Ние околу и преку 40...

Тато никаде не споменат, се прави мама, мултиталент.
Уште ли децата ги учаат така?

 

Сега прочитав на фб.
Која била најголема клетва за учителка?
Да ти се падне 8- ми Март во недела.

 

Час сонце,час облаци...дел од обврските завршени...тешко ми е станувањето на утро,се мислам како ќе помини денот
Едвај чекам да се стопли да ја наредам терасата со куп цвеќина.Секоја година на ново садам зошто ми мрзнат,немам услови на чување во зима.
Никогаш не сум славела 8 ми Март,годинава сакам со еден многу близок пар на пица.
Чисто да се издувам
Имам за купување најмалку 8 поклони,секоја година им купувам на најблиските,оваа година немам идеа што

 

Мама сама ќе си купи тави и тенџериња
Последното би го изменила во
Осми март е само пример, ден за потсетување, секој ден да биде борба, дајте си ветување

 

Не оправдувам, но,го објаснувам со изгубен мотив,волја за било што.

 

Видете каква дијагноза има жената само. Дали има воопшто сила да раскрене? Дали има што да јаде? А на какви третмани е подложена само...

 

За која статија станува збор
едит: нвм видов

 

Ни моево нема врска со свадби и прослави

 

Мислам дека се пријавува секоја добивка ако е над 5000 денари.

Ах пусто турско

 

Не ни знам за која жена зборите
Кажав мое гледање на работите
Повеќето сме се нашле во таква ситуација
Може траела саат,два,може ден,два
Но,не ни е непозната

 

Убаво кажа, изгубен мотив, волја, само се надоврзав земајќи ја во предвид и нејзината здравствена состојба.
Мислам дека се зборува за статијата за помош објавена на Фемина.

 

Јас велам да не падне на глава.
Само тие фамилии си знаат како им е и психички и физички.

Само едно се чудам. Зошто мораат едни да патат а други да уживаат во милијарди.
Тоа ми е вечна дилема.

 

Затоа што светот никогаш не бил и нема да биде совршен и праведен

 

Ќе дознаеме некогаш
А може и никогаш
Којзнае...

 

Затоа што се има пари за оружје и војни, ама за храна и вода не

Пак се нервирам со неодговорност, чекам пратка, во 11 требаше да ми се јават

 

Ола лејдис енд џентлемен.

Се доклацкав со воз, дремам сега чекам да дојде малку пред полноќ па да влезам на работа.

Кај мене не се слави 8 ми март, онака се обележува денот со награди за постигнувањето на жените во одредени области, со организирање на настани за собирање на пари за мамографи или нешто слично, лумпување по кафеани, подароци нема.

И општо нема подароци за учителки, сестри, доктори .
Ми се случило до сега може 10-тина пати некој да ми подари цвеќе на работа и сум го оставала на рецепцијата кај сестрите, сите така прават, ниедна дома нема однесено нешто што и е дадено на работа.
Тука мислам дека би ја отпуштиле учителката од работа така да бара подароци од децата, истото важи за било која друга функција.

Не знам колку граници имам поминато, никогаш, никаде не ме имаат тресено, не паметам ни кугер или торба да сум отворила, невина фаца имам.
Лани на враќање од Мк во Дубаи купив 10 штеки цигари а дозволено е да внесеш 8 кутии или 200 цигари, ги распоредив кај мене и децата, на влез тука не ни видов ни пасошка контрола, ни цариник, право низ врата со 10 штеки цигари, не можев да им оддолеам една штека цигари беше поефтина од кутија цигари тука.

Мажи убави нема нешто многу, многу, нема многу личен народ, тука вреди да се завртиш на убав маж зошто се случува еднаш во 100 години.

 

Оф битер оустрелија ми е непребол. Па кога видам слики...
Си велам чекај оустрелија да земам ук пасош и идам да те видам

 

Љубов е Рефке, љубов е.

 

Мм ми купи мн работи, едно продавниче у Гвг багатела, абе ме направи среќна за 5 минути.
Се ќе сликам од дома и ќе ставам во соодветна тема. Јао каков фустан црвен си земав... Па па па се изнарадував.