Ние околу и преку 40...

Dobro utro i ubav den imajte

 

Добро утро
Лимон/ѓумбир испиен ; Кафе турско испиено Пмс завршен(овој пат помалиот син си доби и тоа во пакет за сите што ме нервираа и не ме есапеанего го начекував на мобилен и тој глобално настрадаПотоа имав храброст да си побарам самостојност и не мешање во мојот приватен живот од брат ми, синовите..Што можи еден пмс да направи од жената
Важно колку ќе им дозволиш да те искористуваат толку ќе бидеш искористен(ова го зборувам во контекст на оние што не сакаат,најблиските)..
Инакуза мислењето на @sanjaeva i @Ordinary.. Нит имам нерви да ги дочитам тие "стимулативни"дела нит сакам-сосема практичен човек сум и јас..Единствено што ме мачи е стресот и паниката што ме напаѓа во моменти кога треба да се работи под притисокТогаш цел мозок ми е во негацијаЕдна мисла повлекува друга..Дополнителен стрес прави и еден од газдите и доволно јас да се испаничам најповеќе поради она "учен не доучен"..
Колегата настапува со мисла: Се можам да сработам, чита таква литература, успешно се справува ..Меѓутоа години работи во оваа фирма и СЕ му е познато..Искуството или литературата или заедно кај него е успешна комбинација..
Имајте убав ден..

 

И јас не читам такви психолошки книги ме изморуваат кога читам сакам да си го одморам мозокот.И јас сум практичар и реалист пред се.
Денес пак на забно.
И то.

 

Позитивна мисла или разговор може да те поткрене, но не и да ти ги реши проблемите. Исто и филм. Може да делува освестувачки, да влева надеж, ама додека буквално не засукаш ракави и не почнеш сам да работеш на себе, резултати нема.
А на сите ни е потребно да имаме некоја подршка, некоја енергија од каде што ќе црпиме сила. За некого тоа е Бог, за некого психолог, за некого пријател.
Ама на крајот од денот, ние сме тие кои треба да ја завршеме работата.

 

Добро утро!!!
Ни мафе ни фемина,така убаво сум заспала,па мм ме разбуди по 2 ч.да се преместиме во спална.
Моќта на подсвеста ја читав во за мене критичен период од животот,верував во неа и ми помогна.
Најмногу ми помогна Моќта на позитивното размислување.Во тој период ми требаше таква литература.
Чај од мед,лимон и ѓумбир испиен,сега да пуштам машина,малку зачистување по ладново и на работа.
Ме плаши иднината,секакви приказни слушнав,изначитав,милион филмови ми се вртат,се чувствувам беспомошно и празно
Ми фалат неколку девојки на темава,за жал нивниот број се зголемува

 

Добро утро, добар ден и од мене!

Гледам зборувате за некои книги, што би рекла јас - некој пари прави од она што секој го знае и го кажува. Ако треба некој да ме стимулира, сакам да ми каже нешто што не го знам веќе, а не што и врапчињата на гранките го знаат.

Такви мотивирачки книги и говори ниту сакам, ниту се занимавам со нив. Во најтешките моменти сум се трудела да не се откажувам и да се мотивирам, ама мислите се нешто страшно. Како што знаат да те кренат, така знаат и толку длабоко да пуштат корен во потсвеста, да те разболат, да ти го променат начинот на функционирање на мозокот, целата хемија на чувствата. Тоа ми се случи на мене и завршив на психијатар, кој за среќа е многу приземјен, реален, разумен човек, кој знае како да те мотивира и да ти даде надеж. Сето тоа поткрепено со некои научни факти и, за таквите како мене, лекарства.

Сега се случува кога имам криза да се затворам во себе, како во соба да се заклучувам, а во собата темни облаци, бура, која ме вее од сите страни, а зборовите на тие надвор од неа како да не допираат до мене. Темно ми е, тешко ми е, се обидувам облаците од мрачни мисли да ги растерам и после час-час и пол, чувствувам како да се расчистува бурата. Се разведрува, мене ми станува подобро, а вратата сама се отклучува и полека се отвара. Сега сите ги слушам јасно и полека се опуштам. Потоа се чувствувам преморено и ми треба мир и сон.

Оние кои сами успеваат да се справат со тешките моменти се среќни луѓе и имаат здрав начин на функционирање. Да се чуваат.

А за лесна еротска литература... Зошто да не? Мозокот на пасење, малку фантазирање и опуштање. Не е нешто што го ценам, ама знае да разбие монотонија.

Доста го тупев... Убав ден.

 

Тие книги и да имаат вистина не се прави тоа така, со книгата во рака и да мантрам афирмации.
Промена кај себе е цел процес и тоа најминималната. А не пак промена на еден цел мајндсет од негаторски во афирмативен. Некои луѓе никогаш во животот не работеле на себе и од еднаш мислат дека некое третокласно четиво ќе ги смени преку ноќ. Не иде баш тоа така.
И она што некој го рече ма што ако читам јас тоа, ако седам и ништо не правам. Епа некои се во тој предизвик како од неправење да влезат во правење, а таму да го турнеш бара многу работа за афирмативен и мотивиран став, но коренот треба да се најде кој може да биде од најбанален до многу голем.
За мене се ноторни глупости, порано имав многу крут став околу нив, но за нација која не работи ич на себе ко поединци арно бар нешто да читаат.
А позитивниот селф ток се вика моќ на внатрешно лидерство, но е многу поинаков од Лујза Хеј срање. И една мисла може да ти укака ден, резултат, цел, а ти да не си свесен за тоа. Физиологијата и разговорот сами со себе имаат поголемо влијание од што мислиме. Можеш да се ставиш у ду моуд и да накапеш на тон стрес и со триста маки да оствариш нештп само затоа што ставот ти е а го можам ли ова и леле ич не ми оди. До душа има нешто народски речено луѓе зависни од проблеми, од негативни мисли и негативен разговор самите со себе, тоа е навика, нема обично реална причина и е научено однесување, па афирмации и вакви книги најмногу позитивно им влијаат, ако некој ви дојде паднат у несвест од ваква книга да си знаете зошто...

 

Позитивни мисли и книги за самопомош (не од било кој) не делуваат како што би сакале ние инстант ко апче да се напиеш и да ти помине. Или имам проблем, ќе размислувам интензивно неколку денови или недели за тоа како сакам да се реши, и очекувам позитивни резултати. Цел процес е тоа, а она што го пишува во книгите ќе го сфатите или доживеете веќе при крај на "лечењето". Само од некаде треба да се почне. Поарно така откако никако, штознам.

Edit -Дури јас мислам Лилит веќе напишала што сакам да кажам на поубав начин

 

@Bridget
Заедничко за двете книги е само тоа што нерви немав да ги прочитам
Дури и се мислев дека сум јас некаков фрик затоа што слушав коментари од типот со душа чекам да ја земам во рака или ја читав до сабајле,затоа сум поспана,а јас една одбивност кон книгата,страшно
Тоа е се
Добар ден

 

Истиве овие книги и постерчиња може да создадат една вештачка состојба на 'среќа'. И таа кога тогаш ќе пукне. Баш тоа што кажа Лилит околу барање причината. Пинување три постерчиња на ден (или постирање во темата, сеедно) може да ти е рутина за која мислиш дека позитивно влијае на тебе. А ти ако си несреќен суштински, тоа ништо ама ништо нема да ти смени. Може на секунда да ти даде позитива, зашто звучат баш пријатно.


И си седиш така си пинуваш изреки, а на проблемот што ти ја предизвикува состојбата што те тера опсесивно да бараш позитива - не сакаш ни името да му го дадеш. Моментот на освестување ќе дојде, кога ќе сфатиш колку ова уствари нема смисла и е вештачко.

Позитивна автосугестија не е едноставна работа. Треба да и’ претходи цел процес на подготовка и освестување за да влезе тоа во потсвест и да те натера на акција. Да ја насочиш автосугестијата кон нешто конкретно што сакаш да го смениш. И да си упорен со денови, месеци и години работејќи на конкретното нешто. Не може со сличиња.

Околу селф-хелп книгите, прочитани во вистински момент може и имаат смисла. Може да те натераат да го смениш животот, ама треба многу упорност и работа. Обично ефектот е краткорочен. Луѓево имаат огромен ентузијазам и само за тоа зборуваат откако ќе прочитаат некоја таква книга, а после некое време забораваат.

И ај стварно, да сретнеш човек што се кези цело време и на секоја мака ти вели - ама еееј погледни го цветов, облаците, небото, се’ е толку убаво! Или полошо - сам да е до гуша во проблеми и така да се однесува... што ќе помислиш? Дека глуми. И баш тоа е ова со сликичките - глума.

 

@Petar80, друже, елај си вамукаде отиде во тема Секас, па плус за кондоми почна да ја оправаш, не се чуди денешниве млади на миризба се палат

 

Сега прочитав што пишал

 

Ливинг имам став дека веќе има некое тн загадување од позитива. Ти мораш да си некаков, како да е погрешно да си лут или тажен. Да, погрешно е кога е патолошки и постојано, ама ако не ти е ден, не ти е. Ама не... ти мора да си позитивен по сркоја цена ко некое лудило.
Вакви афирмативни работи дејствуваат само на луѓе кои работеле на себе и потчепнале длабоко во себе, па и го доживуваат тоа веќе. За некој кој се секира за бојата на лакот на нокти е само мисла која може да ја чита 1000 пати и да нема никако ефект туку само залажување.
За да нештото мотивира нешто длабоко во тебе ти со го кренал веќе внатрешниот процес и ти требал само надворешен тригер. Нели некогаш ни треба тоа од надвор да ни дојде за да се гурнеме.

Еве сега да ми каже моќта на потсвеста како да го трансформирам денов кога ќе ти го уништат други. Си си станал позитивен, намантран, но и со општо лагодно чувство и кога некој од надвор успешно го отера денов у пм... А дел од иднината ти значи од тоа, а ова другово е жива глупост и е израз на недозреаност.
И ми кивна мачката во фаца...

 

Па нели е така или грешам хахаха,

 

Еве ви бе позитива на денот!

 

Каква чест Бриџитке и ти ме прочита ли хаххаха, на ова Референтка сигурно ќе ми љубомори

 

Најтешко на човек му е да признае дека има проблем. Кога ќе признаее и ќе се соочи, тогаш доаѓа моменот во кој бараш помош или подршка. Но борбата е само твоја. Да зборам тргнувајќи од себе. Долго време ми требаше да се убедам дека постои проблем. Дека баш тоа е препрека за секој успех и работа. Кога сфатив, барав начин да го решам. Почнав. И не е воопшто лесно и едноставно. Сега сум во фаза на себеобвинување оти сфаќаш каде си грешел. Овој период е најтежок ми се чини.
Поминав доста. Од лош брак, буквално психичко малтертирање од маж и свекрва, до тешки болести и лоша финансиска ситуација. Се што можеше се случи во овие 3 години.
Толку работи изгубив, пропуштив.
На крај, сепак признав. Јас имам проблем. Јас и побарав помош.
Јас почнав да работам на себе.
Ама не со книги и мисли. Шо знам, мене ми делуваат дури и патетични. На момент кога ќе прочитам, помислувам, да така е, но и овде завршува.
Реков еднаш, мене ме стимулираат дела. Ме креваат делата. Единствено што може да ме извади од ова ситуација се делата за кои јас мора да се потрудам. Кога ќе се видам себеси слободна и независна ќе кажам дека сум завршила и дека да јас сум излекувана. А дотогаш имам уште многу работа на себе. И сфатив дека само тогаш ќе можам да бидам продуктивна и за себе и за другите.
Во ова фаза, сите мои одлуки и чекори би биле премногу избрзани и ризични.

 

Што ако ова не се случи?

 

Легенда си друже од сабајле те нема да кажеш добро утро, кафе да послужиш.... кога читам тема кондоми o, каде отиде младите да ги оправаш па и плус им се чудиш