Ние околу и преку 40...

И јас за мојот. И знам дека и тој би исто.

 

Женски некоја што се разбира во порачување од Али експрес може да ми пише лп

 

Zenski fala vi na podrskata
Neuspeh kako majka mislev toa deka gledam kako sin mi se mace a ne mozam da napravam nisto.
Ostanuva da cekame podobruvanje dokolku nema ke mora hiruski.
Go imame pominato i znaeme deka ne cekaat teski denovi pa i najsilnite potkleknuvaat a ne jas koja sum sama ovde.
Mm ke gleda da zeme slobodni denovi dokolku mu dadat ke dojde da ne vide.
Covek cel zivot se bori so predizvicite od zivotot no da bideme realni koga imame nadez deka moze da pobedime podrugo e,da bese nekoja bolest za koja ima lek nemase da bideme taka ocajni..
Sepak se nadevame veke 4 god samo toa ni ostana i da veruvame vo cudo..
Mozebi ke pronajdat lek za CF sepak toa e nasata najgolema zelba.

Da lady genetsko zaboluvanje e.Dvajcata roditeli se nositeli na mutiraniot gen.
Najcesto toa se doznava po dijagnozata. Zatoa nekogas znaeme da se obvinuvame sebe si.

 

Оф...
Ах...
Ех...


@MilaP
најсилна

 

@MilaP тешко е, но немојте да се обвинувате себеси, вие не сте направиле ништо погрешно.

Стави и сликО

Тие наводниците се незгодна работа. Секој различно може да го протолкува зборот

Што очекуваш, нели мажи сме, не сфаќаме некои работи, сè треба да ни нацртате

Точно така Јас слушам и само климам со главата, потврдувам со аха, да, ок.
Штом немажена толку зборува, па во брак како ќе биде?

 

Oko moe Marijana i Rosana:

Тежок ден.
Поздрав

 

@MilaP ти си храбра мајка,биди силна и сигурна сум дека има сонце за вас
Како можеше децава да се истераат смотани на мене.Не знаат да си ги кажат гласно и јасно своите желби.Големата од вчера собира храброст да го праша татко и за утре да оди Ск со дугарките,па морам јас да изигравам посредник.А сакам да бидат похрабри и порешителни кога се сигурни дека нешто сакаат...

 

А зашто дете треба да собира храброст да побара нешто од својот родител?

 

@MilaP бидејќи затворена си за пораки,подршка од мене! Не губи верба и надеж,се надевам синчето ќе биде подобро.
Друго немам што да кажам,преуморна сум...

 

Ja mrazam utresnata data
5 meseci se storia

 

Не ми се верува дека пеачка како Росана дојде да работи како продавачка во Стружанка. Баш ја сакав да ја слушам и со сестра и и сама кога пееше.

Секогаш ме растажува песнава

 

@ph.orhideja првиот е поубав.
@MilaP

Јас се изнаспав денес од три па до пред еден саат и уште ми се спие
Да јадам нешто па се враќам во кревет, не можам очите сами ми се затвараат

 

Уште еден поздрав.

Сменивме репертоар по дома за вечерва.
Некои песни буквално можам да кажам дека ме распоруваат.

Дражот го дава и Агушев во позадина.
Љубојна - Твоите очи, Лено мори:

 

@Lady Phoenix. Милoстињa не примaм Дa пoбедaм пa дa збoриш пo нaрoд кaкo дa не билa твoјaтa идејa не oти ќе сум дoпрелa дo нaслoвнa

Ние зa кум кoгa прaшувaвме oд незгoднo едвaј изустивме не пa зa жирaнт. Тaкoв терет нa никoму не сaкaме дa ствaрaме, нити пaк нaс некoј дa ни ствaрa. Фaмилијa зaвиси, сите oднoси исти не се, a дoбрo е дa имaш чoвек вo живoтoт кoј би земaл кредит зa тебе и oбрaтнo, некoј нa кoј тoлку му верувaш и знaеш декa немa дa те изневери без рaзликa дaли се рaбoти зa финaнсии или другo. Кoј гo имa среќен е. Гледaм еднa среќнa жaбa
И тaкa, oдaм пo oбид брoј не знaм кoј дa дoлoвaм пoбедничкa фoтoгрaфијa. Чaoс.

 

Љубојна ми се слабост.
Добро вечер. Се бара некој филм за вечер...
Утре имаме слободен ден со маж ми, пола ќе се користи за домаќинлук пола за размазување.

 

Немам фејсбук. Но, пред неколку дена ми требаа податоци од некоја група и се послужив со профилот на син ми. Ми даде упатства што да правам и излезе. Останавме сами -јас и фејсбукот, за првпат. И знаете после што се случи -curiosity killed the cat. Си легнав нервозна и лута сама на себе.
Не, не стигнав до вас.

Почнав со средно...и ги видов сликани летото, се собрале негде. Не сите, одбани само. Како што беше пред повеќе од дваесетина години. Не, не ми беше криво, не чувствував завист. Јас сум горда на тоа што сум го постигнала во животот и тоа што јас го имам дома, тие никогаш нема да го имаат. Ми беше мака оти го одев потешкиот пат. За нив нема потреба да пишував, јасно вие е. Сега пари, патувања, куп егзибиционистички срања од типот -ова е мојот нов часовник, креветот во луксузен хотел...

Пак ќе кажам, не чувствував завист. Мака ми е што на детето му ја всадив мојата темелност во се' што работи, работна етика, еве и чесност. Вредности што за жал во општество не се тоа. Мене ми е мака, но нему му велам дека треба да е горд поради тоа што е.

И така гледајќи го тој фејсбук, да ви кажам за првпат можеби бев среќна што немам и ќерка. Претпоставувам, ќе беше како мене и немеше да има слики од онаа универзална бочна поза, оние фамозни усти, кратко стреч здолниште и тенки ликра хулахопки во студена есенска вечер. И покрај тоа што ќе беше скромна и своја, во душата ќе и беше мака што нејзините врснички добиваат стотици лајкови и се прекраснотии и убавици. И најверојатно и таа ќе го одеше потешкиот пат и ќе требаше да се намачи многу за да дојде до нешто за кое на друга ќе и беше доволно да ја зафрли косата наназад и да трепне со очињата.

Сепек на крај верувам дека се' си доаѓа на свое место и секој на крај го добива заслуженото (или така ми е полесно да верувам). Имам една познаничка, не сум сигурна дали да ја наречам пријателка. Ќерка на директор од времето на комунизмот, се на тацна добиено, не се помачила. Но, една специфична интелигенција, снаодливост. Што не мина со манипулации, блефирање. За неа нема препрека, ќе најде секогаш начин да дојде до целта по полеснот пат. Пред неколку дена -таа пред голем тест. Знаев дека не е спремна, дека нема способности, но јас со мојата недоверба во системот бев сигурна дека ќе помине. Но,...излезе тресната од земја, понижена, девалвирана на секој начин.
Настанот беше искористен како лекција за син ми дека "илието" кога и да е ќе излезе на виделина, а во реалноста утрето се вжештија телефоните претпоставувам во позадина пари/ручеци/пафеми...и тестот беше поминат.

Ова беше салата од зборови, хаос од емоции, ама малку ми олесна.

 

Шо прајте?

Ставам костени да се варат, а од прееска има и печени јаболка.

Ај да муабетиме нешто, досадно е.

 

Еве го штркот, фатен на дело.

 

Ние гости си имаме, золва ми не' посети викендашки, сега сме со два бебуши и весело ни е по дома.

Може досега се дискутирало на темава ама еве,да прашам: Како вашите најблиски реагираат кога носите некои битни животни одлуки? Дали ве поддржуваат или се обидуваат да ве премислат.

Еве ќе почнам од мене:
Кога дојде време да се запишам на факултет, моите ме ограничија да студирам во околинава- Струга или Охрид. Добив стипендија на Фон, останав Струга. Завршив со супер просек ама се каам.Да бев во Ск ќе одберев друг факултет.
Подоцна,кога одлучив да се омажам,пак наидов на негодување од типот : мала си, почекајте, рано е... Се омажив, и не мислам дека сум мала.
Со еден збор никогаш не сум ја добила очекуваната поддршка.
Како е кај вас?