татко ми моето се, мојот идол, човекот кој ме научи дека од ништо може да се направи нешто..човекот кој ми дозволува да имам се што ми душа сака,на него можам да му кажам се, од него можe да се плашам, но и само на него да му верувам.. и колку да сум крива за нешто знам дека никогаш нема да ми сврти грб.. знае да ме изнервира, но веднаш потоа и да ме насмее, секогаш подготвен да ми ја направи најубавата забава, главниот виновник за тоа што уште како мала ме научи бокс и што досега имам претепано над 10 момчиња, (што би рекла мајка ми така е кога си премногу разгалена) вака би можела да пишувам реферато, но наглавното е дека го имам најдобриот татко на свет
Еве си најдов тема кај со можам да кажам колку многу го сакам татко ми !! Искрено он ми е најголем идол, човек на кој му се восхитувам, човек со многу знаење и многу поуки за целиов овој живот. Зборувам за него како да ми е единствен родител но нема врска, значи и мајка ми е тука и ја сакам и се е океј и меѓу мене и неа, и меѓу тато и неа ама едноставно односот татко-ќерка е посебен. Веројатно затоа што сум единка, сум по поврзана со родителите, и буквално татко ми ми е и брат и другар и татко се во едно. Многу ми доаѓа криво сеа вака коа пишувам затоа што го немам видено 2 недели, на пат е, и некако ми е празно по дома... ептен ми фали и едвај чекам да се врати.
Неможам да си го замислам животот без тато. Тато е секогаш тука за мене. Неможам со него да зборам за дечко ми или слично,некако срам ми е,тоа повеќе ми оди со мама, но за се друго си збориме. Секој викенд јас и он одиме некаде заедно. Имаме моменти кога ни се јаде од Седмица или од Вили па си идеме двајцата и си седнуваме и си јадеме така си пиеме кока-колче. Кога и да ми е страв да поминувам низ темнициве по моиве улички, и да е во 3 саат сабајле, ќе дојде и ќе ме пречека. Мераклии сме си и двајцата по храната, па понекогаш му помагам кога готви нешто. Секогаш кога ќе стане он од спиење е бацува во чело или обравче и јас обратно. Не го испуштам од раце. И односот што го имаат со мајка ми е прекрасен и по 17 години од кога се венчале. Се тоа ми докажува дека е најдобриот татко и сопруг на мојата мајка. Се би направила за него.
Нашиот однос е повеќе другарски отколку како татко и ќерка. Никогаш не сме биле толку блиски,а баш би сакала.
Имаа многу за зборување на оваа тема, алиа јде ќе почнам од некаде. Од најмала возраст му сум се качувала на глава за се, а тој добар ниту мене ниту брат ми не не одбивал.Од на работа право со нас во парк да играме фудбал или на сладолед Тој ме научи да пливам, ме научи да возам точак(е овде малку го намачив) и повеќето се добри спомени со него од минатото.И сеа е така слично, не е ниту малку строг, никаде не ми забранил да одам, што сум посакала сум добила.И морам да признаам помек е каде-каде од мама и повеќе со него можам да се разберам кое ќе ми притреба нешто за купување или било што отколку со мама, па затоа прво со него зборам.Друуго, немаме оствраено некој ептен блиски однос, повеќе со мама сум зборувала за многу теми, неможам со него за се да разговарам што е нормално.Отсекогаш ме нервирал што лесно избувнува, на моменти се дери и прави во тие моменти да го мрзам, али на него сум истерана и јас сум таква па се трпиме некако.Ама добро е што лесно се совзема.Исто така во овие цели 14 и пол години ме нема со прст допрено, а од мама сум многу ќофтана ко мала Се на се од 1-10 односот ни е 8,5/9 Спојлер Не спомнав колку пати сум се искарала со него.По 1 недела не зборуваме воопшто,али она секогаш прв прозборувал, инаетот мој секогаш победува
Јас многу си ги сакам и почитувам мајка ми и татко ми. Поблиска сум со мајка ми, женско е можеме да си направиме муабет за се. Кон татко ми од секогаш сум чувствувала стравопочит. Тој никогаш не ме карал, тепал или нешто да ми забрани, но неговите зборови за мене беа закон. Ми недостига таа блискост со неко што ја имав како мала, што се гушкавме, си игравме... ама сега е друго време. Важно ми е да е здрав и жив како и мајка ми и брат ми бидејќи не можам без нив.
МНогу си го сакам татко ми, секогаш ме поддржува за секоја моја одлука и желба и секако ми ги исполнува желбите не сме нешто претерано блиски, а и јас не сум татино галениче да се лигавам и умилкувам и можам да кажам дека прави се за семејството, некогаш знае и тој да избувне али никогаш немало некои сериозни караници и последици
Си го сакам татко ми,ама немаме некој близок однос.Има гоолема смисла за хумор ама неговите шеги некогаш претеруваат-знае да ме навреди,ненамерно.Не ме е научил нешто во животот и не е некој успеан човек ама пак ме сака и би направил многу за мене.
Татко ми ми е идол! Во секоја смисла. Секогаш има озбилен изглед и на прво гледање ќе си помислиш човеков кузне колку е строг, ама има мека душа Душа секогаш спремна да ти помогне, да ти даде одличен совет и да те изведе на правиот пат. Многу подобро се снаоѓам во комуникацијата со татко ми одколку со мајка ми. Битно му е во животов да успеам, како и сите други по дома ( несака да се издвојувам ), да ме гледа како успешна девојка, а утре и жена и се остало.. Знаеме некогаш да спискаме и двајцата ама брзо ни поминува. Многу ми фали кога не е дома, потребен ми е разговорот со него, потребен ми е посебниот хумор што си го има Ретко ти кажувам ама си знаеш дека те сакам!
Ни самата не знам каков да го наречам мојот однос со татко ми. Воопшто не сме блиски. Тој никогаш не ме сакал. Како и сите мажи сакал машко дете. Јасу сум второ дете во семејството, првото исто така било женско и кога тој слушнал дека и ја ссум женско не сакал ни да дојде во болница да ме види. Мајка ми ми рече ( стварно не знам зошто ова ми го кажа , многу ме повреди )дека дека кога болничарката му кажала преку телефон дека добил ќерка тој нервозно ја треснал слушалката. Јас никогаш и не сум живеела со него. Тој живее со мајка му а јас, брат ми и сестра ми живееме одвоено од него иако моите не се разведени. Тој понекогаш се јавува за да праша како сме и тоа е се. Како сум растела се поретко и поретко сум го видувала и сека го гледам еднаш или двапати во 4-5 месеци. И тоа е кога тој доаѓа во градот бидејки има некоја потреба а не за да не види нас. Никогаш не сум му ги раскажувала своите проблеми бидејки тој не се интересирал. всушност тој едвај знае колку години имам, не го памети ни мојот роденден, ниту знае со кого се дружам. Тој не знае ништо за мојот живот.
Татко ми за мене е идол.секогаш кога сум тажна одма ќе ме расположи.Многу е помек во однос на мама Едноставно многу го обожавам.За сите училишни проблеми кои сум ги имала ми помагал.Од задачи по математика,па хемија и во ниедно време ми ги правеше тие куќите по техничко. Покрај сите проблеми што ги има,тој сепак ќе почне да се шегува.Би сакала сите да имаат татко како мојот.
Некако идеме,али тешко.Тој е нон стоп на работа ретко го гледам.Важно никогаш не ме навредил или слично.Али не сме толку блиски.
Јас не сум блиска со ниту еден од родителите.Но,кога ми е потребна помош и двајцата се тука. Со татко ми сме слични по карактер,но дистанцирани во меѓусебните разговори.И двајцата сме интровертни личности што придонесува за таквиот однос.Имам почит и разбирање спрема него затоа што знам дека родителот е потребен во секој период од животот.Тој е горделив со мене и сум му благодарна за се што направил за мене.Како што јас сум среќна што имам таков татко,сакам и тој да биде среќен покрај мене.
Никогаш не сум била блиска со ниту еден од родителите (конзервативни). Татко ми (покоен) беше стабилна личност.Го прашував за совети еинствено нешто општо никогаш за нешто интимно и затоа не ми се нашле никогаш во животот (овен финансии за школување).Инаку сме ист карактер. Крушата под круша паѓа зарем не. Затоа сега нивната грешка ја исправам со мојата ќерка.Таа никогаш ќе нема чувства за својот татко затоа што скоро никогаш не ја гледа.
Тој е често на нива, така да не го гледам многу. Но, кога е дома, или треба да оди да купи нешто, по вода, во село, ко кученце го следам. На секакви теми дебатираме, иако понекогаш знаеме да заглавиме поради различни мислења. Порано не бевме блиски, но се смени. Ме лакира, ми прави фризури, ме шета секаде. Немам никакви тајни пред него. Дури и за првата *симпатија* знае.
Несакам да го видам од 13 години па наваму ама го гледам многу ретко еднаш годишно . А и тогаш нема шанса да не почне со неговите давешки глупости
Јас и таткоми сме како ''гас и гаќи'' го гледам ретко бидејќи е цело време на работа само за викенд е дома и секогаш за се барам дозвола од него ако мајками нешто не ми дава само се слуша гласот на таткоми: -***** (името на мајками) остави го девојчето намира и јас само и се насмевнувам на мајками и заминувам, а мајками само се лути ти се и даваш после треба да се карам со неа...
Јас ќе се самоцитирам, бидејќи со ова мое мислење во СДК, мислам дека накратко сум успеала да ви го доловам мојот однос со татко ми.
Многу сум блиска. Секогаш знае да ме ислуша, да ми даде совет. Мислам дека ако еден ден не му се пожалам за нешто ќе пукнам Било да се љубовни, школски проблеми или сум се налутила на некоја другарка, нешто се десило, се` ќе му кажам. И со мајка ми сум блиска, али не толку колку што сум со татко ми. Мислам дека он многу повеќе ме разбира, а башка имаме и доста сличен карактер и слични мислења па затоа и толку добро си се сложуваме.
