Ние околу и преку 40...

Не сум блиска со мајка ми, никогаш не сум била. Тоа е нејзина вина, зошто цело детство го минав молејќи и плачејќи за нејзиното внимание, но секогаш имаше попаметна работа и беше дрска и строга со мене. За се’ - дома, школо, излегување, буквално за се’. Не се сеќавам на убав збор од неа додека растев. Работеше во смени и беше роб на куќата, и за цена на тоа јас и она никогаш не создадовме врска мајка-ќерка. Со брат ми беше скроз поразлична, за него светот ќе го превртеше ако треба, и ден денес исто. Татко ми ми беше и мајка и татко, тој ме исчува.

Сега бара блискост од мене, постојано потенцира како она останала сама (божем јас сакав да умре татко ми!?), и очекува да трчам околу неа. Вчера ми се налути дека не сум отишла со бебка кај неа да ја видела, неработен ден било. Прво, не сум должна јас мојата ќерка нигде да ја носам, не е на изложба. Ако сакаш можеш и ти да дојдеш да ја видиш. Второ, јас одбирам каде и како ќе си го поминам денот со фамилијата, не ти. Ама не, она си замислила дека ние треба да одиме кај неа и тоа е тоа, не можеш да се објасниш.

Сега сфаќа дека грешела, и сама кажува, ама еднаш скршена вазна невозможно е да биде како нова, без разлика колку ја лепиш. Веќе не се притресувам, си ја гледам фамилијата, па нека се лути кој сака, искрено гајле ми е. И јас бев сама кога ја добив првата менструација, кога го фатив првиот дечко, кога првпат отидов во диско... Што ќе посееш, тоа ќе жнееш. Едноставно не можам да и’ дадам блискост, не од инает, туку зошто не знам како. И од петни жили се трудам да не ја направам истата грешка јас со ќерка ми, и со втората кога ќе се роди. Нека умрам, ама никогаш нема да си ги запоставам моите девојчиња и нема да си дозволам да не знам што ги мачи и низ каков период поминуваат. И да ги смарам со учење, како што ми правеше мајка ми мене, а четворка немав во живот добиено, 5,00 бев отсекогаш. Дури и на факултет ми се качуваше на глава еј Уште имам трауми од тоа нејзино форсирање и притисок, секогаш ќе ми остане.

Со свеки се разбирам без проблем, и искрено поблиска сум со неа отколку со мајка ми. Ме боли дури и што го пишувам ова, признавам дека немам храброст да го кажам на глас. Но тоа е вистината, сакала да си признаам или не. Јас имам мајка колку да се каже, не знам што навистина значи тоа дека имам мајка. Ама благодарна сум што е така, зошто од нејзиниот однос спрема мене научив како НЕ треба да се однесувам со своите деца. Фала и’ за тоа. Јас сепак ја сакам, навистина.

Никогаш немав храброст да си ја отворам душава за ова, се’ досега. Само пред мм сум се истурила вака. Јебига.

 

Ова ќе да е ... и ја тоа го мислев ...фала ти ...

 

@Sexybaby86
Се' е во ред

 

Посакувам многу силно да те гушнам

 

Здраво друштво, како сте?

Јас на работа, па да ве читнам малку оти кога си одам дома што попрво со бебо

Моите родители ми се огромна поддршка цел живот, јас бев/сум примерно дете, не сум им правела некои проблеми Знам дека секогаш се тука за мене, и финансиски и на секој друг начин можам да сметам на нив за било што. Не ми се мешале никогаш за ништо, нормално знаат да дадат некој совет ама на мене оставаат за се да одлучувам сама.

Родителите на мм исто така не ни се мешаат за ништо, знаат дека со мм и бебо сега сме си семејство и не им е местото да кажуваат што и како треба. Ако побараме помош за чување на малото, или да ни зготват некогаш нешто, тука се секогаш.

Така и ми одговара, ако ми треба нешто ќе си побарам од мои/негови, без потреба не сакам мешање од никој.

 

лута сум ти

 

зошто мене?

 

@Sexybaby86
Слична е и мојава ,само што од кога почина татко ми ,ден денес не ми се верува колку се смени женава .Сега буквално за се ни е подршка ,за се можеш да разговараш со неа ,не те осудува ама ич .
Моја претпоставка е дека се исплаши што ќе остане сама ,јас и сестра ми далеку ,па си легна на брашно

 

Има една група на фб-кумановски алапаче ,е тамо е здраво зезање

 

Го обожавам кумановскиот дијалект и ако може нешто од срце да ме насмее е виц на кумановски.

 

Да, сега сфаќа и гледа кај грешела, и јасно и’ е зошто немаме блискост. Се трудам, не дека не, но едноставно толку е максимумот од мене, не знам поинаку. Одиме на ручек секој викенд, ни праќа за дома кифлички, колачиња, ја сака бебка најмногу од се’ и сето тоа. Навидум нормални односи имаме, но и јас и она знаеме дека не е така. Сепак, почит и помош имам од неа, сега можам да сметам на сето тоа од неа, ама работата е што кога најмногу ми требаше, ја немаше, иако беше присутна. А кај мене тоа остави трага. И те како.

 

Ама затоа треба да се слушаат родители, кога ти викаат, не се јаде се што лета...Море зависи што викаат

Првата моја животна љубов, така заврши пред да почне. Моите во конкретниот случај го сакаа за зетко, мислам оти долго време не го прежалија Енивеј, на маса беше предлогот дека се одело на неделен ручек кај баба И слични ми ти мами/баби/фамили улоги... Многу се сакавме. Ама знаев дека на 22 го нејќам тој филм.

Го нејќев ни на 32 фала богу. Па затоа си зедов маж, не во саксија пораснат, со свекрва во друг град, во наш стан. За да бидеме на сигурна страна од мои родители, се закренавме илјадници километри на север Многу сме кул, кога се слушаме еднаш неделно и си праиме муабет за времето, црешите и дрвата за греење. И тоа еднаш неделно ако ескалира во испрашување, им го давам маж да им објасни, мене краток ми е фитилот...

 

Читајќи ве, само ми се потврдува мојата честа узречица „за мајками, очи вадам со живи раце“!!!
Колку и да звучи језиво, жива вистина е
Една и единствена ми е, Господ да ми ја поживее уште доооолги години.
И мајка и татко од 38 години. Мајка борец, другарка, домаќинка, моето второ јас цел живот.

Дај бе сменете тема...

 

Со свекрва ми сме рак и двете, и ист карактер и двете. Блиска сум колку што можам, а ги почитувам многу.
Син им знае да им преречи за се нешто, и јас го карам дури, незгодно ми е. Се него не му се бендисува од неговите. Му велам "ќути, и прави лице". Честопати свекрва ми кога е тажна ми вели "како тебе да те родив а не него".
Од друга страна пак маж ми е многу близок со моите родители, помодернистички се. Знае да ме тера само кај моите да одиме. Јас тоа не го сакам. Ги сакам и нив. И немам проблем. Но моите знаат да се замешаат за некои животни прашања. Тоа не го сакам воопшто, па знам на мајка ми и да и преречам.
Па така мајка ми многу пати му вели "како таа да го родила, не мене"-исто како свекрва ми.
Мм и мајка ми се девици, а јас и свекрва ми ракови. Каша попара сме татковците и од двете страни се бубалки, жените командаат

 

За сликава, ме замисли и црвче ми пушти во главчето мое

 

Остава трага ,како не ....Затоа сега свесна е и нема право да ми префрла зашто не го оставам детето да спие кај неа .Се сеќавам колку сум плачела и молела да ме пушти да спијам кај баба ми (мајка и ) и никогаш не ми дозволи.Не дека јас и враќам ама ете животот така возвраќа .
Имаше еден период како тинејџерка толку и бев лута што знам нон стоп коментирав ако некогаш се мажам на свадба нема да ја канам ...
Детски памет ама имало голем револт во мене .

 

имате џип дома?

 

До професијата ќе да е
Не се лути

 

јас го возам

 

не се лутам...ти најдобро разбираш како е...

таман...уште гарсоњера ти фали...