Ние околу и преку 40...

Многу е убаво надвор кога паѓа снег

 

Колку убави постови сум се изначитала, колку убава тема за момент се прашував дали сум во катчето е до толку..
А ми се спие ми се корни ама ај да пишам и ќе легнам..

Не сум била и јас некој дечар, нашево беше на шала "ај да пробаме" дека сите ми кажуваа у поверење дека деца лесно не се прават па викам ќе почнеме па кога тогаш ќе имаме време

И оп, од прва се деси, ова го немам тука споделувано, ама јас знаев дека сум бремена и знаев на кој датум и знаев се
Ај сеа ќе поштедам од детаљи ама ќе ви откријам една тајна дека ја читав даничап бремена веќе и јас направив тест оти нели 2 дена ми каснеше и третиот сабајле оп бев бремена и дури си реков дека тестот од фунта шопот е лажен и дека мора да е некоја грешка
И прва на која се обратув беше даничап и и кажувам вака така онака и и викам зар е можно толку брзо бе од рок од 2 недели да дознаам па зар је ово могуче и она вика епа да бремена си
Ништо не верував.
Идам дома после работа купувам скап тест и оп пак
И тоа беше тоа тоа беше мојата процедура бременост као од шала демек да пробавме да видиме што како е да се заспознаеме со таа тема

Бременоста ми беше лесна.. пораѓајот лесен со епидурал пост пораѓај малку тежок ама за една недела помина па после се смеев и се осеќав посилна од нккогаш
Колку само убаво ми беше
Сеуште на се се сеќавам
Затоа велам си оставив парче душа во англија засекогаш

Многу убаво кажано и размислено
До партнерот е гарант се сложувам и јас.
Се во свое време на свое место

Еве јас ќе ти одговорам за со второ..
Од моја гледна точка веќе ги знам цаките за бебе знам како треба се осеќам ко се да знам и немам страв од тоа. Знам дека 1 недела е тешко и тоа е тоа.. и дека поминува за секунда
Пораѓајот не би требало да е толку страшен секако нели ако се нема некоја накнадна комликација и така
Мислам дека бебе 2 е каде полесно и порелаксирано од бебе 1

Да си раѓате. Наворучение..

Лека ноќ.

 

Надвор е баш зимска идила. Прееска со ќеиф си се враќав од работа.

И јас сум дечар. Би хранела, преслекувала, кашиче, млекце, се би спремала. За дивно чудо и јадат од мене. Им зборам, ги занимавам, за да лапнат.
Ама ете, за мое не дошло момент. Не се поклопиле коцките. Не сакам само да родам. Сакам да биде сакано и да расте во хармонично семејство, со разумни мајка и татко. Не во караници и токсична средина. Да сум почувствувала дека потенцијално можам да го овозможам тоа, досега сигурно ќе имав дете. Ама не... не сум.

Одвај успеав да избегнам вечера. На ручек изедов сендвич и блага кифла ко из цуге. Па ми се створи таков револт од тие мои напади на глад и јади како да нема утре и вечерва се налеав какао и јогурт и реков до таму ќе е, па нека се умира ако треба.

Сега затварам очи и ќе правам напори за заспивање, да не помине десјтвото на напитоците и да се навртам на лебот.

 

И кај мене е зимска идила. Нема струја цел ден, а на струја се грее.

 

Бевме на именден..
Вино старо пет год.две чаши и ваква сум ..ако не заспијам блазе на мм

Трчав по снегот на враќање..ко дете мало..околу 40см.има Кај нас.
Во двор еден куп повисок од мене..Ноне и пол вели мм
Ако не е ладно утревечер на санкање и шетка по снегот мора да бидне..

 

Има, има
Има луѓе кои се топат со секое дете, а мене двегодишни деца во суштина ме вознемируваат.
Океј сум кога се мирни, ама кога ќе почнат да галамат, пиштат, вриштат, па ќе се затепаат... значи се однесуваат како нормални деца, прво што чувствувам е желба да побегнам.
А дм уште толку ќе ги набуцка да беснеат и со нив и он ќе беснее.

Дур се мирни да им читам приказни, да им пеам, да ги шетам... се' ми е океј, немам проблем. Ама со беснеењето имам.

И тоа е нормално однесување кај дете, јас сум со фалинка, си знам.

Исто со беблак, прво е ептен мирен, не е ич напорно бебе, нели лани 4 бебиња ми се родија, епа едното од нив, девојче е, абе нерва ме фаќа. Многу е нервозно некако, со ништо не можам да го заиграм.
А беблак ќе си го гушнам, ќе му пеам сама или пак ќе пуштам музика и ќе пеам, или ќе го земам и ќе го шетам и ќе му зборам, душава наааааа планина голема ми станува.
Затоа и посебно многу него го сакам, ни едно друго дете така не ми прираснало за срце.

 

Za mnogu godini denov.Cestito imendeni na malite na @kuc i Bubale.Denes cel den go pominav kaj prijatelka,spremanje i se drugo za vecerva za nivniot imenden.Vazno navreme se sredi,uspeav i jas da se sredam i pak nazad na imenden ovoj pat kako gostin.Decar sum,ne se ,,cepatev,,dzabe tolku pati.,eh kamo site cetiri da mi bea,koj ke bese kako mene.

 

Одсекогаш сакав да имам дете,и најголем страв ми беше дали ќе забременам. А мм па велеше ич не е страшно и да немаме деца.Ама и двете ми се од втор обид.И сакав две деца за разлика од мм кој откако се роди големата велеше јас само неа си ја сакам и не сакам второ.Останав непланирано,па испадна да треба да го абортирам.Тогаш му реков да не зуцне повеќе оти не сака.И за второто кога одлучив јас тогаш бидна. И отсекогаш сакав женски деца,навистина...
А од муабетиве пак ме фати желба за бебе.
Од сргашна гледна точка да го израснам до кај 10 години па после некој друг да ги помине пубертетските ,тинејџерските и асолесценските бубачки, па јас кога ќе дојде време за внучиња ..

 

Ај повелете частовка за четврта годишнина на форумов.
Во известувањето од фемина ми пишува:
„сигурно веќе сте како семејство со останатите членови“
И навистина, повеќето членови ги чувствувам како многу блиски.

Четири години сум со вас и уште жена не ми најдовте, што другарки сте вие?

 

@Peco cestito,da ti se mnozat godinite so forumskovo ni semejstvo.Za razlika od tebe uste nekoj profil ako napravam pak,ako zaglavam de,samo nova ke si bidam.@sanjaeva ,so lesno i so zdravje da se vozi kolata.

 

Леле умирачки сте начнале.
Јас не се потресувам толку, жал за човекот, тага осеќам и све тоа НОРМАЛНО. Ја имам прифатено смртта сосема нормално.... освен од еден аспект. Ќе појаснам кој, да напоменам хвалимте боже на два погреби на дедовците сум била. Од се, мене само мајка ми ме загрижува и она ми е поголемиот стрес, грижа, мука и рехабилитација. Она не е ни да ја ставиш да помага. Се вади од памет и се исклучува, ни плаче, ни муабет ти прави, онака е.... а тоа е лошо, зошто шокот и доаѓа кога е сама. И за се е така во животот. Напатена, пропатена и жртва за сите и веројатно и е механизам да се штити веќе. И отпосле притисокот кој го качува е СТРАШЕН. И во стрес сум само од помислата да не испоумре некој у околина, после јас со неа морам да се носам. Не можам да го гледам тоа, ми се случи три пати и нејќам веќе. И викаш жено кажи нешто, истишти се, како си, исплачи се... Не. Притисокот до небо само и ти чуди се, а она те блее као у реду е.... Пред две години ижав страшен февруари и не знаев дали себе или неа да ја гледам. Само што го пишав ова ме збоцка срцево.
Единствена смрт која не можам и не сакам да ја прифатам и не е нормално е еден ден на моите, барем од оваа далека перспектива. Се надевам далека. Сама сум и они ми се најблиските. Сама ќе треба да се носам со се.

У бре треба да се спие...


Дете ќе родам тоа више знаете. Дечар сум, деца сакам и ме сакаат, по памет блиски ваљда.

 

Штоубава тема за бебиња имате вечерва.
Не сум била дечар ни јас , а мм уште додека бевме во врска го гледав колку многу сака и умее со деца.На моменти и ме нервираше пр. некаде на гости јас сакам заедно да седеме и да си правеме муабет со сите , а тој повеќе од пола вечер ќе ја помине со децата.Претпоставувам бидејќи јас како што кажав воопшто не бев дечар.Немав желба да држам бебиња , а тој бебе од месец дена ќе ми тупнеше во раце и јас како здрвена , не умеев ич со нив.

Ептен е исполнет откако го имаме син ни.Што му прави , како го гњави , луѓе се чудат.Го врти , свртува , на глава го качува , а ова па малово ужива кога е со него, но најсреќен е кога сме и двајцата околу него.Тогаш многу се размазува.И те како разбираат малецките.
Бидејќи мм е на работа , а после работа периодот го спрема другиот стан отспротива , и син ми помалку го гледа , па кога е дома како лепенка е за него.Не може ни да се избања ко што треба ни до веце да оди.Малово му тропа на вратата , го чека , сака да влезе , а најчесто плаче додека мм не му отвори

Сега сакам дечиња , и слаба сум на нив. Сум плачела на помислата дека мали бебенца ги оставаат во дом , сами на светот , странци да се грижат за нив , и дека нема да ја добијат мајчината топлина и грижа.Ете и сега додека пишувам многу тага ми предизвикува таа помисла.
Или дека некои бебенца немаат добри (основни ) услови за растење.

Син ми е најубавото нешто што ми се случило.
На сите кои чекате две црти од срце посакувам годинава да е моментот.Ако можете да го замислите тој момент како гледате две црвени линии на тестот , и да ги доживеете реално , верувајте и ќе се остварат многу наскоро.

Еве како за илустрација што ве чека и колку се во право членките кои потенцираа дека пред се живци мора да имате и многу трпение.Малото ми е 18 месеца.Година ипол.
Поручекта - излупив мандарина и почна да си игра со лушпите , ги тура и претура у некои играчки како чаши.Одвреме навреме интервенирав , сакаше да ги јаде па ќе му речам плувај веднаш , тој ќе каже пу ама лушпата не ја плукаше
Си реков дете се заигра ај да видам што има на Тв , па кога за секунда дојде до мене , со двете раце го зеде филџанот со пола кафе во него и решен да пие го стави кон устата , тоа истече , блузата и бодито лом , почна на стаклото и по масата да тече , продре под стаклото на дрвото на масата , па мојот мобилен во гужвата настрада од кафето , па почна се да тече и на теписонот....Брзо земав да бришам со салфети од масата ( додека да видам дека блузата му е пола со кафе ) , па брзо го пресоблеков со ново боди одоздоле со све , и пак почнав да ја бришам масата.Тој виде , зеде и он салфета и почна да мачка по неа , па ајде малку го оддалечив да си дадам на време да избришам.Дојде Денис и за секунда стави лушпи од мандарина во чашата со вода...Ја ставив подалеку чашата сеуште бришејќи ја масата , тој отиде до неа и го пикна даљинското внатре. Веќе почнав да се нервирам што не можам да избришам убаво а плус капе надоле од масата , па му викнав малку, немој бе мама така , почекај малку ( као демек ќе се смилува и ќе почека ) , па автоматски тоа значеше да си најде друга занимација , ја зеде павловичевата крема и ја стави во филџанот кој го истури и во кој имаше уште малку кафе
Се ова за неполни две минутки.
Му облеков чизмите и ајде малку кај тата
Да се дешава нешто

Но сепак , ова се најубавите маки , кои подоцна стануваат слатки спомени од палави денови Нека си ги има секој ден и кај секого !

 

И јас така си викам - што ако се каам еден ден?
Ама па нема поправен... уф.

Затоа викаат на младост деца се раѓаат. На 20 мува за ништо не ме лазеше.

 

Како да немаш желба за дете, а да забремениш и родиш?

Како ќе се зачни тоа дете, ако јас не сакам?
Ќе ејакулира во мене без моја дозвола?

Тие што се плашат какви ќе бидат, всушност се најдобри мајки

Кога се породив, имаше две дечиња што ги оставија родилките.
Едната се породи некој саат пред мене. На боксот до мене.

Влегував во бебешката соба... да ги гледам бебињата.
Ги гледав и нив.
Чекаа да дојдат од домот за доенчиња од Битола, и да ги земат.
Ми идеше дома да си ги однесам.
Здрави -прави залчиња месо.
Расплакани, како и мојата... Придушено.
Пред очи ми е сликата.

 

@WildMk истата сум за грешките, ако не и бетер

Инаку и јас потекнувам од дисфункционално семејство, ако може да се нарече семејство воопшто, а мислам поголем дечар нема од мене. Уште од мала сакав да имам свои деца. Туѓите ги гледав како свои. Отсекогаш им бев омилена другарка на децата, ниту едно дете не ме викало дада ниту тетка, исклучиво по име . Некои дури и на списокот за роденден ме ставаа меѓу другите другарчиња/врсници.

Една од најголемите цели во животов ми беше да имам деца. Фала Богу и ми се оствари. Имам две, на мала возраст, си ги сакам најмногу од се, ама не можам да го изоставам и потешкиот дел.
Освен маж ми, немам ни трошка помош од друг и затоа откако ги имам сум им максимално посветена. Заборавив како е да го живеам сопствениот живот. Заборавив и на терминот досада, одамна не постои такво нешто кај мене. Може претерувам, знам, ама знаев дека кога ќе имам деца ќе направам се за нив.
#траумиодмоетодетство

Инаку, јас што имам имам да кажам е дека и покрај тоа што цел живот сум со деца, од бебиња до поголеми, свои деца е сосем друга приказна, уникатно чувство и искуство. Не може да се осети додека не се стане мајка… барем кај мене вака се покажа.
Иако првото немаше ни две години, кога се роди второто јас пак со истото чувство, како ли ќе го фатам сега во раце ? Пак табула раса за деца. Страв во коски како ќе се снајдам.

Сакам и трето (понатаму) ама Господ решил дека две ми се доста. Фала му и за овие.

П.С Решив да ве следам почесто во темава, ама како машини за пишување сте. Не можам толку брзо да ве следам, па читам на две-на три. Сори фор дет.

 

Среќни празници!
Доаѓам во темава од време на време, нови ликови пријатни личности за читање.

 

Дали да се смеам или да плачам ти е муабетов... Ако за тебе ова е во ред, раѓај си и чувај си ги немајќи материјални услови и психичка готовност, ама да го наметнуваш ова ко норма на тие што мислиме поинаку е глупичко.

Преубава фотографија!

Се уморив читајќи!

Вчера баш гледав вакво видео со едно хиперактивно детенце, баш ќе го побарам да ви го покажам, комедии.

Добар ден!

Си го подигнав сертификатот личен, најубав и ќе идам на кафе со пријателка, ако не се премисли во меѓувреме. Нешто ми зборат ко не сум можела вториот дел од Б2 да го земам ако на првиот не идам на часови.. Све се во прашање..

Уживајте во снежната идила, додека трае.

Убав ден!

 

Уште утре би посвоила. Ма какво утре, и сега може. Пред некој ден гледав на фејсбук страната на оној домот за деца Емануел, на едно му славеле роденден. Три годинки душа. Коа зборам за посвојување со луѓево, напорни ми се ' како да посвоиш, твое треба, туѓо ли'. Дете ми е дете. И да можев ....штом го фатам за рака толку. И да ме нејќе оно еден ден, мое ќе си е и ќе си го нервирам ко мое
Одамна се немав сецнато, баш завчера зборев. И синоќа го зиам најострото ноже, и ко да знаев дека ќе се збрцам кај и да е))) и се збрцав, се изнатече крв. Самоубиствени нагони имам, а и телово е така кооперативно па, од едно сец како плишти крв, не па од повеќе
Идила снегов. Ми се легнува на него.
Привет, как сме?

 

Моргееен
Од вести на денот,една роденденска.Можеле Снежана да ме крстат ама они си знаат


Цело утро ми се врти во глава стихотворбана “Бела,бела,белина како сон постелина...

Убав ден ви посакувам