Ние околу и преку 40...

Бордо кожа внатре?

 

како да не знаеш...

 

Бмв сега секој втор вози , со мк или бг таблици е разлика само,така да не е интересно

Оффф ...не лути ...
Параглајдерист му е мајката ...да видиш што е адреналин

 

Што му направи?

 

кај ќе вртиш кругче со параглајдерист ...
или ако не му даваш, ако се налути.

 

Сам се издаде сеа...

има разлика од бмв до бмв. За швалер се знае шо се бира. А ова твоево тек коа ќе сум доволно мудра џст лајк ју сеа сум на граница меѓу дете и жена.

 

Има за вртење ... ехеее... ме напна да ме летал ,ја па изгубена помислив наркоман е у пм ...додека се разбравме

 

ако му се гледаат змејови додека лета, може да е и наркоман..

 

И јас сум сличен случај како Секси. Не бев блиска со мајка ми кога растев. Се ми дозволуваа, сама се правев. Како незаинтересирани беа. Татко ми работеше многу не го гледав толку. А мајка ми не беше лоша спрема мене ама па не беше ни најдобра. Не памтам дека ме гушкала ниту па дека ми викала дека ме сака. Ме немало по цели денови дома, па не ми се ни јавувала да ме праша каде сум.
Е последниве неколку години е различно,поготово откако се омажив. Сега буквално ме замара и ми е напорна. И ми плаче често,зошто не сум била блиска со нив, зошто не сум идела, зошто не и се јавувам... А не сфаќа дека јас буквално не знам како да се однесувам спрема нив. Неприродно ми е да глумам блискост сеа.
Мислам дека и ради нив имам проблем да искажам емоција. Само на маж ми сум кажала те сакам.
И солза исто само пред него имам пуштено.

 

Во старост ги мава тоа што згрешиле во младост..

 

Нееее, ништо не гледа ...
бтв го проверив ... ама не летнав

 

не ,според неа она била супер мајка.
скроз различно сеќавање има.
не е ни свесна.
сега е таква зошто е постара и подосаден и е животот,па сака јас да ја анимирам и дружам.

 

Внимавај само. Познато ми е тоа што го кажа. Пази да не станеш дежурен кривец за се у нејзиниот живот.

 

Ако не сте имале швалер со фичо ниту знаете што е швалерај ниту адреналин
#малашаладосадномие

 

една позитивна работа ми е излезена од детството, тоа што сега сум дебелокожец.
играчки никој не може да си игра со мене,за среќа.

 

Исто. Се пронајдов и во неможноста да изразувам емоции спрема никого освен мм и ќерка ми. Сега ми е јасно зошто е така, се’ се тоа трауми од детството.

Кај мајка ми има повремени испади, еве како вчера, кога се обидува да направи да се осеќам виновно дека е ете сама, без татко ми, и сега јас треба да го правам невозможното за она да биде задоволна. Дека треба да оставам се’ и да одам со ќерка ми кај неа зошто ете она така решила и си замислила. Ама веќе не се осеќам крива за ништо и не и’ дозволувам да допре до мене, па сфаќа и се повлекува. Се’ до следниот ваков испад, и се’ така во круг. Не ми смета веќе, сега само игнорирам и кажувам дека имам приоритет, а тоа е моето семејство. Можеби јас молев за вниманието на мајка ми, ама едно сум сигурна - ќерка ми никогаш нема за моето. Прво гледам да сум тука за неа и за мм, после за сите други. Мислам дека и логичниот редослед на работите е тој кога веќе ќе основаш свое семејство. Разбрале родителите или не, нивна работа. Нивните очекувања се само нивни, и ничии други, а нашиот живот е само наш и ничиј друг за да си игра и прави планови со него.

 

Нема совршени родители, ни совршени деца. Сите имаме по некоја маана, кој мање кој више.
Конкретно за моите, никогаш не ми се мешале у никоја одлука колку и да мислеле дека е добра или лоша у даден момент. Секогаш оставале да се обидам, на крај краева како ќе знаеш дали била добра или лоша ако не пробаш ( а и да се мешале ја сум толку тврдоглав шо нема да слушам никој, ваљда и затоа си молчеле пошо ме знаат каква сорта сум)

 

Се слушнав со мама, дома е, ја прашале дали сака дома да си оди и прифатила. И велам зошто. Ми вели затоа што секој ден идат со тешки дијагнози, сите глави оперираат, не можев да издржам.
Кажуваше симптоми и еве сега и јас осеќам како мравки ми лазат по глава. Лицето ми се здрви.
Што то прави психа значи или треба глава да снимам.

 

Ај ма сеј мирна па и ти

 

Ама порано стварно ми се случуваше ова со мравките или поточно како трнење на главата. Препишував на стрес. Од кога сум на бг храна престанаа симптомите.
По муабетот со мама пак истото.
Па и муабетиве што ми ги кажа