Ние околу и преку 40...

Филигран накит убаво ти текна сега ми поклони една драга особа ...

 

Во моментов мислам дека ретко кој вака не се осеќа.
Да можам на Килиманџаро ќе се качам.

 

И јaс сум вo истиoт муд...
Затоа и не пишaм ништo...

 

Chestopati slusam zrtvi poradi decata.
Stedam zaradi DECA, vo brak zaradi DECA, vo tugjina zaradi podobar zivot Na DECA, pravam xy raboti poradi DECA...
Ne
Jas si go ziveam svojot zivot bez da bidam vo uloga Na zrtva. Ziveam Na nachin kako se chuvstvuvam ubavo I srekno zasto samo srekna majka odgleduva srekni DECA. Ne sakam da sum zrtva za nikogo pa ni za DECA.

 

Се обидувам од неделата навака да читам ама многу е
Заглавив на муабетите за која возраст е најдобра за брак и деца. Да сум со овој памет сега би родила накај 25, ама тогаш на крај на памет не ми беше. Не се согласувам баш со @referentka дека на 40 имаш повеќе трпение, мислам баш напротив, барем кај мене е така. Може и не е само трпение него многу му ја мислиме ние постарите родители и ко повеќе да се потресуваме. Деновиве сум под стрес со здравјето на малово и милион мисли низ глава, што требаше да направам не направам, што треба да правам да не правам понатака да не се повтори пак...... се збрлавев и пак не сум сигурна во ништо.
Се омажив на 30 првиот го родив на 33 второво на 38.5 , сега сум 40+ со 2 мали деца . На лик пупу да не се урочам не личам ама годините се тие, уморот си е тој, нервите такоѓе . Ама на кого кога му дошол моментот, како и да е погрешен избор за маж не направив, децата ме подмладуваат и побудалуваат, весело е
@vitamina не сум баш во тек, менуваш држава или се враќате тука? Знам дека Англија ич не ти беше при срце, ако имате добри можности тука или на друго место барем можеби ќе си посреќна. Дека иднината на децава тука и *таму* не е иста тоа да, најискрено не знам дали би можеле да пресечеме еден ден да оставиме се и да се преселиме. А ми доаѓа на моменти најмногу поради нив.
Во англија бев 1 г и сватив дека сама надвор не можам, барем тогаш така се осеќав, а не ми беше толку лошо, криво ми е што не останав бар уште малку не ја доживеав доволно.
Како и да е не се каам што се вратив.

 

Немав време од работа прееска да ти вратам @vitamina не сакав да звучи како осуда, извини. Искрено многу работи се случуваат околу мене, па се ми е така... неубаво овде. Секако дека веројатно имаш свои околности, и верувам си ги измерила сите страни пред да ја донесеш одлуката, како и секој што би направил. Само би ти препорачала да немаш високи очекувања. Не за парите, туку за условите на живеење. И како што кажа самата, пасошите ги имате, па во секој момент може да ја смените одлуката. Среќно нека ви е.

@dunika среќен, здравје и убавини!
@Peco среќна годишнина, ти посакувам многу убави вести да споделуваш овде

 

И јас неколку дена сум во истиот тој муд...Сега на кафе кај другарка бев и ваљда по тонот на зборување мажоти и ме праша што сум нервозна...

@referentka извини вака,ама ќе те карам: доста бре со тоа „малку“ време за со дете,што ти оди умот на такви работи,ехе и внуци имаш да гледаш и уште посмирена и пореласкирана ќе бидеш
па ко ќе си отвориме една тема:+ - 80... и се за внуци и правнуци ќе си раскажуваме

 

@kravce има денови исто како тебе се осеќам, посебно што имам и пријатели и роднини на секој населен континент, и сфаќам дека јас тука најзатуцано од сите живеам. Ама мене, се' ми било џабе далеку од дома. Сум пробала. Не иде и не иде.

Нормално дека повеќе пари надвор, поубаво се проаѓа. Ама душава не магла, смог ми фаќаше за дома. На ништо не можев да се израдувам.

Да можам да си го земам цело семејство, ич нема да се мислам и ќе одам. Ама не можам да ги оставам моите, баба ми, плишковци. Се' е џабе кога ноќе не можеш да заспиеш зошто душата ти се пара.

Но тоа сум јас. Такви се и други.
За мене мојот живот е тука, иако со доста поскромни примања од надвор.

Да живеев во мизерија, да крепев за храна, може другачије ќе мислев.
Не сум богата, ама далеку сум и од сиромашна, и си ги имам сите мои на куп.

За мене е тоа најважно. Се' останато ќе преџвакам.

 

Да имам шанса,јас би отишла во странство.
Сега за сега, шансите се никакви, па пробувам да си го сменам мајндсетот за да ми биде поубаво и полесно тука.Во оваа земја сите се трудиме да се просветлиме, инаку немаме чаре.
Да имам опција тука или таму, охооо има ли поубаво од тоа?

 

@vitamina јас намерно ја прекинав дискусијата со тебе на ова прашање. Што и да советува човек ќе згреши.
Би ти рекла само - слушај го разумот.
Батали емоции.

 

Поддршка за @vitamina ти посакувам да ја најдеш среќата тука и душата да ти биде исполнета конечно.
Сметам дека секој најубаво си знае за себе каде му е поубаво.
Не можеме сите да се прилагодиме на условите во странство.
На некој му недостига семејството,на друг не му се допаѓа климата таму,секој со своето...
Секој си знае зошто донел некаква одлука во животот.
Уште немам свое семејство и не знам што ми носи животот,ама доколку тие што ги сакам не се до мене,и милиони да имам џабе кога душата би ми била празна.
Во странство би отишла за да прошетам да поседам некое време,ама за да живеам таму не знам дали би можела,али никогаш не вели никогаш.
за сите што се во лошо расположение,и виртуелната прегратка помага многу.
Тука сите сме како едно семејство,заедно се радуваме,тагуваме и плачеме заедно,што надвор во реалниот свет многу ретко го има.

 

Па можеби дека се палиш на фотелја и седиш во неа, па не ти се оди. Треба да се доквалификуваш, јазик да учиш... а вака тука подруго си е. Мозок не замараме, а фотелја имаме. А има луѓе кои навистина ја заслужуваат фотелјата или позицијата, ама немаат кабли и сајли за да дојдат до неа, па така и во сопствената земја се чувствуваат како граѓани од втор ред.

Културолошкиот фактор е и те како битен за убав живот. Нормално дека секој еден кој сака подостоен живот ќе го цени тој фактор... а не живеењето во селендра каде кино немало 100 год и нема ни да има.

 

Од моја блиска околина Имам роднина која после неколку безнадежни години поминати тука барајки работа како психолог замина за Шведска,најде работа како психолог таму,го повлече дечкото односно сега сопругот,роди две деца,секоја година доаѓаат тука на одмор,и никогаш не би се вратила.
Исто така и за Канада,дете кое замина уште како матурант сам учеше 4 год.таму ,неговите тука, денес ит инжињер,после 10+ живеење вели дека никогаш не се осетил како граѓанин од втор ред таму.
Незнам дали е до работата што ја имаат,но сите до еден се задоволни и не би се вратиле,социјализирани со тамошни и задоволни.

 

На оваа тема - странство или не, сите се во право со својот став, па колку и да е различен и спротивен од оној на другиот.

 

@vitamina честито за одлуката и ти посакувам да уживаш во животот тука. Знам многу луѓе кои се вратиле и отвориле тука нешто свое. Повеќето од нив се успешни, поради искуството и работната етика стекнати во странство.

Мене ми е убаво тука. Ги имам прифатено сите маани на општеството. Сакам да сум блиску до луѓето кои ги сакам.
Брат ми е одамна во странство и супер му е. И тоа менуваше и земји и контитненти, сегде му е поубаво од тука. Разбирливо - сосема различни карактери сме.

 

И тука може да те третираат како граѓанин од втори ред, а тука си роден и ти и твоите прапрапра.... И некој со помалку кликер да те млати како сака, оти е нечиј миленик или швалерка на некој.... Свашта има, знаеме.
Во странство пак сигурно нема цел живот да работиш во фабрика, бар знаеме дека се напредува ако ти се избориш и трудиш.

И се е до карактерите, имам и јас пријатели во Германија -крај со крај не можат да врзат и не им е убаво.
Во Шпанија на други, цвеќиња му цутат, на трети во Шведска исто преубаво. Сите се млади, кои со\без деца.