мојот храм е во мене, мојот бог е со мене... не одам често во црква, одам кога ќе почувствувам дека тоа ми доаѓа одвнатре и кога сум духовно спремна... се молам и фала Му што ги слуша моите молитви.
Секогаш кога можам одам во црква независно дали е празник или не..така сум воспитана..за празници пак посебно обрнувам внимание...
Најчесто одам за празници.Немам навика така од чиста мира.Еве вчера бев и денес сабајле бев. И вечер ќе одам.
Можеби се имам изјаснето на темава и порано ама не се сеќавам, и ме мрзи да листам сега наназад. Да не се лажам, ама и јас си одам во црква само за празници. Што знам, навика од порано. Или па многу ретко одам за да запалам свеќа за здравје и да се помолам. Секогаш кога ќе си речам ај денеска ќе одам до црква, се нешто одложувам.. И така си останува идејата, само идеја. Инаку вечер ќе одам во св.Петар и Павле во Ѓорче, најблиску ми е.
Одам во црква. Најчесто за празници, но и обични денови. Ме исполнува. Единствено место каде што си го пронаоѓам мирот. Кога палам свеќа си ја празнам душичката кажувајки ги сите неубави работи кои ми се имаат случено и со молитва за подобро утре ја оставам да гори. Кога ќе излезам и ги правам трите прекрстувања накај вратата се чувствувам толку олеснето, мирно и знам дека спокојот е со мене.
одам во црква редовно убаво ми е се полнам себеси,тоа е место каде можам се да си кажам и да си посакам се што посакувам
Во црква одам многу ретко..и тоа ете да речеме ако е некоја кај што немам влезено, а сакам да видам како изгледа. Значи чисто од архитектонски и историски побуди. Црквата ја гледам како секој останат бизнис и фирма во државава. Најбогатите бизнисмени се поповите. Нашиве попови овде не се ко на шпанските серии, па кога ќе појдеш да побараш совет, ќе те благословат. Баш напротив, ќе отидеш за време на пост, ќе го начекаш како јаде свинско (ова на дедо ми му се има случено) Ако си му верен на Бога, не ти треба ваква институција за да одиш и да му се посветиш. Па нели Бог е насекаде околу нас? Доволно е да си оставиш простор во мислите, момент за да му се довериш и исповедаш. И за тоа нема да мораш да гледаш во ценовникот, како што гледаш по црквиве Истото го мислам и за иконите. Зошто морам да бакнувам лик во црква? Ако му служам на Бога јас ќе го дарувам со своите добрини што ќе ги правам, а при тоа да не мислам кој се ја зашлапал таа икона во таа црква, а надвор оди колне и сее зло меѓу своите. На крај краева, не си верник по бројот на неделни посети на црква, туку по своите дела, добрина и помагање на другите. Од друга страна сакам да одам во манастири. Прекрасни ми се и зрачат со неверојатен мир и спокој. Башка што речиси сите манастири се на преубави места, планински или оддалечени од гужвите.
Штом сум слободна, или да ме нанесе пат пред црква обавезно одам, за празници и тек како. Инаку сега на 50м. од зградата ми градат црква, и ептен ми е мило што ќе можам уште почесто да одам. Некако кога сум внатре наоѓам мир спокојство, се полнам со надеж и позитивнаенергија.
Потполно си во право за ова, се согласувам, но, исто така и одењето во црква, барем јас лично, сметам дека е време кога се посветуваш себе си и на Бога, всушност преку молитва, најмалку е важно дали ќе бакнам икона, дали на истата ќе оставам пари или не.Низ тоа, јас ја гледам на тој начин црквата, воопшто не ми е битно, примерно, дали донеле нова икона или не, дали и зошто се оставаат свеќи да горат надвор или не, дали попот има пари или не, дали јас тие пари доколку ги оставам пред некоја икона, ќе отидат кај попот или во добротворни цели.Целата работа е духовноста, всушност самата намена на црквата.Ова го кажувам општо, не мислам дека некој друг така прави или размислува.
Во последно време почнав да одам почесто со цел да најдам некој мир на душава,а и да побарам помош од Исус
Јас одам во црква кога имам време обично последно време многу сум зафатена ама еве утре планирам да одам од неделата се токмам и ете утре баш имам и време..
Во месецот обавезно одам во црква. А има и моменти кога сум премногу тажна на пример, и случајно ќе поминам покрај црква, веднаш си влегувам.. Ми ја топли душата, ме исполнува. Тој мир на друго место не се наоѓа. И морам да ве искритикувам сите што ја критикувате црквата заради поповите. Не треба да чувствувате одбивност и да ја нарекувате мафија поради тоа што со црквата работат неблагодарни и неверници можам слободно да ги наречам. Одете си во црква за своја душа, не мора секој ден, барем еднаш месечно, сепак и Бог сака да го посетуваме Неговиот дом нели? Тоа е Негов дом. Како Христијани треба да најдеме време да се помолиме во Црква. Убаво е и за нас и за тие околу нас. А многу лошо е што сте изреволтирани и размислувате погрешно околу црквата само заради тоа што на нејзино чело стојат луѓе кои ја злоупотребуваат.
До скоро и јас имав изгубено целосно доверба во црквата како институција и се оддалечив и од религијата. Еден ден се најдов во една ситуација кајшто буквално зависеше само од Бога дали навреме ќе се разреши, отидов во црква, запалив свеќа и се помолив....и некако се смирив. За среќа се заврши како што треба. Сфатив дека има нешто посебно во тој ритуал...едноставно те смирува и можеш рационално да размислуваш и имаш моќ да ги наредиш коцките како што треба. Ќе се потрудам да посветувам повеќе време на верата,зашто ти треба нешто што ќе те држи во ова лудо време.