Ние околу и преку 40...

Мора многу да вреди плавушот чим во замена за него ги бараш "нивните"

 

Оф и јас ова си го мислам нон стоп, иако не се 10, 8 докај 9 плус сат ипол ваму таму цел ден во работа поминат. Баш вчера бидејќи останав дома си помислив колку го чувствуваш денот кога не си затворен во канцеларија 8 саати . Ептен ми е збоктисано ама мора да се работи. вчера го правевме муабетот за средовечна криза, фаќа накај 40ка вајда, посебно на професионален план. Не џабе во нормални земји кога ќе им дојде овој период луѓето прават некои промени, земаат пауза од сек8јдневие, ќе откачат неколку месеци до година во шетање патување, менуваат работа и вајда полесно ја поминуваат оваа криза. Ние за жал немаме многу избор, ќе де фатиш ко слеп за стап за работата, посебно ако е во постабилна фирма, и те фаќа лудило после некое време ама траеш. А може и има избор ама за тој што има храброст, јас за жал немам.
Не знам колку и што сонував како дете, знам дека до некоја подоцнежна возраст сите обврски од тип на брак деца кариера ми изгледаа доста далечни, доста покасно созреав во овој поглед . Се почна после 30та и кога ќе погледнам наназад се ми изгледа како вчера да било, како пребргу да ми летна голем дел од животот. Како би се вратила назад да направам многу работи што сум сакала а не сум ги направила , како би сменила многу работи, барем во пиглед на образование и кариера. За избор на сопруг не би менувала сигурно, во тој поглед и генерално фамилијарно сум задоволна.
Ми фали детство, тинејџерски, студентски денови
Затоа и пробувам на детево мое да му докажам колку треба да ужива и да е среќен што е дете а не да ми се мршти секојдневно како му е досадно и како е тапа во школо, ех кога би знаеле колку ќе им фали овој период еден ден.
Што ви требаа муабетиве се разлигавив

 

Архитектонски немам, за администрација што сакаш, се' знам
Јазици, возачка Б категорија, солидно работно искуство, кажи плата

Јас не сум мечтаела за маж/семејство, туку за маж како партнер, со кој ќе го прошетам светов, безгрижно.
Испадна дека има повеќе грижи од што можам да замислам

Мажот е погоден (поарен е од замисленото), јас не испаднав како што замислував.

Мислев дека поголем авантурист ќе бидам

 

Апсолутно

 

Принцови нема веќе, само коњи останаа.


Од моите желби и соништа ништо не се оствари, а животот помина.
Каде има „Ресет“ копче, да почнеме од почеток?


Болката во рамото не ми дозволува да мислам и да работам било што.
Има ли некој доброволец да дојде да ми зачисти дома?

 

Лајкнати сте сите.
Сакав полна куќа деца, салата и ракиичка пред ручек, кариера, среден двор и скара што чади секој викенд, многу луѓе и музика, сакав...
Денес ми е ден за плачење. Така сум настроена. Емоцииве лудило ги фати. Веќе не знам која каде оди и што сака да постигне, па за да ги скротам под туш ќе си се исплачам.
И, сонувам нови сонови. Овој пат ќе бидат реални.

 

Јас ќе дојдам Пецо па и ќе си се пожалиме што не боли ,а и кафе ќе честиш
Денеска вредна бев ,не ми беа сите на број затоа не пишав но ве читам ...а ќе заборавев мажево мое не го менувам за никој на свет...љубов ми е...

 

Повеќето работи ми се остварија, подобар партнер и татко за децата не ни можам да замислам, нема подобар. Единствено нешто што ми фали од моите соништа е да живееме во куќичка со убаво дворче, некако станчево ми го подрасипа сонот

 

Многу имате испишано ама како сум отепана од умор не исчитав.
Денес ,напорен ден цел во трчање на терен и други обврски надвор од работа.
Една озбилна работа завршена другата одложена за по Велигден.
Сега решив да одмарам на форум кога читам пак теории на заговор на тема Општи прашања ко што на тема Феминизам имаше теории за заговор за С-илбо
Ама се замислив бре сепак Михајло ја разреши мојата дилема.
Се одмарам,одмарам...можно и да заспијам.
За мм па погоден ми е колку-толку,работиме,го обиколуваме светот,спиеме,јадеме,живееме.
Сега има и проблеми,ако ги нема неможеш да осетиш како е убаво и мирно кога ги нема проблемите.

 

Ми се насобраа обврски еден куп, да не ми е косава немаше да знам главата кај ми е.
Трчи ваму, таму, купи ова, она, трчи по автобус, по воз, на работа, дома, преморена сум веќе.

Мојот сон. Ма немам јас сон. Јас на другите знам да им кажам, за мене не, ништо.
Единствен сон од детството ми е да заминам странција. И заминав.
Во врска со работата, си знаев што ќе работам уште одамна. И сега ми иде главата од ѕид да мавам, ама тоа е, нема назад, ќе ми треба време за друго.

 

Здрaвo живo друшки!

Ве читкaм целo пoплaдне aмa зaглaвенa бев вo кујнa и сo oбврски пo дoмa...

Сите легнaa a јaс пстaнaв дa ги дoчекaм мaшините дa дoперaт...
Гледaм филм нa Телмa сo Сaрa Џесикa Пaркер ...зa жртвaтa и ценaтa штo секoјa женa и мaјкa јa плaќa вo oднoс нa рaбoтa и кaриерa...

Имaм тoa штo сaкaв... гoре дoлу тукa негде е...црн мaж вреден и пaметен ,кoј мoжеше дa е мaaaлку пoрoмaнтичен oд штo е...aмa тoa е...
2 здрaви ,прaви деца(фaлa бoгу)..сaкaв две женски...ќеркa ми дa имa сестрa ,зa кoјa јaс вечнo мечтaев...aмa синкo ,милo дете зa ништo нa светoт не гo менувaм...
Нa пoтешкиoт нaчин стекнувaме се...мечтaев сo пaрите штo крвaвo ги зaрaбoтувaме дa пaтувaме a не секoј денaр дa гo влoжувaме вo тули и зидoви...
Мечтaев и уште мечтaaм зa нoрмaлнo рaбoтнo време..
Сaкaв чaсoви и цеели денoви нa фaмилијaрни дружби...време сaмo зa нaс 4ицa...сaмo тoa гo немaм...

Честo кукaм нa oвaa темa oвде...пa нaјверoјaтнo пoзнaтo ви е и oвa...

 

Може кафе и муабет, за чистење нема потреба, само така прашав, да видам кој ќе се јави.

 

Можеби уште е многу рано да кажам дали имам се што сакам и дали е така како што замислував некогаш.

На моменти сама се пршувам што чекам и зашо стојам во место..
Да било барем малку поинаку можеби ќе беше полесно, можеби веќе ќе имав нешто кое се наоѓа во моите сонови ...
Си се тешам сама : некогаш ќе се оствари нешто и од моите желби барем дел немора се

 

Задоцнив? И трета смена спие?
Добро, сама ке си поправам муабет

Сонови од детството за животот... Секој човек, барем еднаш си замислувал што сака да биде и што сака да има... Но, секој од нас ДОЗНАЛ дека животот е „борба“ и дека идеално не постои...
Затоа, ако некој сон не ни се остварил, значи дека е време за... НОВ СОН

​

Ве гушкам сите

 

@sanjaeva јас само гушка да пратам

Ме фатила некоја нервоза и мене, нека дојде празников па да се опраам психички малку. Има периоди, таков ќе да е некој сега.

 

Не спиеме сите. Јас мислев заморов ќе ме успие,ама па вие со тоа соништата почнав дејдриминг во ситни ноќни саати. И ми текна сонував јас како не сонував,до 18средно до 22-23факултет одма работа мажење на 25-26 и прво дете на 28.
Човек си сонува,планира,замислува ама Бог остварува по негов план.
Да животот е борба навистина во која храбрите и оние со побрзи рефлекси успеваат.

 

Смислата на животот...не дека не ја знаев, ама овие 5 недели лежење, ме натераа да се преиспитам во секој поглед
Добро рекле старите, ако немаш здравје, немаш ништо..

Сонови...
Сонував како мала..не викам не..
Сакав маж, со кафена или црна коса, плавуши не..
Маж вработен во стабилна фирма или сам свој газда..
Маж што ќе биде со семејството за викенд, а не на работа.(ова гледајќи го татко ми дома, убаво чувство беше..)
Дете само едно... па после со тек на време викав, а зошто не две.. јас цел живот сама сум, знам какви маки истргав..

Не сум имала плав дечко, фала богу..
Тој што го имам денес до мене исполнува дел од моите тогашни критериуми
Денес со овие години и ова искуство, знам точно што сакам. Ама знам дека и не можам се да имам. Со тек на време работиме на подобрување..ќе излезе некоја супериорна верзија од нас

Е сега.. тоа од што не сум задоволна во животов ... не сум задоволна од сама себе. Потфрлив. Многу.
Ама назад нема..
А сега веќе е касно за да се поправат некои работи.
И криво ми е. Имаше голем потенцијал во мене, имаше и живот. Можев многу да направам ама депресијата ме мавна по глава и сега сум тоа што сум.. Најлошата верзија што можеше да излезе.. тоа е што е, нема бегање

Ми треба многу среќа за утре.. ќе ве известам што ќе биде

 

@Dust Дасти со среќа, што и да е!
И јас многу се нервирам кога ми зборуваат - зошто не продолжиш со образование, зошто не пробаш ова или она, препаметна си за оваа работа...
Не оти јас не сакам де, ама ете, ми се деси анксот, тоа е. Да ми фалеше рака полесно ќе сфатеа.

И второ, времето минува, јас цел живот се' што правам - е за да си обезбедам "мирен" живот - дом, стабилни финансии итн. И кога успеав колку-толку да се средам, немам сила во моментов да се борам на професионално поле.

Ич да не зборам дека тоа што го студирав не ни сакам да го работам.

Во моментов одма би дала отказ и би запишала ветерина, да речеме, но тоа ќе одолговлечи други, па трети работи...
А стварно не мислам на 35 допрва истиов пат да го почнувам.

Здравје, некаде во иднината, и на тоа поле ќе се посветам.

Не се откажувам од соновите, само паузирам.

@Sesil јас сум скроз атеист, па мислам дека е глупаво да правиш свадба на најголем празник. Сакам со моите дома, тоа се денови за СЕМЕЈСТВОТО, иако ние скоро секогаш не сме баш дома, ама сме заедно.