Ние околу и преку 40...

Јас па мислев дека оние кои можат да потпаднат под автосугестија се луѓе кои знаат да се справуваат во животот. А не лабилни.

Како и да е, се' би дала да сум една од нив. Подобро така, отколку цел живот да си свесен повеќе отколку што е потребно и после да не можеш да си го фатиш крајот.

А најмногу мислам дека им завидувам на луѓе кои на нозе, стоички ги дочекуваат животните неволји и ништо не може да ги порази.

Меѓутоа, со оглед на тоа што се' повеќе има луѓе кои се депресивни и анксиозни, па и се' пропратно, ќе треба наскоро за секој пациент по еден личен психијатар да има, за идење по сеанси 2 пати неделно. Зашто кога одиш кај некој што си ја знае работата, навистина прави разлика. Не дека психијатарот ќе ми каже нешто мнооогу различно, ама од стручен аспект ќе ги сврти работите и ќе подобјасни, а тоа е нешто што мене ми треба. Е сега, уште да можеше и без лекови да се поминува... најдобро ќе беше.

А книги за самопомош се ветер и магла. Како што викаа и претходните лекари кои ги посетував - од една страна ми препорачуваа да читам таква литература, дека ќе ми крене расположение, од друга страна дека ефектот е краткотраен.

Факт е дека за што и да се работи, во животот е неопходна поддршка, помош. Не можеме се' сами. Тие кои можат - секоја чест. Ама се' помалку на број се таквите.

 

Тешки муабети сте фатиле денес
Јас само ке Ве поздравам

​

ПС Уживам да читам книги... Секој слободен момент сум со книгата во рака
Но. книги на тема психологија не читам

 

Добра вечер, јас сум Пецо


Книги за мотивација и самопомош не читам, немаат ефект врз мене. Исто и статуси на ФБ од типот на семе синапово и слични. Не ми пречи тоа што другите го читаат и го споделуваат сè додека има позитивен ефект врз нив.

 

Strasna glavobolka
Sinusi
Care?
Ne me pusta nastinkata ni napred ni nazad u mesto team

 

Јас убаво викам, за секого по еден матичен психијатар (не се зафркавам, сериозна сум). Како и да е, психата е значаен аспект од нашето постоење и значаен сегмент во нашата целокупност и не може да биде на пример, помалку значајна од нашето полово здравје на пример.

 

Здраво, како сте? Јас јадам портокали. Првиот и вториот беа превкусни, сочни и благи. Ама затоа овој третиот е грд на вкус, колку што првите два беа добри.

 

Имаше веќе 2-3 месеци како паузирав од читање книги. Не од што не сакав, туку никако не наоѓав слободно време и концентрација. Кога читам се задлабочувам и има моменти кога очи ми паѓаат за спиење, ама желбата да се дознае што понатаму е поголема од желбата за сон.
Пред неколку дена почнав пак. Немам одреден стил на книги кои сакам да ги читам. Секогаш пред читање пребарувам кратка содржина на книгата и според тоа одлучувам дали ќе ја читам или не.
Психолошки книги сум читала. Дали имаат позитивен ефект, ќе кажам да, ама на кратко време.
По некое време се заборава се и едноставно се враќаш на она што всушност си. Можат да помогнат во зависност од тоа во кој период од животот ги читаш, ама повеќе во вид на совети кои за кратко време се забораваат, долгорочно и длабоко во себе не.
За тоа гледам сте зборувале и баш убаво сте објасниле што и како треба за еден човек да се промени.

 

Тие книги НЕ СЕ клучни, но се составен дел од мозаикот.
Не сите секако, но дел од нив и те како прочитани во прав момент можат да придонесат во процесот на "оздравување" кој секако не е ни лесен ни краток.

Секако дека акцијата од наша страна е клучна, без неа се е џабе.

Слично како кога сакам да ослабам.
Читам статии-вака треба, така треба, ова е здраво, ова не смее да се конзумира, трето е препорачливо, вакви вежби,такви вежби-за загревање, за стомак, за нозе, за газ, за раце и т.н.
Ова е се припрема, информација која е добредојдена за мое полесно постигнување на целта.
АМА ако јас не покренам акција, реакција нема да има.

Па, така и со книгите за самопомош-не дека се скроз безполезни,имаат и они делче значајност во целиот процес, само кој како признава и на кој како му делуваат.

Не може три дена јадење зелка кај мене и кај тебе да даде ист резултат, нели секој организам е различен.
Па така и со тие книги- за едни се повеќе од помош за други помалку, но дека се скроз непотребни и безначајни и не знам што уште не се согласувам со тоа.

Битен е моментот-впрочем во животот речиси и за се е така.

 

Dobra vi vecer na site.Knigi sakam da citam,od se po nesto,samo da me zainteresira,najcesto noke,zasto nesonica cesto me maci.Knigi za samopomos i motivacija sum probala da citam-ne sum gi iskrepila,ne mi pomognale kojznae sto.Zivot ke recam,vecna borba,tesko se uci koga ke padni covek povtorno da se ispravi,no poleka poleka i toa se uci,a ne deka ne se paga,se paga i toa kako,potesko se stanuva,no i toa se uci. Nemam poveke kade snegot da go nosam,od pred kuka vo dvor cela planina-i za snesko i za cela familija sneskovci,ama veke umorna sum,utre ako stignam eden barem snesko ke go bidne.

 

Јaс oд Луизa Х. се изнaчитaв демек зa сaмoпoмoш,мoтивaцијa,препoрaчaни oд блискa пријaтелкa кoјa тврди декa мн и пoмoгнaле(a вистинa имaше тешки периoди вo живoтoт),пa се пoсвети нa книгиве,јoгa и сегa е oптимист зa се.Дaли книгиве,или штo нз aмa прoменaтa кaј неa е зaбележителнa,мене не ме прoсветлијa тoлку.А тaa честo знaе дa ми кaже,ти не им дoзвoлувaш,сее дo психaтa

 

Не знам зошто, ама претераниот оптимизам некој пат ми делува извештачено, усилено, па дури и иритантно. Да се разбереме, секој сака позитивец во близина, ама тоа постојано бојосување на нештата во розова боја напати ме вади од такт. Како да бегаат од реалноста, ги изобличуваат нештата, демек сакаат се и секого, па и лошото добро ќе го прикажат. Мислам дека целта е друга, ама начинот на кој се прикажуваат нештата во книгите е таков каков е, нели треба да претставуваат револуционерно откритие на денешницата и да ни го подобрат секојневието.
Всушност треба нештата да се прифатат во нивната севкупност, да се рационализираат чувствата, да се оградиме од грижата за ,, шта би било кад би било,, да се загледаме во опкружувањето и да започнеме да го доживуваме, а не да протрчаме низ животот. Ама, навистина не знам колку имаме потенцијал да им се восхитуваме на ,, малите,, нешташто не опкружуваат ако континуирано слушаме за куп негативни појави од кои генерално не можеме да се засолниме. Накратко, ова се однесува на личната перцепција кон себе и околината, а не дека ние како поединец ќе го смениме светот со нашата мисла.

 

Уште нешто за само-помош книгите и цитатите... Тоа е уствари источна филозофија искомерцијализирана до баналност и доведена до вкус на западен човек. Преставена ко нешто револуционерно, а нема врска, поентата е стара со векови. Ништо ново не измислиле тие што прават милиони од Моќта на потсвеста и Калуѓерот (таа па, жива смешка е). Па и Конфучиј имал препораки за култивација на личноста во таа насока. Ама тој оди дааалеку подлабоко и неговото стварно има поента.

Во суштина, позитивниот светоглед е филозофија на живот ама не е така лесно да се усвои. И методите не се воопшто едноставни ако земете да истражувате, цела наука е. И копање по сеќавања и импресии, и сите негативни работи што излегуваат низ тој процес. Битка е, треба да изодиш дооолг трнлив пат за да стигнеш до насмевката на Буда. И бидејќи не е едноставно, а западниот човек е убеден дека нема време за такви работи, му се сервира инстант позитива која е спремен да ја прифати. Не велам дека литературата е бесцелна, може да ти направи клик во прав момент. Ама да мислиме дека ќе се смениме од такви Семе Синапово сликички, епа... не оди така. Ако не забележавте, од сликичките коса ми се крева.

 

Претпочитам да читам изворни дела од источната филозофија, отколку извадени и прерботувани од неа сегменти Не дека нема никаква логика во мислата на книгите за само помош, ама за ,, лекување,, на личноста треба избалансиран и пресонализиран пристап. Затоа, литераурата сама по себе нема да заврши до крај работа.

 

Здраво од дома друштво!


Не пречекаа расшлакани улици, стреи што се топат, значи температурата ни е во плус.
На секое враќање од некаде е истиот муабет, што фино би било да си живееме во хотел.

Свекрва ми била кај нас да испере алишта, оти цела недела беа замрзнати, па ми средила се цакум-пакум. Купатилото и кујната блиштат. А баш по пат си мислев оти ме чека работа дома.
Да беше некоја друга снаа сега ќе се бунтуваше оти и претурала свекрва и по дома. Свеки моја е многу културна и во спална никогаш не ми влегува без дозвола.
Многу сум и благодарна за помошта, ми значи многу.

Мама пак ме пречека со тортата готова. Воопшто не сакам да ја замарам периодот оти стално е на работа од кога почна епидемијата со грипот.
Тортата за зетко од неа да била. Штом и е ќејф, не и кршам атер. Ужива да готви торти и колачи.


Сметам дека книгата буди кај секој различни емоции. Зависи од тоа во каков период се наоѓаме. Потсвеста ја немам читано, искрено ме нема ни привлечено. Можеби некогаш- не велам не. Пред долго време ја читав ,,Никаде без ќерка ми,, чинам беше или некој слична, ми ја даде пријателка и ми рече дека била премногу емотивна.Напротив јас не ја доживеав на истиот начин.
На плажа уживам да читам, се исклучувам. Уживам во сонцето и книгата.
Најчесто за тамо бирам некои лимонатки лесни за читање.

Со алиштата за перење настрада и телефонот на мажето. Сам си е крив, ми го даде дуксерот за перење, а внатре телеfонот. Јас не приметив, па сега е чист-свежо перен.
Ми вика дај сега и во сушара да го ставиме, па да се исуши, да биде по мек и миризлив. Па да го докрајчиме до крај. Туку ме пречека сушарата смрзната. Ми стои на балкон полу-затворен.Ноќва е нешто потопло, се надевам ќе се среди за скоро.

Вие арни?

 

Никаде без ќерка ми, леле ја сакам, обожувам книгата. Во делот за препораки, токму неа ја препорачав. Инаку е Not without my daughter, па треба да биде ,,Не без ќерка ми. Мене ме фасцинира, ги гледав ликовите и нивните доживувања. Како ја фатив не ми се оставаше.

 

“Никаде без ќерка ми “ ја прочитав во еден здив.
Јас имам периоди кога многу читам и периоди кога немам концентрација да исчитам ни едно поглавје од книга...А во последно овој вториов период подолго ми трае Еве две недели ми стои на рафт:„Нешто слично на љубов “(Џули Џејмс),ќерка ми ја прочита рече добра била...
Една торта направив,сега одмор па уште една ќе правам,за мене тек почнуваат празници....

 

Според мене позитивноста е нешто кое што ти е во карактер уште од мали нозе, потекнува од родителите, мислам дека тие некако го вградуваат тоа во децата. Има родители кои учат на скромност, и тоа е во ред. Ама детето цел живот ке стои на страна, нема да се бори за ништо и ке чувствува дека и ситните работи што ги добива се премногу. Од друга страна има родители кои што своите деца може и ги преценуваат, и цел живот ги форсираат дека мораат, дека они се родени за тоа. Вака или онака некако тие секогаш доаѓаат до посакуваното. Ова се два примери, а има уште милион слични вакви.

Мене книгите за кои зборувате малку ми ствараат притисок. Јас кога ке почнам да го читам она ти можеш, ти мораш и тоа со здебелени букваи и се повторуваа 10 пати на една страна, не ми делува никако, само сакам да ја оставам и да читам нешто поедноставно.
Секој е човек за себе, на оваа тема никој не е прав, ниту пак некој има погрешно мислење. 100 луѓе, 100 карактери, не сечија психа е иста. Ама искрено според мене ако некој има таков мајндсет да му делува една книга и да си среди живот или е луд или е лабилен. Од друга страна секоја чест како такви ситници ги мотивираат луѓето. Јас не можам така, еве и групава со позитивни вибрации на форумов, и премногу позитивни луѓе кога ке сретнам ми делуваат ко секта некоја или ко на дроги да се.
А може само и јас сум премногу негативна па го доживувам тоа така.

 

Добра вечер.
Како сте? Јас сум добро.
Глад чувствувам ама не се давам. Деновиве ја загреав столицата, на два начини, и со книга и со храна. Машала, имам со што да ја греам

Тргнав во наставак на постот со некои негативни мисли, ама уумммммм, се преориентирав.
Мала шала.
Позитивни мисли се со право нарекуваат позитивни.
И во Библијата имаме упатства да мислиме на се она " што е чесно, праведно, љубезно, на добар глас" итн... Бидејќи она што го мислиш секако таков стануваш.

Не дека треба светот да се руши а ти идеш наоколу и се смееш, тоа значи дека нешто ти фали сигурно, ама во глава.
Конкретно јас мислам на мислите кои те спречуваат во нешто, те обесхрабруваат. Или кога имаш црни мисли дека нешто лошо ќе се случи, стравови кои обично се покажуваат како нереални или едноставно лошото мислење и оптеретеност со некоја друга особа. Си бил повреден, па сега од повредите се навраќаш нон стоп на истата болка, па се полниш со негативните чувства како бес, горчина и омраза, па ти се нешто згрчува во желудникот секој пат кога и да помислуваш на особата. Па се случува така затоа што всушност мислиш на тоа. Предади го тоа, лет ит гоу, прости, ради себеси. Ако не е до тебе, ако не можеш да смениш или нејќеш
И кога повторно ти се вратат такви исцрпувачки мисли, ставаш им точка, кажуваш: јас тоа препуштив, простив, немам ништо со тоа повеќе.
Е такви работи практикувам и ми се потребни.

А опет со радосните радувај се, со тажните тагувај.
Биди реален, сочуствителен, тажен, а биди и благодарен кога се разбудиш наутро оти си се разбуди жив и здрав ( е тоа никако не ми успева оти јас само мислам: леле, леле колку ми се спие, колку ми се спие; и поради таквата мојата мантра јас едвај станувам, многу ми се спие и едвај се разбудувам наутро

На масичката ми стои "Љубов во време на колера", стои и стои, морав да ја оставам недовршена, имам приоритети. Така си се гледаме, си крадеме по некој љубовен поглед, до следното "милување", од следната недела се надевам. Инаку за книгата зборувам

@Val-Dim запаметив една книга што ја имаш постирано во темана за книги, се викаше Кујна чинам.
Е, имаше напишано дека е добра книга, јас па се сакав да те прашам за што се зборува всушност, каде ја има? Толку ме привлече насловот, ете, домаќинка

 

На темава никогаш потивко не било.

 

Се натпреваруваат која повеќе ќе исќути.