Ние околу и преку 40...

Не сакам никој да се учи на моите органи,доволно им е тоа што им оставив да се учат и вежбаат.
Би донирала и јас тоа е нешто најубаво за да спасош нечиј живот.
Со мм никако неможеме да заспиеме некоја вознемиреност имаме двајцата,ме фати паника ѕвонев кај моите да ги проверам.

 

И јас никако не можам да заспијам. Преспав преку ден 2-3 саати. А аларм наместен да ѕвони во 06:30.

 

Би се налутила и тоа многу. Никогаш не барам помош од друг доколку сама можам да го направам тоа. Штом сум решила да барам услуга, значи ножот до коска е дојден. Никогаш не би побарала услуга која знам дека не можат да ми ја направат. А штом некој ќе ме одбие и ќе каже не, тогаш сум многу навредена. А навредата и лутината се уште поголеми кога е моја крв во прашање. За него јас би се - буквално. Не очекувам ништо помалку од него.

Но, нема да реагирам никако. Ама ќе вратам, тоа сигурно. Да се решиш од некого да побараш услуга, за тоа треба сила бре, да стиснеш заби и да кажеш ми треба тоа и тоа. Бараш услуга кога немаш други опции. Во тој момент значи ти е навистина битно работата да биде завршена.

 

А што е важно што ќе закопаат и дали уопште нешто ќе закопаат? Секако ти ќе се распаднеш, а они на слика ќе те гледаат.

Да има опција во државава и јас веднаш би се пријавила, тоа што пишува на возачките е многу паметна работа.

Едит: во Македонија не постои систем за трансплантации, ниту пак таков центар. Допрва одат докторите да се образуваат за трансплантации.
Може жив на жив донор - бубрег, црн дроб, коскена срж.. Но не постои начин да донираш се' после смртта на рандом лице.
Самото вадење, чување, транспортирање на органите е сложено.

Иначе Мистер, да знам дека моево срце може некому да продолжи живот кога јас ќе умрам, моите бели дробови ќе спасат некој со цистична фиброза, мојот бубрег ќе откачи некого од дијализа... Нема похумано нешто од тоа.

 

Пак ве дрма во Охрид?!
Аман веќе.
Гледам на апликацијава доминираме во задниве 24 часа...

 

Кога станав во пет бев посвежа. Се истуширав и клапнав.
Тетово, спремете гравчето на тавчето со колбавчето за денеска. Че аз идвам при вас.
Јутар, народецу ти красен. Rise and shine.

 

Не е хумано со неиспиено кафе да читам за органи бре ! Ко за тулумби да зборите
Се зезам, не ми смета.
Јас би ги дала. Ја знам процедурата на вадење, знам и дека ќе ме хевтаат после бат ху керс откога те нема веќе !?
Бујрум на кафе...

 

Добро утро. Утринско кафе, чек аут, малку работа, и до вечер сум дома.
А утре после работа... одмор!
Ќе одиме да ги однесеме децата кај моите во село и малку ќе поседиме. Многу си го сакам селото!

 

Морнинг

Ај да ве поздравам со едно песМиче:

 

Morning

Едвaј стaнaв...вo 2 и кусур легнaв...
Кoнцертoт ме рaзoчaрa...aмa aкo пoдизлегoвме...
Ќеркa ми кo oбичнo нa сред нaстaн и се здoсaди и пoбaрa кaј бaбa и дa зaмине..

Млaденци бевме синoќa ...сaми дoмa не знaм oд кoгa не сме биле...

Убaв ден имaјте...мoјoт пoспaн и мaмурен ќе е..

 

Убав ден на сите, дупла шоља кафе и едно виртуелно и уште не расонет.
Синојка на ноќно капење на базен со синко денес сум како претепан, улежана стока што значи сите мускулчиња ме болат.

 

Сакам крофна за доручок

 

Полнета со крем или празна.

 

Морнинг пипл. Денес се чувствувам малку подобро.
На тема град-село, различни карактери, не може на секој исто да му биде. Ние кога се преселивме во село ми беше најдоброто нешто во светот. Да се тргнеш од луѓе во ист двор да ти бидат, да ти коментираат, кавги и слично, да не раскажувам на големо не можам да заборавам колку слободно се чувствував. Има во село и градинки и школи и маркети и се што ти е потребно. И пешки можеш да стигнеш до истото. Има и дечиња, во некои места повеќе, во некои места по едно. Кај мене на улица пример комшичето нема со кого да си игра, сите се или поголеми или бебиња. Кафичи има, клуб имаше не знам дали се уште работи, во истата општина. Како и да е, јас се заморив. Не можам со луѓето, тротоар да имаш на улица да одиш. Да немаш осет за околина да фрлаш отпад насекаде. Да ми се ставаш во двор на муабет со саати, без осет дали сега сум дошла од работа и немам ни ручек. И да, да ти се пикаат во преграден двор кокошки на комшија кој патем и не ти е толку блиску со куќата... Автобус.. е тоа е посебна приказна. Кога децата во средно ќе ви тргнат ќе треба да патуваат и патуваат. Нема да им биде тешко, и мене не ми беше за на факс, меѓутоа се губи значително време. Се проширува општината, се населуваат многу луѓе, но тоа повеќе не е за мене. И да, му текна на градоначалникот во сред населено место да дава имот на огромни фабрики и шпедиции, па сега во ниедно време фрчат цистерни и шлепери пред куќа кои не знаат ни за ограничена брзина. Да, нема деца што играат на улица. Затоа што лудо се вози. Затоа што на комшијата синот е наркоман и неколку пати ќе ни влезеше во двор додека ја врти колата на ручна... И така, во се убаво и нешто лошо и обратно. Имаме и многу овошје и зеленчук

Органи би дарувала. За брат се би дала. И бел дроб, не само бубрег. Можеби кога ќе имам деца поинаку би размислила, но се што можам би направила за него. И за родителите секако.

Ужасно е жешко, кафето ми е при крај. Ајде убав ден

 

Со празна може само фризби да играм.
Мада ко ќе се замислам, идат тие со кафе...
Само без прав шеќер. Хејт ит!

 

Ептен во амерички филм ќе влеземе.

 

ц, таму само цајканите јадат крофни.