Ние околу и преку 40...

Со тие што ми одел муабетот, сеуште ми оди. Еднаш на година, две па може и поретко, ама синергијата постои- ко вчера да сме се виделе. Ги нема многу такви, ама затоа ми се вредни. Туку по дома што не ни оди муабетот, односно не можеме до збор да дојдеме од малата. Пред некој ден ми вели: а мамо, зошто ти и тато понекогаш (пази, понекогаш), си праите муабет без мене да ме вклучите... Стеј тјунд, ќе ви кажам дали имам муабет со мм за 5 години отприлика
Уствари за друго дојдов, ама забораив што скд... Ај да видиме дали до попладне ќе ме огрее деловно сонце

 

Со преку ред за 10 дена ми закажаа.

 

Не знам до мене ли е, ама како поминуваат годините, се’ потешко ми е да склопам пријателства. Да не речам веќе и невозможно. Имам издигнато огромен ѕид и едноставно не дозволувам да ми се приближат. Дали поучена од искуствата во минатото не знам, но и постоечките пријателства ги редуцирав. Сфатив кој вреди како пријател, кој не. Пријатели како пријатели имам многу и се дружам, но вистински само неколку. И си ги чувам и ценам. Подобро две вистински, отколку дваесет површни.

Денес не сум способна за ништо. Иако наспана, ми се спие, некоја летаргија ме фатила, ништо не ми се прави, а најмалку ми се работи. Едвај чекам да си одам дома

 

Еве ме и мене,конечно се решив крв да проверам па зедов од кај матичната.Докторкава уште во несвест што не падна кога виде колку години не сум проверила,нити барем на систематски не сум била.Штом претам ништо не ме парка,така да не морав ни сега да се влечкам за проверкава но за детево бев за брисеви нос-грло да земам и ме начека докторкава во тесно.Сега се пишманам оти дете не пратив да си земи за брисевите.@malerozna се надевам подобра си?​

 

Јас се фаќам себе си дека не ми требаат нови, едноставно не сакам. Допрва да градам скоро и невозможно ми делува. Иако никогаш не се знае, нели?
Површни имам.
За нови познанства сум расположена, ама секогаш останува само на познанство и ништо повеќе, ништо подлабоко.

 

Леле исто ..исто..нема муабет таа да не се вклучи...години веќе14 ќе полни.
Се навикнав. Англиски знае од сосем мала па не можевмр ни тоа. Нема врска за што е муабетот. Со муж 1 на 1 зборење само кога сме физички сами. Али па си мислам дека е едно дете тоа, ние и сме друштвото дома. Јас со брат ми стално си се муабетев кога сме биле заедно, никад не сум упаѓала во збор на возрасните а сепак се слушав.
Добив понуда по мејл за работа во Аруба. Маж ми жален оти него не му нуделе таму. За 1 година а имало можност за стално..није то за мене..сакам мејнленд. Аруба само на одмор некад убудуче. Кога бев во мк бараа за во Танзанија работници. Колеги упатени со смеа кажуваа за условите...не се толку страдни да бараат преку 7 гори и долини ако е се тип топ. Има и локалци едуцирани...

 

Добар ден

Трето кафе за денес ,конечно ветеров се смири малку па на тераса во тишина испиено.
За површни пријателства сите имаме ама во последно време некако се детево ми бира пријателки .Ќе се задружи со некое детенце и мораш да комуницираш со мајката и така и се зближуваш.

Меѓутоа се разбира до некоја граница иако едно такво пријателство веќе една година ми трае и би сакала да прерасне во вистинско .Многу сме погодени со мајката .

@WildMk честитки за победата во темана "Во далечина "и ајде кажувај нова тема, да ставаме слики

 

За нови пријателства да не зборуваме. Откако се преселивме, скроз новодојдени без никој (само двајца другари), си велиш ќе имаме прилики нели преку градинка од малата, преку работа. Ем налетав на ладноќа невидена, да и таа мала енергија што мислам дека бев спремна да ја вложам во допрва запознавање и сл.. едноставно ја изгубив. Веќе е потешко да се дадеш несебично, особено кога гледаш дека некој нема никаков интерес за ништо. Веќе сум стара за да вложувам во проекти што може нема да успеат.

Тие што ги имам.. си се имаме уште. Само што сме расштркани насекаде. И уствари се немаме кога ќе видиш. Ама ај.

Денов од глуп поглуп, ама на жалост ништо поразличен од цел период. Се осеќам ко во limbo. Ама ќе биде. Животот ме јаде, ама може ќе ме плукне на некое пофино место. На некој аеродром со директна линија до Сејшели.

 

E jas vo petok popladne siminjam Grey's, Bull, All Rise, modern family i tn.. i se parkiram pred tv.

 

Победив??
Чеј сеа

 

Даа ,ајде од вчера те чекаме

 

Не сум видела низ нотификациите
Се извинувам.

 

Не да ме убива, мислам дека со последни атоми сила функционирам.
Едвај чекам да потпорасне искрено.
А јас спанка цел живот, пред да го имам бебо, спиев по 10 саати. Нешто што најмногу ми фали од 'претходниот' живот е сонот дефинитивно.
Ќе дојде ли ден кога ќе спијам колку сакам пак? Утешете ме

 

Секако..трпение..
И јас од бејби блуз хистерија добив од неспиење...се карав плачев рикав. Фала им на свекрва и маж беа тука , и така можев да поспивам и станував само за доење . Така теравме до 5 месеци. После полесно дишев, бебла не се будеше.

 

Да, ама нема да спиеш. Оти навиката ќе си остане. Бар кај мене. Еве, спијат по цела ноќ, јас не спијам. Утепај ме. Додуша, не сум спанка, никогаш не сум била.

 

Бебка моја спие по цела ноќ откако е родена што се вика, ама јас никогаш немам преспано без да се разбудам барем неколку пати да ја проверам, покријам и сл. И на најмалиот шум скокам, до ден денес. И мислам дека нема да спијам како што сум спиела пред да ја родам се’ додека не порасне и не се исели од дома, а може ни тогаш
Сега немам гајле за второво што ќе дојде, спремна сум уште отсега

 

Најголем страв ми е ова со неспиењето.Познавајќи се,ке паднам психички.Кога сум ненаспана ко зомби се осеќам,од нервоза и раздразливост не се препознавам себе си.
Плус ако додадам колку сум контрол-фрик и не прифаќам па и не барам помош...се надевам и молам на кротко бебе бар.

Со неколкуте другарки кои пораснав,муабетот ни продолжува исто ко да не сме се разделиле.Не баш со сите,но имам две-три што ми значат и ете сеуште сме на скоро исто гледиште.
Животните прилики и услови ги менуваат луѓето,и многу лесно е да се почувствуваат како тотални странци.
Во зрели години е потешко да се склопи пријателство.Исто како и за отварање на срцето за нова врска.

 

Ич да не ти е страв. На почеток и ќе се чудиш како тоа ти да спиеш дур бебе спие. Ќе му чмаеш на глава. Само си доаѓа се. Јас немав никаков мајчински инстинкт дур не го родив. Свесна бев дека носам дете, се радував за тоа, ама толку. Ништо повеќе. Кога го видов се се смени и се доби логика. И ден денес не спијам доволно а последниве 3 год дали 3 вечери вкупно имам спиено 4 часа без будење. Скоро невозможно. Жива сум, функционирам, работам, ок сум.

 

Исто. Никакив мајчински инстинкт немав се додека не го родив.
Па ми се погоди дете што не спие и еве сега спијам по 6 часа само. Навика.
Без паника, ќе се разбудете точно кога ќе качува температура .
Мачно е, дека нива обврска, живот кој зависи од вас, ама е најслатката обврска која ќе ја имате.
Еве ме, за него живеам
.