Ние околу и преку 40...

Аууу ...алоо не е понеделник, среда е
Среда, среќен ден, сонце дрн дрн дрннн

Кој сака нека оди.
Кој сака нека си седи тука.

И тие што ќе одат и тие што ќе седат, пак тука ќе пишуваат.
Барем емоциите ќе ни бидат таман.
Нема да си фалиме

 

Имаше не осетив ништо.Машина пуштена,на шорет нешто чрчори...

Премногу сериозни од сабалје,дали дека темата таква незнам

 

Е ќе си пишуваме де
до душа може на странски јазик ама ќе си пишуваме
хани, бани, шугарче еве едно гаг-че

 

Бетер од жени сте...
Јас, што имав 10 (десетка) по Психологија на факултет, не можам да ве разберам...

 

Во дискусијава само со @LivingGlam сме на иста бранова должина. Она што сакам да го кажам, а не умеам, го кажа таа.

Сите знаеме што е добро и што е здраво. Да постои однос како во Американа, ама треба да се сфати дека овде на овие простори постои друг менталитет. И дека е успех, покрај тој менталитет кој ни е запишан во кодот и покрај сите околности и услови и општествени срања и болести, некои семејства да еволуираат во такви како на @Bridget и @danichap. Ама не е лесно. И не е едноставно. И не е црно-бело.

Не можам да оставам тука тројца со кои сум живеела тежок живот, без основни услови за преживување, а ја да одам во бољи живот во странција. Па само додека успеам да се снајдам, моите тука ќе пропаднат и физички и финансиски и психички. Да, може не ги гледам секој божји ден, ама кога ги гледам, одам лично дома кај нив и на лице место ја увидувам состојбата. Преку телефон може мајка ми да ми звучи чудно, или нормално, а да тврди дека све е у ред, ама кога ќе отидам таму и на лице место ќе ја растресам и ќе разгледам и ќе ги распрашам и другите, одма се обелоденува проблемот. Па уште една-две глави плус мислат подобро од нивните, од животот утепани, глави (не е во потценувачка конотација, туку поентата ми е да ја истакнам беспомошноста). Па силата која можеш некому да ја дадеш во тежок момент само со своето присуство е нешто што не може да се замени на друг начин. Ќе речете дека јас, мајка ми, моето семејство сме лигуши или психички лабилни личности, ама тој што не знае што сме преживувале заедно и зошто и денес не можат да се извлечат од долгови и кредити, не очекувам ни да разбере. Зашто не разбираат ниту оние кои добро ни ја знаат и знаеле ситуацијата, или поминале низ слична.

Ете тоа имам јас да кажам.

 

Pa i zeni sme

 

Сите што отидоа сите се вработија и заработуваат многу повеќе од тука. Не мора да кажуваат(да се фалат де), се гледа по нив. Имаат некој друг сјај не знам како да се изразам. Задоволни сами со себе најблиско што можам да опишам.

Во школите (таму кај што сака син ми да оди) секој студент има картица за влез. Дневно каде влегува и колку време се задржува се евидентира и се проверува. Не мора да се грижи што ќе јаде, што ќе носи. И многу други поволности. Не го сопирам ако сака да оди.

 

Како не...или и мене ќе ме направите како вас...

Pa i zeni sme [/QUOTE]

Ма бетер сте...
Само верглате едно исто и се инатите...

 

Toa od dosada

 

Зошто сакам да научам нешто ново и нема врска со тебе на пример? Чизс... Без потреба да ја преиспитам и оправдам својата одлука, аген, ако препрочиташ што сум пишала, ќе разбереш дека врска немало со тоа што си увртела во глава.

Сега си го препрочитав и конкретното мислење и видов и дека не се ни однесувало на тебе, мислев сум те цитирала во тој контекст. Само се нашло под претпоставката од каде си и аген околу тоа (а се гледа и по проредот кој е оставен), беше заебанција на милијарда претпоставки кои секој втор ден без причина се нагаѓаат каде си конкретно, па дури и по потекло од каде си те прашуваат. Па од темава посоодветен момент да претпостави човек не се најде до сега, ти сега се фати за тоа. ВТФ? Како до сега не им пиша на сите што се заебаваат на темата, што ви е бе на вас гајле? Барем актуелна е темава, па и јас имам право да си ја пробам среќата у погодувањето, не?

А кој рече дека не те разбрале останатите? И јас те разбирам и во ред е. Ама не викам дека моето е подобро од твоето или твоето е подобро од моето. Мојата позиција на гледање и разбирање, е различна од твојата и природно е да тежнеам да го бранам тоа, ко што ти го застапуваш твоето.
Тебе не ти треба адвокат, сите тоа го знаеме. Си кажа од своја позиција и во ред си е, не разбирам Жабата што функција врши.
Јас не ти реков ништо лично, ниту ти реков за фригидните чувства (а се согласувам со тоа и е аут оф д бук, туку е лично мое согласување, а ако треба да нели ко што викате психоанализирам, не би стоело ко такво), ако препрочиташ наназад, ќе разбереш дека не сум ти дала никакви конклузии ти нешто си се збунила.

Па никој не дојде за совет, ниту за маштање, сите дискутираме, ама од свои позиции, а не како сакаме да биде. Тоа се обидувам да и објаснам на Жабата. Ок све тоа убаво што мислиш, ама она не е Бриџит. Или е? Не разбирам.

И ти посакувам да си среќна и понатака и тоа во истите услови со сите живи здрави. Не знам кој е проблемот, стварно.
Се надевам дека увиде дека лошо си протоклувала.

Јас не ја преиспитувам и оправдувам својата одлука, во моментов сум среќна со неа. Финансиска и материјална пречка како мотив немам за да заминам. Во догледна иднина може само да се случи да посакам да се иселам ради личен раст. Моите мотиви секако ќе се поразлични и тогаш може некој нема да се согласи со нив, но добро.

Не можам да ти речам, да така е, тоа е најдобро, другите се коркачи и кенкачи, а јас седам закотвена ин д мидл оф Македонија. Причи за тоа што сакам да биде еден куп можам да нанижам. Збори од позиција сега, што сакаш, зошто сакаш и зошто мислиш дека е добро за тебе и што (не) преземаш околу тоа. А причи од типот мрморецот ја виткаше чоколадата во фолија и мижи асан да ти баам, си ги правиме сите пред спиење навечер со се куќи на плажа, со се све. Кој си ти и што сакаш кажи си. А како требало... секој си знае како требало и како е среќен.
На крајот и ние (оф леле ние вие) можевме да се фатиме со она - кој ви е бе не вас проблемот да ни кажуете дека дома не не сакаат јер ако некој си го сакал детето нема да му стои на патот, а ситуацијата уопште не е таква. Што ни правите психоанализи? Така?

На крајот, што се упи*ка Жабата од психоанализа ако е у храбрите? Големо гајле.

Јас само да кажам дека за тоа што побарав да ми пуштите среќа, бидна! Благодарим!

 

да ви заиграм на маса...да разбијам монотонија?

 

По втор пат добро утро, сум заспала пак..

@joy1 песната ме потсетува на средношколските денови, тогаш најмногу ја слушав

Дали емоциите влијаат врз заминувањето?
Лично за мене, тоа што уште дремам тука кажува сѐ.

Сакам да правам ќофте од тиквички, да ми каже некој рецепт?

 

Кога ќе седнете без работа и ќе се мислите како да го преживеете месецот, ќе видам дали ќе се делите на кенкачи и некенкачи.
Убаво рече @friendy, никој не ги остава блиските од што сака, туку од што мора.
И татко ми стана печалбар на 52 години, откако 30 години работеше во фабрика во Струмица за на крај ни акции, ни плати да му исплатат.
Мораше да оди баш кога се роди ќерка ми и кога беше најсреќен на свет.
Не сакаше, ама мораше.
Плачеше на секоја снимка од Енџела, ама мораше да издржи за наше подобро утре.
Кога требаше да одат мајка ми и сестра ми, сестра ми со денови плачеше.
Милион пати го правевме муабетот дека мора неколку месеци да жртвуваме сите заедно, за наша подобра иднина.
Првите месеци во Германија на секое слушање се отепуваше плачејќи, а јас бех храбрата која ја тешеше дека ќе биде се' во ред, само треба да издржиме и да сме трпеливи.
Па ќе исклучам и јас ќе се отепам плачејќи.
Исто беше и кога отиде мм.
Ме остави мене, мајка му, и најболното, Енџела.
Плачеше и тој како мало дете и пак јас бев "ладната" која мораше потрезвено да гледа на работите, оти тука сите бевме без работа, СИТЕ.
Нормално дека ми е тешко без нив, на нив им е уште потешко, Енџела расте и овие моменти не се враќаат.
Ама поарно година да плачеме, отколку цел живот од немаштија.
Лесно е да го земеме во предвид емотивниот аспект кога треба да донесеме одлука за напуштање на татковината, кога секој месец ни стига плата и имаме услови за нормален живот тука.
И јас сакам да живеам тука, каде ми се сите блиски, спомени, детство...
Ама за жал, тоа не ми ги плаќа ни сметките, ни јадењето, ни одгледувањето на ќерка ми.
И не е тоа дека сум материјалист. Тоа е само реалноста.
Еден да работеше, сто пати ќе размислеше секој од нас дали вреди да се напушти татковото огниште.
Фала му на Бога што работите излегоа како што излегоа, па има шанси сите да сме заедно таму, без да плачам за некој тука.
Инаку одлуката за напуштање ќе ми беше милион пати потешко донесена.
Кога ќе одиме јас и Енџела, па здравје и свекрвата, не се завртувам назад ни секунда.
И секогаш кога ќе ми биде тешко таму, а знам дека ќе ми биде многу пати, и многу пати ќе си ја преиспитуваме одлуката, ќе ми текне дека се' тоа го правиме најмногу за Енџела, да расте во понормална држава од нашата. И ќе знам дека правилно сме одлучиле.

Ај добар ден сега, си ги исплакнав очите сабајлечки пишувајќи го постот, па освежена да го зграпчам денот .

Ви посакувам убав ден и на вас .

П.С. Првпат и јас да не сум офф топик .

 

@ninja35 , go proglasuvam za najzaljuben clen na temava
izvor: od temata sto bi mu kazale

 

Што функција? Изрази мислење за врските помеѓу фамилиите кои се разделени илјадници километри кое и понатаму не разбираш дека немаше благе везе со тоа што ти зборуваш и сакаш да се дискутира. Не беше ни начната темата „што некој си таму ќе работи“. Нит па имам или имав намера да го дискутирам. И?

 

Имам роднини и во Америка и кај Битерка.
Уште како деца,немажени и неженети,со дипломите од факултет тргнаа по светов.За едниов родителите направија се што може да замине,за другово имаше негодувања од типот,себичен си,не мислиш ли на нас,како сите овде-така и ти,што бараш повеќе итн...
Значи,некој родител љубовта кон детето ја покажува на еден начин(детето да прави тоа што родителот мисли дека е правилно,што за мене е себично), другиот го пушта.И сите ги боли,не е сеедно,верувам.
Кога една недела ги пуштам сами на летен камп,ми е тешко,за подалеку можам да замислам.
Но ме теши мислата дека им е убаво и се среќни.А кога они се задоволни,јас уште повеќе.Примеров само како компарација го дадов,мали се се уште моите за да мислам што би било кога би било,само знам дека не би им стоела на патот на среќата,макар таа била и на крајот на светот.

 

Само романтичен...