Ние околу и преку 40...

Спојлер: ozbilnazena

Можев само -че да ставам, ама па не ми беше доволно
...кога дојдов до крајот на твоето мислење ми беше криво исто како кога завршува серија што ја гледам без трепнување (смајли што не трепка)

 

Eee, Озбилна вистина многу ми те мрзело да пишуваш, ама мене ич не ме мрзеше да читам.

Туку, сакам да им посакам добредојде на Vertigo TJ и SV1911. Малку е во вонредна состојба темава деновиве, ама фини луѓенца секогаш пречекуваме со мерак и вишновача. Клучот од бифето е кај домакинката, а и Теси има резервен. Од мене бонбончиња, за блага да ни биде дружбата, а има и за останатите, да ни се ублажат мачнините од минатите неколку дена.

@Bozica1980 што поскоро да ти оздрави малечката.

 

Ај кратко здраво-чао и од мене.
@imelda , ти невеста си сонувала, јас операција. И така на операциона маса јас, триста стравови во мене пробувам да ги поттиснам, овие ми стаиле анестезија и си се запраиле муабет, јас, од што исплашена, сакам да заврши побргу и сум почнала да се мавам по рацете демек да видам дали чувствувам нешто и сум почнала да им викам „А бе ајде, оперирајте ме, дејството на чудово му истече а вие муабет си праите.“

@Daleron донт бери гајле, не е зор кафе да пиеме.


@Vertigo TJ добредојде.

И така, поздрав.

 

do-re-mi невесте ме мрзеше дури почнав а после летна надоле
Губиш контрола де, ја така постара
Кога видов колу сум напишала ама па дури го прочукав рака ме заболе и решив испрати го мор не го бриши sanjaeva, само дел од мојата животна приказна Ве гушка жени нека царува мирот и слогата.
Нека биде пријатно катче без кавги и расправии, и така надвор животот знае да биде суров, немилосрден.
Гаснат млади животи, има борба за опстанок, а повеќе има гладни за убав збор, утеха, и чисти пријателства. Тука не сме за да се докажеме, покажеме кои сме какви сме,во овој другиот е вечната борба.
Ви посакувам убав ден поминат во кругот на оние кои ви се драги, ги сакате и ви значат
Ќе ми простите ако некаде грешам

 

@ozbilnazena дека си мор? Прати апел по светон, да донесат нешто наваке се надевам се е во ред

 

добро утро друштво ептем се успав денес лека полека да се спремам и одам да прошетам малце

 

Dobar den zeni
Arni ste?

Jas sum spiela loso sega kako gnila tikva sum si.
Denes se zafativ malce vo kujna,mu napraviv pita na mm greota deteto e neka kasne malce si rekov
Auu ova nosov samo mi tece a i kivam,ne e samo denes 4/5meseci sum vakva sto ke e bese rabotava

Ve citkav vcera ubava tema imase za detsvoto <3 nesto najubavo kaj sekoja licnost de tie denovi,bi pisuvala i toa mnogu za detsvoto.
Ke ostavime za nareden pat.

Imajte ubav den povelete na pita mmm se pogodi da vi kazam da se pofalam de samata

 

Второ на ред. Овде со вас си го пијам и ми се погоди такво како што си го сакам. Ајде кој е за повелете.

Туку да ве прашам колку фб профилот ви открива за личноста, дали го проценувате преку постовите и фотографиите што ги има постирано?

@lunicka ни ја нема нешто. А и @Daleron ја нема да не насмее нешто.
Добредојде за новите пријателки @Vertigo TJ и @SV1911.

 

и така или вака помина денот убав, дури цели 8 степени со цувство на 11. пупупупу чудесија, а јас од биг фоот чизмиве за надвор ништо не осетив нит топло нит ладно.

и да ви кажам и јас ве сакам

 

Нека ви биде добар денот. За кафе не е ни малку доцна ама гледам веќе сте пиеле, па од мене послужете се со

 

Hey!
Еве ме и мене, доцнам денеска, ама од сабајле со обврски. Може нема да ве дружам многу ни од работа, ама ќе видиме, ќе пишувам кога ќе можам...
Темава замира некако... ама јас се надевам дека ќе живне како порано...

За детство што да пишам - и бев и не бев машкуданка... сите игравме заедно на бавча - така си ја викавме ледината зад куќите кај што се збиравме. И сите на куп - Македонци, Албанци, Турци, Роми - се делевме само по игри, кој ластик, кој народна, кој фудбал, кој џамлии.... и не се закаравме никогаш поради различностите, кавгите беа во игрите, за топките и слично... ми фали тоа време, денес таму има куќи, а голем дел од моите тогашни другарчиња си заминаа секој по својот пат... ретки се оние што ги гледам денес кога одам кај моите.... такво детство му посакувам и на син ми, весело, безгрижно и вистинско.

Со брат ми се тепавме бајаги, ко деца. Пошто јас помала, разгалена и инаетчика сакав се да биде по мое...а во школо, друга приказна - мирна и повлечена, учев, се трудев, сакав да учам, не за друго. Немам убави спомени од основното школо, ама затоа средното ми беше супер. Тоа е веќе друга тема.

Добредојде за новите членови во темата... сите се добредојдени, сè додека се со добри намери...

 

и да знаеш дека ќе си апнам.ме скина желудник денес ама едно темјанче крц и сега може да се јаде.

 

Мене ме интересира кој е модератор на темава? Бидејќи цел ден оди по моите постови и ми ги префрла, иако беше замолен/а да ги остави во темава, редно е да се каже кој/а е.

 

Ај кога тргнавме со детство и ја да кажам нешто на таа тема а?

Мало, ситно, плаво, проѕирно и со нааа олкави образи, на мене само образи, ништо друго. Е арно ама денес не сум таква, од тоа мало плаво останале само образите. Не бев лесно дете за гледање, најмирна од сите, најтивка, ама за јадење к`не, ништо во уста да не се стави. Е арно ама и тоа помина, сега уста да не можеш да затвориш За мирна, мирна бев, омилена внука кај баба ми и тетките, за разлика од моите будали братучеди, мене во едно ќоше ќе ме оставеше баба и цело лето ќе го поминев таму со плетилото или со крпата и иглата за шиење. Велам кај баба ми бидејќи тоа се моментите кои се паметат, цело лето на село, Дојран ни беше преку плот ама не, не смеевме да одиме оти во длабокото ќе се пуштавме. Многу работи не смеев да правам, на пример да се возам со точак по улица, да трчам за да не се испотам, да одам со другите деца на излет, да се дружам со машки... Не знам што ѓавол беше влезен во мајка ми ама многу не смееш работи ми задаваше. Па така од малкуто работу кои смеев беше одење во библиотека, се додека не стигнав до диоптер 5ка од многу читање книги, и одење во ликовна секција цело лето и цртање во најтоплото со наставникот, и од тоа многу арна излегоа.

Детството ми заврши прерано, нажалост, морав од многу мала возраст да се грижам за големи и озбилни работи, да внимавам на некој кој всушност требаше да внимава на мене. Тој притисок од семејството беше ужасен и мислам дека беше пресуден за да си заминам рано од родниот град. Но тоа е една тажна приказна, за таа сега не разговараме нели?

Најубавите спомени од детството се со една девојка од соседството, една иста јас со која го поминував остатокот од летото додека не бев во село кај баба. Имавме наши игри, монополи и слични ним. Организиравме фестивалчиња и идевме по продавници да бараме спонзорства, да, да... Најголема награда ни беа папучи за по дома, најпрости ама најскапи. Имавме и една колиба, така си ја викавме, колиба, ни ја направи татко и на комшиката, мојот беше зафатен со други работи. Во колибата повремено знаевме да ги викнеме и повозрасните, заедно повикувавме духови, им варевме кафе на мајките и мечтаевме за подобро утро. Денес комшиката е на другата страна од планетата а јас во големиот град за којшто сонувавме дека ќе идеме да го посетиме сами еден ден.

Детството исто така ми беше исполнето и со мојата пуста желба да се дружам, одев на играорна 9 години, скоро исто толку на извидници, малку на карате, малку на ритмички игри, малку на германски, малку на француски, веќе споменав библиотека и ликовна секција. Некаде во доцните основски години станав дел од една група девојки, најпаметните, така не викаа, сите која од која поголеми петкашки, така се задеваа со нас машките Имавме симпатии од филмските платна, а за симпатиите во реалниот свет многу подоцна зборувавме. Дружбата ни се состоеше во петочни чајанки, кај секоја се редевме по ред, обавезно на менито беше ресани, сок и смоки, многу муабети и многу планови за иднина. Денес со добар дел од нив не зборувам, едноставно ни се разидоа патиштата.

За мене животот на некој начин се дели пред 24ти Август 2003 и по 24ти Август 2003. На тој ден дојдов со куфер полн сништа на тогаш уште стариот калдрмисан плоштад и започнав нова етапа во животот. Од тогаш живеев за себе и за остварување на моите соништа, и не се каам за ништо во овие 12 години, напротив би го одбрала повторно истиот пат.

 

По се ми изгледа дека сите модератори ја избегнуваат темава

 

^Или интервенираат само кога ќе бидат замолени да не го прават тоа. Но, затоа вулгарности и директни навреди не се никаков проблем