Ние околу и преку 40...

Добро вече друштво.
Не ми се верува дека цел ден не се потпишав тука...

Бевме со малиот шетавме, на плоштад, кај нас сеуште има снег, му ветив дека друг пат ќе го правиме Белчо за кој беше запнал, а мене рацете ми се смрзнаа.

Витамина не знам низ што минуваш ама знаеш дека уште малку останало. А и знаеш дека секогаш е така, кога веќе човек гледа дека маката е при крај станува понетрпелив и поранлив.
Стрпи се уште само малку

Машина за кафе, те.еспресо машина имаме и ние, ама ако ми верувате ниеднаш ја немам употребено јас ниту се разбирам. Мм прави кафиња, јас за себе правам само оној најпрост нес, лажица нес, малку шеќер, малку млеко и топла вода и ајд Или евентуално турско, кога него го нема да направи.
Инаку, сакам добро макијато, најубаво кафе ми е, ама за попладне.

Еве ја успивам малата, секоја вечер се надевам дека тоа ќе е таа вечер кога она и ние ќе спиеме, уште таа вечер не дошла, ама јас не губам надеж
Човек без надеж е јаден човек

 

Скај ти благодарам многу за подршката, ми значи.
Камо среќа да беше само тоа чуство... но, не е.
Упорно пеодолжувам да ги лажам сите и да се лажам себе си дека се ми е оке, но не ми е, горам..плачам во себе. Од еден проблем во друг, една мака во друга..
Плачам, сранувам се средувам и ставам маска како се ми е полно и рамно..
Ама веќе се изморив да глумам среќна кога не сум.
Ахх камо среќа да можев да се соберам и да заминам веднаш..
Боли..боли многу кога си смачкан, срамнат со земја од луѓе што ти биле се некогаш.

Ми треба време многу време да се опоравам од се, да се залечам, и да продолжам со животот некаде далеку... далеку од се од овде..

Ве гушкам, .

 

@referentka знам дека требав да ти пишам тебе, ми треба подршка деновиве и тоа како. Стегната сум се кријам, замижувам пред се и пак се правам нешто што не сум а толку сум даун.
Пиши ми на вибер кога ќе си слободна

Подршката ми е на некој начин утеха за се, ја имам од сите страни но не успевам и не успевам никако. Толку луѓе а толку осаменост, студ..

Доста беше продолжете со темава, јас ќе ве дружам во некој посветол ден за мене.

 

Ништо не е проблем што не засега сите нас.
Тука сме и постоиме(барем поголемиот дел од нас) затоа што некогаш во животот и нас не има снајдена слична судбина на одреден временски период.

Мене лично се сеќавам на еден особенотежок период од животот, некаде пред да се преселам кога се беше така незивесно(дали парите сите што ги дадов по адвокати и стан што продадовме ке се исплатат, односно дали ке добијам виза).
Неизвесност и изчекување...
Две деца мали...на кој да му обрнеш внимание попрво, на работа хаос затоа што згрешив и им најавив ферски дека имам намера да си одам(сопки и проблеми колку сакаш), влечкање по судови за акциите и притисок да ги продадам за џабе пари, на секои две недели во 3 сабајле на врата воена полиција за да се распоредам на закажано место за одбрана на мојата земја, одсуство од работа по 2-3 месеца-смрзнувавме по рововите и водата смрзната во матарката не се пие а бубрези болат по сабајле неможеш да се помочаш па си клекнал како некоја невеста за да мочаш-зашо ако се исправиш нормално мож некој да ти напраи дупка у шлемот, закана за губење на работно место ако продолжам да одсуствувам затоа што фирмата ја превземаа на сила една банда од комуњарине, родителите дома секој ден со истите прашања до нас(што ке биде со нив затоа што заедно со брат ми емигриравме а само ние сме им)...некои од другарите веке ми го свртеа грбот од љубомора и не сакаа да излегуваат да ми дадат подршка...луге неможам да најдам за работа тука да ми обезбедат било каква на почеток...абе ужас и хорор...неизвесност до вкрај...

Ви Јули некаде слетавме на Пирсон и за 15 минути мислам ми се смени цел живот 360 степена за што им се забагодарувам на овие луге овдека прекрасни што живејат.

Многумина од нас биле во слични ситуации во животот ама верувај дека поминуваат.
Не споменав никому ништо, особено не пред децата за да не ги исполнам со дополнителен стрес...цело време си се тешев и си велев во себеси.
Молчи и не цвикај пиздо ни една, лугето имаат посериозни маки во животот.
Ова не е неишто посебно....и така, времето носи се и сешто во животот...таков е животот.

 

@danichap

 

Врти сучи јас пак се уклучив, ама пусто не можам да исчитам ништо. @vitamina последно шо памтам од тебецсега скоро беше дека конечно ќе си сте заедно со мт, зошто сега депресивно расположение мила, не еум во тек ич!? Во секој случај и ситно да се брои празниците не се тоа ако се еподелуваат по скајп со саканиот, претпоставувам таква грутка те стега, но пак ќе речам, бар и на таква далечина знаеш дека има некој, дека ти е близок по душата и те мисли и чека....
Жал ми е шо негативни постови ми ја овележаа пак и новава година, ама душата не знае за празници и денови, кога ќе се собере и нема веќе место препукнува и готово е. Туку јас со сите доживувања кои ми беа приредени целс бременост ја минав со предпородилна депресија, ме поткревавте вие на форумов и до вас за тоа, но еве крајов го загазив убаво со ептем депресија, солзи, осаменост, тага... се некако ми се насобра па и болест ми фалеше. Туку арно ќе е само со бронхитов да поминам и да заврши, убаво си знаат докторите дека се било на нервна база и психосоматско.....
Може и метеопати сме, влијае тмурново време....
Ајде ќе дојдат поубави денови за сите

 

@vitamina многу добро те разбирам ,кога човек е блиску до целта а нема сила или начин да стигне побрзо до неа,станува нервозен,депресивен,се го нервира...
а треба само трпение,ништо повеќе.
Биди среќна што ја гледаш целта,само време е во прашање кога ќе се исполни.
Јас сум сигурна дека наскоро ќе бидеш друга Витамина,освежена.

 

Ќе почнам да се менувам од утре готово
Многу арно не е на арно

 

Баш напротив,многу арно е најарно,треба само да се ужива во моментот.
А ние сме научени од дрвото да не ја гледаме шумата.Затоа,главата горе,уживај зашто наскоро ќе си бидеш со саканиот.

 

Да ,ме исшамара свежиот воздух ...а и можноста да шеташ и да збориш самата со себе,а никој да не те слушне и да не те направи ненормална......прочистување на душата и на умот...

 

Кога си на планина, поради свежиот и квалитетен воздух а и надморската височина телото на човекот се рекуперира на некој начин и тогаш некои работи можеме да ги правиме дупло...јадење, пиење, пешачење, фудбал играње...

 

Се стои само јадењето беше премногу,тука не можев да оддолеам.

 

Bubale mila celo vreme te mislam I otvaram po temive da te procitam, izdrzi mila I ti uste Malku bidi silna I Jaka kako Sto si ti idat mnogu ubavi denovo te guskam I ti ja pustam seta sreka Kaj tebe milicka

 

Во серијата негативни постови или жалопојки како сакате се придружувам и јас....
Детево преку ноќ ми се измени...за ќерка ми зборувам..навлегува во пубертет изгледа ..физичкитњпромени почнуваат...градите и растат,мов на интимните делови веќе има...ми се жалеше на главоболки изминатите неколку недели,па и се вртело,па лежуне станува и не зборува...а,бе да полудиш...пред тоа весела и по цел ден пееше и оддеднаш ко баба...само лежи...
Нејсе се одвлечкавме на лекар...крвна слика во ред,очите во ред...органска причина нема...отепавме добри 4 часа по ординации...
Советувајте ме како да се однесувам?!како полесно да се справиме со овие години?!
А,бе уштее дете на 10 год.нели е прерано?!

 

Па сега ,како да кажам....
Утакмица бе Рефке,без прекин....мислам без стегање...