Ние околу и преку 40...

Боже Виши,мислиш полесно е да заминеш со дете во рака а тој да не го погледне?
И твојата рака ќе се наполни со детско раче ама од човек што те сака.

Јуле дај боже да се снајдеш со работа а тој нека си ги задржи играчките за себе ако не планира да биде човек.

 

Во ситуацијава во која сум соочена со фактот дека можеби никогаш нема нит да родам верувај ДЕТЕ многу нешта мене лично би ми смениле независно дали ќе го растам сама или со некој. И благодарам за убавите Ваши мисли дека еДен ден ќе имам дете. Ама додека не дојде тој момент во живо се ова е само како да слушам најубава бајка која за мене е невозможна сега засега. И да мислам дека и во овој тежок момент треба да погледне во единствената убавина на нивното заедништво преточена во нешто највозвишено-доказ дека нивната љубов постоела и создала нов живот-ДЕТЕ.

 

I ti i @vichy ke go prebrodite seto ova,mazite vasi,uste malku bivsi ne ve zasluzuvaat.
Tvojot maz Jule ne go zasluzuva vaseto dete,a tie igrackite moze da si gi nacuka...znaes kade mislam.Sram da mu e.

Samo ne mi e jasno Visi so bara vo temata za zabremenuvanje,nemoj da mi kazes deka planiras pak da podkleknes na nivnoto molenje?
Znam ne e moja rabota da se mesam no mislam deka ti zeno pretrpe dovolno,vreme e da se nasmees pokraj nekoj sto te zasluzuva .. i od taa ljubov ke vides ke imas dete,nemoj da gubes nadez.

 

Не, не е дека е полесно, но дека барем нешто убаво испаднало од еден таков брак. Бар едно нешто на кое да се радуваш.Можда јас грешка толкувам работи. Се се мешам кај шо не ми е место. Ко преведувач станав.

 

И никогаш,никогаш на синот твој лошо за неговиот татко незбори.Тој му е татко,тоа неможе да се промени.Ќе порасне во зрел човек,сам ќе суди што и како.Биди достоинствена и во најтешкото и најболното

 

Виши најтешко е да гледаш детето да ти плаче, постојано да го бара татко му, а тој да бега.
Затоа разводот со деца е многу болен и тежок. Чуствата мои не се ни толку битни колку што е тешко што на детево му се растура семејството.

 

Почнувам во паничен страв,очај што ли не е ова од внатре што ме јаде да размислувам за опција-донирана сперма.Незнам избезумена сум од паничен очаен страв дека животот ќе ми помине безвредно неуспешно да се реализирам како мајка.Иако нит со донирана сперма немам некоја надеж некое внатрешно претчувство.

 

Јас му реков дека јас и тој се разведуваме, а не он и детето.
Јас пред син ми не ни зборам лошо за него.
Напротив го молам татко му да го гледа, да го зима.

 

Колку години имаш?[/QUOTE]

 

Одамна мислеше на развод? Не паметам да те читав со проблеми, затоа.

 

@JuLieE Верувај,не е разводот најлошото,најтешкото,најболното што може на човек да му се случи.
Бидете ми живи и здрави

 

@vichy prvo moras da se sozemes psihicki,da rascistis so minatoto i so mirna glava i so pozitivno cuvstvo da se vpustis vo takva rabota.
Se dodeka ne rascistis ne bi te sovetuvala da praves takvi raboti..
Za edna bremenost da bide pozitivna do kraj treba da si srekna.
Razmisli..

 

[/QUOTE]
Не е до годините колку што сум изморена веќе. Значи неможноста да имаме деца е од моја страна. Како што ми е објаснето не е нешто нерешливо но и никој не гарантира дека е решливо. 50%на50% се шансите.
Но јас во брак дознав дека е до мене проблемот. И сега размислувам колку е тешко откако си ја знам маката на секој следен да се обидам културно да му доловам дека со мене му е баш 50/50 дека ќе се оствари или нема да се оствари како родител. Гнасно ми е кога ќе помислам на тоа,како да имам потреба да се правдам себе си и да молам за разбирање/љубов/милостиња,ужас се ежам при самата помисла. Знаете колку е незгодно тоа чувство дали на првите неколку состаноци да извадиш карти на маса вака и вака или да си трошите обострано некое добро време и бум вистината на маса што може би некој иден дечко/маж би му ја зеледила крв во жили.
Смачено ми е од себеразочарување ете баш вака се осеќам за никаде.

 

Никогаш не пишував за себе и проблемите. Толку време сум овде ама не споделував ништо.
Имав лош брак и лоша свекрва. Толку што бракот ми се распадна. Ама мм е крив затоа.
Трпев и на крај пукнав. Па се олеснив овде.
Се чудам и јас како се решив да пишам, ама ете.

Инаку да, разводот не е најлошата работа, но сепак е тежок период.
Најбитно е здравјето.
Затоа и велам ќе помине.
Тешко е прифаќањето, соочувањето. Да се почне одново.
Потоа верувам дека е полесно.

 

СИ СЕ СПАСИЛА откако пиша СВЕКРВА се ми е јасно.
Повеќе среќа понатаму.
И да подоцна ќе биде полесно.

 

Не е до годините колку што сум изморена веќе. Значи неможноста да имаме деца е од моја страна. Како што ми е објаснето не е нешто нерешливо но и никој не гарантира дека е решливо. 50%на50% се шансите.
Но јас во брак дознав дека е до мене проблемот. И сега размислувам колку е тешко откако си ја знам маката на секој следен да се обидам културно да му доловаме дека со мене му е баш 50/50 дека ќе се оствари или нема да с еоствари како родител. Гнасно ми е кога ќе помислам на тоа,како да имам потреба да се правдам себе си и да молам за разбирање/љубов/милостиња,ужас се ежам при самата помисла. Знаете колку е незгодно тоа чувство дали на првите неколку состаноци да извадиш карти на маса вака и вака или да си трошите обострано некоедобро време и бум вистината на маса што може би некој иден дечко/маж би му ја зеледила крв во жили.Смачено ми е од себеразочарување ете баш вака се осеќам за никаде.[/QUOTE]


Јас само ќе те надополнам неможам да речам те разбирам отие те излажам. Се кој на своја кожа си знае само како боли.

Прво заврши со овие што досега те повредуваа. Остави малку на душата и телото да дишат. Не ги притискај предвреме.
Едно по едно полесно се средува.
Повеќе работи одеднаш само поголем стрес и погрешни решениа носат.
Ти си знаеш најдобро но не брзај. Тоа се живитни одлуки.
Една година не менува да речеме ништо.
Прво стабилизирај се.
Убаво ти пиша и милап.

 

Прифати се таква каква што си.Мислам дека сите нас не оптеретува не животот кој го живееме,туку искривената претстава во нашата глава каков би требало тој живот да биде.
И да,на секој СЕ може да му се случи и никој не е имун на било каква ситуација.

 

Ама маж ми си е крив.
Он дозволи да се случи тоа.

 

Еве баш од овде потекнуваат сите наши проблеми во животот сем здравјето.

 

Мила на крајот не е важно кој е крив,туку дека ти си се спасила од таму.