Ние околу и преку 40...

Јас ја забранив Черешната,ама една уште пожална ми пееја...

Спојлер

На свадбата заплакав само дедо ми кога го видов кај што плаче, дотогаш трпев и тогаш залипав..Дедо ми е пример за строгост, последен од кого очекував солзи...
Кажав, солзи ретко пуштам, ама кнедла во грло постојано имам

 

Кажав, солзи ретко пуштам, ама кнедла во грло постојано имам

Зaтoa и јa имaш груткaтa...извикaј јa,исплaчи јa...ќе ти oлесни.

 

Таков е денот, времето, атмосферата
Отвараме журка - тажачка
Еве една од мене

 

@Peco го доделиа Линотооооо
Тебе те нема на список
Отварам штрајк

 

Знаев јас дека така ќе биде, нема ни Лино за мене.

Еве една тужна песМа

 

Дека не плачам ви кажав ама нешто што во последно ме нервира и загрижува кај себе а не можам да го сменам засега е што почнав емоции да не покажувам и кај најблиските.
.Јуле рече за внуците не ги гушка јас децава свои откако подраснаа слабо ги гушкам ,не знам да ги мазам мамино мамино.Некако ладна сум кон сите Како да ги сметам за големи па сакам побрзо емотивно да зацврстат ама се плашам да не направам обратно.
Навистина тешки теми ама треба вака да си споделиме ...

 

Воопшто не сум плачка.
За мене плачењето е како еден ритуал. Кога ми се насоберат работи со месеци и месеци, и чувствувам дека ми треба едно добро плачење, тогаш барам време да сум сама, на пример децата легнати, маж да излезе и се посветувам на плачење едно два саати сигурно.
Тогаш се утопам во самосожалување и само обвинување и обвинување на Бога и сите други, плачам за сите живи неисплакани повреди и таги, незсдоволства и неуспеси од кој знае од кога случени, плачам и ридам додека се не исплачам и онда се раѓа Феникс - од пепел.
Подобра терапија од ова нема.

Јас реагирам и кажувам од и во гнев, тоа е она што не ми се допаѓа и што го контролирам со тек на времето, ама има уште многу да работам на тоа полје затоа што знам да сум доста груба, дури немилосрдна.
Од друга страна чувстителна сам на туѓите потреби, знам да ги препознаам кај другите и да ги слушам и сочувствувам.
Не држам лутина и не паметам зло.

Откако станав родител плачам за моите деца и за туѓите, како денес.

Последниот пат плачев во јавноста кога бев бремена со прво дете, паклено лето 2011, јас со 20 плус кг на мене, пред пороѓај, не се дише ни внатре ни надвор, средувам документи за државјанство и како по обичај (ова како да се договорени, еве не знам) доаѓам и ми вели жената задолжена за моите документи: ти фали уште еден документ!
А нормално дека беше препрашана претходно за детално да ми објасни што се треба, оти не ми се исплатеше возење 2 саати до таму.
Ми пукна филмот, се струполив на столчето и почнав да плачам.
Од немоќ, од бес, од очај. Оти ми идеше да ја запалам а не можев на нозе да стојам, едвај се движев.
И таа ми вели на тоа: ај, не го нервирај бебето.

 

@mareane изгледa пoврзaнo и двoнaсoчнo е тoa непoкaжувaњетo емoции и нaгaлењетo нa пoгoлемите децa...и јaс истo се oсеќaм вo врска сo ќеркa ми...се срaми,не сaкa физичкa блискoст никaквa пa и јaс некaкo се стaписувaм пред неa....не знaм дaли е прaвилнo или не ...

 

Па исто и моите во одредена возраст како сами да се оддалечуваа не сакаат блискост и после и јас не настојувам.Искрено јас и со мајка ми бев иста...А во блиска фамилија имам личност која иако децава и се веќе возрасни таа ќе ги земе во скут,па гушкај ,бацуј...Малава дури ми префрла вели види тете како ги гушка, а ти не...

 

Другoтo е мaлo и ептен ,aмa ептен е гушкалo...не сaкaм дa се oсеќa oттурнaтa зaштo не е тaкa ...здивенa е.,прoменетa...дури и други луѓе зaбележувaaт...и не јa гњaвaм...

 

@WORRIED.BT , @mareane ова ме потсеќа на мојот однос со мајка ми. Во мојот случај ова само ме направи посилна и посамостојна.
Тоа не значи дека не ја сакам, напротив ја сакам и се грижам, ама научив и да не ја оптеретувам кога неможе да ми помогне. Кога ми треба и и требам целосно сме посветени.

 

Здраво друштво. Жива сум.
Само со страшни болки во грбот од 8 дена постојано лежење 3 во Кавадарци и 5 овде во Скопје.
Уште на интензивна.
И како да се малку болките имам и дијареа
Затоа ме нема, немам ни сила, нит воља за пишување.

Ви Блгодарам што ме мислите да живнам малку па се читкаме.

 

@Umbrella22 ако може некако да бидеме од помош(било каква) пиши ни

 

Плачка не сум. Не плачам на свадби, погреби, филмови. Не плачам ни кога сожалувам некого. Кога сум понесена од емоциите се "ежам". Чувствувам некоја енергија која ми ги подига сите влакна. Брррр дури и од самата помисла.

Ама затоа умеам да се исплачам квалитетно кога ќе ми се погоди моментот. Емоции не покажувам, стресни периоди имам. Кога се фино ќе се наталожи уемам да почнам да липам јер мајка ми ми повишила тон. Ама тоа е збир од емоции и хормони.

Јавно последен плачев кога изгубив година ради испит. Онака квалитетно. Никој не ме виде. Се пикнав во ве-цето и плачев. Веројатно и тоа беше момент кога ми проработеа хормоните, по природа сум таква да не би покажала слабост пред непознати. Не дека ме погоди тоа што изгубив година, едно големо искуство ми беше тоа. Благодарна сум што секое утро се будам со покрив над глава, можам сама да станам од креветот, да се истуширам и да јадам. Можам да им кажам "добро утро" на саканите. Сето останато ќе се среди, порано или подоцна.

Не ме држи лутината ама затоа сум големо злопамтило.

На муабетот живот-компот, дечко ми рече дека повеќе го сакал сокот. Е ај сеа.

 

Не ви кажав,имаше свадба денес во другиот влез,си се изнаплакав кога ја слушнав: Свадба е големаа од радост за младите,душата ми се полни.

На мојата свадба не пуштив солза мајка ми е голема плачка ама штом таа издржа да не заплаче пред мене издржав и јас,пресреќна бев
Не плачам пред било кој,несакам пред секој да покажувам емоции,ама некогаш неможам да се воздржам...
И лош збор од некој допира до мене,мека сум ептен што на моменти и несакам да е така.
Ама пак полесно ми е да се исплачам,олеснам,најчесто сама со себе...
Како мала не бев мамина и татина галеничка,но добивав доволно љубов и од двајцата,сега кога ми се далеку мислам дека по се галам кога ќе ги видам,за разлика додека си бев дома

3та смена нема активни,па заминувам и јас

И конечно е Мај го обожавам

 

ДОБРО УТРО

Каде за 1мај? Ни за на балкон не е.
Јас закажав двобој на карти и оксан веке

 

Другови и другарице.. станујте и на барикадите! Денес е ден кога му се протестира на времево. Ич не ми е ќејф за скара...дур не ја надушам,тоа. Гледам малишани натоварени со ранци, патичиња, трењерки.. уште рано, рано здувнаа во групи. Мене никаде не ми се оди, ама, ги оддремав и вчера и завчера...што е многу - многу е Редно е човек да се стави во погон.
Гледав вчера, БиХ,снегот. Дал .да спакувам и ракавици,за секој случај џемпер и чадор - чекд. Уште да се телепортирам,ако може до местото оти не ми се станува од под ќебе.