Однос татко - ќерка

Како помала го сакав најмногу за свет, дури повеќе од мајка ми. Жал ми е поради тоа.
Сега кога пораснав и почнав да сфаќам некои работи, сфатив колкав глупак е он, колку го мразам. Избегнувам да комуницирам со него. Поголемо ѓубре од него на овој свет нема. Толку.

 

Немало јагоди во септември?!

Тато мене донесе, погали по ушенце и бакна по слепоочница

 

Мојот однос со татко ми не е ни приближно до тоа каков би сакала да биде.

Уште од малечка татко ми го гледам еднаш неделно. Кога бев помала ме земаше на спиење, сега се гледаме дури еден час неделно. И тоа не е по моја волја. Да требаше јас да бирам, би сакала да можам барем неколку дена да бидам со него.

Кога бев помала имавме поблизок однос, а сега сме некако ладни и резервирани. Не ни имаме некои посебни теми на кои би можеле да разговараме, нашата главна тема е моето образование, сестра ми и тоа како го поминувам денот. Никогаш не бил доволно добар татко и никогаш не ми обрнал доволно внимание. Да, знам дека треба да сум среќна што воопшто имам некаков однос со него затоа што некои ни тоа го немаат, но мене тоа не ми е доволно.

Со години ми нема кажано дека ме сака, со години ме нема гушнато. Јасно ми е дека можеби немаме шанса да се гледаме почесто, но барем нашето гледање да биде подолго, да не се заснова само на еден час во кој ме носи на доручек, ми прави три-четири реда муабет и ми дава пари. Не ми требаат ниту неговите пари, ниту неговите одобренија за некои работи, ниту ништо материјално. Сакам да се потруди околу мене, онака како што се труди околу сестра ми. Сакам да издвои време кое со задоволство ќе го помине со мене, сакам да се заинтересира за мојот живот, дали имам пријатели и како се согласувам со нив, дали сум заљубена, дали имам некаков проблем, а не само за тоа колку ми оди математика, а колку македонски. Сакам да ми покаже дека ме сака. И да, љубоморна сум и на сестра ми бидејќи таа го има постојано околу неа, го има целото негово внимание, го има сето тоа што јас никогаш не сум го имала. И тоа ме боли. Ја сакам и неа, но него го сакам повеќе.

На крајот на краиштата, можеби ни јас никогаш не сум била доволно добра ќерка. Но сето тоа е негова вина. Тој направи мојот однос спрема него да биде таков каков што е, тој ме натера да не му кажувам колку го сакам и колку ми значи. Срцето не ми дава да го гушнам и да му кажам дека го сакам.

И покрај тоа што никогаш не ми било тешко да кажам дека моите се разведени и дека не успеале да функционираат како што треба, татко ми ми е болна тема и слаба точка.

Колку што го сакам, толку и го мразам. Ми буди убави спомени, но дупло повеќе лоши. Но сепак, татко ми е, крв ми е, иста сум на него и некои работи му ги простувам.

 

За мене е херој и сум приврзана повеке со него отколку со мајка ми
дали тоа е резултат на тоа што секогаш ми дава добри совети,ми ги опростува грешките
ме жали,ме разбира....како и да е тој е најдобар,си го сакам многу и ке се трудам повеке
да не го разочарувам....те сакам татенце

 

Не сме баш другарчиња и често се расправавме за глупости ама сега ми недостасува.

 

Односот ми е најдобаррр... татка мој е закон .... многу ми недостасува.... веке 3 години не живеам со моите , живеам во друга држава... и сега со душа ги чекам да ми дојдат на гости.....

 

имаме мноооооооооогу слични карактери, значи јас сум плукната на него, и поради тоа баш не се разбираме баш најдобро... а и факт е дека цел живот сестра ми е во прв план за него, се што сака добива, а не дека нешто заслужила повеке од мене...ама ај. за тоа сите ми викаат дека тресам глупости, така ми се чини и сл. ама така стојат работите тоа е... а мајка ми е топ. Без неа до сеа ке не немаше цела фамилија хаха.

 

добар ни е односот....не се караме мн си се сакаме

 

односот ни е онака без многу муабет не сум толку блиска со него а и често знаеме да се скараме за ситници он не попушта а јас уште помалку и мјка ми знае да не зафркава цела е на тебе метната инати енвидени еден да попушти нема шанси .

 

Jас и татко и комуницираме еднаш до два пати во годината (значи скоро ич),Кога би почнале да дебатираме за нешто одма се караме и неможе кај нас да се има еден нормален муабет.Како помала бев татинна маза но,со тек на годините сфатив дека било кој и да е неможе од мене да прави будала,не кога сум возрасна и кога се разбирам.Господ нека го чува татко ми и цела мое семејство али ... што е тука е

 

Татко ми... мислам дека подобро ке ми беше воопшто да не знаев кој ми е татко, отколку да живеам вака како што живеам. Со татко ми воопшто немам некоја си нормална комуникација, а и не сакам да имам после сите работи кои ми ги има направено. По цела недела не зборувам со него, потоа еден ден да, па во тој еден ден пак ќе се скараме и се е по старо.

 

Многу го сакам таткоми што се вели сум тамина маза Нема нешто да ми е забрането од негова страна најчесто ме брани

 

Многу добар однос имам со татко ми.Сите велат дека сум татина маза.

 

На таткоми се му кажувам,а со мајками не сум толку блиска.
Многу го сакам татко ми,иако понекогаш знае да ем изнервира! )

 

Со татко ми сум многу блиска.Секогаш ако имам некој проблем прво на него му кажувам и барам совет.Секогаш е тука за мене.Секогаш сака да ми погоди,да имам се.Имаме сличен карактер,заедно гледаме фудбал,игравме тенис.Со еден збор имам совршен татко.Те сакам татичко

 

Со татко ми имам многу добар однос.Си имаме некоја златна средина.Ни сме премногу блиски ни сме премногу оддалечени.Можам да кажам дека повеќе сум блиска со мајка ми што е сосема нормално.Се труди да ми обезбеди се што ќе посакам,нели она што можеме да си го овозможиме.На моменти ме нервира.Е сеа малку се караме али не се тоа некои големи кавги.Најмногу се караме за компјутерот и за искачање до колку саат бла бла.Се на се многу добар татко е и многу си го сакам.

 

Иако поминаа многу години од кога го нема, секогаш кога ќе помислам на него, солзи ми навираат Ми недостига премногу....тој беше мојот идол, мојата потпора и единствено сеќавањето на тоа колку се гордееше со мене ми помогна да станам тоа што сум денес и се надевам дека не го изневерив во ниту еден момент. Ах бре татичко... ми постави толку високи критериуми за тоа како треба да изгледа еден сопруг и татко, што незнам како ќе најдам во денешно време некој барем приближно блиску до тоа што беше ти...

 

Немам никаков однос со татко ми. Онака само како познаници некои. Не го чувствувам близок, а ни тој мене. Формално. После толку дискусии на кои јас бев иницијатор, после толку изразување желби за остварување на некаков однос, се е џабе. Знам, така е научен. Да биде дистанциран од мене. Колку убаво. Имаш татко, а исто како да го немаш. Прашуваш за совет и така „гордо татковски“ ти вели: Па како сакаш ти/ Ти си знаеш голема си.
Абе ајде, не заеб*ај.
Јас па не знаев дека сум голема, да знаев што сакам и што треба, ќе те прашав тебе ко постар.
Абре некој на улица да го сретнев повеќе ќе ми помогнеше.
Којзнае, има од животов уште, можда ќе му се згреши некогаш да постапи поинаку..
Само мислам дека повеќе пластично ќе биде се, бар јас така ќе го доживеам..
И да, ме боли, срцево ми се кине кога ќе видам совршен однос помеѓу татко и ќерка. Не, не сум љубоморна, само ми е криво што јас тоа никогаш не сум го имала.

 

Никаков однос немам со татко ми. Ретко разговараме, кога ќе се видиме одма се караме....
Како некои познаници сме онака.

 

Мојот однос со татко ми е онаков каков што сакам...Кога ми треба помош совет секогаш е тука ...али многу со него не споделувам пошто ми ее напријатно...