Ние околу и преку 40...

Аууу обожавам чаши убаво дизајнирани.

 

поздрав за размрдување.
Незнам од каде ја нашла малава песнава ја бара.да и ја пуштам . Таа со точакот мамо
И мрда со газот ..
Ќе го скријам тв дефинитивно

 

Добро утро!
Мене деновиве ми е многу убаво на душава мислам летам,се надевам дека ова ќе потрае
Денес сум слободна,сабајлево ќе чистсм после ќе одмарам,ливево до мене спие како бебе време е да го будам.
Убав ден на сите

 

И ја мислам дека само наводум исто така.

Колку супер неработниов ден, толку за никаде. Недела со два понеделници кај е убаво...

 

Добро утро од мене, да ве поздравам
Сакам сонце и јас, ама ќе почекаме изгледа... ич не го сакам овој период од годината во Скопје, оти кога ќе почнат дождовите, почнуваат и маглите, загаденоста и седењето дома.... до некаде март догодина, ама тоа е.

@LivingGlam во срце ме погоди... секогаш кога си доаѓам Охрид никој нема барем никој не остана од луѓето што ги знаев, со кои што учев, излегував.... ретки се младите што останале и имаат солидна работа, останати се само пензионери... срце ме боли кога гледам дека Охрид пропаѓа... и летата не се она што беа. Колку и да има туристи, каде се оние што се родени и израснати таму во последниве три децении? Сите си фатија пат за подобра иднина, и со право.... каква иднина имаме тука, ние, нашите деца? Јас и мм си имаме колку толку среден живот, фала му на Бога, па пак бараме и сакаме подобро од ова... не за нас, туку за нашите деца. Оти како што ми се гледа, денес може со пензија се живее, ама за нас дали ќе има пензии е прашање... каква иднина имаат нашите деца тука со вакво образование, здравство, економија?... не знам... и на 50 години би отишла надвор, да почнам од нула, ако знам дека така на детето ќе му овозможам подобри старт во самостоен живот и можност да напредува. Не е дека сега моите деца немаат ништо, ама јас и мм нема вечно да бидеме со нив. Така што, колку и да ме мава носталгија, едноставно, нема компромис кога се работи за подобра иднина, а тоа некако како да не е запишано во картите на ова државиче. Не дека надвор цутат рози, ама нема да се трујам со политика, барем на тоа се надевам. А државава нема да ја биде се додека е поважно да му умре козата на комшијата.
Се извинувам што се навратив на темава, ама морав да си кажам што ми лежи на душава... а ми тежи одамна.

Секој ден ми е ист, ни датум знам, ни ден знам... искрено, мислев убаво ќе ми дојде одморот од работа... ама некако ко да шизнувам дома мислам, ок, си имам обврска, ама ми фали муабет со луѓе што не се моите дома... телефонот не ми е доволен, сакам во живо... а за некој месец ќе ви плачам дека морам да се вратам на работа... жени!

Убав ден и на здравје кафе!

 

Dobro utro

Ete koja pesna ke ja slusam prva denes

@Sesil neknja citav nesto takvo za toj versace...definitivno moze da se izbere za seljak na godinata.
Ne bre na mileniumot

Mirna vecer imavme se nadevam i denot ke bide takov.
Go cekam sin mi da go donesat i da pojaduvame.
Taman za toa vreme jas da si go ispijam kafeto dodeka toj ne e tuka.
Tuka kafe stavil nekoj?Aj jas kako pomala

 

Ве читaм кaкo не мoжете дa се oдвoите oд мaмa, тaтo, бaтo...јaс пaк нa мислa не ги стaвив кoгa зaминувaв Здрaви, прaви ги oстaвив, зoштo дa плaчaм или дa стегaм душa? Акo дoјде ред зa бoлести и чувaње ќе му јa мислиме, сегa се oк и белким дo длaбoкa стaрoст ќе се држaт тaкa. И не се случилo дoсегa дa плaчеме нa скaјп зa тoa кoлку си недoстигaме и сличнo. Фaмилијa безoсетници сме изгледa.
Гуд мoрнинг.

 

Добро утро,сонце на повидок.

Многу осетлива и актуелна тема сте начнале.
Дали вреди да се напушти парчево земја?
Јас мислам,Да.
Би се иселила доколку немам нормален и пристоен живот,доколку децата ми се страдни за нешто.Сега за сега е добро,но не знам колку е сигурноста загарантирана во овие турбулентни времиња.Ако дојде до тоа имам занает,знам јазици,верувам дека би можела да се снајдам.
Не мислам само за себе,многу далеку ми се мислите,за иднината на децата.
Желба ми е да ги школувам надвор и да го видат светот и вредностите кои секаде се бараат(за разлика од овде да речеме).

Прашањево само по себе повлекува мешање на политика,колку и да не ја мешаме.

За состојбата во земјава најдобро зборува изреката на Иво Андриќ која погоре Петар ја постираше.

 

Денес подобра...се навикнав да бидам ден вака ден така
На оваа тема еднаш се имам изјаснато и стојам на тоа.....не би можела без моите ни еден ден.....значи за никои пари на светов,ќе си одам со старите фармерчина само да ги гушкам секој ден
Кога внука ми ќе ми се насмевне мислам се лошо поминува...ете до толку имаат влијание на мене.
Моментите кои ги поминувам со нив не би ми ги замениле никои пари на светов...ете карактери...различни сме.
Секој со својата одлука...ако се мажев подалеку незнам што ќе беше,понекогаш мразам зошто до толку сум чуствителна ама тоа тешко можам да го сменам.
Убав ден ви посакувам!!!

 

Не ни е oднoсoт фригиден иaкo тaкa ти изгледa. Кoгa живеев вo Мк стaлнo си oдев кaј нив нa гoсти, сегa кoгa дoaѓaм нa oдмoр пaк сме пo цели денoви зaеднo. Амa дружбa си е дружбa, службa е службa Реaлнo гледaме нa рaбoтите и знaеме декa oд дрaми фaјде немa.

 

Добро утро.
Понеделнички пак!

Би заминала од државава, да.
Да имам обезбедено услови за ок живот, да не барам јас допрва сместување или услови а со дете мало.
Да обезбеди мм се, јас не би му ја мислела. Би сакала да работам по образование.
А правник наш колку би бил баран приме во Немачка? Јас мислам ич.
За таму некако имам најголеми шанси за живеачка.
Или Шведска или Малта. Што знам. Некому ќе треба да му досаѓаш секако додека се сместиш и прилагодиш.

 

А сега нешто незадолжително, размрдувачки а и по мене нов тренд на лудило и на незнаење како веќе да се привлече внимание но добро за машко око и препорачано за дечкиве од форумов едно видео од Ами Џ шоу. ( Не е забрането и за љубопитните девојки од тука па може би некоја ќе примени ако не надвор за пред мажуле, дечко и сл.)
http://telegraf.mk/zabava/estrada/n...ara-se-pojavi-ugul-gola-vo-emisija-video.nspx

 

Не е фригиден однос. Едноставно, одиш да си го заработиш лебот и да се избориш за подобра иднина за своите деца. Бидејќи одиш на нова територија каде не познаваш живо пиле, нит те чека нешто сигурно, нит имаш врз кого да се потрпеш, човек гледа да е што помалку емотивен, што помалку стресови да си прави. Ради семејството што го влечкаш со себе и тоа што го оставаш зад себе,крај краева. Мислите демек, ако некој не земе да ќенка нон стоп и плаче се мрсулави за се нешто, демек, тој чувствува помалку од вас?! Не му се битни браќата,сестрите, родителите?!
Толку луѓе има што имаат толку далеку заминато и не,не се без осет и без чувства. Родителите кои дозволиле, ги поттикнале децата да им учат и останат преку океанот, не се помалку родители оти видувањето со тоа ќе им се сведе на еднаш на две три и плус години. Тажно е. Ама некои луѓе се повеќе да извртат на смеа и шала одошто да плачат. Плус мислат, јаас ќе заминам, утре ќе му помогнам на брат ми, сестра ми...и нејзините.

 

@zhap4e не е поентата да кенка некој туку мене би ми недостигале многу!! Ако се решам да одам знам дека секое јавување ќе имам насмевка на лице, знам дека и од другата страна така ќе биде. Ама после разговорот или видео чатот, останува болката, празнината, дека се километри во прашање. А ако е прекуокеанска земја па уште потешко. Европа пак некако, ама преку океан.. боли. И тоа како боли. Мене во мк во друг град ми се најмилите па ми е тешко што ете не можам да одам кога ќе сакам макар да ги гушнам малите, да седнеме на 15 минути да се видиме. Тоа е.

 

Па да си го заработиш лебот да, ама животот е многу повеќе од тоа. Не е само колку ќе ми недостигаат, туку и обратно. Битна компонента за среќа ми се. Извадениот леб нема да направи посреќна колку нив. Нели на темава сме све длабоки, што е оваа материјална површност
Пак ќе речам, прави разлика и дали си во Европа или преку океанот.

Ова ПМС ќе ме уништи месецов. Само губам нешто. Сабајлево и тура плачење удрив, не се наспав убаво.
Ах да се решаваше се со пукање на прстите... Мислам дека ситуацијава ќе ме голтне колку е голема.

Бриџитов грубо е или во Италија или е во некоја скандинавска земја.
Еве може сум пропуштила ако сакате споделете, со кое образование заминавте, дали работите по струка и што е тоа што најмногу го имате во моментов, а што тука не би го имале да сте останеле?

А голем удел има и поврзаноста и квалитетот на врската со луѓето кои се оставаат. (нема квалитетна и помалку квалитетна, не се класофицира така, туку подлабока е структурата под тоа) Во некои семејства лесно е да се замине, во други не е... И таа карактеристика не се препишува на индивидуата која заминува (екхм) туку бил фамилијарен патерн на однесување. Муабетот ми е, не е лична и персонална способност или ствар на карактер. Ова јас со книгите од посабајле...

 

Ај да се направи тема - Влијанието на емоциите врз одлуката да се замине во странство?

Шала на страна, многу добра тема за дискусија е ова.

Дали емоциите ви влијаат на одлуката да се замине? Со оглед на денешниот начин на живеење, кога за помалку од 24 часа можеш да прелеташ од едниот до другиот крај на светот, со оглед на денешната технологија, Вибер, Скајп, итн итн...

Интересно. До пред некоја година не бев свесна дека некои луѓе заради ова (емоции) не заминуваат или пак заминуваат и се враќаат. Ми беше многу тешко да поверувам кога ми кажуваа такви случаи.

Јас немам мака од ништо, а не да сум емоционална, преемоционална сум. Ама ова не го доживувам многу трагично, напротив. Одвај чекам да ги рашетам по светот.

Патем, ние па и повеќе се сакаме кога сме подалеку. Повеќе се слушаме, повеќе разговараме... Јас си го живеам моето, тие си го живеат нивното и би рекла дека се воспоставува некој здрав однос и баланс.

 

А,бе убаво е понекогаш и другите да ги разберете, не само вашите емоции и критериуми за што е добро што е лошо. Како емотивни особено.

 

Спoред мене клучнoтo беше штo не не' испрaтијa сo -Кaкo ќе стaрееме без внуци oкoлу нaс, ќе умреме глувците ќе не изедaт итн итн. Не јa стaвијa нивнaтa пoтребa зa внуци oкoлу нив пред нaшaтa среќa, и тoa гo пoчитувaм. Oти ќе зaминевме сo винa a тoј дoпoлнителен тoвaр не сaкaa нa грб дa ни гo стaвaт. Мнoгу еднoстaвнo е всушнoст.

 

Па не мора да ти го кажат. Го гледаш и чувствуваш тоа колку им е важно.

И мене не ми викаат ау куку не оди ние внуци сакаме да чуваме. Никогаш не било тема на муабет тоа. Ама го гледаш жарот со кој ги чекаат, разговорите (не такви де, туку оние полни со мечти), желбата. Нема притисоци. И исто гледаш како животот им одземал парчиња среќа и тоа позамашни, па јасно ти е се.
А дополнително среќата да се потполно здрави додека ти заминуваш е битен фактор. Моите не се баш.