Не ја претепал, се тепал со другиот дечко. Доволно е што ја посрамотил, ако се разбира од срам. Му го разбирам бесот, а нејзе и ја разбирам расипаноста во стил да се покаже пред бившиот и пред другите по социјални мрежи. И што направила таа? Испаднала паметна? Колку чини сето тоа, тие ресторани, таксирања во странство? За 1.000 евра да ме има во билтен на МВР? Да се влечкам по судови утре, оти ако се тепаш, после обично поднесуваат пријава, па и на суд ќе одиш.
Не функционира така светот. На некого со сила можеш нешто да му земеш, да му дадеш не можеш. Ако некој ти нуди подароци од старт, тогаш знаеш која му е намерата. Ако прифатиш, со други зборови го прифаќаш и него, и неговите очекувања. Не се сеќаваш како беше порано... Ама имаше непишано градско правило. Машките нудеа пијачка. Ако женските ја прифатат, значи се заинтересирани и имаат зелено светло да им пријдат, ако ја одбијат, значи не сакаат ништо со нив. Не би рекол спонзоруша. Повеќе е его трип дека ете некој ја шета, троши време, пари и енергија на неа, а оваа го влече за нос. После секако се споделува на социјалните мрежи и на другарките каде биле, што јаделе и што поклон добила и колку го заебала. Незрели работи. Спонзорушите се поинакви. Со нив знаеш на што си и дека се за кеш. Ако немаш длабок џеб не те ни погледуваат, си бараат шугар деди, кој исто знае зошто се со него. Взаемен договор на интереси.
Океј, ќе ти пишам поедноставно бидејќи мислам дека не разбираш. Прифаќање пијачка, ручек или поклон не е потпишување договор за век и векови. Ако не можеш да поднесеш одбивање после некој изминат дејт, не ни пробувај. Заинтересираноста може да ја има, може да ја снема. Дошол со намера да ја тепа нејзе и ти пишуваш дека му го разбираш бесот...? Ок.
Треба отворање очи. Штом дошол да се тепа, може само ќе ја навреди, може ќе удри два шамари, може ќе ја избоде со нож. Ние женските како се осеќаме кога сме извисени, изневерени? Бесни сме, ама не се тепаме барем. И не е само девојката во прашање, таксирал цело семејство натаму - наваму. Тие од вчера ли се, родителите, малолетни ли се? Просто е, помалку глупости, мирна глава, никој нема да те мава, тепа, навредува.
Те разбирам јас тебе добро, ти не ме разбираш. Колку дејтови ти треба да се решиш дали сакаш со некого нешто? Еден, два, еве три нека се максиум. Денес имаш редовна комуникација и на социјални мрежи, па не сте тотални странци. Тања убаво ти објасни што значат принципи. Ако тој платил на првиот, ти ќе платиш на вториот. Ако тој платил карти за кино, ти ќе купиш пуканки. Не мора да делите до денарче, но битно е да не е цел товар само на негова страна. Ако ти купува скапи поклони уште од старт, знаеш колку е саатот и не го прифаќаш тој поклон, си се цениш себе си. Има време и место и прилика за такви поклони, а не уште не запознаени, оп букет, парфемче, ташна... Ако со некого искачаш повеќе пати, го тераш да ти плаќа се, да те шета по ресторани и околни места во државава (и шеми како Солун) каде секој дејт кошта минимум 40/50 евра, а "не знаеш што сакаш", тоа е класично влечење за нос и искористување. Тогаш треба да си се преиспиташ што правиш во животот.
Досеа имам излезено и со девојки што сме биле да речам на дејт, а ништо понатаму, па пак сум се понудил и инсистирал да платам затоа што јас најчесто сум иницијатор. И општо најчесто плаќам јас затоа што најчесто јас поканувам, но ако веќе влегуваме во посериозна врска, треба малце да се растеретиме и двајцата некогаш јас - некогаш таа (пак ќе платам поголемиот дел јас). Ми иди такво чувство-нагон не знам како да го наречам, или глупавост наречете го не знам..
Само шо ова 90% од времето не функционира. Не мислам дека сте свесни која борба е да си платиш свој дел од сметката, ОСОБЕНО на прв дејт. И то ова ти го кажвам како жена шо одбива частење на прв дејт, ко шо пишав и поназад. Се борам да не платам. И неќиш да знајш какви се реакции сум имала низ годиниве. А и кога ќе "изгубам" и ми платат, шо очекувања се имат со мене (шо е нова кавга и црвен картон).
Имам само две случки што мислам дека долго ќе ги памтам. Особено втората. Еднаш осетив дека дејтот е "трансакциски" и дека треба да возвратам со раширени нозе за платено кафе. И строго одбивав частење. И се сама плаќав. И патем баш затоа прекина се. А второто (што и деменција да фатам мислам дека ќе памтам). Осеќав дека многуу му се допаѓам на еден дечко. Ама не можев да возвратам и дадов културно до знаење. Ама он инсистираше да одиме на кафе. И еднаш ме фати во тесно пошо веќе без застаната пред кафич. И седнавме и тогаш знам дека он ги даде последните пари да ме части. Ама тоа беше стварно частење од душа, не трансакциско, не ради реда. И многу ми е криво што иако знаеше дека нема да има втор дејт, не го сфати тоа како навреда/повредено его. Дури криво ми е до ден денес. И ја направив паралелата дека стварно не може да се генерализира дека сите се исти или не. Само што се премногу изместени вредностите. Не утепаа со рилс за како "мојот милионер маж од дубаи ме разгалува", "како да најдеш спонзор" и остали нереални очекувања и ср*ња. А од друга страна таквите работи даваат ветер у грб на мизогинистички коментари. Па секој со малку повредено его одма напаѓа дека сите жени се исти, ако прифати частење ама после нема нит односи нит дејт - одма е к*рва. Помалку Инстаграм дечки!
Еве зошто како rule of thumb не треба да прифаќате никакви частенки од мажи, зашто 99% се некои вакви што плаќаат во ресторан за после да можат да плачат дека се завлечени, искористени и понижени. Затоа мразам џентлментсва и слични реликви од векови наназад. Сè им паѓа во вода во моментот кога ќе им го повредиш кревкото его со тоа што ќе ги одбиеш. Испаѓа дека ако ти платил неколку кафиња нема како да прекинеш контакт без да испаднеш спонзоруша, пардон завлекувачка.
Пробај кога ти ќе бидеш тој што кани они да го платат кафето за возврат, а кога они ќе те поканат ти да бидеш тој што ќе го плати кафето за возврат. (вака ќе загарантираш никогаш да не платиш кафе на дејт )
Цел проблем бар според мене, од тоа што можам да го видам во мојата и 3 генерации пред и после мене е дека доминира невоспитаност, а таа невоспитаност си влече сама по себе многу работи шо резултираат со гледање на се низ призмата на материјалното, емоции 0, никаква зрелост, респект ни кон себе ни кон другите итн... Пример муабети меѓу машки: брат види ја оваа колку е јака, договара дејт баш му е гајле каква е во суштина, битно му е да ја легне. Од друга страна, па девојчиња се тркаат да испаднат со некој шо има скапа кола, покажува пари, а е тежок сељак. Земете пример еве од луѓево на 80години, колку се стари, а кога зборуваат за сопруги/сопрузи уште испаѓаат од нив емоции и како си се почитуваат меѓу себе. Ама имаат многу поразлично воспитување од денешново, а и други вредности. Е сега за воспитаните деца од денешницава можам да кажам само тешко нив. Можам да замислам шо ќе се дешава со генерацииве шо растат со Дисингерица и сличи појави од соседството. Језа.
Не сакам да ми плаќаат жени ни беш но јас не сакам за нив. Идеално е 50/50 но некои очекуваат повеќе јас да плаќам. Ретко се случува таа повеќе да плаќа. Ми се случило да инсистираат јас постојано да плаќам. Еднаш една таква беше, бараше постојно јас да плаќам едно 3 месеци. И реков дека не сакам таа инсистираше јас да продолжам и се налутив и прекинав да и се јавувам. Де факто и раскинав.
На прв дејт сфаќам какви се, повеќето не ми одговараат и толку. Нема што мое време да тепам кога може да го поминам со некој што ќе ме третира убаво, сослушува и разгалува. Ако не иде, не иде, има и подобри
Вие си знаете тоа. Ама пријателе си знаете и вие широкоградост да глумите, а после да претставувате дека било вака како шо пишуваш, ти си тој шо си ја имал контролата над ситуацијата. Ако не си сакал зошто си плаќал 3месеци. На крај па и не мора секој дејт да го правите во кафич/ресторан. Во иднина дигитронот под мишка и цепај
Јас со првиот дечко дејтав четри месеци, со вториот два - пред да се фатиме де. Не глеам кај е проблемот... Ако он смета дека да се изразам не му вредам, или дека го влечам за нос, слободно нека ме откачи, и чао пријатно.
