Ние околу и преку 40...

Спојлер: Мрчење

Толку ме нервираат тие “редови”, било да е за убаво, или за неубаво. Сега застани тука, направи ѕвезда и плукни си три пати над десното рамо И за свадби ме нервираат, ама посебно за погреби.

Секогаш ќе се најде некој што знае што е сега следно и мора да се направи тоа. И додека најблиските се трудат достоинствено да го испратат саканиот, обавезно се избацува некоја далечна баба што солзи лее, паѓа во транс. Па потешко да не и од на најблиските кои се трудат да останат приземни на целата болка?

И мене ми е страв од загуба на моите. Веројатно е нормално, кога се во овие години. Не сум сама, ама помислата дека еден ден ќе ги нема неверојатно многу ме плаши.

Ај, добар ден. Ние на празникот на трудот, работно. Градежни работи нешто, кај моите во село. Децата не откачија, не сакаа да дојдат. Урбани деца, што да правиш.

Ова е селото во кое планирам да живеам кога ќе се пензионирам. Во селово има двајца постојани жители. Само нивните кокошки и куче по некој глас пуштаат. Кога ќе си легнат, мртва тишина е.
На почеток е чудно, ама после некое време, се навикнуваш и уживаш во мирот и спокојот. Сосема поинаку од динамиката во градот.

Ај доста пишувам, треба да продолжам со импрегнирање на гредите.

 

Од умирачка и јас имам страв. Среќа уште се живи иако имаат преку 75 години (баби и дедовци).Пак ќе кажам, само нека оди со ред.

Го избришав.

Легнав божем да поспијам, ама не можам. Ќе станам кафе ќе правам. Ладно.
Велат за секое лонче има капаче. Јас и @Peco изглеа ѓезвиња сме.

 

Баш поради тоа ти пишав,да не речам да излезиме,поарно дома да дојди некој.

 

Пецо не си сам. Кревам два прста.
Сем дечко ми, друг што би ми пружил рака немам.
Синоќа првиот паничен напад во живот го доживеав, баш од ова. Немам на кого да се потпрам, сем дечко, утре маж. Све пројдов со нив тројца, а без нив... не знам како. Пеколно беше, а и онака пијам аминофилин, имам бронхит во моментов, хипервентилацијата беше забавна, незаборавна, со тахикардија не знам колку (кој пиел аминофили знае како лупа срце и онака од него). Го надминав без ништо додатно за смирување, само со дишење.

Прв и последен пат да биде и никогаш да не се повтори. И пак на крајот моите беа тука, да не беа ќе умрев и бев на работ све тоа од ново да почне, ете ако не се они, кој друг би ми бил на светов,ама татко ми ме сопре. Дечко ми касно се врати од пат, па он презема.
А кревки се и они периодов... и све на куп, мислам дека најприродно нешто беше да се деси тоа вчера, ама нејќам више никогаш пак!

Еве тачкосана дремам на сонце. Страшно било да имаш панични напади, се надевам прв и последен пат.

На 6ти, зафат... се надевам ќе заврши со успех и лесно ќе помине... што вика мајка ми, хирургот да има лесна рака и да му "појде" денот...

 

Сочувство @zhap4e
А знам дека скоро и @TeddyGrey ја изгуби мајка си, па голема гушка и до неа
Чувајте се друшки, живот без правила..

@Peco од срце посакувам во скоро време сонце да те огрее
А за родителите, светко ми е 70+ и да му речеш дека е стар ќе те потепа, он бил возрасен вика, така да имаат уште доста твоите, не чепкај таму каде нема трње

@mal.ecka


Честит празник на трудот

Времево шкрто, ветровито, но не ни го упропасти излетот, битно не заврна и не попаѓа град, пошто и тоа знаело да има.
Мислевме на една повисока планина да идеме, но и 830м надморска височина не е лошо.

Мм од сабајле стана со мрчење, каде биле со тие што треба да идеме, каснат, а ние уште у пижами, а они каснеле
Кај 11ч горе бевме и под едно дрво под кое мислел да седиме беше зафатено, абе презборе како да сме биле порано ќе било наше а ливада, дрва колку сакаш, ама не под тоа бил меракот

Уште не седнавме бебе падна у трње
Цел десен образ му е гребаници
Не се ни побуни, беше како куче кога ќе го пуштиш од ланец, оно и куче најдовме, па се изнаига, држеше леб па се изнајадоа заедно, оно и цуцлата му подаде, па проба да ја врати кај него у уста, среќа спречив инцидентот

Скара имаше едно 7вида, као од сите по малку, ама се кога ќе збереш искача многу. Јади, јади, мези и пак пола остана..
Стандард..

Сега имам гости у двор, но бебе нани, па јас го вардам. Мајка
Ми се најде едно киндер јајце до мене и го каснав, но желбата за благо не ми згасна, па се нервирам и само гледам саат и рачунам кога да го будам бебево

Смрдам на дим и месо, ме чеша дури и лицето + кој знае колку прашина има налепено на мене, како би се пробањала да можев

Убав ден, немам инспирација за повеќе да пишам, Малечка ме спомна, па се повратив и морав да пишам..

 

Ми стигна известување дека сум наградена со трофеј четврта годишнина. И се присетив, пред четири години, дремев на сонце на тераса дур децата спиеја и барав низ нет календар за циклус, овулација, бременост...се посомневав и пребројував дали и колку ми касни... и налетав на фемина, па да сменам мисли се расчитав на форумов, па си отворив профил, и ете ме, 4 години, а синчето 3 и пол има
Ехххх, низ што се поминав за тоа време.. и секогаш ве имав вас

 

Ден за одмор,скара, но кај мене работентоа што мора да се заврши ,мора,и германцине можат вода ми носат.
Некако сум во лошо расположение,сеуште букирам,одбукирам апартмани во Барселона и тоа дополнително ме нервира.
@mareane ко кумата моја си,ако мажот и не спомне за шетање некаде, после може на трепавици да виси и да моли,џабе.(овен табиет)а себеси лошо си правите,место да организирате сами,и поминете убаво,чекате на маж и после се дурите,а денот отишол у бестрага.

 

@Peco далеку да е, ама ако дојде таков ден - не си сам.
Навистина не си.

 

@Cosmi гледај да е чисто и блиску до јавен превоз, друго што ти треба. Каде и да бидеш, убаво ќе ти биде и само за спиење ќе бидеш таму.
Јас навечер имам шетано и по наводно небезбедните квартови и никаков проблем немало. До душа бевме друштво, не знам како би било поинаку.

 

Постот од жабче не го прочитав. Простете,ама не сум моментално за тажни постови. Искажувам сочувство.
Први мај пола со петање, пола работно. Маже докречи шо имаше заостанато, и спалната ја средивме се, сега уште цел.стан

Немам што.да кажам во моментов.

 

@Milobebence трај, се смени времето 3 пати. Облачно, па дожд, па сонце па ветер
Битно убаво поминавме, не ме болеше стомакот и сменив расположение денес.

 

Е баш ми е мило дај Боже стално да бидеш расположена.
Многу ми е мило што убаво сте поминале.

 

Е такви сме ние овновите.
И допреку глава ми е од организирање,иницирање...Отсега ако организирам само за сама ,тогаш..Ме зезна другаркава на старост што роди близнаци а и другава што е нонстоп на работа инаку ќе видеше ...

 

Да честитам празник и да прашам арни ли сте..

 

@zhap4e Многу мие жал ептен,многу те мислам и тебе и двете членки кои изгубија скоро родител.
Ако ти треба разговор и малце позитивна енергија од мене и бебе мое можеш слободно да ме побараш,во овие тешки моменти немој да се затвараш сама.
Уште еднаш ќе кажам слободно побарај ме.
@Peco Брат не си сам зар ние тука што комуницираме секојдневно туѓинци ли сме?
Само далеку да е.
Стравот за смрт на родител кај мене е огромен еднаш забегав ептен психички.
Сега со случкиве пак се врати и тоа ептен со слики да не зборам какви и им звонам ноќе на моите.
Имам двајца родители кој едниот со тешка дијагноза другиот со дијагноза до кај тера тера.
Се плашам многу се плашам и кога ќе дојде тој ден незнам како ќе издржам.

 

@Lilit добродојде во клубот на паталци од панични напади. Додуша сега се мнооооогу поретки и одма знам како да ги спречам ама тоа ти е пекол!! Хорор!!
За гезвињата, еве и јас сум гезве. Ми идат капачиња ама не се погодува, не дихтуваат некако. И така.
Јас пред тв со Нетфликс и укочен врат. Вие како?
Едит: смрзнав, уклучив грееење. Среќен 1 мај народе!!!

 

И кај мене е присутен стравот за родителите,посебно после ударот на мајка ми. Поминаа 7,5години од тогаш и сеуште го имам. Тогаш паднав психички најмногу. Секој тел. Повик ми беше стрес. Посебно ако се јавеа покасно навечер стоев до мобилниот го гледав и се тресев. Сега пред пола година пак ми се појави истиот страв. Кога ја читав Жапче се јавив на мајка ми, ми вика "ми се качи притисокот, бев на боцкање" . Ми се стемни пред очи. И секој ден ми е таков.
Знам постари се, ете моите се 63 и 64 години , не се којзнае колку стари , амс со здравствени проблеми. И знам дека ќе се случи и тој ден, ама не можам да го сфатам тоа и да речам добро.

Само Господ да ги поживее сите, со другото ќе се справуваме секојдневно

 

Добродојде, побрзо да си оди
Не ни е забавен клубов баш...

 

Не препорачувам и јас дружба во тој клуб. Ама тоа е. Како што сум единица, плус сама, се трудам да тргнам такви мисли за моите оти забегувам серизно. Ама и тоа носи животот. Што да се прави.

 

Малце читав и си поплачев.. Во темава..
Јбг, колку бог да чува да звучи, ми значите бе.