Со мајка ми сум во добри односи, некогаш се сложуваме, некогаш имаме спротивни мислења, не се сложуваме, ама ајде некако одржуваме баланс. Знае да ме пофали, да ме возвиши до небо, ама кога не сум во право знае и да ме направи помала од маково зрно. Е тука некогаш се лутам, ама подоцна знам дека била во право. Не и кажувам се‘. Значи кога се работи за љубов, знае нешто да ме потпраша, ке ја откачам или ке и свртам моабет на некој начин и ке сфати дека не сакам за тоа да зборам, па не напиња. И други работи што не се за кажување, не и кажувам . Таа за мене е Мајка, само мајка, не и најдобра другарка. Не се поставува како најдобра другарка, туку како грижлива мајка. Не знам од каде е тој нејзин инстикт да примети кога не сум добро расположена, кога сум лута или тажна, а гледам да го покажам пред неа спротивното за да не се грижи. Ама друг можам да излажам, неа НЕ.Тогаш знае да ме потпраша што ми е, дали сакам да разговараме, па најчесто се вадам со тоа дека добро се чувствувам или ништо не ми. Не сум таква да и се исповедам кога ми е лошо, затоа што одма ке се загрижи. Некогаш добра, некогаш лоша, некогаш строга.. таква е мојата мајка, каква-таква јас ја обожавам.
мојот идол ! жими се ! однос прекрасен и никогаш не ми било криво што имаме така близок однос значи да ми се случи нешто а да не знае мајка ми ? пссс нема шанси одма ме открива и ајде и се исповедувам нема ништо поубаво од кафе и искрен и мубет полн со совети од мамичка си ја обожавам бе
Не бевме од секогаш волку блиски како што сме сега. Не и кажував секогаш се што ми се мота низ глава, сите мои проблеми. Кога подобро ќе размислам не и кажував ништо. А да и кажев, верувам сега се подобро ќе беше. Ми помогнала во најтешки периоди, едвај истрпливи и се каам што нејзините совети на многу пати не ги слушав, бев глува за нив и верував дека само јас сум во право. Кога веќе се тоа заврши, гледам кого треба да слушам, кого треба да гледам како најголем пријател.
Блиски сме, и тоа многу повеќе од порано. Порано бев позатворена и тоа не само кон неа, туку кон било кој. Но сега е поинаку, кога имам некој проблем често и се обраќам и знам дека од неа ќе добијам добронамерен и искрен совет, затоа што ми посакува само најдобро. Имаме многу различни карактери, да не речам спротивни и затоа имаме чести несогласувања, кои за среќа брзо ги решаваме и ги надминуваме. Јас грешам во тоа што често избувнувам, кажувам работи кои не ги мислам, се караме многу и потоа ми е криво. Но секогаш има разбирање за мене, знае да ме утеши кога ми е најтешко. Ја сакам најмногу!
Дете од четири години: ,,Мојата мајка може се." Дете од осум години. ,,Мојата мајка знае многу работи." На дванаесет години. ,,мојата мајка можеби сепак не знае нешто." На четиринаесет години. ,,Секако,мојата мајка не го знае ова." Шестнаесет години. ,,мајка ми?!Она нема врска за ништо." Осумнаесет години. ,,Старата е за никаде." Дваесет и пет години. ,,Мама би можела да знае нешто за тоа." Триесет и пет год. ,,Пред да се одлучам ,ќе ја прашам мама за мислење." Со Четириесет и пет год.,повеќето мислат. ,,Би сакала да знам,што би рекла мама за ова." А со 65 год.се би дале само да можат со мама барем уште еднаш да разговараат. Колку побргу се разбере(ова за помладите девојчиња на форумов)улогата на мајката во животот толку е подобро.
Јас и мама односот мраз ладен Никогаш не сум споделувала со неа некои тајни,проблеми со другарки било што тука е сестра ми . И да немав сестра мислам дека сепак не би и кажувала ништо зошто она и тато уште живеат со нивните навики од старо време и не разбираат некои работи , не се во тек со настаните.Иако мама малку се издвојува тука но не е тоа тоа Фала богу имам сестра и две блиски другарки на кои можам да се доверам
Со мајка ми сум многу блиска, таа цел живот била до мене. Е сега секако не сум и кажала секој детал, но ово она што го знае, ме поддржувала и ме охрабрувала, во тешки моменти со мене плачела, ме смирувала, ме советувала, ми пружала љубов, ми помагала во секој поглед.
Можам да кажам дека со мајка ми имам изградено еден прекрасен пријателски однос кој што доликува за една мајка и ќерка. Таа ми е нешто како најдобра другарка. За се и сешто и се доверувам и целосно верувам во неа. Со неа зборувам отворено на било која тема, без срам. Свесна сум дека кога и да побарам совет од неа таа ќе ме советува да го сторам тоа што е најправилното и тоа што се очекува од мене да го направам, но едноставно понекогаш не е лесно да го сториш она што е најправилно, туку тебе повеќе ти одговара самата себе да си се залажуваш и тешиш со тоа што тебе би ти одговарало. Секогаш кога бараш совет ти веќе знаеш што е она вистинското кое треба да го сториш, но сакаш да го чуеш тоа што ти би сакала. Па многу пати кога ќе ми ја каже вистината в лице знам дури да и се налутам и да и се спротиставам како таа не е во право и да започнам да ја убедувам дека никогаш не ги гледа работите од мој аспек ,затоа што да за жал , вистината навистина боли иако знам дека тоа што го кажува е точно. Иако не признавам потсвесно многу, многу ми влијаат нејзините размислувања и совети, и сметам дека сето тоа што досега сум се изградила самата себеси како личност и го должам нејзе. Фала ти мамо, без тебе немаше да бидам тоа што сум јас денес.
подобра мајка господ не можел да ми дадее...!!! премногу сум поврзана со мајкамии....за се она прва дознаваа....прекрасно е чувството да знаеш дека во животот имаш некој на кој можеш секогаш да се потпреш,да знаеш дека секогаш покрај себе имаш рамо за плачење.... ја обожавам мојата мајкаа....незнам што би правела доколку ја немаа..!!! ТЕ САКАМ МАМО..!!!
јас и мајка ми сме 2 разлицни света некогас се слозуваме некогас не,но подобра мајка и да барав немасе да најдам највеке си јас сакаммммм
Јас и мајка ми сме буквално различни суштества. Таа север , јас југ. Никогаш немаме исто мислење ,немаме ист вкус ,практично немаме ништо заедничко. Таа размислува на еден ,јас на друг начин и ете ти кавги ,трипут дневно
Исто и јас со мајка ми. Иако се омажив јас и мајка ми не се гледаме секој ден но затоа се слушаме по неколку пати дневно.
Јас и мајка ми баш немаме никаква блискост. Сама прави да ми е срам од неа и ништо да не и кажувам. Нити се интересира за мене нити пак ме прашувакај идам шо праам..И неколку пати кога и имам кажано нешто у доверба одма на татко ми кажува а тоа страшно ме иритира...И више немам ни намера да и кажувам нешто...блискоста ни е ептен далеку...Некад имам потреба да кажам на некого нешто или некој да ми даде совет па морам со другарки или со нивните мајки...поблиски ги осеќам..://
Хмм,па да блиска сум,имаме супер однос,ми верува,ми дава совети без да и побарам ме сака,ја обожавам,се закаруваме секој втор ден за ситници,ми се качува на глава,ја нејзе уште толку. Си е малку терсен карактер,но бидекји неможам да издржам да сум скарана со нејзе,секоја караница ја вртам на смешка а она обично ја прифаќа.
Мајка - единствениот пријател без интерес. Мојот однос со неа е одличен. Од секогаш бил, а претпоставувам и ќе остане таков. Кога се работи за мене, нема „не можам“, нема „не сакам“, нема „почекај“. Секогаш, во секое време е отворена за искрен разговор, за да подели најпријателски совет, за да се пошегува, за да ми го разубави денот. Ме крие од татко ми кога правам глупости, оди во школо за да ми ги оправда деновите кога ме фаќаат будалите и отсуствувам, најомилени муабети и се оние со моето друштво. Ја слуша истата музика што и јас, моментално ringtone и е Change the way you kiss me и ги користи истите изрази што се вртат кај мене во друштво.. “Не се трипај“ и е омилен. Сепак, никогаш не дозволила да ја преминам границата и од мала ме учи дека за се` што ќе направам треба да бидам способна сама да ги истрпам последиците. Никогаш не ме напнува со „Седни и научи нешто, доста дремеш на компјутер“ затоа што знае дека самата сум свесна дека треба да станам и да научам, дека го правам тоа за себе, а не за неа. Знаеме да седнеме и да водиме безвезни муабети цело попладне. Се смееме понекогаш за банални работи, а се случува да се раскараме и поради последната капка сок во шишето. Кога е нервозна можам со еден збор да ја смирам, а и таа мене. Во нејзината прегратка се чувствувам најсигурно, а бакнежот пред да оди на работа е дневна рутина веќе 16 години. Како и да е, таа мојата потпора, рамо за плачење, животна гордост, а јас сум најубавата ќурка на мама. Mum, i love u!
zdravo jas samo sto se registrirav ,i bas ova tema za majkite sakav nekoj ako moze da mi pomogne ..Ti treba da bides mnogu srekna sto imas takva majka i takov odnos so nea ,jas bi dalla se ,samo ednas da mozev da go pocustvuvam toa custvo kako da mi e drugarka majka mi ,ili da mozev koga i da sakav jas da bev vo nejzinata pregratka,koga pisuvam vaka sram mie ne znam kako da se odnesuvam nekogas so nea,ne me razbira voopsto ,ne pokazuva emoci na bliskost samo ukoruvanje ,vikanje da sum najdobra ,da rabotam ,da bidam primerna za da moze da recat drugite bravoss.. kako od malecka pamtam samo takov odnos i uste od togas sakav ovoj dnos da go smenam sonuvav eden den deka ke em razbere ,ke se smeni ama ne za zall,nekogas ja razbiram mozebi e od toa deka taa vo svoeto detsvo nemalla usllovi i taka ja ucille nea ,ama zosto jas cell zivot moram da trpam sakam i jas kako moite drugarki nekogas da go pravam toa sto me pravi srekna ,ne samo taa sto saka,ja sakam muzikata a ne me ostava da peam ,go mislli toa kako nesto lloso,skakam i jas nekogas da odam na part so drugakite ,no ne me ostava ne znam mnogu lloso se custvuvam ,nekogas vellam mozebi ne trebase da se rodam...ve mollam ako imate nekoe misllenje za pomos odgovorete mi zasto navistina mi treba... [mod-kirilica:10uyedpj][/mod-kirilica:10uyedpj]
хмм..не сум баш толку блиска..ама taja си ги сфаќа работите без да кажамм ,некогаш се поткарваме за глупости ама се завршва со една прегратка.. мамии те сакам јас без тебе не сум јас
