Ние околу и преку 40...

Ти да ќутиш.
Петре автоматски е во белата книга кај мене...а ти мисли му ја со тој памет кај ќе стасаш

 

На г`з

 

Ближен ако не ти заебе живот нема кој друг
Замислете како изгледа кога некој престанува да ти се јавува и да комуницира со тебе и твојата фамилија и сите сте во прашалници.
На крај доаѓаш до заклучок дека проработила љубомора иако тој има дупло од нас.

 

Не дочека до вечер за да се рассоблечеш

 

Да не ме викна некој ????
Сака некој да се дружи соС мене ?

 

Типичен комплекс е да се чуствуваш подобро од другиот, да имаш барем една ствар, едно поле во животот во кое си поуспешен.
Како слеп за стап да се држи човек за истото и да го возвишува како некаков вид на трофеј за во своите, а со надеж и туѓите очи, постигне некаков вид на еднаквост со другиот.
За луѓето е партнерот трофеј, дете, работа, стан, кола...и се бара, типира слабоста кај другиот, што не му е погодено и се започнува со таканареченото вртење како киша око крагуевац за да му кажеш како тебе баш таа работа ти е наредена.

Се до оној момент , оној ден, кога ќе му се наместат картите на другиот и ќе ја добие или постигне онаа работа која била сламката на давеникот за самовозвишување и лечење на комплекс.
Тогаш не ти е повеќе пријател, тогаш не сака веќе да се дружи со тебе, тогаш не сака да комуницира со тебе...и тоа на најдолен најподол начин.

И мене ми е познато, и јас сум се изгорела...и ајс сум се запрашала како можат да живеат сами со себе.
На крај краишта не е важно.
Мизеруваат и ги сркаат своите гомна кои си ги надробиле во животот.