Односот брат - сестра

И мојот е помал од мене 5 години, но бидејќи е дете со посебни потреби, те. има аутизам секогаш кога можам, секоја слободна минута максимално ја искористувам со него. Душа моја златна ми е тој најмногу си го сакам

 

Поголем е од мене 4 години и моогу си го сакам. Ептен се грижи за мене, кога и да му побарам пари ми дава кога има, ми помага во се што ќе му речам. Без гушкање и задирање не ни поминува денот (како мали дечина сме ) П.С Најлоша страна кај браќава е што никој не е доволно добар за вас (во смисла за дечко)

 

имам и брат и сестра со брат ми ама онака службено си се однесуваме еден кон друг а без сестра ми неможам да живеам ептен ја сакам

 

Oдсекoгaш сум сaкaлa дa имaм пoгoлем брaт... Oсoбенo кaкo пoмaли пoрaзличнo гледaле кoн тебе кoгa ќе речеш "Ќе те кaжaм нa бaте "

 

Разлика сме 7 години ама се сложуваме одлично. Многу си фалиме кога еден од нас е на одмор или викенд, не поминува ден без да се слушнеме. Како и секој постар брат отсекогаш се однесувал заштитнички кон мене, и не ми пречело. Многу сме поврзани, ретко да се скараме за нешто и помеѓу нас нема тајни. Се надевам дека ваквиот однос ке ни остане за цел живот.

 

Јас имам сестра, односот би рекле другите дека ни е совршен, но јас мислам дека сепак можев да бидам уште подобар брат. Јас како постар се грижев и сеуште се грижам за неа иако и двајцата сме возрасни луге. Направив многу за неа, не го сметам тоа како долг, туку како моја обрска и огромно задоволство. И ден денес секогаш гледам прво за неа да има, неа да и е погодено па тогаш за мене. Но постојано имам чувство како да не сум направил доволно, како да не сум бил доволно добар брат, каков што заслужува таа. Се обвинувам себеси за ситници, криво ми е за секоја нејзина солза, или воздишка што била поради мене, за некои ситници со кои сум ја натажил.
Таа е единственото суштество поради која би „убил“ човек, единствената особа за која би направил се само за да таа биде среќна. Едноставно таа е причината за моето постоење на овој свет и единствената особа поради која ми е драго за секој нов ден, во кој ќе се разбудам и ќе кажам, фала ти боже што ми подари уште еден ден. Таа е како дел од мојата душа, без неа не умеам да дишам, ниту пак можам и сакам да живеам.

 

Имам постар брат и нема некој што го сакам повеќе од него

 

Брат ми е 5 год помал од мене и мн се закачаме значи зборуваме по потреба што помалку зборуваме тоа подобро инаку веднаш бунт се крева. Татко ми вика но толку му вреди.Да беше поголем од мене можеби подруго ке беше но ете нее.

 

Мојот е 8 години помал од мене. Буквално го гледав како расте бидејќи сум доста постара од него. Додека да порасне и двајцата се шетавме со модринки и гребаници Ама во последнава година две имаме совршен однос. Секогаш сум тука за совет, дали за школо или девојки. Кога нема да го видам подолго време, многу ми фали. Еден период кога бев во странство ова ни беше скајп- муабетот
Јас: Што има ново? Што ќе се пофалиш?
Тој: Нииишто..
Јас: Епа добро, ајде сега одам да...
Тој: Не, не чекај.. ај да си ќутиме заедно

(тогаш беше помал)

 

Имам брат 6 години и 2-3 месеци постар од мене. Како мали знаевме и да се скараме и да се спречкаме и се но сега како е на факултет во скопје се е различн кога си дојде дома разговараме се шетаме ме носи каде ке посакам, некогаш одам кај него па заедно го шетаме градот. Секогаш ако ми треба нешто знам дека ќе ми помогне или ќе ми даде совет. И го сакам највеќе иако тоа никогаш не сум му го кажала. И тешко ми е што со недели сме разделени.

 

За сестра ми, би го дала животот и многу повеќе.

Односот со брат ми? Беше совршен.
Ќе ме седнеше на маса иако мајка ми се лутеше и лажица по лажица ќе ме нахранеше. Уште го памтам првиот чоколаден Дедо Мраз - од него, уште памтам како ме покриваше со кебето и ми велеше да спијам, памтам како возбудено секоја недела чекав да заѕвони телефонот...знаев дека е тој. После некое време, престана да се јавува, не си доаѓаше дома, а јас будалче, сеуште имав надеж дека ќе си дојде, дека ништо не се променило...Будала дете, никако не ми беше јасно зошто тато плаче, зошто на Божиќ е тажен, зошто на Велигден е тажен, зошто секој ден беше толку болен..Сега веќе не постои страв дека тој нема да се врати - бидејќи нема да се врати, сега постои страв дека сите сеќавања во врска со него ќе се претворат во магла...


Постар е од мене 20 години. Го немам видено веќе 7 години. Срам да му е.

 

Пoрaнo кaкo мaли сo сестрa ми мнoгу се тепaвме т.е. ме тепaше сегa сaмo се кaрaме

 

Јас имам сестра тепачка леле.
Брат немам.
Поубаво е брат :'( ама немам

 

Имам постара сестра. До моја 13та година не се сакавме и се расправавме. Еден ден, за малку ќе ја изгубев. Од тогаш почнав да се грижам за неа, да ја сакам. Еве до ден денес тука сум за неа, и таа за мене, си помагаме, се советуваме. Господ ни даде втора шанса.

 

А јас пак мислам дека е поубаво сестра, посебно ако сте тука негде со годините. Еве јас иам брат и немаме баш добар однос. А за малку ќе сум си имала и сестра близначка, ах мамо мамо..

 

Имам брат помал 2 и пол години. Иако би сакала да имам и поголем брат и сестра ама тоа е

 

Imam I brat I sestra....brat mi do pred dve godini si go tepav I nikogas ne mi vrakjase ama sega....doma e kako na bojno pole neznaes od koja strana moze nesto da te tresni.....a so sestra mi skoro ic ne se tepame samo ponekogas znae da me izvadi od takt da I se razvikam I tolku(inaku taa e najmalecka a jas najgolema)

 

Јас имам сестра поголема од мене 3 години, мислев дека се сложуваме ние две, дека таа се грижи за мене, дека ме сака, но не испадна така Испадна дека многу ми завидува , многу е себична и итра. Се што ке посакаше од дома и го даваа, дојде ред ја да посакам нешто од дома за мене ништо.. И дојде ред ја за тоа да преговорам и да кажам дека таа е себична испадна дека јас сум виновна за се и дека не ја сакам сестра ми па затоа така зборувам ха тоа ти е...

 

Јас со сестрами си имав прекрасни детство сме се сакале,чувале,карале,советувале бевме многу поврзани се додека таа не фати дечко за озбилно кој на почетокот беше океј но во последно време приметувам дека таа се одалечува од мене. Тој цело ја контролира,и наредува, ја растажува,нема ден да не помине таа да не плаче поради тој идиот .
Честопати се карам со сестрами со цел да ја разубедам во некои работи дека не е се така бело како што на неа и се гледа.
Срцето ми се кине кога ке ја погледнам како плаче за некоја банална расправија со нејзиниот дечко,а уште повеќе што ретко можам да седиме заедно со нејзе како порано во детството.
Честопати се воздржувам да не се степам со него
бидејки со тоа повеќе сестрами ќе ја одалечам од мене