како цел живот сум сама како може никој да не ми возврати на ништо. Како господ не ме слуша мене ...немам сила повеќе за ништо многу лошо се чувствувам. Секогаш и многу сум разочарана како светот да ми е срушен во мене нема радост веќе ...толку многу длабок очај што дури не знам како е да се смееш. Не гледам никаков излез значи многу многу голем очај каде да барам помош не знам.
Црноока, правиш голема грешка, кон себе сѝ. Полесно е да се каже отколку спроведе во пракса, знам, ама девојче, сами си го креираме хаосот. Ако ти сопствениот баланс и вредност ја пронаоѓаш во врските, а не во времето минато со себе ништо не правиш. Треба промена во пристапот. Затоа најди си активности што ќе те исполнат за да се чувствуваш доволно добро, да не е присутен недостатокот кој ти ја пополнува душевната празнина. Сакам да знаеш дека не те осудувам, многу добро разбирам како се чувствуваш, но колку и да звучи клише знаеш што треба да направиш и без да ти даваме совети тука.
Не си го креираме сами ,судбината ни го креира барем знам по себе колку се трудев да не бидам сама напротив останав сама.
Не се обвинувај, така требало да биде, за твое поголемо добро. Тие вистински да беа достојни и сакаа, ќе останеа тука за тебе, наместо да те напуштат. Барај ја вредноста внатрешно колку и да е тешко.
Млада си, дај си време, не туркај со сила. Ако ти е потребна љубов прво изгради добар однос со себе, тука ти е појдовната точка. Ете, рече, косата ти паѓала. Поработи на тоа, зацврсти ја, пробај преку низа активности да си ја вратиш виталноста и енергијата. Ем ќе се чувствуваш подобро, ем ќе се зголеми шансата да запознаеш некој подобар од претходните.
