Ние околу и преку 40...

@Lilit имаше убава тема сабајле. Колку работата си ја носиме дома. Нели реков веќе не носам работа дома. Е па едвај додржав една недела. Денес не го земав кога си одев, ама еве сега се вратив по него. Да си бидам раат.
Не да ми ствара притисок, не знаете колку. Цела недела не спијам. Им пресудив на 10 души. Останаа без работа. Не поради мене, туку поради самите нив. Мразам такви одлуки.

Во депресија сум. Не ми се шета, не ми се дотерува, не ми се станува од кревет, не сум јас. И се е тоа затоа што нон стоп бркам незавршени работи. Не знам што е, неефикасна ли сум, натрупано ли ми е, или комбинација од двете. Важно мора да се оправам.

Е*ати капитализмот.

 

Само да ве поздравам..трчај на работа,трчај дома,па на купување се подновив по малку,па кафе со другарката,ми падна една тежина,ми треба почесто да излегувам ама немам многу време,а и другарките ми се зафатени.Уште од сега која слободна,која само со едно дете едвај стигнуваме да пиеме кафе или да истераме добар шопинг,не ни се совпаѓа слободното време.
Битно подобро сум,одиме напред
Само да и дадам на @MilaP јас верувам дека ти даваш се од себе,ти си ретка личност,силна,сешто си поминала,нема сомнеж дека си супер мама

 

@Ariel јас не би можела да дадам отказ. Не ме разбирај погрешно не те осудувам, си имала добра причина сигурно, ама јес не знам како би реагирала да терба да дадам отказ на некого.
Ајде тема: Дали можете доколку сте во позиција да дадете некому отказ??

 

Токму затоа што е дете.Затоа што сега созрева,учи што може што не.Иако мм е често потолерантен од мене ,ама сепак према него има поголема стравопочит би рекла.А денес дополнително било што ја видел со симпатијата.,па се срамеше да праша. А и нему пак му проработе вечерва татковското его,зошто него прв не го праша па и плус неговото девојче со машко пред зграда Уф тешки се овие години пубертетски за нас родителите.Се повеќе ги разбирам постарите порано кога ќе ми речеа уживајте додека се мали децата ,а јас вака превртував со очите
Ама затоа и реков многу ме потсеќа на мене.И мене се сеќавам дека најнезгодно ми беше да го прашам татко ми за излегување,шетање.Иако имав прекрасен татко кој никогаш на мене тон не повиши ,не кажа не ама јас со поглед го читав и знаев што можама а што не можам да побарам.Можеби да бев похрабра многу повеќе ќе се изнашетав пред бракот,кога бевме слободни и финансиски помоќни.

Јас и сега сум таква ,незнам да се изборам за своите желби ,често потклекнувам пред ограничувањата на другите и затоа сакам да ги поттикнам децава да бидат порешителни,похрабри...ама од друга страна само труби,труби,кажувај како треба како не често сама сум контрадикоторна во своите постапки.

Ехе да знаете колку повеќе се прашувам дали сум доволно добра мајка сега кога поднараснаа децата отколку кога беа малецки....

 

Абее луѓе, што е тоа е. Ако мораш да дадеш отказ, мораш.
Затоа и стојам зад тоа што го имам кажано еднаш - емотивни луѓе не се за менаџери.
Без навреда.

 

И јас си имам еден дома како на Вики си викам ај бе маж затоа е таков друго е жена,ама не бе си има мажи ќе одат ќе испазараат ќе им кажат леб да купат они со полни кеси од маркет ќе се вратат.Мојов два лимони кажи му да купи точно со два ќе дојде и само со лимони ништо друго.А не е некое скржаво типче
Уф и јас колку сакам марула,кога те прочитав отидов да си направаам и за да ја земам од фрижидер оп пред мене еклерите,епа неможев да им оддолеам и нив ѓи земав

 

Би можела ако постои оправдана причина за отказ.

 

Јас толку многу се оптеретував на претходното работно место и толку многу проблеми имав, што со газди, што со клиенти, така што и да не сакав, проблемите од работа ги носев дома. Најлошо беше што сета нервоза ја истурав на непотребни луѓе. Преокупација на нивоу.
Се трудев, останував плус саати (неплатени), ја работев и работата од други, цело време бев под надзор на камери и ми препукна.
Моментално, работата која ја работам ми е толку релаксирачка што со мерак одам и си заминувам од работа. Има и лоши денови, како и секаде, ама тие се ништо во споредба со проблемите кои ги имав претходно.
Сега, одам на работа, си завршувам работа и си се враќам дома без ниту малку нервоза, без ниту еден сомнеж дека нешто не сум направила како треба и воопшто не се преокупирам.
Ако треба да останам плус саати останувам, ама тоа е еднаш годишно и не ми прави проблем.
За мене е најбитно секој со мерак да си ја работи работата, а не нозе да ти се враќаат наназад секое одење на работа.
Битно е и опкружувањето...од газди, до колеги, ама што помалку ги ставаш на памет тоа подобро.

Во врска со темата на симонка можам да кажам дека досега сум имала целосна поддршка од моите. И за факултет, и за работа, за дечко. Никогаш не се мешале во моите избори. Нормално, ми укажувале доколку грешам. Некогаш сум ги послушувала, некогаш не, но сепак на крај сама си ги сносував последиците.
Секогаш ги прашувам за мислење бидејќи ми е битен нивниот збор.

 

Емотивни луѓе не се за менаџери
Сите сме емотивни,затоа сме луѓе
Треба црвст став и карактер
Кога плачење решило некаков проблем
Освен што е вентил на душата,друго фајде од плачење и туфкање нема

 

Nema kredit - nema mir!

Da ne slusam svekrva, da setam gola po doma, da imam seks u sekoe vreme i kjoshe, da ne bogatam gazdi... kredot ne e sakam ili nejkam. Kredit e od sto moram. Mislam vi pisav. Koga se zadigav kredit i jas se plasev dali ke imam sekogas da vrakam. Majka mi mi rece i morkovi da preprodavas na pazar ke gi zemre parite. Ne si ti ni mrza ni pa ti e sram ili strav da rabotis nesto za da si ja gledas familijata. Fakt. Barem za tezga me biva.

Mila bog e golem. Se ke bide vo red. Ti si silna mama.

Viki. Caj varis. Koga ke bide gotov stavas caska rum. Tolku. Mene najubav mi e koga stavam pola pola nesto ko topol rum ke dojde. Pijanica. Batali. Prvoto sto pisav e pravilno. Med ne zaboravaj.

 

Толку сум емотивна што никогаш не би можела некому да дадам отказ.
Затоа и не би сакала да имам таква функција.
Со ноќи нема да спијам.

 

Се сложувам до некаде со Ординари за ставот..
НО... има луѓе што ги фаќаат на емоции, на приказната - еее како ќе ми дадеш отказ, па имам дете имам ова имам она.. Па од што се предобри ќе се јадат во себе и на крај нема отказ..
Колку поладно и на дистанца се поставиш со подредените, толку подобро. Ем поголема почит ќе стекнеш, ем нема да имаш проблеми од ваков вид

 

Јас како што сум емотивна и "мека" попрво јас би си дала отказ, отколку да му дадам на некој друг

 

@Sesil добро, во тој случај да. Ако го заслужи нема зошто да трпиш.
Мене ми е повеќе што знам колку тешко денес се доаѓа до работа, па уште отказ да дадам на некој. За тоа немам срце - да направам такво нешто.

 

Oла лејдис енд џентлемен.

Маж испратен на работапијам второ кафе и чекам да почнат децава едно по едно да стануваат, тогаш денот ми почнува, дотогаш ќе си уживам во тишината.

Ооооооо мадамица моја е сељак левел 1000 in the making.
И смета на мадамицата сонцето и одма бара чари и ми се шета по дома со наочари на неа и тоа обавезно наопаку ставени.
Кога и да ја видам таква ми иде ово во глава па си се смејам како нетачна.

Неколку пати.
Последниот пат беше прв и последен состанок, 15 минути си правеше муабет на телефон, ај да беше нешто важно ама овој си правеше муабет со другар за некој друг другар.
Видов дека муабетот нема да заврши за брзо време па си станав и си отидов, па типот демек увреден зошто сум си отишла, кој можел на крај да излезе на крај со таква прчла како мене.

Кога работев имав огромна одговорност не само за еден живот туку за два во исто време, цело време работев под некој невиден притисок кој ме правеше да си ја вршам работата најдобро што можев, кога ми завршуваше смената како планина да ми се симнуваше од грбот, ово во позитивна смисла не негативна,
Дома работата не сум ја носела, можеби тагата или нервозата да ми поминувала во приватниот живот меѓутоа многу ретко.

Им земав на децата топка глобус на Конта му ја покажувам Австралија као тука живееме а тој ми вика не тука живее Блинки Бил, за Бразил вика тука живее Блу од Рио, за Африка вика тука живее Лајон Кинг, за Америка вика тука живее Брадер Беар, географијата му е опасна.

 

Во работата(бизнисот) нема емоции.
Надвор од работното место може и да се сакаме и да се мразиме
На работа функционираме за општо добро на сите нас вработени,зашто ако ја работиме таа работа и сме таму,зависиме од истата
Освен ако работата не ни е хоби или ни е само причина некаква колку да излегуваме од дома

 

Цка ова со препродавање моркови дека се вадат 20000 баш сакав да прашам каде,јас и за 10000 ке препродавам само да знам каде.

Да се надоврзам и за кредитот.
И јас земав кредит за станов заедно со моите,да бидам искрена,ама асален секс демек чекав кога ке го земам имотниот лист само со моето име,без името на банката,ама го дочекав во болница.
А се си велев,да го земам па раат да спијам.
После друго ке испадне во животот,ради што човек ке нема раат и се така...
Раат целосен ми се чини човек никогаш нема ни да има. Не за друго,испомешани ни се желбите со реалноста.


Имам дадено и откази и опомени. Тоа не ме прави не емотивна,мада мислам дека Даст не мислеше буквално.
Никој нема ингеренции да дава безпотребни откази па дури ни газдата.
Тој никогаш нема да избрка добар работник за џабе,оти и тој зависи од истите.
Ептен ако мора да бира и тогаш пак со причина.