Ние околу и преку 40...

Сум работела, не зборувам на памет.

 

Тогаш искуствата ни се различни.
Во оваа институција има повеќе "залутани" како мене.
Секако им е полесно на "оние другите", не дека не.

 

Камелија, не сакам да се објаснувам. Знам каде живеам и како оди вработувањето во најголем процент.
Ќе почнаат да пикаат и тие, не дека не сакаат, туку овие другите пуштија длабоки корени, па нема веќе место за нивна жал.

 

Мм конкурира во државна институција без партиски а шансите да влезе се големи така да има непартиски вработувања.
За дијагнозиве имам жив пример дома со рак втор стадиум рекоа од 3 до 6 месеци живот ако не се оперира,не се оперира не отиде на хемо и зрачење и скоро две години си е супер и е најгордиот дедо.

 

Јас не оспорувам дека во "најголем процент" ги примаат така. Се согласувам со тоа.
Ама кога ќе кажеш дека помалку од 1% се реални вработувања, секако ќе се пронајдеме.
Не оти можам некого да убедам, а и немам потреба да се правдам, само чисто како информација.

 

Јас кажав тоа што сум видела.
Ако не е партиски, се кабли дебели.
'Случајностите' се ретки, за жал.

 

Мони, таа конкретна болест многу споро се развива, кај некои луѓе доаѓа до дијагноза и после 10 години, оти долго симптоми нема.
Мој најискрен совет е да не остава на случајност. Вие си знаете, само ти давам искрен совет.

 

Прави контроли на три месеци а за операција нејќе да чуе знаеш и ти дека бегаше неколку пати од сала веќе и докторот се изнервира и почна да вика.

 

Па како не си крив бе Пецо, ти рече ај да ве видам на 15ти. Како Б. Ц. ми прозвуче, па се фатив на орото, си кажав килажа. Утре сабајле ќе проверам колку сум била тогаш и утре колку ќе сум.

Хелоу, еве ме. Пак трески ме тресат. До кога вака, аман.
Тука надвор жешко, врие, сите се болни, вируси еден куп има. Фатив и јас нешто, ама не знам што е.

За интервјуа, само на последното кај што бев не ме зедоа
Прв пат во живот да не поминам интервју. Ама кога ми кажаа плата се изнасмеав Гласно
Иако потпишав документи сѐ по прописи
Валда сфатија што ми значеше гласното смеење.
Помина времето кога прифаќав дај шта даш.
Прифаќам за помалку, ама да спијам на работа Црногорка да будем, да лежам, а не да работам како црнец, никој фала нема да ми каже.

Инаку јас сум непартиски вработена
#првашалавоноватагодина
(не ме тепајте плис)
Туку треба нова работа сериозно да си барам. 10 месеци сум овде, треба да си најдам нова занимација. Остарев, ум не ми дојде. А штом до сега не дошол, не ми ни треба

Најубаво ќе ми е 15 дена одмор некаде, без телефон, сама, рает малку да сум. Да си пливкам во базен со врела вода, снага да стоплам, салце да стопам по масажи, да се релаксирам. Хороскопо викаше јануари петка ќе ми е, а од петката само шамар видов

На ред фервекс да се стоплам оти смрзнав

 

Многу е погрешно да не кажеш.
Прво сам ако немаш осет колку тежиш другите па ич, а друго ако не ван од буџетот џабе ќе си го трошите времето, кога има буџет нема простор за преговори.
Така да, воопшто не е умно да не кажувате сума.

Ако пишувам што све поминав на претходното работно место, два тома ќе ме фатат. Психо драма. Тиха језа. И филмот Мизери ако сте го гледале. Е тоа све у едно.
Кога наумив да барам нова работа... ја најдов од прва. Велам наумив цврсто, тогаш ја најдов од прва. А кога беше само со - па да најдам... еве барам... одев и некако се самосаботирав, не го давав максимумот, бледо поминував. Ама интересно е што сликата случајно ми дојде каде ќе работам уште пред воопшто да искочи оглас. Ама буквално. Реков ќе работам ако треба таму и таму на таква и таква позиција, ама има да искочам од ова макар и се распаѓала. За 10 дена искочи огласот.
Додека работев на претходното место работев и на проекти (и уште работам), работев онлајн и инвестирав во доедукација. Се тоа на куп ми помогна за тоа каде сум сега и фала богу имам и следно скалило каде сакам да се видам. Далеку од не знам што е, ама од што си ја сакам работата, ја осеќам како кој знае што. Можам да кажам дека во оваа професија се чувствувам како дома буквално, природно ми легна, но сепак инвестиција во личен развој, формално и неформално образование го надополнија тоа што природно па не можеме да го имаме. Од друга страна ми ги осветли и работите кои ми се недостстоци и знам кон што да се насочам да корегирам, има уште доста работа.
Не можам да разберам луѓе кои имаат завршено само факултет и ... ништо друго. Во услови каде сите имаат факултет, како планираат да направат разлика?! Коштало пари... Епа... кошта. Пред 8 години со минимална плата успевав да заштедам за обуки од по 1500 евра, ги плаќав на рати ( и при тоа беа неколку по толку големи суми, некои и во странство, без денарче од дома земено, за нииишто)... извини, ама... секој може. И јас сакав да ги трошам на глупости, но приоритети ... Се останато ми се изговори и глумење жртва.

Сум била на повеќе интервјуа порано после факултет. Секакви психопати испознапознав. Прво што ти оди на памет почнуваш со банки. Почнав со посериозна пракса во една банка, сакаа да ме задржат со вработивање, ама кога се соочив со наплата на кредит од едно фирмиче и приказната ококу тоа, си рекив батали дај да си дипломирам прво. Сите банки ги пројдов. Сите, што пракси што интервјуа. И заклучокот ми беше следен, без намера да навредам некого, може и животот ќе ме наведе пак таму, ама сега така размислувам - треба да си поинаков особено на класични банкарски позиции. Стопанска банка интервјуто беше лудило. Баш на роденден ме викнаа. Прво за иницијално интервју беа 5 6 души како да влегуваш во пентагон, многу непрофесионално. Друго, се подјебаваа со фактот дека ми е роденден. Ми поставија прашање колку квадрати има најголемата експозитура, кој кого јебе тука и слично. Ме викнаа на второ, одбив, атмосферата ќе ме убиеше таму. Кога гледам кој се потоа се вработи со поштовање према исклучоци - не фала.
Следна банка - НЛБ ака бункер. Девојчицата од хр беше помала од мене, јер од иста населба доаѓавме, ако јас имав 22, она имала 20, со приватен факултет. Интервјуто беше како за во козметички салон, со тестови со мисли од малиот мозок - смешни и непотребни. Тенденциозните прашања јер комшики, не те знам, ама те знам беа прееесмешни. И тука стигнав на второ интервју, но меѓувремено се запишав на мастер и влегов на уницеф проект преку една амбасада бла бла да не должам и се скрши нешто во мене - ја созреав идејата за себе. И тука некаде реков дека јас во банка не работам никогаш, зошто беше намера по инерција после факултет, а не од желба и во една вежба на една обука сфатив и зошто ми се случуваше тоа - немав слика за себе како го работам тоа, а ниту желба да работам повторувачка, уштиркана работа. Немам против луѓето кои тоа го сакаат, може ќе работам еден ден во банка, но треба да си... поразличен за да можеш да го работиш тоа.

Имав едно смешно интервју во една транспортна фирма. Газдите гонлравеа интервјуто. И прво кога отидов прашањето беше - еј какво име хахаааа.... Океј... следно - и шо ти текна сега тебе тука да дојдеш?! Трето прашање ама знаеш тука моеш да бидеш се, ама ќе имаш и простор да се истакнеш, се работи и у сабота, а ако успееш да ја организираш работата у 5 дена, ќе ти честитам. Тука некаде почнав да се спрдам со нив. Следеше со знаеш тука ова е врвот нема кај се гледаш за 5 години, зошо јас сум газда, ако се гледаш седни на столчево, при што му одговорив дека онаму каде што стигнав за кратко време со моите години веројатно ќе треба да ми го отстапи столчето и слични ми ти спрдачења. И после слушав дека многу други имале такво искуство во фирмава.
Исто имав интервју во една маркетинг агенција. Газдата, онаа што ја има у секоја фирма - десната рака на директорот, во доцни 30ти, но изгледа пофраерски од годините, не е мужена зошто ваљда го сака директорот и има депресивен глас и му е еден од клучните луѓе и плус чоекот што де факто ја работи работава. Ми дадоа ексели мексели, пичке си материне, пренемагања, клише прашања, при што дур траеше све тоа пукна цевка. И толку.

И така...
Без грб се трудев да се борам.
Ни родители, ни партија, ни пријатели, ни познаници. Ќе лажам ако речам не сум горда на тоа. Не мислам ништо за луѓето кои можат така. Јас ... не можев, а сакав да можам, зошто ако можев одамна ќе ми беше гзот на удобно. Единствено немам убаво мислење за тие со партија грб кои се убедени дека вредат - не е така. Работа се учи и секој е заменлив, сем тие со природен талент за нештото. Може да биде и најпрофи и нај не знам што - не можам да си помогнам да гледам со резерва на професионалноста. Не можеш бре да си поразличен ако седиш по партиски состаноци со Миле со скапаните заби зошто се прокоцкал и останал и без фамилија и без пари, петко што корне на ракија и да го слушаш претседателот на месен комитет како кака лаги и небулози, да одам да веднам глава на протести и при тоа да глумам поголема цел. Јасна е приказната. Пофер е кога ќе си признаеш - да, у партија сум за работата, за интерес. Ок си е така, си имаш интегритет и си кажуваш поштено, нема ништо лошо. Зошто не може да ти се истомисленици како да кажам а да не звучи глупаво - ТИЕ луѓе. Да не навредам никого, ама ова е моја лична перцепција која може е погрешна.
Ценам препорака и издржан збор.
Се искажав некако.

Денов чуден.
Периодов чуден.
Резултати катастрофа. Сега сосема друго нешто. Ми оди да си искочам од телово веќе.
Доцни више алармантно. Повеќе се тркалам, него ли што одам.

 

Знам, знам добро чим иде на контроли и е под "надзор"

 

Девојки, предложете ми некоја крема за испукани раце. Кога ги мијам рацеве пече и гребат.

 

Една е со "бројче" ја има по аптеки, ќе им текне сигурно која бројка беше за ептен сува кожа лек е.

 

Ќе ти предложев јас,ама пиша девојки така да ништо

 

48

 

48?

 

69?

 

Имаше и еден друг Glicemile.

 

Секое зимо имав мака со рацете,суви ми беа црвени ме чешаа. Од кога ми ја кажаа маста од невен веќе никогаш не ми се повтори. Во Дм ја има @Mr. Right

 

Не смеам само смајли инаку тоа се' кажува Да, мислам 48 е