Ние околу и преку 40...

Браво ма Рефке!
И ја би, ама немам идеја

Јас си сакам семејство.
Не за џабе со години правиме што правиме.
Само не сакам на папир тоа да го напишам.

 

Се осеќам како дивоградба

 

Еве ме.
Дете заспа и пуштив ручек за него. слично ќе ручаме ама неговото со повеќе вида зеленчук па посебно. За нас подоцна зашто маш и така во 5 ќе дојде.
искрено да ви кажам не ми се оди ни утре на работа..

 

Мене секој ден не ми се оди,ама кој ме прашува

 

кажи си бар ќе ти олесни
душа давам од дома да работам ама пусто струкава не е за од дома.
Ќе земам ќе местам ко Али што беше и оној другиот.. цакан ли како ли го викаа. 200 ден од местење

 

И јас сакам некој ден да не одам на работа, ама да не биде ден-два-три и да не биде одмор од две недели. Да биде колку јас сакам и кога сакам. Ама нема... пошто за друг работам.
Денес уште една јамка си врзав околу врат. Професионално. За убаво нека е, само се надевам дека нема да морам да ја сечам во брзо време. Ама живот, не се знае што носи, а три години не се малку.
Иначе мене скратена ми е неделава, четврток и петок не работам, си зедов денови. Се надевам дека конечно ќе здивнам малку.

 

Втора смена сум неделава..
До десет навечер,дур се приберам и повеќе ме наоѓа...
Тоа што не ставам дете в кревет и колку нему му значи,ме убива...

На сите им годи кога сум дома...и мене истотака....
Да можам да си дозволам да не работам ил нема да одам....

Јас бев отсекогаш против жената само мајка и домаќинка ,ама како врват годините скроз го сменав мислењето

 

Епа мене ми се оди на работа

Добар ден.
Јас пак не сум ич арна, еве се познава, штом ми се оди на работа
Ме фаќа грип, полека но сигурно. Се ме боли, кивам, кашлам ко куче . Ма 20 саати ќе работам дневно, само да сум здрава.
Ама кој мене ме прашува јас што сакам. 2 месеци се осеќам ко на смртна постела да сум.

Капак на се, си пресеков дланката, целата е крвава сега. А јас заглавив во воз.

Надвор ладно да си ибе матер, јас тужна, ружна и на бога дужна.
До кога вака и јас не знам.

Имот во мкд имам, тука не сакам ништо. Ни планирам брак, ни имам тука што да делам. Чекам Брегзит и да фаќам патот некаде по светот.
Дали конечно ќе ми се исполни желбата на Карибите да работам?
Стеј тјунд

 

Исто и јас. Се повеќе не ми се работи тоа што го работам. Пре би држела часови по нешто за кое имам документ . ем ќе уживам во тоа ем нема да се осеќам вака.
Може некогаш ќе соберам храброст и финансии да пробам да го сторам тоа. Здравје. Сега сум далеку од такво нешто.

 

@CameliaMiller и јас бев со ставови слични на твоите, ама се прилагодив. Не заради нешто друго, туку зашто мразам дополнителни процедури и hassle за работи што не мора.
Мрза сум за некои работи (документи и слично). Не сум мрза, ама не сакам да се замарам, да мислам дополнително, да ми фали уште некој документ...
Дури и презиме сменив . Отсекогаш знаев дека ќе бидам со едно презиме (зашто ме мрзи две да пишувам на секое пополнување што и да е). Сменив презиме зашто имам другарка што си го задржа презимето па сега секаде оди со венчаница заради детето... Можеби и не мора ама не се разбирам исрено.
Дури и не се замарав толку колку што мислев со документите... Некако не ни осетив тоа како помина. Е сега, ми требаше време да се прилагодам на презимето
Дали и другите го имавте тој момент кога го сменивте/додадовте презимето?

 

Јас уште не сум се навикнала на презимето, а ни околу мене не се навикнаа на новото. Дури и маж ми во болница после пораѓај ме кажуваше со моминското, па не можеше да ме најде. Комедии. Коа му рекле 'нема таква' пребледел.

 

Мислам џабе чекаш брегзит, сега се враќам од островот, и не ми стојат така работите, Велс и Шкотска планираат граници ако успее брегзит . . . А карибите не ти е лоша идеја

 

Ма ич неми е гајле презиме... јас имав сон, одамна ви го кажав, да имам куќа, двор, дете и маж. И на вратата презиме И не личи на вратата да пишува, фамилија Трајковски и Мечковска Трајковска. Ќе си пишува фам.Трајковски. Со убав фонт. Арно ми текна, да си порачам

И ниту еднаш ниту јас ниту кој било, не ми згрешиле ново презиме.

 

Аиии ама сме исти во ова за на вратата презиме

Јас го имав додадено неговото на моето презиме прво . Пред нецела година отидов и сменив . Сега го имам само неговото . И поубаво ми е некако вака .
Уште на ФБ да сменам

 

За презиме од лично сама себе ќе ти кажам дека нема потреба да ја мкне венчаницата со себе
И јас не би сакала да сум со две, ту мач ќе ми биде со имево километарско, само своето си го сакам.

 

Со едно сум. Неговото. Не сакам глупирање од типот детето со две презимиња да е. А ни за себе не сакам. Ќе го оставев моето ама ми беше неубаво син ми да е со негово а јас со мое. Затоа вака едно исто презиме за сите и готово. И не сакам модернизирање од типот ако он е медведев и јас медведев. Туку медведева. ко што е литературно. не по модата.

 

Е тоа ми е чудно. Детето е наше, а се презива различно од мене. Па куршум ќе си мавнам

 

Оти и мажот и тоа не се презиваат како тебе?
Оти сакаш, и по своја волја, следиш некаква традиција.

Не е задолжително. Не мора така.

 

Ај здраво живо

Презимето само јас си го грешев кога се омажив Она како кога после Нова Година уште си ја пишуваме старата, е така и јас. Ама брзо привикнав. На работа се случува сеуште некој од колегите да ме каже/пише со моминското презиме, ама ретко и тоа. Неговото го носам.

Јас и маж ми 12 години бевме во врска пред да се земеме. Јас не сакав да се мажам и цело време му викав тогаш на дечко ми, сега маж, да не помислува да ме бара за жена пошто ќе му кажам „не“. Некако ненаметливо и многу спонтано испадна нашево, иако да се прашуваше тој, многу порано ќе бевме земени. Се изнаживеавме, се изнашетавме за сите пари, се издувавме и потоа почнавме посериозно да разговараме на тема брак. Сепак, предлогот од негова страна падна ТОТАЛНО неочекувано, јас се здрвив кога го видов со прстенот во рака. До толку што кога ме праша дали ќе се омажам за него, јас ќутев и зајапав во него како падната од Марс. ЌУТЕВ! Кога се скисели у фаца и загрижено ме праша дали ќе кажам нешто, тек тогаш се освестив и реков ДА
До ден денес обожава да ја раскажува приказната по луѓе, како сум ќутела како теле

Да ви кажам, иако јас бев анти брак, сега ми е криво што не сакав порано да се омажам. Многу ни е поубаво вака Не брзавме ни со дете, се роди кога бевме веќе две години во брак, а и за тоа ми е криво, што порано не си родив. Да знаев дека толку ќе ми се смени животот на поубаво, одамна ќе го направев сето тоа. Но никогаш не е касно. Одлуката да основам семејство со него е најдоброто нешто што сум го направила во животот. И ве разбирам вас кои сега сте анти брак и сето тоа, но бракот е многу повеќе од документ. Верувам дека ако е вистински, ако има искреност и ако е од љубов, од вистинските причини, не прави подобри личности.

Е така

Ај да се спремам уште малку, помина и овој тежок понеделник