Ние околу и преку 40...

Имаш и лаваца. Идам ич не се мислам. Ставај едно за мене..
Јебем ти европа, кафе си е кафе цигарче си е цигарче..

 

Македонче си е македонче ќе си бркаме ајвар шо се секирате ке си купеме и политанки

 

Podmackaj ti ramenjata ,spremi gi za let...te cekame so dadus i camelia.
Aj na rabota,dosta se ligavevme

 

Od benzinska,pUlitanki so limoNJ

 

Животот во странство ве учи на многу нешта и да бидеме искрени, не е за секого. Само одредени луѓе можат да се справат со притисокот и адреналинот кој тој со себе ги носи. Еве кои се неколкуте работи со кои сигурно ќе се соочите доколку се одлучите за живот во странство.

Слобода – Нов вид слобода. Слобода да правите што сакате, да патувате, да правите сопствени избори, едноставно слобода да бидете она што вистински сте.
Комуницирање – Постојано се среќавате со нови луѓе и неизбежно е да комуницирате. Доколку пак не го познавате јазикот добро, тогаш ќе дадете сѐ од себе за да се разберете и да ги реализирате своите најосновни потреби.

Нови случувања – Неверојатни секојдневни случки кои секогаш ќе ги паметите. Одење по болници, аеродроми, заболекари, каде сѐ ви е ново и непознато. На секој можен начин се обидувате да се објасните и да успеете во својата намера.
Важноста на малите нешта – Кога сте во странство сфаќате дека празниците и малите нешта кои тука не сте ги сметале за важни се оние кои најмногу ве прават носталгични.

Созревање – Се запознавате себе, стекнувате многу пријатели, се учите како да се снајдете и носите со одговорностите на животот.

Адреналин – Ништо не предизвикува поголем адреналин од качувањето во авион и патувањето кон непознато место. Не ги познавате околината, луѓето, јазикот. Е тоа е вистински адреналин!
@vitamina Постов го напишав за тебе и за други како тебе личности каде и да одиш на било кое место,блису или далеку нека те води само позитивна мисла.Каде и да си само на тебе да ти е угодено и на твојата фамилија никаде не е како во твојата родена земја,тука блиску до фамилијата,до твоите ближни кои ќе те сакаат и ќе ти ја пружат секоја подршка кој што сака нека ти каже и пишува слушај се самата себе.
Послушај си го срцето свое

 

Се нервирам од гужви на шалтер ја, ич не ми се чека у ред, посебно ако немам бројче

 

Фала ти многуууу

Или од коперација нарезак и вегета

 

Заборавив, среќен роденден Дуника и Грин

 

Да не го тупам, ама парите и статусот не се она поради кое би си отишла од Мк.
Но секој си знае за себе и своите причини. Само знам дека со сите сили ќе се борам за да им пружам на децата добра иднина. А тоа тука го немаат, дефинитивно.

 

Абе да не се лажеме, тој што сака да си оди за подобар живот, може да си оди кога сака. Само не си оди...нема храброст и го мрзи.
Не сме и у кожа на Витамина за да знаеме што поминува. Мислите дека се на форумов треба да пише за да ја разбереме?
Еден фактора па што сме за да ни полага сметка.
Некогаш најголемиот успех е да си признаеш дека не си среќен таму каде што си.
Онака ко што ние се осеќаме тука, можда она се осеќа таму ко граѓанин од втор ред.
Како сакате сфатете ме ама сакам живот каде и јас ќе живеам, а не само да бидам жртва за своите деца... кој сфати сфати.
Вашето часкање тука за нечии животни одлуки сфатете го сериозно. Не е кафе муабет кога на некој реално му се дешава, не е само уште една пролазна тема на форумов.

Од ова што читам на темава, мислам дека сме сите за на групна терапија. Сериозно.

 

Те разбирам анат и те подржувам. Ти сепак најдобро си знаеш за себе.
Јас пак сум обратна ситуација од тебе, секој од нас живее во различен свет со различни опции и можности.
Фактот дека парите те одржуваат во животот е пресуден ама има тука и нешто друго покрај парите што лично ние го доживуваме како фамилија. И тоа така на нас би ни одговарало нели. Но не и на некој друг.
Тоа ми е поентата.

Дојди и тебе да те гушнам знаеш за што
Ако си тврда јас знам и видов дека си ептен мека у душата..

 

Сакам да не сум желе зајко...јбг, кој што ќе одлучи да види.

Ти си знаеш како ти е.
Тука ќе полудам, не па некаде далеку па и субстандардно.
На никого не ни е лесно.
Читам по темава. Изгубени драги личности, нарушено здравје, финансиски проблеми, несоници, стресови... на ретко кој му е добро. Ете твојата мака е таа.

Деновиве ми се рика ми се плаче.
Има една апликација за конференции, ќе отворам "соба" у неа и ќе ве поканам на групно плачење.

 

Парите се битни, до одредена граница, додека да се издигнеш малку над земја. И после сфаќаш колку се важни ситните задоволства кои ниедни пари не ги надоместуваат. Колку среќен народ имам видено по нашиве села, чудо едно, а немаат многу пари. Не се сите исти нормално и не е ни таму идеално, имаат еден куп проблеми и тие, но ми се чини како на луѓево од нашиве села им треба многу помалку за среќен живот. Ја нема таа трка, фрка, журба што се осеќа во Скопјево.

 

Тоа веќе зависи од човекот. Секој си се пронаоѓа во нешто и се стреми кон истото.

Витаминче, јас ти кажав, вие најдобро си знаете моите ставови се мои, вашите се ваши. Не сум ви во кожа за да знам, и не е мое да судам. Само си кажав како јас би постапила.

Факт е дека секој човек не е ист. Не се стремиме сите кон истото, ниту го посакуваме истото, ниту пак реагираме исто во одредени ситуации. Не може сите да се ставиме во ист кош. И фала Богу што е така

 

Ова наредба е директУрке, или културно замолување?
Оти денес како сум расположена за ржење, и докториштана бегаат од мене

 

Дечки, ај за помош.
Каде да најдам големо мече, со солиден квалитет, но не со цена како од Џамбо?
Се роди една бепка. За на мекици ми е.

 

И јас сакам да знам Имам една бепка што треба прв пат да ја видам деновиве

 

Кога ќе се присетам само колку маж ми во македонија добро живееше, колку убави спомени имавме и градевме двајцата..
Убави времиња.
Ама, тој се жртвува за мене да појде со мене за рака..
Ииии.. згрешивме.
Сега се веднам како попче и му велам имаше право.

Не секоја одлука е вистинска одлука, не секој ризик е добар живот. Не секое странство е убав живот..
Не секој став и теорија у пракса е таа што ние ја замислуваме и имаме - розево.

Јас не кукам за пари нити некогаш сум кукала, работам од свои 16, све работев, дури и по две работи, имам пари у мојот џеб и не се плашам да појдам и на крајот од светот и пак да печалам.

Јас си знам само што се ние имаме и уживаме во нашата земја, далеку е од идеално ама прифатливо оти како што кажа малерозна понекогаш човек се презаситува од се и му е потребна одишка, нов начин на живот а не мелахолија и роботски живот.

Никаде не е идеално, ниту пак у нашето државиче е нешто поарно ама сите си ги знаеме способностите за подобар свет и живот.
Не значи дека сите ние треба да се пронајдеме у странство, ниту пак у македонија, секој со своето си е. Не сме сите од ист калап.
Главните причини јас си ги знам. Придобивките исто така.

Споделив со вас оти ми тежеше на душата и сакав да слушнам муабет оти во живо го немам. Немам со кого 2 реда муабет да направам. Да пијам кафе и да се дружам оти живеам на богу изад леџе и да не дај боже ми притреба едно млеко или сируп за бебево ќе треба пешки на минусни температури да одам 40 минути за да купам, и тоа сама со бебево.
Ај за мене како така, ама греота ме фаќа за бебево свашта претрпе со нас оти немаме ни п од помош.

Човек чека чека и чека, се труди работи, живее и на крај вели ок сега се е во ред, и кога е се во ред во рок од 1 месец повеќе ништо не беше во ред.
Се преселивме од еден во друг град и се запустивме овде.
Ама не си знаел што те чека нели, мислевме дека одлуките се преиспитани и добри ама не било така.
Теоријата и праксата друго ни покажаа.

(Не се објаснувам на никого, ова го замислувам јас ко некој дневник и си пишувам, чисто да го отфрлам од душава).
Да се искажам..
И фала ви што ме трпите.

Знаете.. се осетив јас како лека полека си рипам за непотребно, се нервирам, депримирам. Многу пати сум се избацила на форумот во последно време со глупи нервозни коментари а и маж ми истово го забележа, фала бога што се свестив да си кажам стоп. Можам јас повеќе, можам подобро, можам да бидам човек.

 

Се согласувам. А и годините играат улога, ставовите и желбите/приоритетите се менуваат низ годините.

 

Ајде тортааа
Дуника денес полни 30 лета
Многу ми се гледаат ама ај...
Да резимирам-супер родители,една диплома(за џабе), неколку пропаднати врски,скини-врзи кариера,вистински другарки кои се бројат на една рака,добро здравје,и еден сУпруг(се надевам последен).Среќна и несреќна,гледам да ги фатам сите нијанси на животот,а од судбината сакам да ми се случи само уште едно бебе-за другото сама ке средам
@vitamina одлуката е донесена,нашите моментални ставови се апсолутно небитни.Верувам дека живеењето низ Европа те има преобликувано како личност,и ке успееш да ги најдеш светлите страни на Мк,зашто ниту странство не е толку сјајно ко што изгледа,нити па во Мк не е толку лошо.Плус можеш да бараш субвенции од државата,докажувајќи им дека се враќа животот во Мк.Искрено и од срце ти ја посакувам целата среќа на светот,и подобро е да се каеш дека си се обидела,отколку дека воопшто не си си дала шанса