Ние околу и преку 40...

Јас би рекла секој жали на свој начин. Некој и трпеза ќе стави и музика, но тоа нема да ја намали болката и празнината. Некој ете со антидепресиви. Секој различно се носи.

Инаку ова Хаос пи*ке лудило го има на твит.

 

Всушност гости не викнав,самите се повикаа и дојдоа.Не играв.Јадевме пиевме,муабет и музика во позадина

Не сум појдена на никаква веселба откако е починета.Се вратив одма на работа затоа што така се осекјам подобро.Јас незнам да жалам со апчиња,ни со плачење пред други...мојот начин на тагување ми е познат само на мене.Правам онака како што ме тера од внатре

 

Верувале или не прво кафе пијам(тоа чаршиското нес не го рачунам)
На работа без кафе,па низ чаршија,па дома одма спремам за гости и така.
Сега кафе пауза па да продолжам.
Пак спремам месо,а од Новогодишното уште имам.
Ама овие гости специјално со нарачка идат на свинско.
Се читаме покасно,ова беше само потпис

 

И да играш, што е толку лошо.
Реков болката не ја намалуваат апчињата и седењето дома.
Секој различно се носи со тоа.

 

Ne si ja kosi dusata nepotrebno,majka ti sigurno ne bi saskala da si na antidepresivi.Mozebi zvucam kako soveti da davam,ama zivotot e surov,a sum pominala mnogu dosega.Tatko mi pocina,jas se izgubiv od bolka,okoto moe bese,ne pomina dolgo go izgubiv sopstvenoto dete,zatoa ednas napisav,mrtva megu zivite.Mislis nesto se smena,mojata bolka ja kriev pred drugite dve deca,za niv imase i da peat i da igraat ako im se igra,no mene pekol vo dusa.Od sto toa sto sum pominala,ke ti recam,deka na onie koi te sakale si im bila sve,sigurno po nivnoto zaminuvanje ne bi im bilo drago da se unistuvas ti.Bidi hrabra i pravi kako tebe ti e podobro,a ne kako bi ili ne bi trebalo.Se izvinuvam sto mozebi te zamaram,samo sakav da pomognam.

 

@Lejla8 жалам за твојата загуба особено за детето .Не ме замараш јас самата си побарав еден вид на совет.Самата кога се проценувам неможам да одлучам дали ок постапувам или не.Затоа и кажав овде што се случи

 

Кога ќе прооди детето од некоја страна е полесно, но, токму тоа потешко ќе го излажеш, богами во мојот случај, машала, само сака да оди, трча, не ја фаќа место, играчките сама си ги зема (поактуелните и се на подостапни места) , знае сама да се занимава, ама сака и комуникација. Пргава е, брлива е, почнува да пребира, одбира, истражува и најбитно, го сака она што ние го употребуваме. Мора да се држи на око, непредвидлива е, и полесно дофаќа нешта кои мислиме дека се далеку од дофат. Многу важна професионална должност завршив по породувањето, имав помош колку беше и разумно и очекувано, и го достигнав врвот во моето образование, работам прилично одговорна работа, за на работа средена и нашминкана (рутина ми е и не ми одзема време), ама нема услови за не знам каков фризерај, салони за убавина, а не паметам кога последен пат сум излегла со пријателка на кафе. Искрено, сопругот се нуди да ја причува, но јас немам ни сила за тоа. Секако, некои работи сакам јас да ги правам, задоволство ми е и тоа не се менува за ништо. Вежбам дома, ќерка ми ме следи, забавно и е, не одам по теретани, здравје во иднина. И како расте, се повеќе уживам во нашите заеднички дружби и какоо мало дете ушествувам во нејзините игри. Ах се подмладив и тоа бааѓи. Koj e добар пријател ќе ме разбере, не е другар само оној кој не придружува на кафе и прошетка.

 

@joy1 таков муабет од страна на сестра ти е себичен и крајно безобразен. Секој тагува на свој начин. Тоа што таа останала дома во пижами и пиела лекови, не ја прави повеќе тажна или повредена.
Сега брзо починала мајка ви?
Не е фер од нејзина страна да ти нафрла чувство на вина што барем еден ден си решила да си поминеш убаво и да се опуштиш.

 

Пред 8 месеци

 

Да додадам дека додека доев бев хаос, што физички, што психички. Ќе појдев до продавница, трчав да не заплакала, да не бара млеко. Кафе, дружба, пријатели, па и телефони -заборавено. И ден денес е отежнато сето тоа, ама таков е животот, треба да се прилагодуваме соодветно на настанатата ситуација., возрасни сме и одговорни, а тие се деца и зависат од нас.

 

@joy1 брзо, но и не така брзо. Ти си млада и имаш деца на кои им е потреба весела мајка.
Секој тагата ја чувствува и покажува на различен начин. Доколку сестра ти секој ден е тажна и не може да продолжи со секојдневниот живот, значи потребна и е стручна помош. Можеби ја фатила носталгија, за празниците се собираме со најблиските и сакани личности, ќе и помине. Мајка е, секогаш ќе ви недостига, но вие мора да застанете на нозе и да продолжите понатаму.

 

Посетува психолог од пред некој месец.Точно ,носталгија,празнина.Бевме блиски со неа и двете .И знам дека и двете не боли многу само разликата е во начинот на кој го преживуваме сето тоа.Ниту себеси се бранам ниту нејзе ја осудувам,тоа е чувство и доага од внатре.

 

Секој тагата ја покажува на различен начин. Некој дури и да игра или пее не значи дека не жали.
Не жали седењето дома, затворен во четири ѕида, не жали носењето црно, пиењето антидепресиви...
Еве пример. Баба му на вереников почина пред 3-4 недели. Мојов се упропасти.
За новава планот беше да се седи дома, најмногу заради што тој сакаше така. Едвај се убеди да излеземе.
И што требаше да значи тоа? Дека јас и деверот не жалиме по неа и поважно ни е излегувањето?
Се разбира дека не. И јас ја сакав премногу и сеуште жалам.
Ама ако вечерта останевме дома ќе беше полошо. А не направивме ништо погрешно што излеговме.

 

Na cekor bev do samounistuvanje,se svestiv na intenzivna koga bev.Od stresovi samo tumuri dobiv,e togas post operativno se svestiv barem malku,deka ovie dve se uste me trebaat,Sega sum veke kade kade podobro,uste koga mozam seto ova da go napisam,no zivotot e borba,a ti si edna mlada i silna zena.

 

@Lejla8

 

@Sesil знаеш колку пати ми има речено дека она психички мн претпела бидејки лично се грижеше за неа.Дека ја прогонуваат тие слики,дека неможе да заборави...
Разбирам дека е така.

Претпоставувам колку мн било тешко да седиш до човек кој умира.Мн потешко отколку на мене која бев далеку и одев само еднаш до два пати неделно.Но животните околности ете така придонесоа да она биде до неа а јас мажена настрана.

Во ред девојки да не ширам негатива повеќе овде..
За некои работи душата цел живот тивко ке си боли

 

@Lejla8 имаш болка која никој повеќе да не ја осети. Храбра жена си. Штом имаш сила да станеш и да продолжеш, знај дека си силна. Имаш и зошто.
Времето не лечи, само не учи како да живееме со болката.

 

Bas toa sakav da kazam,deka vremeto ne leci nisto,samo ne uci kako da se spravime i ziveeme so bolkata,a ke boli sekoj pekolen den.Duri i najmala sitnica ke ne potsetuva na nasite najmili,a toa sepak znaci deka tie ziveat seuste-makar i vo nasite srca.