Ние околу и преку 40...

Акo нештo сaкaм дa прoменaм кaј себе тoa е тoa-непoкaжувaње нa емoции секaде и пред секoгo...aмa не знaм и не мoжaм дa гo изведaм тoa...кo oтвoренa книгa сум..oд aвиoн ми се гледa и кo ќе ми е ден и кoгa не ми е...и плaчaм и се смеaм кo ќе ми дoјде..не гoлтaм чувствa..јaснo ги искaжувaм...и oд oнoј тип нa луѓе сум штo aкo спoделaт мaкa им oлеснувa...не е секoгaш тoчнo aмa мене ми делувa,aмa пред вистински луѓе..

 

Плачам само пред самата себе си .Никогаш пред друг.Дури и на гроб кај мајка ми не плачам бидејки никогаш не сум појдена сама.

Имам мн меко срце,опростувам,знам мн да сакам некого ама имам лоша уста.Кога сум лута знам да кажам мн нешта па често лугето добиваат впечаток дека сум доста арогантна,себична ,лоша .

 

Лошата уста ми е најголем проблем. Кога сум лута кажувам работи кои не ги мислам. После ми е мака.
Мислев дека вака се штитам, ама напротив.
Знаете дека и пред внуците сум ладна. А ги сакам многу. Ама не знам да покажам. Остајте другите луѓе, ами јас пред најблиските сум таква. И неколку критики ме замислија искрено. Ама како да променам карактер? Свесна сум, ама ете не можам да се сменам.

Единствено лутина не држам и бргу простувам.

 

Ќе ми пукне стомаков. Некако не ми се виде дека мн изедов ама ми е мака. Башка чаша пиво па к.кола па колачи не било баш малку. Синко реши прв пат на 7г да преспие кај брат ми со братучет му. Ај баш да видам плашливкото мој како ќе помине. 100 пати се предомислуваше ќе останам нема да останам и на крај се реши да остане. Сакам кога ќе заапие малава да седнам на комојутер да префрлам слики од телефон ми се блокира од што е преполн со слики. Којзнае дали ќе завршам. И се канам одамна да селектирам слики за штампање. Откако е родено првово дете 2 пати само имаме отштампано слики последен пат после 3 роденден. За второво ич. За никаде сме. И тоа порано само во апарат ни беа па полесно ги средував, а сега во мојот телефон, во на мм тел, па на вибер на маил што ни праќале, па цд-ња од родендени.
Печатите вие често слики? Ова новава технологија не направи мрзливи. Порано се знаеше ако не си го развиеш филмот нема да знаеш како ти излегле сликите па какви и да се си ги чуваш

 

Слики ич не вадам, кокошка сум

На свадба никогаш, ама баш никогаш не сум плачела.

 

За пеглање пеглам ептен ако се мора,обично се што купувам не се гужва така да раат сум по тоа прашање.
А за гледање филмови повели @zhap4e се наведено имам освен пуканки,ама ќе купиме.
Голем филмоман сум
За плачење ако ме натажи нешто не бирам каде плачам,доста сум емотивна.Ретко кога можам да ги задржам солзите.
Емоции доколку сакам можам да прекријам,на пример кога сум тажна да не покажувам.
Исто така можам во било кое време да заплачам,родена сум за глумица во некоја шпанска серија
Не ми требаат никакви капки
За слики вадам,ама многу ретко,ама здравје боже кога ке имам деца во план ми е да вадам од најважните моменти да си имам.
Напредна ни е денес технологијата,ама сепак би сакала да си ги имам и извадено.

 

Слики и јас не вадам, дури од син ми.

На свадби, на цреша се од корен корнеше, мома се од мајка делеше знам да си поплачам. Зошто, не знам, ама ме растажува. И на филмови плачам. И на серии. Само таму кај што треба не плачам.

 

На свадби и на погреби немам плачено. Иначе, емотивна сум и баш,баш осеќајно биќе. Кога бев дете, за се' и сешто плачев. И за бездомници, и за животни и кога некој некому ќе се развикаше. Цел свет го имав исплачено,мислам. После се променив,мада... се' уште сум емотивна и плачам,чат-пат. Со усул.
@Ane-Goki1, бива. Кога ти е досадно и ти фали друшка за филм гледање викај. Што немаш...јас носам. Обично со грицки си одам по гости.

 

Порано ако некој ми речеше лош збор или ми повикнеше,многу плачев... Плачка бев голема и многу често намерно ме чепкаа за да плачам...
Денес не, знам да вратам на лош збор со уште полош, пред други ретко искажувам емоции. Некогаш дури мислам и дека воопшто ги немам... Само на еден филм и една книга сум плачела воопшто- The fault in our stars

И јас како Мареане, физички грутка осеќам
А тоа што кажа џој за себе,исто ко мм да го читам, близнак,шта чеш

 

Здраво женски.
Еден Првомајски поздрав

Спојлер

Сакам собиранки и дружби,сакам луѓе,ама ми смета многу пиење и седење да се заборавиш,а јас дека не пијам слушам се и сешто кога малку повеќе алкохол ќе се испие.Да земам да се докажувам со алкохол,не.Капитулирам.
Не растурам забави,ама сакам да се има мерка,а не да седиш со саати и ,,големи"муабети да вртиш.
Убаво си поминавме, утре реприза кај нас.

Плачка сум на свадби,се радувам на такви моменти.
Инаку камен станав.Не покажувам емоции пред никој,низ животот научив да ги контролирам емоциите,освен кога станува збор за децата,тогаш не се контролирам,знам и многу импулсивно да изреагирам.Плачам од радост кога ќе ме израдуваат,се лутам кога ќе ме изнервираат и коси кубам кога биле болни.
Ме погодуваат човечките несреќи и се радувам на убавите работи,панично реагирам на моменти и многу зборувам,тешам,балансирам...

 

Плачам на се и сешто. Баш сум плачка и кога не треба, пред некој ден на работа на пауза си поплачев дека сестра ми е кај мајка на гости, а јас неможам далеку сум. Плачам и на глупи филмови, дури имам неколку што сум ги гледала сто пати и ми се специјално кога сакам да се исплачам.
На свадби туги не плачам, ке видам летово за на сестра ми свадбата, а на мојата свадба не дозволив да се пушти черешна се од корен корнеше, гостите не приметија малце имаше од мк другите не ја знаат таа.

Правев чипс од тиквички за прв пат екстра вкусно, ама сега не да ми е тешко од мрсното.

 

Јас ја мразам Црешна се од корен корнеше оти во текстот има - досига слушав мајка од сега ќе слушам свекрва. Поголемо анулирање на личноста нема. Па уште оро да играм.

Јас секако свадба не правев и 0 адети. Ама на туѓи свадби си плачам. На погреби не. Исплакав доволно. Бабите и дедовците не ги плачев.

Плачам на филмови на утакмици на среќни моменти.

По дефиниција сум ладен човек. За жал. Многу луѓе ги сакам ама не им кажувам. Не сакам ни допири.

 

Мммм се свртило муабет за карактери

Епа што да кажам, плачка сум и сега знамм да си поплачам мн често и на било што. Строга сум, и држам лутина ако некој ме повреди многу.
Покажувам емоции, но не пред секого. Пред моите сум ладна, и како се да ми е многу убаво во животот
Уз кавга увек мерам што зборувам тоа ми е поука од еден "човек" кој мн не има навредено со маж ми.. Затоа имајте контрола над тоа што го кажувате. Ова пријателски совет

 

Емoции и сoлзи пред публикa не пoкaжувaм.
Имaм еднa другaркa сo кoјa пaтиштaтa дo сегa двa пaти ни се спoиле и рaздвoиле. Прв пaт се зaпoзнaвме нa фaкултет. Oнa нa еднa, јaс нa другa нaсoкa. Oд тoлку луѓе, ете сo нејзе ми беше муaбетoт нaјубaв. Се дружевме се додека oнa не се oткaжa oд студии. Кaкo сo нoж пресеченo, прекинaa кoнтaктите.
Х гoдини пoтoa, се зaпишувaм нa втoр фaкултет. Првo предaвaње...и дo мене седи тaa. Не ми се верувaше. Oвoј пaт oнa гo зaврши фaкултетoт, јaс бaтaлив зa 2-3 испитa.
И тoгaш ми се случувaше нaјстрaшниoт периoд oд живoтoт. Сo сите мoжев дa се видaм, сo нејзе не. Мислев декa сaмo пред нејзе ќе се срушaм кaкo кулa oд кaрти.
Пoследнo, нa мoетo - не ме бaрaј, немoжaм.... ми рече- јaви се кoгa ќе мoжеш.
Уште не мoжaм.
Јa сaкaм мнoгу.

 

Само кога се сетам дека целиот мој живот сум одделена од некои преблиски луѓе кожата ми се ежи.
Да променам нешто не можам..
Живот компот велат моите.
Со текот на животот навикнав да не мислам на вакви работи да бидам поладна и понеемотивна..
Робот.
Во спротивно кожата ми се дере кога помислам на некои важни работи што ги поминував и поминувам сама.
Не љубам да се искажувам многу но јас си знам како ми е мене и на мојата фамилија.
Ние старееме бебињата и децата растат а никој не се израдувал на нив .

 

О за плачење сум си плачка. Прво плачам од нервоза ако мн се изнервирам на солзи ми удира и тоа мн го мразам кај себе што не можам некогаш да се контролирам и каде не треба, на раб на пр.
На свадби шознам може во матично кај мн блиски а за погреби сум ужас, да стапнам во капела и не издржувам, имам поминато многу и се ми се враќа затоа и гледам ако не мора да бе одам. Мм на пр го имам видено 1 во живот да плаче и тоа беше на погреб кај татко му и тоа на крај кога заврши се и кога останавме само ние неколку најблиски.
А ин мене ме изнагледал и изнаслушал како плачам. А пред свадба колку плачев од трема дека мтазам да сум во центар на внимание плачев и викав што ми требаше ова како ќе издржам
А лесно ме расплакуваат и мали деца, од милост, да не зборам приредби во градинка прв ден во школо лигла
Ништо од сликите префрлање ме зеза компјутерот ќе пробам на работа па на усб па дома на екстерен некако

 

Емотивна сум многу и емпатична.
Заплакувам дури и на реклами, на анимирани филмови, а на драми и срцепарачки љубави да не прајме муабет.
Од карактерот, мана а воедно и доблест ми е мекоста на срцето и наивноста на душата. Детето во мене живее сеуште. Животот ме скршил неколку пати и ете можеби таа способност на емотивно празнење ме јача и одржува во живот, но истовремено и ме прави покревка.
Денес мозокот ми работи 100 на саат. Емотивна и наелектризирана, си плачам цел ден
На свадби плачам, кога ја свират черешна и воопшто самиот момент на романтики ме поведува. На мојата свадба черешната ја прескокнаа и за чудо тогаш имав таква сила и воопшто не заплакав.
Интересно кај мене е што не паметам лица. Некого кого сум го видела макар 10пати пак не можам да го замислам. А чудо е како мириси и глас ми се врежуваат трајно.
Замижувам и го слушам гласот на мама, мирисот нејзин
... дајте нешто музика, јадачка, пијачка

 

Јас редовно вадам слики во фото студио. Многу сум педантна за слики. Ги собирам по фолдери по дати, после од секој фолдер селектирам и кога ке соберам 400-500 слики за вадење барам добра понуда, се пазарам и вадам. Немам пропуштено настан. Баш пред некој ден купив од групер купони за од дичо во бисер, провери си дали е уште активна понудата.

 

Некаде додека завршив факлутет и не се вработив бев страшна плачка. Плачев за секој збор, секоја симпатија, на многу филмови и за безброј банални ситуации.
После оваа фаза во животот како нагло да се променив.
На филм последно сум плачела на P.S. I love you.
Последниве 10 години, дали сум плачела се на се 10 пати. Еднаш кога раскинував со дечкото што ми беше пред мм, затоа што ми беше тешко да го повредам. Најчесто сум плачела од преголема мака дека не сум успеала да постигнам нешто.
На погреб не заплакв ни кај дедо ми, ниту кај баба ми. Многу помлади луѓе починаа во моја околина, што според мене нивната страост со 80+ е проживеан супер живот.
Пред моите не се осмелувам ни тага ни страв да покажам, а камо ли солзи. Воопшто не сакам да ги секирам. Пред мм исто така, дали сум се расплакала еднаш или два пати. Дури ни пред него не ми дава срце да покажам слабост или жал. Занм ова ич не е добро. Срцето ќе си покаже еден ден од толку чување во себе, ама некако мислам ако споделам дека ќе ми биде уште потешко, наместо полесно.
Дури на зборови кога некој ќе се разлигави знам да бидам остра. Сметам дека многу малку работи во животот вредат за да се плаче за нив.
Една добра работа од сето ова е што некако почнав да се учам и темпераментот и нервозата да си ја конторлирам.

Многу тешка тема се отвори за недела вечер.