Ние околу и преку 40...

Знајте шо!
Да ми ја бричите вие мене, со зутка од билија!

 

Се насмеав, одвнатре

 

оти нема смајли што моча од смеење пералнаомекнувач зутка билија

 

билија=џамлија
зутка= ко ќе ја фукниш јако џамлијата и ќе се отчепи парче од нејзе.- отчепеното

Учете битолски дијалект

 

Ма и јас не сакам, тука сме родени, тука ми е се. Ама гледајќи како луѓето одбираат да бидат пасивни и свесно да молчат, не можам веќе. Оти јас да викам (а викам), една сум во 200. Ќе ме замолчат. Секој си гледа за себе, да му е добро, а не сфаќаат дека ако се активираме сите, може да ја направиме земјава да цвета. Ама не, бираме линија на помал отпор, врски за да завршиме некоја работа, образование какво такво, здравство арно и тоа што го имаме... т.е секој својот двор си го гледа, гајле му е за туѓиот. Ама колку можеме да направиме заедно, не се свесни. Тоа ми е болката.

 

Со џамче ма се вели на Скопски

 

И јас исто се чувствувам како тебе на моменти.. Ми иди да избегам некаде каде нема луѓе воопшто, ама пак, сакам луѓе и се враќам пак на желбата да смениме..
А свесна сум за се'. Фак ит...

Ај да збораме за друго..
Почнав да учам за техники на интервјуирање и читање говор на тело.

 

Откако и ќораво и сакато мигранти и сите цигани и што уште не дојде у Германија и Германија не е тоа што беше порано.За медицински персонал се бара со гер.јазик на ниво Ц. Јас да мислам сега кај ќе бирам друга земја.
Најубаво ни е затоа што никој не не донесе/повика,а дм има куп рода и тоа снајдени со ресторанТ, друг шеф.... Небитно
Јас знам многу кои повикаа пријатели или роднини и овие коа дојдоа очекуваа незнам рај па зошто толку кирија па зошто она па почна да сумњат и и пато назад. Малку е ризично да повикаш човек. Еве мој братучед ми се јавува ај јас ќе ти пратам цв ти пуштај го у агенции за работа му викам а како ќе разговарат со тебе вика на Скајп мене ми беше срам тоа да го направам го направи друга братучедка разговарал дојде 4месеца незадоволен од платата чус а образован прошетам џабе.
Секој со својата среќа...
@LejlaD ќе биде се во ред само позитивни мисли
Девојки почна викендот после ќе се собираме групата,од сите земји не има и пак се оговара,глумење светици и на крај овие од Унгарија се плашат да не платат цент повеќе егал.
Убав ден на сите

 

Само заради овој пост се вратив овде. Од кога го немам слушнато. А ле ти Битолчанка си?

 

Исто.
Не ми е најубаво, факт е дека живеачката е подобра во поразвиените земји, во секој сегмент е подобро.
Но, сѐ што ми значи е тука... така што, јас мојата одлука си ја донесов, арна или не

 

Битолчанка сум по потекло Си цепам битолски иначе, ако не живеам таму 15 години

 

И мене ме држи, а не сум од најмладите
Ама сѐ додека се осеќам така, жива сум Се надевам подолго ќе ме држи.

Најстрав ми е пасивно да се предадам на животот, онака, ден за ден - што носи. Или да замижувам, затоа што не можам да променам нешто.
Не сакам таква да станам.

Некогаш ме фаќа таква монотонија, мирна вода... и си викам - ова не сум јас.
Не можам вака.

И одма наоаѓам начин да се променам, текот на мислите да го променам.
Од сите чувства, рамнодушноста ми е неподнослива.

 

Жива, а мртва... Знам точно за што зборуваш...

 

За никој не чини ни здравството, ни образованието, ни фабриките...

Иначе и мене ме учи мајка ми да не се бунтовам и да си ја гледам фамилијата. Да седам мирна, оти 'може да настрадам'. Кога зборувам гласно за некој проблем, паника ја фаќа. Ама не сум ко нејзе.. И не сакам да бидам ко нејзе... Не сакам да ја затворам вратата од тараса 'да не не чујат комшиите'. Сакам заради фамилијата, да ја 'сменам' и 'поправам' околината.
Татко ми беше како мене, Бог да го прости.. Односно, јас сум како него. Здравјето си го даде заради таа негова бунтовност.. буквално. Не можеше да трпи неправдини. Нека.. ако треба и јас...

И не ми е за пари... ми е за здрав и мирен живот, во стабилна заедница... Тие работи со пари не се купуваат.

 

Правам најдобра леќа на свет.

Да не зависеа еден куп луѓе од мене одамна ќе бев замината. Било каде во Европа, кај што луѓето се пристојни и културни и има што помалку балканци.

Маж ми се јави вика врне надвор, јас глеам сонце низ ролетниве. Да соберам алиштата дур е такво
И кафе ќе ставам, бујрун те

 

Мислам грешиш ако го правиш тоа за децата. За нив траумата од промена на средина би била најголема, освен ако не се премногу мали. Кога ќе пораснат децата можат да си го фатат патот каде сакаат. Порано родителите цел живот куќи на три спрата граделе за децата, и после децата ко ќе пораснат штрафта фаќале и огромни куќи празни зјаеле, ем цела младост на куќа градење потрошена.
Не се мешам, но убаво треба да се размисли.