Ние околу и преку 40...

СедеЈте си тука бе дечки , кај ќе одете

Ај Добар ден
Гравче се вари за сите , за мене маж ќе донесе хамбургер . Со многу ќечап и мајонез

Не оти има што да кажам ама па да се пријавам дека и јас сум од пасивните како Рефка .
Убаво ми е овде , од никогаш не сум сакала да заминувам од Мк . Да прошетам да , и фала богу колку толку сум прошетала низ Европа . Ама за живеење овде си сакам,убавко ми е .

Да живее Македонија !

 

@referentka зборам генерално, не ми беше намерата да се најдеш прозвана или навредена. Така сме сите воспитани. И тоа е лошото. Темелот на кој е градена државата не чини, ама никој не сака да го промени тоа. Да мрдне со прст за да се смени, оти факт е дека ќе требаат години. Децении можеби. И сите се плашат. И да има некој по политичариве што сака да ја опраи државава, брзо е претопен од тие околу него.

@doubleg свесна сум за тоа, ставам на кантар за и против. Ама не сакам утре да ми префрлаат што не сум обезбедила подобро ако сум имала шанса. Секогаш има каде да се вратиме.

 

Леле, се напнав денес али, заради фини ствари беше. Затоа и простено ми е и простено му е на универзумот.
Добри дан, привет, здрасти, туј и онуј.
Изгледав едно бугарско филмче на HBO. Вчера или завчера тоа. Љубов.нет или нешто така беше за некој дејтинг сајт кај шо осамените си бараат други осамени и, жената го фаќа мажот, како цела деценија или така нешто киснел на дејтинг сајт. Жената прекрасна. Другите калаштури. Т'панара (глупакот) дури си ги зачувал лозинката и јузерот за сајтот и така и му влегла. И..место скандали и чуда, си направи и она профил и почнаа да се допишуваат и се вљуби човекот, повторно и така. После ваљда среќно си живееја. Кој да ги знае
Уствари, други ствари се дешаваат, други ствари треба да се раскажат, али...многу меџу нама нису наши па ште си м'лчА!
Адју пусикетс.

 

Рефке, не е дали е човек задоволен или не.
На пример, јас сум задоволна од мојата лична живеачка, онаа дома што ја имам, од она моите што ми го пружиле, од она што сама го стварам и дм што го ствара.
Можеби е затоа што секогаш сум имала малкуцка повеќе од другите, па кога сум се споредувала со светот околу себе сум си викала - добри сме ние.

Но, кога ќе погледнеш подалеку, сфаќаш дека не сме добри ние.
Не е дали береш туѓо гајле, туку свесноста дека “туѓото гајле“ утре веќе нема да биде туѓо, туку твое.

First they came for the socialists, and I did not speak out—because I was not a socialist.
Then they came for the trade unionists, and I did not speak out— because I was not a trade unionist.
Then they came for the Jews, and I did not speak out—because I was not a Jew.
Then they came for me—and there was no one left to speak for me.
Martin Niemöller

За мојот светоглед, ова е најголемата вистина.
Ако не постои солидарност, нема да постои човештвото.
Ако гледаш само за себе, утре нема да има кој да ти помогне, кога веќе нема да можеш да гледаш за себе.
Човечкиот живот нема смисла без солидарност.
Од причина што човек сам не може. Му треба општеството во целина за една единка да живее.

И не станува збор за бунт - како активно бунтување.
Посебно е важно секој дома, на тоа микро ниво, да работи кон подобар свет.

Да ти кажам прост пример.
Јас не верувам во никакви надрилекарства. Мајка ми не е информирана колку мене околу таа тематика и често знае да прочита нешто на Фејс на пример, и да ми каже - прочитав дека варова вода излечила 50 луѓе од рак.
Јас ѝ објаснувам зошто тоа не е така, зошто тоа не е вистина, зошто се тоа лажги итн.
Ако утре таа се најде во ситуација да биде прашана, веќе и сама знае што е вистина, а што не.

Дали светот ќе го сменам со тоа што мајка ми знае?
Дали шарлатаните ќе престанат да постојат?
Нема.

Ама локалното станува глобално.

Јас сакам да гурам туѓи коли кога ќе изгасат.
Затоа што и мене еднаш ми изгасна, па 40 минути киснев на дожд и сама се трудев да ја гурнам.
40 минути секој си ја гледаше својата работа.
На крај, еден, само еден застана.

Се надевам дека ако на некој јас му помогнам да ја гурне колата, утре тој ќе застане за некој друг.

И сакам активно да придонесувам кон таквиот свет, свет во кој нема да бидеме себични и несолидарни.

Не е ова обвинување или карање на некој, чисто споделуваме гледишта.

 

Не се доискажав преска во гужва бев. седнав сеа дома со кафе дур дете спие да се доискажам.
Ако решиме да правиме куќа ја затварам вратата странство. Не сум човек кој пу пу не важи прави. посебно не за битни прашања. Затоа цело време викам ќе одам нема да одам.
За работа би работела што било не мора да е по струка. Јас гледам приход. Не што работам. Реално и сега ми е така.

А сакам утре дете ако ми рече мамо сакам да сум пилот да има кај да учи за тоа. А не -сине не постои тоа во нашата земја..

ова од преска.

сакав да ви кажам за еден колега. Ама не можам мн да навлегувам во детали . лонг стори шорт демек у странство ќе успееше. Јас се разочарав тогаш. Си велев ако странството прима такви како него јас не сум за таму. На крај испадна не се снајде он. жена му со децата остана и успеаја. А он .. он прво се понашаше ко тинејџер коа се врати. демек слободен без обврски 3 деца не му се на врат. сеа ко сокапан. прашува како иде со алиментација тоа.
велат ни на душман ова не се посакува...

 

Ве читам

Иако имаме желба за странство со мм, сѐ уште не дошло до таму да бараме работа и да се исселиме. Уствари, ќе мора нешто ново да учиме, пошто со наша струка тешко. Е сега, некогаш си мислам и тоалети ќе рибам, ама па од друга страна, толку време е вложено, труд, нерви, финансии во тоа што сме го учеле, не сакам така да пропадне. Плати солидни, прилично стабилна работа, може ова е моментот поради кој не се одлучуваме на таков чекор, што вика мм, не ни зажежило под г*з.
И ќе се сложам со @referentka , солидарна сум до тој степен, каде нема никој од нас да трпи. Еден е животот и не сакам никој од нас да трпи ако нема потреба, особено не децата. Пак тешка тема.
Вечер сум на "службен состанок", а јадев лепче со охридско макало. Смислив тактика, а и боди ленгвиџот да не остава знаци на несигурност Џвакање неколку мастики истовремено, е секако неизбежно Нешто ново- старо?

 

Хај!

Пак странство на репертоар.

Јас сум за прва прилика и фаќање магла од тука. Се повеќе личиме на циркус држава. Се тоне , додека политичарите си играт држава и си ги полнат џебовите. Супер, нека ги полнат ама нека фрлат нешто и на обичнот народ. Не можете да ми кажете дека е нормално еден град да го ,,држат,, неколку бизнисмени!
Центар на државата е Скопје, во останатите градови просто и да нема никакви инвестиции.

Да ќе ми фалат моите, и се што ќе оставам овде. Ама ако го ставиме на кантар што губам , а што добивам, секако натежнува второто.

Од аспект на удобства имаме тука се.
Ама сега со дете и кога гледам што тука можам да му понидам, испаѓа едно големо ништо.
Тргнувам од најосновното, педијатар, нема асален. Во тмурно време јас нема каде да го изнесам. Нема затворена золошка или нормална игротека. И ова се ситници кои мене многу ми значат. А тек за поголемите работи ич да не ги редам.

Претходно и не мислев така. Сега сме се повеќе ЗА за странство. Кога гледам мпи удобвства ги уживаат, како бираат и менуваат работа, тука ние може да сонуваме само за тоа.

Дури и маж ми почна да е согласен.
Имаме и една понуда таму каде што сака Лили ама уште ништо конкретно.

@Annath малите на тетка ми ги однесоа ете поголеми, беа тргнати во школо. И они побрзо се адаптираа од тетка ми. За една година го усовршија јазикот и се вклопија во редовно училиште. Сега да ги прашаш што ви фали и дали сакате назад едногласни се со НЕ.


Море чек да се пофалам. Ново правосмукалче имам. Ми вика вчера маж ми да ги пречекам дечките од фирмата дека ќе ми донесат нешто. Си викам гарант телефон е. Ама не било, он заклучил дека за менување била.
Ќе си брмчам сега по дома.
Само детето многу се плаши.

Да пречекам маж ми , па да ручаме.

 

Те разбирам, но ајде вака.
Тебе ти гаси колата и немаш начин да стигнеш до градинка на време.
А секој еден има свој живот.

Опција е - или ќе најдеш некој да го земе детето (и со тоа да го наруши својот ред) или ќе ја замолиш воспитувачката да остане екстра пола саат додека се снајдеш (а со тоа таа ќе го наруши својот ред).

Секогаш кога некому помагаме нарушуваме свој ред. И за ситни и за покрупни работи.

Ако на пример јас строго следам кога треба да си ги испијам апчињата, многу пациенти ќе треба да ме чекаат, затоа што ете, државата, болницата, системот не создал услови да не се нарушува работата и јас да одам на пауза.

Можам да речам - министерот е крив и да станам од столче, кој ќе ми забрани?
Ама почесто тој дедото што му се тресат нозе го ставам пред навременото јадење и пиење лекови.

Значи одмерувам и може дури и да личи дека сум неправедна - ако знам дека тие што ме чекаат се океј, ќе го терам својот ред.

Не мислам дека сум безгрешна, мајка Тереза или дека светот ќе го сменам, ама верувам во ситните победи.

Јас ќе го ставам дедото пред себе во тој момент, но после во лифт, автобус, аптека, кај матичен... веројатно нема.
Така гледано ни мојот "гест" нема смисла и ништо посебно нема да промени, ама ако успеам некому бар малкуцка да му го подобрам животот, со тоа што ќе го подизместам сопствениот ред и потреби, нека биде.

И онака светов е сурово место, бар 10 минути позитива секому значат.

Мене ни домашните не ме разбираат и ми го зборат истото што и ти
Патем, не мислам дека сум нешто посебно добра особа, само се однесувам со луѓето онака како што сакам и очекувам да се однесуваат со мене.
Можеби само еден ќе променам, а и тоа е добивка

П.С. 40 минути киснев зошто сите мислеа дека ќе застане некој друг

 

Ве читав од компјутер додека јадев, зачував цитати неколку и сега од мобилен не ми ги дава.

@LiliBoz ако сте едногласни со маж ти мое мислење е да си ја побарате среќата на друго место.
И јас сум за странство. Тука им е убаво на тие што имаат и што се со висока плата. Образование, здравство, држава - ништо не чини. Ништо. Имам и јас роднини во странство, ама исто како Лили - џабе ги имам. Ниту пак рекле дојдете на гости, а камо ли за преселување. Чувај Боже. Освен од финансиски аспект би се преселил и поради простоклукот на нашиот (не)народ.

@LejlaD само позитивно.
Се најадов и сега капучино ќе правам.

 

Си го купив капутот, па сега до плата од милостина ќе живеам
Поскап беше од што помислував... ама еднаш се живее де...

 

Дај да видиме

 

Сачекај мало до вечер
Спакуван е... а јас во кревет за спиење се спремам

 

Тука сум и јас
Кога веќе зборите за странство и јас сум за, барем да пробаш да се вратиш секогаш можеш, мене маж ми ми викаше за германија ама ќе видиме
Едвај чекам вторник да дојде да ја скратам косава на нерви ми оди
Свекрва части ручек чекам да донесе

 

Секој кој што сака, може да појде во странство. И да успее таму, ако сака да успее.
Се друго се изговори и самосожалување, нешто што и јас го правам.

Денов долг у пм. Изморена сум за сите пари. Абе да плаќаа за мрчење милионерка ќе бев.

Сакам да се врати времето, едно 25 години назад. Кога најголемиот проблем ми беше тоа што ми беше досадно во школо.

Камелија ни ги претставува младите амбициозни личности, кои даваат се од себе за општо добро.
Рефка ни ги претставува повозрасните, веќе искусни личности, кои сфатиле како функционира светот.
Јас, за жал, се повеќе размислувам како Рефка, но правам како Камелија. Сеуште.
Тоа е таа социјална апатија тука. Ќе паднеш нема кој да те крене. Секој си ја гледа "својата работа" и си вика, зошто јас да застанам?
И можеби се во право.

 

Гутен абенд
Ете ви чекор поблиску до странство,ке ви уфрлам по некое зборче

Јас не планирав нит желба имав да се селам,ама ете се случи.
Америка,Австралија не би,далеку ми е и незамисливо да си одам еднаш во 5/10 год,сега на неполни 2 часа лет сум од дома,па не се ни осеќам во туѓина.
Не можам да речам ни дека се измачив нешто особено,неблагодарно е,дојдов на послано буквално,свекор ми ми плати школо да учам јазик,од мене се очекуваше само тоа,и да самоинтегрирам.
По природа сум борбена и амбициозна,научена со тешко и труд во Мк,овде релативно брзо се снајдов.А и кога нема друг избор човек,а системот е јак и те притиска,едноставно поинква е борбата.Мораш,нема не можам.
На Балканот поради трулиот систем се апатични луѓето,бар мое мислење е тоа.

Маж ми е донесен овде после 3то,и почнува редовно директно во 4то,без проблем се адаптирал и јазик одма научил.Девер ми во пубертет,со завршено 8мо.Многу тешко поминале со него,бунтовност,кавги,затварање во себе,депресии,желба за назад..


Се согласувам и со Рефка и со Камелија,човек треба да е спој од двете за идеално,ама нема...

Тоа,да сме живи и здрави,кај и да сме,ама кој може,нека му ја кидне без размислување

 

Јас сум тој десно.

 

И сабота, и недела.

 

Се шишав.
Купив 2 пара чизми+2 блузи.
Што ми стана не знам како некој друга да беше тоа ,а не јас.
Ова што зборувате за странство се држи вода.А јас некако слепо се надевам дека ќе се појави некоја група луѓе кои ова .парче земја ќе го оправи некако.И затоа може и не се гледам надвор,пред се и причина што имам родител за кој се грижам,а таа обврска нема со кого да ја поделам.Второ ,веќе сум во години кога ми се чини и стара сум за нов почеток.
Децава ако решат нема да им бранам иако мислам дека ќе се разболам по нив.За мм и мене е доцна.
И пак ќе кажам,како успеавме сами да се закопаме вака,за никаде да ни е образованието,од каде што се потекнува.
Никој не ни е крив,самите сме.Се согласувам во тој поглед со @Annath и @WildMk ...

 

Здраво друштво, како сте? Ја фино, смути, кафе, обврски.

Странство за нас е опција само ако дојде 'нож до коска'. Сега за сега ни е фино, но доколку во некој момент ситуацијата се смени и околностите не ми/ ни се допаѓаат, би си заминале. Ние сме од онаа помлада генерација, живееме и размислуваме сосема поразлично од родителите (а нашите родители се генерација или година +/- како некои од вас) и поотворено гледаме на заминувањето. Не сум сигурна дали би заминала во Америка или Австралија, ама Европа или работа на Блискиот Исток секогаш се опција.

Сепак, како и за секоја одлука, треба да имаш амбиција и стискавец. Многу, ама многу е тешко да се излезе од зоната на комфор. Куќа, семејство, работа, навика, итн итн, сето тоа се само изговори. Не дека не се доволно добри, ама факт е дека ако имаш драјв, желба и потреба, ке оставиш се позади себе и ке си заминеш. Е сега, ако некој не се чувствува кадарен, океј е, не сме сите исто скроени.

Couldn't agree more.
Туку вчера ме пресмеа со она 'опуштете се и ке биде'.