Ние околу и преку 40...

100% се сложувам со Cka. Сакав истото да го пишам ама се предомислував зашто сметам дека не ми е местото во темава. Јас да сум на местото на Битер, другарот не би го погледнала. Таа треба да цени другарство од 25 години, тоа што детето и го истепале нема врска, ама другарот е битен. Кој пак уште во првата секунда си ја земал девојка му и си ја спраштил низ врата. Тој зошто не го цени нивното другарство и ја одбрал девојка му која ја знае неколку месеци пред личност што знае 25 години? Тој си ја одбрал девојка му, а Битер треба да го одбере него пред детето? Нека биде среќна таа што ќотек не изела.

 

Ве читам некое време и...претерувате.
Не можете децата да ги чувате под стаклено ѕвоно.Лично не познавам мајка која не го лупнала детето по дупе.А сега се поставувате како никогаш нема да дозволите да падне прашинка на него.
Овде се зборува за еден единствен инцидентен настан кој можеби никогаш нема да се повтори.Што мислите ќе ги зачувате под стаклено ѕвоно??Нема шанси.
И мака ми е бре од совршени мајки,семејства...така е само во теорија ,праксата е сосема нешто друго.Вие кои не сте родиле не знаете како сопственото дете може да те извади од такт.И затоа не се удирајте во гради со такви работи.Како може да е пријателството минлива работа?Се знае кое за каде е .
И што на пример гостинката ако има нареден пат,се заигра баш со детето,односно најде начин да му пристапи?Детето почне да ужива во играта со неа?Што тогаш?Не ќе и каже -мрш не ми влегувај веќе дома.
Оставете ја феминката нека си премери и одлучи.
Сега ме изнервиравте.

 

Океј е Хогарица, твој став е дека е сосема во ред некој да дојде дома и да му удри шамар на твоето дете. Можеш и ти да го тепаш, викни и некој од маало да дојде нека го тепа. После откако ќе му акнат сите по еден шамар, викни ги утре пак, може ќе се заиграат.

Мој став е дека деца не се тепаат. За сите што тепаат деца, ене ги институциите, има места.

ПС. Ако не сум родила, и мене жена ме родила и се борела ко лавица за мене. Не била ко тебе за да дозволи некоја да ме тепа мене. Мајка се бори за детето, ако е вистинска мајка. Мене ме воспитале и научиле дека семејство е светост. А ти најди си повеќе пријатели кои ќе ти го тепаат детето.

 

Eve be jas ne sim gi udrila decata , deva ko deca ...ne ocekuvam da bidaz mirni i da sedat vo kjos mirni. Znaat da gi preminat granicite ama da.gi tepam nikogas. I nekoj drug znae da.me iznervira pa.ne lepam taka samari ... sovrseni majki nema ama nemojte da.se vadite so toa..

 

Ако јас сметам дека дел од воспитување е една плеска по газот, јас како родител ќе го направам тоа, бидејќи јас сум му родител, јас му посакувам најдобро, јас најмногу го сакам, јас го воспитувам и дисциплинирам. Ама ЈАС. Не некој друг. Недај Боже некој друг да дигне рака на моето дете.
Мојот став е секогаш сум и ќе сум отворена некој да дојде и да ми се пожали ако нешто не е во ред. Учителките редовно ги прашувам во градинка каков е син ми, има ли некој проблем, во случај да има ЈАС да се справам со тоа дома.
И било е случаеви кога ми кажале безазлени работи, пример им бегал пред одење, не дозвожувал да го облечат, не од лошото, туку за него се е игра, му се допаѓало да го бркаат. Ама јас и за тоа му зборев дома, дека треба да ги слуша, дека така им одзема време и не можат да ги гледат другите деца итн.итн. Децата се разумни и умни кога убаво комуницираш со нив.
Поента ми е дека ЈАС сум одговорна за моето дете а не некој друг. Додека е дете преку мене одат работите, а не некој да го превоспитува или удира.

Ќе речете тако несвесно реагирала. Е тоа не е оправдување.
Јас како помлада ниту знаев ниту ме занимаа деца, па ми се има случено да одам на гости кај другарот и таму се затекнал од неговата сестра синот. Мали имаше така околу 4 години ако не и повеќе.
И не го задевав сигурно, ама тој буквално из чиста мира се затрча и со сета сила ми удри еден бокс по вилица
Верувајте дека никогаш во животот не сум почуствувала таков моментален удар и болка. Вилицата ми ја изместил, ме болеше долго потоа. Беше неочекивано.
И сега што сум требала да направам, да му вратам?
Кога си дојдов при себе хехе, станав и отидов. Не ми се допадна негово однесување, ама немав право да го удрам јас.

И патем, каква врска има чување деца под стаклено звоно со случајов? Треба секој да си дава за право да му каже или да се однесува како сака со моето дете, па и плус во моето присуство, за да не е под стаклено звоно чуван? (Смајлиштосекрсти)
Какви размислувања

Едит: да се надополнам. Ако е друго дете во прашање и има лошо однесување со кое ме ремети мене или моето дете, си земам за право да му кажам само едно: НЕ! Не, тоа не е убаво. И толку. Друго не сметам дека е моја одговорност. Иако е дете сметам дека Не значи поставување граница ако директно ме угрожува мене или моето дете.

 

Не @Cka не е во ред , ми ги извади зборовите од контекст.Не е во ред да се вика цела улица да лупа шамари на било кое дете.Изгледа не читаш добро заслепена си.Реков дека станува збор за инцидентен случај кој најверојатно нема да се повтори.

 

Едно е мајката да го лепне по дупе(ко што викаш) а друго е некој непознат да му лепне шамар на лице и тоа во куката на родителите на детето.
И не бре ни едно пријателство не ми значи повеке од семејството.А децата ми се најблиско семејство.Побитни од нив нема да има.

 

Кога останав вдовица децата беа тие за кои се борев, а пријателите беа тие кои ми помогнаа да се изборам.
Значи коментарот твој не може да ме разубеди .И не ме цитирајте ако моето мислење е малку поинакво од вашето, и не ми ги извртувајте зборовите како што на вас ви одговара..Дозволете јас да си имам поинаков став што не значи дека мојот или вашиот е исправен.

 

Не те разубедувам во ништо.Го кажав и јас мојот став.

 

Тогаш која е потребата од цитирање освем ако не ми аплаудираш, сакаш да надополниш мислење или не се согласуваш со мене лично.
Ако е само твој став нема потреба од цитирање .

 

Прво да ви се заблагодарам на сите за убавите совети, после да појаснам малку што и како беше случајот.

Не се правам ни совршена, ни ништо, децата ми се воспитани онолку колку што можат мали деца да бидат воспитани, не дозволувам на никого да му се качуваат на глава, не дозволувам да растураат по туѓи куќи, не дозволувам насилство од било каков вид (тепање меѓусебе нема такво нешто кај мене) е сега бучни се, растураат по дома, се туркаат, влечаат ама не идиотски туку како дечиња.
Син ми досега никогаш не гризнал никого, немав време ни да изреагирам на неговото гризење веќе му залепи шамар гопоѓицата и тоа шамар, прсти му се познаваа на лицето, остана малиот забезекнат, не ни плачеше од што не знаеше како да изреагира на удирање.
Сигурно немаше да се смејам, ќе му објаснев дека не е убаво такво нешто да направи, ќе сум го казнела ама некој друг да ми удира дете не само што не е во ред туку и не е нормално и во право е @Cka можев без гајле да и викнам полиција и да одговара за напад врз дете ама ај да не ја ширам работата.
Мене не ме повреди тоа што си отиде другарот со девојката на која мм и даде 5 секунди да ја напушти куќата зошто после тоа не бил одговорен за постапките негови, туку тоа што го направи син ми крив а девојката као што да прави ете така и дошло, бре мајката а да и дојде неговите деца така да ги зашамара ќе му биде ли сеедно?

За однесувањето, таа не ме примети дека некако поинаку се однесувам, другарот затоа што ме знае толку години примети дека не ми се допаѓа девојката, далеку од тоа дека треба да ја остави ради мене што не ми се допаѓа тоа беше на шала пишано и ете од моја страна сакав ради другарот да направам напор да ја прифатам девојката.
Веднаш и напоменав да не ги гњави децата, моите деца сакаат да се галаат, гушкаат ама не се опуштаат така лесно пред непознати, под гњавење подразбирам влечење да ги гушка, штипење образи, стискање со цела сила, такви работи од кои што бегаа децата.
Во тек на еден саат три пати ја опоменав и тоа со убаво демек остави ги децата, тие кога ќе се опуштат сами ќе си дојдат да си играат, таа како за инает пак ги гњави и се кикоти како нетачна, не можев децата да ги затворам во соба за таа да разбере дека не сакаат децава да бидат гњавени.

Ако сум била љубоморна на другарот немаше да се трудам толку многу да не се остава со сопругата, сакав да им успее бракот, всушност сакам тој да биде среќен и ради тоа ете ќе ја толерирав девојката, сите имаме некој што го толерираме ради некого што го сакаме.

И за крај и да сакам да му попуштам на другарот не можам ради сопругот, тој толку збесна вчера што мислам чад му излегуваше низ ушите, мм не сака веќе ни да чуе за него не пак да го види или да дозволам да дојде кај нас дома.
Со другарот сме биле заедно 25 години меѓутоа со сопругот планирам да го поминам остатокот од животот, зборот на мм ми вреди повеќе од другарот, нема тука избор, мм и децата се пред било кој друг, не би да си го растурам бракот ради другарство.
И во случајот мм не ми диктира со кого ќе се дружам, ние сме заедно веќе скоро 8 години и збор не рекол за другарите мои ама сега сум сигурна дека би си направила проблем во бракот ако му попуштам на другарот.

 

@bittersweet гостинката немала право да ти го удари детето факт е дека несмеела ама толку и држи паметот со неа ти е раскрстено и за тебе не треба да постои више
,Другарот според мене не треба да го исфрлаш скроз и он сам ја видел ситуацијата и верувај дека кога испаднале од кај тебе НЕ и рекол браво ,значи јави му се кажи му така и така што ти лежи на душа и најдобро е да не ти прави ситуации да ја гледаш неговата девојка едноставно тебе те сакам и ценам неа не и тоа е тоа дистанца и со него

Во контекст од настаната ситуација кај битерка јас ке кажам дека деца ко деца ама едино родителите може да удрат или плеснат по газе не е исто јас детето да си го плеснам и некоја дошлачка што дошла да и ставам ручек да ја најадам ,напоам и да ми го плесне детето не, тоа не го дозволувам

Мене ме нема овие денови ама си имам мака со забите болки невидени изтрпив и сабајлето отидов го извадив едвај изчекав да се осамне сега ми олесна денес си дојов на себе си изчистив ,изперив ручекот у релна се пече и така сега ке си кулиркам а вечер малце пролепшавање на мене депилаци ово оно знете

 

@Mrs.Bass среќен роденден, само убавини и насмевки во животот да те следат ...

​

@galapce се гушкате ли 24 часа со синчето? Тоа е најубавото чувство!!! Јас и ден денес сакам да си ги гушкам синчињата, а тие некогаш дозволуваат , а некогаш не - НЕ ЗАМАРАЈ МАМО !!! Затоа сега искористи ја можноста и уживај ...
За периодите на плачливост - сите ние сме ги имале, кој помалку, кој повеќе, но за брзо време ќе поминат!!! Браво за тебе и ТарзанО што сами се грижите за бебето ! Не дека не е потребна помош во првите денови, но ако некој не чувствува потреба да Ви помогне, не „барајте помош“... Сами, без мешање и без „мудри“ совети, најубаво ќе се снајдете!!!

Битер ... Никој не е вреден, па ни другарство, да се наруши хармонијата на семејството!!! Можеби некогаш, по многу време ставот на мажот ти спрема другарот ке „омекне“, па ке продолжите да контактирате... Но, за тоа треба време!!!
Инаку, целосно Ве оправдувам тебе и мажот ти, што сте ја „исфрлиле“ гостинката!!! Да удриш шамар на туго дете??? Има ли таа памет???
Пред многу години кога постариот син беше прваче имавме еден инцидент со „ШАМАР“!!! И тоа третиот ден на училиште!!! Моето дете височко и крупничко со 7 години на дежурната наставничка и заличело „повозрасно“, а наредено со првачињата!!! Па, кога ѕвонело и децата во редици почнале да влегуваат во училиштето, таа со цела сила му залепила шамар на син ми - Што се редиш со помалите деца, оди кај твоето одделение!!!
Син ми плачејки си дојде дома, ни раскажа... Мм тогаш прв и единствен пат отиде во училиште!!! По разговорот со директорот, психологот , советот на наставници, наставничката беше суспендирана на кратко време... Многу ни се извинуваше, но тоа нас не ни значеше ништо...
Детето трет ден беше на училиште и доби шамар!!! Сега син ми има 25 години, но сеуште се сеќава на тој немил настан!!!

 

zdravo milicki!
i jas sum spremna za rozovi apcinja denovive...me izedoa gajlinja od site strani...ama najgolemoto vo momentov mi e zdravjeto na majka mi...ima uporna kaslica veke eden mesec i od pred nekoe vreme bolka i otok pod reberata na desna ta strana...bese na lekar i toj i dal upat za itno rendgensko snimanje....guglam po netov i panicam....lele boze nemoj i nea da ja izgubam....crni misli me obzemaat ....ke prestanam da pisvam

 

Заслепена од што?

Битер, побитно од семејството нема. Секоја чест на сопругот што се воздржал да не ја отепа. А штом другарот ја бранел, заеби ти такво другарство, 100 века нека, за дете се работи.
Во право е маж ти, не треба да се прости кога ти чепка дете. Подобро око да ти извади него дете да ти малтретира.

Дајте сега повесели теми, уживам да ве читам.

 

Јас сакав баш да искоментирам за ова Anzac Day и битката кај Галиполи што се спомна погоре. Пред некое време го читав познатиот говор на Ататурк за борците таму и искрено многу ми се допадна. Без сомнение, меѓу најславните владетели, секогаш имало и одлични оратори.
Подолу е преводот на англиски.


“Those heroes that shed their blood

And lost their lives.

You are now lying in the soil of a friendly country.

Therefore, rest in peace.

There is no difference between the Johnnies

And the Mehmets to us where they lie side by side

Here in this country of ours,

You, the mothers,

Who sent their sons from far away countries

Wipe away your tears,

Your sons are now lying in our bosom

And are in peace

After having lost their lives on this land they have

Become our sons as well”.

 

​

Спојлер: Вистина за жените

Превземено од blog.dnevnik.hr

ISTINA O ŽENAMA
Pet mladih supruga, pet krasnih žena u najboljim godinama, pet dobrih prijateljica, iskoristile s priliku da je jedna našla preko interneta nevjerojatno pogodnu priliku za iznajmiti lijepi stan usred Pariza na tjedan dana, nabrzinu se odlučile, učas nagovorile majke, punice i supruge da će paziti na djecu, utrpale se sve u jedan auto i odjurile. Imale su raznoraznih planova što će razgledati, ali prvenstveno su odlučile da će se dobro odmoriti. Sedam dana ih nije bilo, nitko osim njih ne zna što su ondje radile.

Jedna od njih ponijela je filmsku kameru, malo čudo tehnike, ne veću od kutije cigareta, ali sposobnu snimiti nekoliko sati materijala oštrim i preciznim slikama.

Po povratku je ona koja je snimala pozvala prvog narednog vikenda prijateljice da se okupe kod nje da bi zajedno pogledale što je snimila i prisjetile se zajedničkog puta i provoda. Tom prilikom povele su i muževe da bi i njima pokazale gdje su bile i kako su se provele.

Ona koja je organizirala okupljanje od ranog je jutra sve pripremala. Zadužila je jednu da donese raznorazne grickalice, drugu da pripremi nekakve kolačiće, sama je pripremila sendviče, treću i četvrtu da donesu dovoljnu količinu bezalkoholnih i alkoholnih piča. Njen suprug je morao obećati da će joj u svemu pomoći, pa je prerazmjestio namještaj u najvećoj sobi s velikim televizorom da svi mogu sjesti i gledati, iznio čaše i posuđe da budu pri ruci, očistili su svu prašinu, uglancali kupaonicu i čak oprali prozore da je stan blistao još više nego inače.

Navečer su se okupili i više od dva sata gledali što je kamera zabilježila. Prvo što su utvrdili bilo je da se snimalo često i dugo kada se ništa atraktivno nije događalo, kad su se odmarale, čekale da se nešto dogodi ili da negdje krenu, kad nije bilo zanimljivije zabave nego da izvade kameru i krevelje se u objektiv. Nasuprot tome, kamera satima i satima nije vađena iz torbice kada su bile negdje gdje je bilo toliko zanimljivo da nikome nije ni padala na pamet ili nije bilo vremena da se gubi na snimanje, kao kad su izašle u noćni klub u kojem se plesalo. Od tog izlaska ostalo je svega desetak sekundi dok su vozile taksijem, brzi snimak približavanja ulazu u klub i više ništa do narednog jutra kad su se mamurne budile.

No ono što je ostalo jasno zabilježeno oštrim slikama i upečatljivim bojama, a moglo se gledati dovoljno dugo da ne bi moglo promaći i da bi ostalo zapamćeno bilo je kako je izgledao stan u kojem su obitavale. Kofere su ostavile gdje su ih odložile čim su ušle, samo su ih rastvorile i vadile iz njih. Uskoro su preko svih naslona stolica, fotelja i kauča visjele hulahupke, grudnjaci i gaćice. Stolovi i ravne površine komoda i polica popunili su se prljavim tanjurima, čašama, punim pepeljarama, praznim flašama, kutijicama i tubama od kozmetike i kutijama od pizza. Po podu su posvuda bile razbacane cipele i vrećice s kojima su se vraćale iz kupovina, a po uglovima i uza zidove odbačena zgužvana odjeća. Po razbacanim krevetima su ležali razni šareni magazini, rastvorene knjige, papirići od pojedenih bombona i stanioli od čokolada, kao i čaše koje su priručno poslužile kao pepeljare. Sudoper se prepunio neopranog suđa, a iz kante za smeće se prelijevalo po plastičnim vrećicama, također prepunima smeća, natrpanih pored nje. Nedostajali su samo iskorišteni tamponi na rubu stola. One su preskakale ili se valjale usred svega zadovoljne kao pet krmača u blatu.

Pet muževa je zanijemilo i sledilo se. To su njihove žene, to je njihovo pravo lice! Takve su kad su na samo, kad rade što hoće! Svaki od njih imao je iza sebe desetak godina svakodnevnog predbacivanja kako su prljavi veprovi koji ostavljaju čarape gdje ih skinu, kako im nokti kad ih posijecaju samo vrcaju po stanu, kako neće pospremiti ni nakon sebe, kako bez muke ležu u nepospremljenu postelju i slično, svaki je imao iza sebe nebrojeno predbacivanja i žučnih svađa koje su počele time da zbog njih stan nije kao na naslovnim stranicama žurnala o uređenju životnih prostora. I dok su supruge razdragano komentirale svoj boravak u Parizu, prisjećajući se što su vidjele i što su propustile vidjeti, zbog čega bi se trebale ponovo ondje vratiti, iz čega je izbijalo kako su se sjajno provele i kako su uživale u svakoj minuti daleko od obitelji i domova, njih petero je zapanjeno upijalo dokumentaristički nivo filma iz kojega se mogla izvući samo jedna pouka: sve ono maltretiranje s higijenom i urednošću, ta svakodnevna mora, postoje samo kad su muževi prisutni kao izgovor i način da ih se može stalno maltretirati i nabijati im komplekse krivice i manje vrijednosti, makar supruge pri tome i same stradale. Da nema muževa svaka bi sretno živjela u svom brlogu, neredu i smradu, reprezentativno se dotjerujući samo kada izlaze van čiste i namirisane.

Je li pet primjeraka dovoljan uzorak za generalizaciju na cijelu žensku populaciju? Možda negdje postoji neka iznimka, ali petorici muževa zbog toga nije nimalo lakše.
​

Девојки, дали прочитавте ??? Еееее... многу вистина има за нас жените во текстов !!!
Ама сепак ... на сите жени од време на време НИ ТРЕБА ОПУШТАЊЕ ОД БЕСПРЕКОРНОСТА И ТИП-ТОП СРЕДЕНОСТА НА ДОМОТ!!!
А, што мислите да прогласиме еден ден во неделата за „неработен“ ? Ден кога нема ништо да работиме по дома . РЕКОВ НИШТО !!!
Еве, јас предложувам тоа да биде среда... Не сабота !!! Тој ден нема да чистиме, нема да готвиме (во петок вечер ке зготвиме)... само ќе шетаме, пиеме кафе и секако ќе правиме журки на Фемина ...
​

 

Ве поздравувам сите, но само на @galapce ќе и се обратам. Да не се грижи зошто како минува времето, така и проблемите се решаваат. Понекогаш треба само време. Тоа што не си успеала да го задоиш не значи дека не го сакаш своето дете или си лоша мајка. Секогаш е тешко со првото дете, но со второто ќе ти биде полесно.