Ние околу и преку 40...

8 И пол милиони прегледи на темава. И ако не и дадат дел од профитот на луничка, не е фер. До 10 милиони ќе дојде.

Редам коцки. Ќе правам сутлијач.

Да се пријавам у дебели нозе. Моите се многу подебели од приложените а 70 кила сум. Шопка, јеби га

 

@CameliaMiller јас и ти,иста сорта сме.
А не сакам така,можам да пружам и пријателство и се,ама некако никој не ми се доближил вистински.Јес дека дарувањето ,пријателство,внимание,почитување е еднострано и не треба да се гледа како нешто за што треба да има фидбек, ама па не сум почувствувала од никого нешто слично.
Може на погрешно место и време сум насадена.
Инаку фала ви на помислатата за мене.

 

Ке отвориме тема на подфорумот "за форумот" и ке бараме награда за луничка.
Инаку првпат овде сум видела награди за форумџии,на странскиот кај што пишувам нема тоа,додуше и многу помасовен е можда затоа.

 

Јас сум терсене многу, тоа си го знам и не барам вина во луѓето, не се чувствуван пријатно кога некој ќе ми се приближи или ќе ме праша нешто што не сакам да го зборувам, а најчесто ништо за себе не сакам да зборувам. Во реалниот живот не се "отварам" како на темава на пример, а не па да филозофирам и да се објаснувам. Сите ми се далечни, малкуцка се оние кои ги сметам за доволно блиски да му ѕирнат во животецот.

Затоа викам - не сакам гости, посебно не сакам оние кои доаѓаат "оти е така редот", "на честито" итн.

Многу од моите размислувања можеби се и социјално неприфатливи, ако тргнеме еве на адети да мислиме... носење покани.

Да одам по куќи и да носам покани.
Табла Хелекс на ден ќе ми треба.
Би било добро да е прифатливо по меил да им ги пратам.

 

Немој Хелекс,ќе се чувствуваш како да си на брод т.е.лелеаво.
Бар кај мене така делува.
Дрмни си по една ракиичка...
Ова е за @CameliaMiller

 

Абе пак, не мора да живееш со роднини. Сенкир ги избираме. Аџаба ќе ти се погодат за дружење?

 

Да, како што кажав и претходно, денес дете да родам прво на мајка ми и на свекрва ми и стрина ми ќе јавам.
Тетка не ни имам до душа, ама тоа "тетки и стринки" се однесува на сите, на пример братучеди на мајка ми. Да, ќе сакаат де внуче да видат, ама јас ни без дете нејќам да ги гледам. Не се лоши, не ми згрешиле, ама јас не сум дружељубива и се осеќам непријатно меѓу луѓе кои не ги сметам за блиски, станувам нервозна и раздразлива.

Ни на свадба не би ги викнала, освен нели ако мајка ми за себе не ги викне, мене не ми требаат.

Детето на другарка ми за кое повеќе пати зборев ми е породнина од било кое дете во фамилија, му иде роденден, јас еден месец се спремам.

Ама на тетка ми - братучетка на мајка ми, ни детето не сум и' го видела, нит намера имам специјално да одам да го видам.

 

Што подразбирате под близина?
Ова сериозно.
Јас со брат ми не сум блиска,си пишуваме на вибер еднаш во месецот или поретко,кога сум таму поминуваме време заедно и убаво ни е.Сега ке дојдат за Н.Год и ке си поминеме супер,ко да живееме заедно.Јас раскажување дневни извештаи или длабоки чувства,стравови,планови,со никој не делам.Си живеам во свој свет.
М.м е спротивност,пенкало да купи ке му го слика на брат му..

Никој неможе да ме смени,вродено е тоа,карактер,затоа и не можат да ме повредат нит па да ми се мешаат.Имам ѕид кој никој не може да го сруши.100% може да се “дадам” само за сопствено дете во иднина.За лошо и арно кога треба,прва истрчувам.

Муабетов погоре за Луничка мислам дека го спомнав за јубилејлката кога беше,дека испишаниве страни кои се парчиња од душата на многу ликови не се за.банција.

Ајде кафенце да пиеме

 

Не пијам алкохол Луничке ич, а Хелексот ми е средство за преживување веќе 4 години а потребен ми е само на работа и на свадби

 

Под блискост, подразбирам, да ти е убаво дружењето, муабетот и да се чувствуваш и да бидеш 'свој' со некого... исто и тој некој да го чувствува тоа за тебе. Без разлика колку често се слушате/гледате, ама секој пат да биде пријатно и да си бидеш опуштен.
Да помислиш на нив да им се пофалиш, кога имаш за фалење, на нив да им се пожалиш, кога имаш за жалење.


Другите се... пријатели и роднини... по дифолт што доаѓаат

 

Близината за мене е правопропорционална со довербата и искреноста.
Не ми значи ништо секојдневното слушање или гледање ако немам доверба во некого.

 

Па на пример...
Вака.

Умре на свекор ми чичко. Свекор ми е умрен. Свекрва ми се спотера во друг град да појде на погреб и да биде тука за нив.
Јас и дм им пишавме заедничка смс порака.

Едната прва братучетка, немам ни број од неа. Ја гледам само на прослави, и кај баба ми на ручек. Со другите први братучеди сум малку поблиска, ама не живеат во Македонија, па кога доаѓаат сакам да појдам на ручек со нив.

Првата комшика се породи. Не бев никогаш на повојница, и онака само добар ден и' викам на мајката.

Колешката ми е болна. Не сум се јавила да ја прашам како е. Ако и' требам знае каде да ме најде.

Баба моја, на мајка ми стрина, почина. Не им пишав да изразам сочувство. Нит таа, нит тетка ми, нит братучедите ми се блиски, ни броеви имам ни па ми е баш нешто многу жал.

Таква "општа култура" немам, освен ако не сум ставена во ситуација да морам да ја имам - пример да ја сретнам тетка ми некаде, сигурно ќе изразам сочувство, ама прва да се јавам... не гледам причина. Што ќар има од тоа?

Итн, можам до бескрај да наоѓам такви социјални ситуации, и знам дека некои "кусур" ми фаќаат пошто не ми е гајле, "ни од култура" не се јавувам ни да честитам, ни да изразам сочувство. Оти стварно не ми е гајле ако на некој за мене небитен му се родило дете, ниту па ми е гајле што некоја баба неблиска умрела на 85 години.

Да ме побараат за помош на сите ќе помогнам, ама постапки од куртоазија ми се слаба страна.

И е лицемерно да честитам/сочувствувам кога реално не ми е гајле.

 

Најадена по брзо подготвениот ручек и сега ќе се одмара малку.

За адети сум многу против и одсекогаш ми биле смешни.но кога јас правев свадба не гледав толку лошо на работите.некои ги правевме а некои не. Ме земаа со труби и зурли од дома, јаболко пред куќа на венец мм кинеше па преку куќа фрлаше (српски адет-и двајцата сме срби по потекло), кокошка и торта се лажевме со младоженецот. Татко и сестра ме изнесоа од дома. Црква и матично се се тераше. Пред кумови се клањавме, атер на сите направивме и баш убаво си поминавме. Немаше лебови под мишка, ниту внес дома во раце на младоженецот. По свадбата си спиевме во хотел и утредента се вративме дома. Слушам совети од почит но сепак си правам по свое и дел од кажаното. Блиска сум и со мои и негови роднини. Со некои повеќе со други помалку. Бејби шауер никогаш не би правела-баш заради нероденото бебе. Толку напатена да го добијам па и уште пред време да го славам. До последен ден би издржала. Потоа маж ми нека пие, нека части цела кафана.(нека завршува на гликози) До 40 дена не одам освен кај сестра на пример.ниту други не сакам да ми дојдат здравје боже освен моите родители, неговите и сестра и зет. Толку.

Незнам што друго сакав да пишам,ај ќе ми текне до после па ќе пишам пак

 

За блискоста со "роднините" голема одговорност имаат родителите.
Цело мое детство и младост е поврзано со моите први братучеди,од двете страни.
Одвај чекавме да заврши школската година ,за да се дружиме цел ден,ко мали игравме игри,мали кон големи игравме квизови,а ко големи излегувавме во град заедно.
Големо влијание имаа нашите родители бидејки прво тие се дружеа ,а преку нив ние се поврзавме.
Денес сме исто многу блиски и мене ми е незамисливо да не одржувам контакти со нив.Ја одржавме блискоста.
Но,доколкуу нашите родители се гледаа еднаш годишно,ние денес немаше да бидеме блиски,а убаво ни е ,и за убави и за лоши работи сме си подршка.
Така да,не мислам дека е до личноста,човек се менува туку од последиците во домот.

 

Spoiler: За близината, низ цитати :)

Основата прво:


Кој нема шанси да ми биде близок:

 

Каде и кач пара?
И јас сакам

 

Јас пак имам страв од масери,ми препорачаа некој масер во Бугарија,као за кичма експерт ама страв ми е од такви масажи,поарно уште едно дете ке родам природно него ли да ме крши со раце некој.