Ние околу и преку 40...

Мм вчера ме убедува ли убедува ,јас не пак не...
Пред време се тресам и се филмам што ако им требам,што ако се случи нешто

А не да ми треба раат малце од се..

 

одете. Убаво ќе им е и нив со баба,дедо, кутре..плус, скајп имаш за слушање и гледање.

 

Сите деца сакаат мајка им да е среќна...идете уживајте 2-3 дена..после ќе се сакате повеќе

 

Јас мојава би ја оставила онолку дена колку моите би се нафатиле да ја чуваат. Е сеа тоа што они ми забушаваат е друг муабет. Она да се прашува таму би се преселила.
Да одиш Џој!

 

Исто и јас, израснав со баба..
Моите работа+обврски.. зафатени беа некогаш и по 5-6 дена по ред.. па и повеќе.

Одете, поминете си убаво..
Среќни мама и тато =среќни деца

 

Кај моите немаше пардон кога стануваше збор за шетање.
Прослави, викенди, не пропуштаа, а не пропуштаат ни денес.

Додека бевме мали не оставаа за НГ кај баба ми и дедо ми.
Се убаво, се погодено...ама во подсвеста имам слика од црно бел ТВ, дедо ми на фотељата до мене, каубојски филм и истовремено и мачно ми е од таа слика, а и топло ми е.
Покасно го осетивме бенефитот од шетањето на моите.
Парти, скоро па секој викенд

Уште покасно...јас никако не прифаќав да одам некаде без детето.
Така НГ се сведе на мал број луѓе во домашна атмосфера, најчесто никаква атмосфера.
Така НГ ја обезвреднивме и не и се радувавме.

@joy1 да одиш!

 

Знаеш откако се родени не сум појдена никаде без нив освен на погребот на мајка ми
Знам голема грешка ми беше што ги научив така
@referentka ете видиш
Иста си

 

Викендов остави ги пробно кај баба и дедо.

 

По релаксирани беа нашите родители.
Еве и јас сум на дилема.
Другарка ми се лути што и го одбегнувам муабетот за НГ.
Како да одам 2000 км далеку, а детево не сака да оди,
Како да ја оставам, каде ќе ака, што ако..., како ако ..., кој ако ...

И така, СДК дека полесно е мало да го оставиш него ни мало ни големо, барем ќе знаеш каде е и со кого е.
На башка што секогаш ќе ни бидат мали

 

Zdravo zenski.Ednoto dete najadeno dr vreska.
Kafe svareno ama ne ispieno.
@Joy jas mislam da odish.Godinite si vrvat ko sho mi rece komshivkata duri da se razbudish letnale.Nema shtovtuka griza na sovest da imas,ne pravish nisto ni losho ni nemoralno.Tuku kako e kutkata?

 

Super e ozdrave
A ti koga me tagnuvas stavaj 1 posle joy deka vaka drug tagnuvas

 

сите сме биле такви, среќа моите пораснаа, сега е полесно кога се посамостојни ама сега па време се нема за шетање а и пари..

 

Мене спомените ми се - распашана банда.
Се будам наутро, на перницата Албени или Луна. Дедо ми стануваше рано за да ни купи по едно чоколатце, и со сонливи очиња го јадевме. Баба ми се лути - лелееее пак нема ништо да јадат сега. Што сакате баба да ви направи? - Палачинки, бабо! - Ооооо на баба, а за ручек? - Ориз со кокошка. И ја гледаш веднаш засукува ракави, пресреќна што ќе направи нешто за нас. Абе ништо не ја мрзеше таа жена, ништо. На сред ноќ да ја разбудевме да прави нешто веднаш без збор се заземаше за задачата. И после цел ден гледавме цртани, телевизорот ни беше препуштен. Па шатори од ќебиња, па организирање претстави и канење на комшиите да гледаат, па направивме маалска библиотека и издававме книги на децата кога потпораснавме. Никогаш не викаа, никогаш не се бунеа. Дедо ми не’ шеташе во планина, на базен, секаде.
Kaj другите баба и дедо (всушност дома, зашто со нив живеевме) нон-стоп се гледаше парламент и тоа беше, немаше забава. Затоа молевме да не’ остават кај другите. Најубаво беше.
Нема врска постот со прашањето, само така ми дојде, се потсетив на тие моменти кај баба и дедо.

 

Of lele abe maka macam so ovaj tel kje zapomnam....

 

@joy1 уште и се мислиш па ти, дури ти се пружи шанса шетај и уживај.

Некој со подочњаци, некој со отоци до земја... Абее од кај пак почнаа, арно се опраив

Во врска со темата од вчера.. Со девојчето се знам одамна и знае за кутивките од самиот почеток и се до пред некој ден, воопшто не ми беше понудила помош.
Баш сеа пред избори и текна?
Неам појма кој ме праша нешто за работа, дека сум лице со инвалидитет па да се вработам така.
Искрено со средно мене никој не би ме примал да работам у канцеларија а освен таква работа друга не ми одговара, се изморувам и морам чести паузи да правам, а никој газда не би трпел такво нешто.
Имам пробано во пекара и во маркет ама не е тоа - тоа, џабе одев кога половина од мојата работа ја работеше некој друг.

 

Камо среќа да имам на кого да ги оставам, луѓе од доверба, на неколку дена, и ќе одам без двоумење.
Толку ми/ни треба времето за нас, а некогаш се зезаме дека кога ќе дојде тоа време ние нема да знаеме што ќе правиме без нив.

 

Јас сум без осет тогаш...ама кога ќе ја оставам знам дека е во сигурни раце и не ни препрашувам како се или што прават.

Ех како би шетнала за празниците :/

 

@joy1 немам искуство со мои деца и незнам како е ама ќе ти кажам како ми било мене и на сестра ми
Од мала пораснав кај тетка ми а понекогаш не чуваше и само дедо.
Баба немав а дедо сам неможеше да не чува повеќе од 24часа
За Н.Г до 12-13 години бевме секоја година кај тета,за мама и тато да заминат некаде и да бидат сами.Тогаш ми беше тешко што не оставаа иако кај тета(постара од моите)ни беше многу забавно.
Ама уште од тогаш размислував како и сега дека мама и тато 365 дена се нон стоп до нас па една вечер ќе издржеме и без нив за тие да си поминат убаво.

Мој совет ти е да одете,млади сте ви треба некој ден и на вас да сте сами,што тоа не значи дека скроз ќе ги заборавиш децата,тоа никако.
Сега барем има многу начини за комуникација.
Пред Н.Г остави ги пробно види како ќе реагираат.

 

@joy1 да одиш обавезно и да ги оставиш.
Ќе те јаде малку совеста но мора и тие да се навикнуваат ,да се осамостојуваат а мора и ти да го надминеш тоа чувство дека само со тебе се сигурни.За подобро психичко здравје и за тебе и за децата.Како растат ако не се оставани се потешко и за нив ќе биде кога ќе мора да се осамостојуваат понатака во животот.
Истото и за @referentka би и посоветувала.
Јас памтам дека прва пат кога ги оставив три дена поради семинар мислам дека пукнав,а наредните се полесно ми беше и мене и нив.Сега кога се поголеми и пубертетлии ми е се потешко,сега не сакаат кај баба им ,велат сами ќе седиме,ама мислата е поголема ,да не појдат нека,де кога ќе се вратат,со кого...Мм синојка ме праша да одиме на концерт Ск ,ама вели може и да останеме ноќта.А не,велам да одиме ама не со преспивање,Децава сами ноќта не ,тоа ми беше првата мисла ,а може ќе се предомислам .