Ние околу и преку 40...

@joy1 @CameliaMiller @Annath

 

@WORRIED.BT упатот за крв ти трае цел месец од денот кога ти е издаден.
А за другото навистина не знам.

 

Fala ti toa mi e najbitno

 

Денес ме ослободија во 11 од работа и конечно да ве исчитам.

Многу теми се свртеле деновиве.
Несакам посебно печење на сонце, а не ни фаќам многу боја. Ама сакам плажа и море со добра книга, евентуално да свртам табла. Ама одмор не одиме во топ сезона одамна. Цело време крај на август почеток на септември сме оделе и како што веќе кажав комбинирано - планина море или море шетање.
За живеење во село не дека не и паднало на памет, ама никогаш озбилно не сум размислувала на темата.
Пари за храна немам појма колку трошиме. Мислам дека поприлично. Јас не внимавам кое колку го плаќам. Тоа мм знае понекогаш. Единствено еве денес ми шадна во очи дека Принглс чипсот во Тинекс е мнпгу поефтин од Рамстор. (Рамстор околу 145, во тинекс 115 - некој попуст како да има)

Не сум фатила ниту сум се посомневала. А незнам како би изреагирала да фатам некого. Не дека освен нешто ситно пари и многу лабела, кармини и пенкала, има што да се види. Може непријатна би ми била ситуацијата.

Јас сум апсолутно за донирање на органи. Да постои моѓност да заврши на погрешно место, ама ако има повеќе донори оние кои немаат пари сепак повеќе ќе имаат шанси да стигнат до орган.
Јас и онака не сакам да ме погребаат, нека вадат се што може да искористати остатокот на кремирање. Несакам погреби, плачки. Нека ме сакаат луќето додека сум жива. За после срт ништо нема да ми значи. Несакам да ме жалат и плачат. Секој треба да си продолжи со совојот живот.
@Mr. Right малку ти е невкусен коментарот. Не мораш да имаш желба да донираш, ама не е убаво со таков ригиден став. Не дај боже, значи не дај боже да си ти во ситуација да имаш потреба или некој твој близок. Како би изреагирал во таа ситуација?

Во принцип не сакам да барам помош. Фала богу не сум ни имала потреба да побарам кој знае каква услуга. Не би ми било се исто ако сум сигурна дека може, ама не сака. Во спротивно нема за што да се лутам

Има кај нас начин да се зачуваат или може само моментално да се искористи за екстрахирање на матични клетки?

Крв не сум дарувала. Порано бев многу слаба, па и покрај тоа што крвта ми била секогаш одлична, ме одбиваа. Како и да е планирам во иднина да донирам.

Честито годишнина и уше многу заеднички години исполнети само со убави моменти.

Упатот важи еден месец, а не до крајот на календарскиот месец во кој е издаден.

 

Скржав низаеден.

 

Ептен да ти кажам.

@Ano свесен сум дека повеќето не се сложувате со мојот коментар и дека можеби си мислите шо му е на овој, ама стварно не можам да направам такво нешто. Не знам, ова ми е мислењето сега за сега можеби како ќе одам со годините нагоре ќе го променам мислењето.

 

Јас сметам дека дарувањето крв не е здраво за организмот и никој не може да ме разубеди.

@lunicka среќна годишнина и многу убави години пред вас ви посакувам.
@Peco на кои лекарства си што си секогаш позитивно настроен?

 

Ми пречат луѓе без осет.
Малиот на братучед му на дм имаше стрептокока у грло.
Така ми е како ми е, еднаш ги замоливме кога е болен да не одат. Имунолошки сум крш, секој пат фаќав од него и вирус и бактерија. Претходен пат стомачен вирус Господ во пижами го видов.
Сега стрептокока, беа на гости во неделата. Почна од вчера, денес со затворено грло сум.

Дм изнервиран со културно им кажа пак сега по телефон, смртно се увредија како не, од мало дете возрасен човек не можел да се разболе. А го научиле кога е болен да брцка прсти во нос и уста и да ти ги пика тебе во уста. Они дома си се заебавале еден со друг и му се смееле и он си мисли ок е, од дете од 3 години не очекувам повеќе, ама од возрасни ... Кога беа све беше со рачиња по маси, кваки, фрижидер, на дм му брцаше у уста со улигавени рачиња.
Ни е добро за дете, ни за околина.

Се чувствувам лошо.
Како би постапиле вие?!
Не сум лигуш, од дете тамам работа, ама ситуацијата е деликатна.
А у крај краева стварно ми е мака од родители кои се смеат на секоја глупост на своето дете и уште ја стимулираат, а нема и никакви граници.
Непријатно ми е зошто се навредени, ама од друга страна лесна е ситуацијата за сфаќање. А од трета страна доаѓаат за да одморат, седат на мобилни, ние дете чуваме.
Баш се осеќам без везе... да не речам криво...
Антибиотик е најмалку што смеам во моментов...

Дарував крв порано.
Здраво е, ги одржува матичните клетки во форма. Иако може моментално да го намали имунитетот.
А и природен филтер е. Мислам природен, ама ме сфаќате шо сакам да кажам.

 

Ваквите ситуации како Лилит што опиша на куп ѓи има.Наши пријатели,штом им беа децата болни,РЕДОВНО ни ги носеа.И нормално и моите префаќаа,се изналутија кога опоменав,но кратко,пак иста песна,па уште побрзо им оздравувале ако ѓи прошетаат,но не ги шетаа во природа туку кај нас.Ако барем имаат осет требало да им е јасно,зашто биле опоменати колку што разбрав,и не е фер кон Лилит.Не можам навистина да разберам луѓе без осет,поготово кога е здравје во прашање.Пробав да се справам не успеав со вакви,изгледа требаше да лажам дека не сме дома,а тоа не ми е убаво,да ќутам кога ќе звонат на врата.

 

Една година татко ми прими вакцина против грип.
Прв пат во животот, многу набрзо после вакцинирањето го собори грип.
По немоќен го немам видено. Страшно беше.
Се подоправи едвај. Се јави еден негов пријател за да каже дека ќе дојдат на гости. Не успеа ни да им каже дека “до вчера“ бил покосен.
Како и да е, луѓево дојдоа.
Само што седнаа на маса и првични муабети - како сте, што сте, татко ми кажа дека едвај жива глава извлекол, но сега е добро.
Жената како попарена срипа. Се извинувам, но ќе се видиме друг пат.
Останавме подзинати.
Сега, од денешна перспектива сфаќам колку била во право.

Нема лутиш за такви работи.

 

@lunicka некa ви е среќнa гoдишнинaтa. Ви пoсaкувaм пoвеќе среќa, љубoв и меѓусебнo рaзбирaње.

Сaњa и мене ме интересирa @Peco нa штo терaпијa е.

Луѓе дaли oд жешкoвo не ви се јaде, немaте aпетит или сo мене нештo не е вo ред? Зaвчерa и денес леб немaм стaвенo вo устa, целo време сум нa грицки. Акo јaдaм тoa е еднaш дневнo и тoлку. Еве пред мaлку изедoв сo силa бисквити и млекo кoлку дa стaвaм нештo вo устa.

 

Да се пријавам и ја во недарители!
Не дека не сакам, имам фобија од земање крв. 27 години начукав, со мама одам да правам крвна слика. Тие 30секунди вечност ми се. Два пати имам и свест изгубено. Хорор. Абе нека ми боцкаат 20 прсти, само вена не.
Ама недај Боже ако е зорт, ќе паѓам ....
Не ги сфаќам наркоманиве жими се.
Иначе А2Б+ сум, изрод некоја група

 

Крв не сум дарувала, а ми е неостварена желба. Кога бев средно, редовно се пријавував на такви акции, со цел да губам часови. Детиште бе. Ама џабе кога редовно ме враќаа назад, оти и самата сум слабокрвна. Ми беше криво што ме напуштаа другарките. Иначе сум крвна група 0+.

Се убедувам да си легнам, оти умор. Ама и ми се гледа некој филм. На мисла сум што да се прави. Деца спијат, ама идилава некако не ми пропаѓа.

 

Хелоу кој е за кафе нека повели и јас да седнам откако ја превртив цела куќа од чистење на жешково ....каква генералка сум направила мислиш сватови ќе чекаме
Крв немам дарувано ,а и со имам да дарувам со 90 хемоглобин ,а секоја чест на оние кои се решиле и органи да даруваат навистина има луѓе што му требаат ...
Болни не одиме никаде ,а и никој не примам болен и точка се лутеле ми гајле не живеам за народ ...
@lunicka честитки да се множат Убава вечер ако е пеколно да се здрави и живи климиве !!!

 

Кога бев мала и настината, вујна ми обавезно не враќаше од врата ако не и се напомене истото. Или ако се закашлам одма имаше реакции. Ја сфаќав, не бев до толку мала и од тогаш научив да не и одам на гости, макар и само со расшмркан нос, а моите реално настинката не ја гледаат како нешто страшно. Не сум се лутела никогаш, нити сакам болни деца дома да ми носат, нити сакам да ми се лутат ако им кажам дека едноставно така ние сме по дома. Ако се лутат нек им стои. Аааа а ако и на врата дојдат ненајавени, а знам не се добри, ни отварам врата, ни им кревам на тел.
Немаат осет они, јас ли да им се секирам.

 

Болни мајка ми никаде не нѐ носела...Фатив сипаници на 21 год, од мало девојче и искрено бев навредена што родителите не ми кажаа дека може да има... Јас кога ги добив се изолирав додека целосно не ми се повлекоја... Не би сакала да ми дојдат болни дома, сега пред сѐ ради малиот, ама и ради мене

 

Здрав разум и јака психа. Нема друго. Нема апчиња за позитивно расположение. Сè е во главата. Дијазепам и слични, никогаш не сум пробал.

Да, и јас немам апетит на жешко време. Главно салати јадам. Сега ќе правам една шопска. Кој сака нека повели

 

Абе @sanjaeva бе, чoвекoт не е женет немa кoј дa гo нервирa пa зaтoa е пoлн сo пoзитивнa енергијa.

Дoбрo е, јaс мислев единствен сум. Нa здрaвје некa ти е Пецo.