Ние околу и преку 40...

Ееехх што ти значело да си работничка класа...време за форум ич да се немало. Па се уклучувам и ко од Марс падната сум што е тема, што е случено, што е новитет...
Охридов...Немаме вода поручеква, имаме земјотреси цел ден,туристи чат-пат, скопјани(шча) колку сакаш..

 

Сакам да измислат програма на машината каде што ќе може да се става секаков вид и боја на облека и она да си распознава и да ги пере без да ги шара и да им прави топчиња. ич не го сакам моментот кога треба да делам облека, па уште ако и немам доволно за да пуштам цела машина. Ми доаѓа да купам само бела долна облека за мене и мм и ајт со здравје.

 

Градинката е пеш 3 минути а до неа школо. Средно нема Јас и мм возиме секој ден до работа и назад а свекрва живее у центар Обезбедени сме за тоа. Иако маж ми вика немало основно да учи таму туку кај што учел он. Преку улица на свекрва ми е тоа.

Само прбл е што иаме една кола. Ама ќе биде и тоа.

Досеа спружуев сеа ќе спремам јадење за утре за на работа и за малата 2 оброка и ужина и ќе спијам.

 

Тоа е веќе друго
Штом имаш градинка,школо...


Сестра ми кога се омажи живееше во село.Одалечено од град 30 мин возење.Внук ми се роди астматичар.Првиот напад кога го имаше беше страшно.Бебе се угуши,помодре,таксиња тоа време немаше,они без кола,сред ноќ.Паника левел 100.Трчање по комшии за да се бара хитен превоз

Тоа ми беше и зборот погоре кога реков без кола ништо,не ја бива работата а да немаш у близина основни институции

 

Ние имаме и градинка и училиште до основно..Средно у град..Оддалечени сме од градот 10км 15мин со кола..Такси ни е 100ден а има и коли кои минуваат па ако ти се чека може и со нив тие земаат 30ден..За учениците си има платен автобус..И канализација има да..Сепак зависи од село до село..И немора да гледаш животни ако несакаш..Деца спијат а јас се мислам што да јадам..Ке се грицка нешто сигурно..Жешково не утепа ајде за 10 дена Пријатна вечер имајте

 

Жешкo ми е,нити oтвaрaм фб ниту феминa,се скaрaв сo тел и сo кoмпјутер,oдвреме нaвреме ќе се смирaм и сaмo ке прелетaм дa видaм штo прaвите....

Мaлaтa ми е сo мaјкaми вo селo,синкo тукa oди вo грaдинкa и oд нaреднaтa неделa пoчнувaме нa привaтен дефектoлoг..

Прoблеми се нaсoбрaa еден куп,кризи вo брaкoт,дo кaјќе терa ќе видиме...
Ми фaли тaткo ми,мнoгу си дoзвoлувa мм,дa беше жив немaше дa биде вaкa...(немaме тепaчки дa се рaзбереме),нo нaвредите се мнoгу гoлеми....и кривo ми е штo не сум тип дa се кaрaм,дa врaќaм,дa вреѓaм...дури се чуствувaм некoгaш кaкo гускa штo не знaе дa гугне..

Си кaжaв,ми oлесни,дa не зaмaрaм пoвеќе,се читaме пaк....
Имaјте убaвa вечер

 

Живот на село,за мене не е,освен урбанизирано село-нешто како што се селата во странство.,и тоа само на старост ваљда.За храна гледаме да не трошиме многу,готвам секој ден,па и благо ако им се јади,домашно ќе е,ретко купечко.Не сакам храна да се фрла,секако дома сме и со постарите па вишок не ни останува,секогаш има кој да дојаде,не мислам на стоена храна,тоа што се зготвило во тек на ден се дојадува.Пупи што да ти кажам,да не те разочарам ,мене ни по леб не ми се оди,одма некоја комшивка прашува,,дали почнав на работа,,или пак ,,најде работа?,најчесто прашање.Е и јас сакам,ама кај да ја најдам-ако има некаде пријавете.И на крај следува прашањето-од што живеете ами?

 

Ке има ли нова тема вечерва?
Да седам или легнувам

 

дај ти некој предлог

 

Имате ли фатено некој да ви буричка во ташна или мобилен?
А да не е маж ви

 

А у кое село нема продавница? Лулашки? Ние у двок ќе имаме лулашки И сладолед во која продавница нема? Не се селата со сено и коњи на поило, пусти и со прашина ко у прикаските.

И у Скопје може некој воопшто без кола да функционира?
Роденден на деца у игротека, на другиот крај на градот, у куглана исто...Мораш со колата секаде. На англиски на еден крај на пијано и балет во друг крај.

Јас најмногу предност гледам во големината на куќата, приватноста на детето и родителите, двор за трчање наместо издувни гасови од коли... Родендени во трева, базен во лето, елка во двор во зима...

Сега сме во стан од 70 кв и детево за пола саат збеснува сета среќа што паркот е тука, ама додека дојдеме до парк мора да ги издиши сите коли, да стоиме на семафори, и во парк секакви луѓе да се упикуваат со машко или женско ти е детево? За едно кафе у парк морам да се дотерам, вака на пижами надвор ќе си седам и ќе си пијам... Плус, страшната загаденост. Кога бев трудна одвај дишев во зима, одвај... СО филтри по дома...

Јас растев во куќа и неможам да замислам дете да расте во 2 соби, а уште помалку ако се повеќе деца. Како ќе имаат слобода, мир, приватност ако во дневната спијат родителите а во спалната три деца? Како едното ќе учи ако 2 седат во иста соба? Кај ќе одат кога ќе дојде другарче на гости? Каде ќе си играат децата, на тераса? Можеби да живеев во стан како дете ке ми беше океј ова, ама мислам дека најубавото нешто од детство ми е што имавме двор и голема куќа.

Еве тема, кажете дали ќе донирате органи?

 

Која од вас планираше да ослабе за брзо-брзо време? Епа и мене ми треба некоја магична диета, напиток, што и да е. Сакам да ги снема килограмиве од бутиниве.

 

Немам начекано некој да ми буричка, не ми текнува, па и да видам другарка или некој што го знам не би ми сметало ниту би драматизирала, милионите и онака в банка ги чувам
Па и в телефон немам нешто што некого би го интересирало

 

Аманте со селата. Како не ви досади цел ден за тоа да се збори?
Една улица ме дели од урбанизирана населба и како во пи*кич сум.
Не се залажувајте дека изолацијата е убава.
Супер за децата. Ама додека се мали.
За 7-8 години кога ќе ги мислите како ќе се приберат, ќе ве прашам.
Друга работа. Да ти снема шеќер треба да палиш кола. Не е симни се до пред зграда.
Се си има своја убавина, се е убаво во свое време.

Органи не би донирала, затоа што не верувам во здравството наше т.е. дека ќе завршат таму каде треба, туку кај оној кој му треба и има да плати за тоа.

Никој не ми буричкал во ташна и телефон.
Пасворди туѓи знам, не ги злоупотребувам.

 

Во старата дома татко ми во телефон ми чепкаше И еднаш од дома комшивка ми здипли телефон

не сум размислувала на таа тема, ама зошто да не... Само и мене ме плаши истото што и на Сања


Инаку ќе се навратам на претходната тема...Живееме во куќа, во населба оддалечена од центарот на градот за 5-10 мин со кола...Имаме и двор, и тераса, и сѐ, ама да сакам со малиот покрај езеро да одам, морам со превоз...тука има една главна и многу споредни улици...Има и маркети и аптеки и школо, иако е оддалечено исто колку тоа што е в град...
Севкупно не ми е убаво за живеење тука...

 

Главен проблем е што во Скопје не останаа многу куќи или плацови за градба кои го имаат луксузот двор и близина во центар. Затоа си велам дека имам огромна среќа што ем живеам во куќа, ем сум близу до центар. Дечко ми исто. Затоа и толку вложуваме во реновирање на куќите. Јас би се преселила во стан, но да е 70 квадрати и да сме двајца. Така да, потполно се согласувам со напишаново.
Кога во овој момент би требало да купам куќа/стан би имала огромен проблем за бирање на локацијата. Едно е каков живот имам и навиките кои е тешко да ги сменам, друг проблем е што место на живеење е проблем кој се решава еднаш, барем во нашава држава, па не може 5 години таму, наредни 5 онаму.

Органи сакам да донирам и ќе донирам. Но, морам да смислам начин како органите да бидат донирани на млади луѓе кои со години се надеваат дека ќе добијат орган. Исто, тоа мора да се луѓе кои не можат да платат одредена сума на докторот. Ова после мојата смрт. Вака би донирала коскена срж или бубрег само за оние кои ги сакам, знаете веќе кои се тие личности.

Никогаш никој не ми буричкал во ташната, ниту пак мобилниот. Ниту моите дома не го прават тоа, освен мајка ама кога не сум дома или спијам. На гости одам кај луѓе од доверба а кога не се сите од доверба, ташната си ја земам со мене.

 

Телефон ми буричкаат сите домашни,тука спаѓаат мм и синко,друг не.Органи би донирала доколку се во ред,ова го пишувам поради тоа што во болница не прифаќаа да донирам крв,поради тоа што сум оперирана,а порано бев крводарител.Незнам дали има нешто врска тоа,не сум стручна да кажам.Но доколку може би донирала,ама истото ме замислува Сања што го спомна